Τα βουνά όλης της χώρας «σκανάρουν» τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι Έλληνες.
Ο λόγος είναι η αναζήτηση τρούφας που την τελευταία 15ετία βρίσκεται σε ανάπτυξη στην Ελλάδα καθώς οι τρουφοκυνηγοί αγγίζουν τους δυο με τρεις χιλιάδες.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν μοιάζει καθόλου παράξενο ειδικά όταν οι τιμές πώλησης της τρούφας στην ευρωπαϊκή αγορά μπορούν να αγγίξουν μέχρι και τις 3.000 ευρώ το κιλό και στην αμερικάνικη θα φτάσουν ακόμη πιο ψηλά.
Ο «καλύτερος φίλος» των κυνηγών σε αυτή την αναζήτηση δεν είναι άλλος από τα ειδικά, εκπαιδευμένα σκυλιά, τα γνωστά «τρουφόσκυλα». Το κόστος αυτών των σκύλων ξεκινά περίπου από τα 1.000 ευρώ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως τα πρώτα χρόνια που άρχισε το κυνήγι τρούφας στην Ελλάδα άγγιζαν ακόμη και τα 5-6.000 ευρώ ο κάθε σκύλος.
Ωστόσο, ο κυνηγός έχει τη δυνατότητα εκπαίδευσης του δικού του σκύλου με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού εκπαιδευτή.
Μερικές από τις ράτσες που προτιμούνται για αυτό το ιδιότυπο κυνήγι είναι τα λαμπραντόρ, τα γκριφόν, τα επανιέλ μπρετόν, τα αγγλικά πόιντερ και η ιταλική ράτσα lagotto.
Η αναζήτηση άγριας τρούφας στα ελληνικά βουνά, αλλά και γενικά στα βουνά, μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Μάλιστα, όπως αναφέρουν κυνηγοί τρούφας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μπορεί να χρειαστεί να περάσουν αρκετές εβδομάδες ή ακόμη και αρκετοί μήνες μέχρι να βρεις έστω και ένα μικρό κομμάτι από αυτόν τον ιδιαίτερο μύκητα.
Κάτι τέτοιο έχει ως αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται οι ενθουσιώδεις κυνηγοί και να τα παρατούν, λόγω της παραπληροφόρησης που υπάρχει για το συγκεκριμένο προϊόν. Κάτι τέτοιο έχει ως αποτέλεσμα να έχουν χάσει τόσο το χρόνο αλλά το σημαντικότερο, να έχουν χάσει τα χρήματα που επένδυσαν για αυτό το σκοπό.
Μια άλλη επιλογή για συλλογή τρούφας είναι η καλλιέργειά της σε χωράφια με ειδικά δένδρα. Τα ειδικά αυτά δένδρα, τα οποία έρχονται από το εξωτερικό με τον μύκητα της τρούφας εμβολιασμένο επάνω στη ρίζα τους.
Για την καλλιέργεια λίγων μόλις στρεμμάτων χρειάζονται αρκετές χιλιάδες ευρώ για την αγορά αυτών των ειδικών δένδρων, ενώ παράλληλα χρειάζεται και αρκετός χρόνος προκειμένου η επένδυσή αυτή να αρχίσει να αποδίδει.
Όπως τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιώργος Σεργιανίδης, αγρότης και παραγωγός τρούφας, «χρειάζονται τουλάχιστον 12 χρόνια για να πάρεις τρούφα από δένδρο που ο ίδιος έχεις φυτέψει. Εάν υπάρχει πιο νωρίς απαγορεύεται να τη βγάλουμε».
Επίσης, ο κ. Σεργιανίδης υπογραμμίζει ότι «συμφέρει να βάλει κάποιος δένδρα εάν δεν θέλει να πάρει άμεσα χρήματα αλλά μετά από κάποια χρόνια να έχει ένα εισόδημα» και συμπληρώνει ότι «μόνο μέσω της τυποποίησης μπορείς να κάνεις τη διαφορά, να έχεις δικά σου προϊόντα».
Τρούφες από Βουλγαρία, Ρουμανία και Κίνα
Ο ανταγωνισμός στο παγκόσμιο εμπόριο της τρούφας καλά κρατεί. Η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Κίνα είναι μερικές από τις χώρες που έχουν μπει δυναμικά στο εμπόριο. Κάτι, που όπως αναφέρουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ παραγωγοί αλλά και κυνηγοί τρουφών έχει ρίξει αισθητά τις τιμές του προϊόντος.
Βέβαια, όπως υπογραμμίζουν η ελληνική τρούφα είναι ανώτερη ποιοτικά τόσο από τις ρουμάνικες και τις βουλγάρικες όσο και από τις κινέζικες, καθώς πολλές από αυτές είναι αποτέλεσμα «κλωνοποίησης» σε εργοστάσια και δεν έχουν ούτε τη γεύση αλλά ούτε και το άρωμα.
Πού βρίσκουμε Τρούφα - τα είδη
Η τρούφα ευδοκιμεί σε μέρη που υπάρχουν μεταξύ άλλων βελανιδιές, θάμνοι, φλαμουριές, οξιές και όταν αυτή η χλωρίδα είναι σε χώμα αλκαλικό και όχι όξινο. Βρίσκονται σε βάθος 8 έως 15 εκατοστών και συμβιώνει με τις ρίζες των δένδρων ή των θάμνων.
Η μορφή της είναι συνήθως στρογγυλή και το μέγεθός τους ποικίλει συνήθως από 2 έως 7 εκατοστά, με τις μεγαλύτερες να θεωρούνται πιο σπάνιες.
Τα εμπορεύσιμα είδη είναι έξι: Tuber Aestivum vitt. / Scorsone (μαύρη καλοκαιρινή τρούφα) που είναι και η πιο κοινή, η Tuber Magnatum (πολύτιμη λευκή φθινοπωρινή τρούφα) που έχει και ιδιαίτερα υψηλή εμπορική αξία, η Tuber Melanosporum (πολύτιμη μαύρη χειμερινή τρούφα) που αποτελεί την πιο ακριβή μαύρη τρούφα, η Tuber Brumale (μαύρη χειμερινή τρούφα) και η Tuber Borchii (λευκή ανοιξιάτικη τρούφα).
14°
