Από τις πρώτες κιόλας ώρες της τραγωδίας στη Δυτική Αττική, στελέχη της κυβέρνησης αλλά και ο πρωθυπουργός επικαλέστηκαν την κλιματική αλλαγή. Όμως, έχει η Ελλάδα κλιματική πολιτική; «Μόνο στα λόγια και όχι στην πράξη» λέει ο Τάκης Γρηγορίου. Μάλιστα, ο υπεύθυνος για θέματα Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών του ελληνικού γραφείου της Greenpeace αναφέρει ότι η εμμονική προώθηση των ορυκτών καυσίμων θυμίζει περισσότερο ενεργειακές πολιτικές επιλογές κυβέρνησης Τραμπ, παρά προοδευτικό ευρωπαϊκό κράτος.
Μετά τα τραγικά γεγονότα στη Δυτική Αττική, μεταξύ άλλων ακούσαμε από την κυβέρνηση να επικαλείται και την κλιματική αλλαγή. Η Ελλάδα έχει πολιτική για την κλιματική αλλαγή;
Η Ελλάδα έχει κλιματική πολιτική στα λόγια και όχι στην πράξη. Κλιματική πολιτική είναι αυτή που οδηγεί σε μηδενική χρήση ορυκτών καυσίμων πριν το 2050, όπως υποδεικνύει η επιστήμη και πλέον υπαγορεύεται από τις δεσμεύσεις της Συμφωνία του Παρισιού (στόχος συγκράτησης της αύξησης της πλανητικής θερμοκρασίας στον 1,5°C). Αντίθετα, η Ελλάδα κατασκευάζει νέες λιγνιτικές και πετρελαϊκές μονάδες για παραγωγή ενέργειας, ενώ προωθεί επιθετικά το φυσικό αέριο και τις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Αν κάποιοι στην κυβέρνηση επιθυμούν να επικαλούνται την κλιματική αλλαγή για τη Δυτική Αττική, θα πρέπει να έχουν ταυτόχρονα το θάρρος να παραδεχτούν την αδυναμία και αυτής της κυβέρνησης να προστατέψει τους πολίτες από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τη στήριξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Σε πιο σημείο βρισκόμαστε;
Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει κάποια σημαντικά βήματα στη βελτίωση του θεσμικού πλαισίου για την αυτοπαραγωγή ηλιακής ενέργειας από νοικοκυριά και επιχειρήσεις και στη δημιουργία των ενεργειακών κοινοτήτων. Αυτό της το αναγνωρίζουμε. Από κει και πέρα όμως, η εμμονική προώθηση των ορυκτών καυσίμων στο σύνολό τους θα έλεγα θυμίζει περισσότερο ενεργειακές πολιτικές επιλογές κυβέρνησης Τραμπ, παρά προοδευτικό ευρωπαϊκό κράτος. Στην πρόσφατη έγκυρη αξιολόγηση του Climate Action Network για τις κλιματικές επιδόσεις των χωρών (CCPI), η Ελλάδα κατατάχθηκε 23η στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τελικά, τι έγινε στη Δυτική Αττική; Πόσο επηρέασε σε όλο που έγινε η κλιματική αλλαγή;
Κάθε συζήτηση είναι δύσκολη μετά από μία τέτοια τραγωδία, ιδιαίτερα όταν έχει υπάρξει τόσος ανθρώπινος πόνος. Οι σκέψεις μας είναι συνεχώς με τις οικογένειες των θυμάτων και τις δύσκολες στιγμές που βιώνουν. Σίγουρα είναι εξοργιστικό ότι συνήθως αυτή η συζήτηση πραγματοποιείται μετά από μία τραγωδία και ποτέ πριν.
Τα τραγικά γεγονότα στη Δυτική Αττική πρωτίστως οφείλονται στις συνέπειες της βίαιης -και εκτός λογικής- ανθρώπινης παρέμβασης στο φυσικό περιβάλλον που προηγήθηκε. Οπωσδήποτε η κλιματική αλλαγή είχε κάποιο ρόλο, υπό την έννοια ότι η συγκεκριμένη βροχόπτωση ήταν ένα ακραίο -σε ένταση- φαινόμενο. Τέτοια ακραία φαινόμενα όμως θα γίνουν όλο και συχνότερα καθώς η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας πλησιάζει τον 1,5°C. Συνεπώς, ένας λόγος παραπάνω να εντείνουμε τις προσπάθειες προσαρμογής στις αναπόφευκτες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Να γυρίσουμε και να αρχίσουμε να διορθώνουμε τα εγκληματικά πολεοδομικά και ρυμοτομικά λάθη του παρελθόντος αντί να τα νομιμοποιούμε. Να αποτρέψουμε νέες παρόμοιες τραγωδίες.
Παράλληλα, πρέπει να προωθήσουμε πολιτικές έγκαιρης απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Άνοδος της θερμοκρασίας πάνω από τον 1,5°C οδηγεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αν η Μάνδρα και η Μαγούλα έχουν να μας διδάξουν κάτι είναι ότι δεν μπορείς να θυσιάζεις το μέλλον σου στο βωμό του πρόσκαιρου κέρδους. Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, όλοι θα θέλαμε να είχαμε αποτρέψει τα μπαζώματα των ρεμάτων στη Δυτική Αττική. Με την ίδια λογική, ας κάνουμε τώρα ό,τι μπορούμε ώστε μετά από 20 ή 30 χρόνια να μην ευχόμαστε να γυρνούσαμε στο σήμερα για να προστατέψουμε την Ελλάδα από τη βιαιότητα μίας ανεξέλεγκτης υπερθέρμανσης της Γης.
8°
