Το περιστατικό που εξελίχθηκε προ ημερών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) έχει και συνέχεια.
Με κείμενο του ο Δημήτρης Κοντοπίδης, πρόεδρος της Ένωσης για άτομα με κυστική ίνωση, μιας πολύ σοβαρής ασθένειας, δηλώνει πως στοχοποιείται από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΑΣΟΕΕ το οποίο τον κατονομάζει με ανάρτησή του στον ιστότοπο Indymedia.
Παρατίθενται μερικά αποσπάσματα:
[…] Μας γεννάται η εξής απορία: γιατί ενώ είχε επίσημα ακυρωθεί η εκδήλωση ο συγκεκριμένος αποφάσισε να υποκριθεί πως είναι ένας φοιτητής που απλώς ενδιαφέρεται για την παρακολούθησή της; Η σπουδαιότερη όμως ανακάλυψή μας είναι ότι ο Δημήτρης Κοντοπίδης, όπως ονομάζεται, έχει υπάρξει μέλος του πολιτικού κόμματος “Ποτάμι” έχοντας θέσει υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές το 2014 . Καθόλου τυχαία λοιπόν δεν μας φαίνονται, ούτε ο τρόπος που διαχειρίστηκε την κατάσταση στην ΑΣΟΕΕ ούτε η έκταση που έλαβε το θέμα στη συνέχεια στα ΜΜΕ, καθώς όπως αποδείχθηκε είχε ισχυρές διασυνδέσεις σε όλο το επικοινωνιακο-πολιτικό σύμπλεγμα.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν μας είναι εμφανές ότι το συγκεκριμένο άτομο σκόπιμα έστησε ένα σκηνικό θυματοποίησης προκειμένου η ιστορία του να πουλάει στα μίντια. Ωστόσο, η εικόνα που αντικρίσαμε εμείς δεν είχε καμία σχέση με την περιγραφή που έδωσε ο ίδιος σχετικά με το ότι κατέφτασε «λαχανιασμένος», καθώς είδαμε ένα άτομο που φώναζε ασταμάτητα και ήταν διατεθειμένο να πουλήσει τσαμπουκά και να δημιουργήσει μεγάλη ένταση. Σε καμία περίπτωση δεν έδειξε να πιέζεται ή να προσπαθεί να προστατεύσει τον εαυτό του. Από τη μεριά μας είναι ξεκάθαρο ότι αντιπαρατεθήκαμε με ένα αντιδραστικά εχθρικό υποκείμενο που είχε σκοπό να δημιουργήσει πρόβλημα στην παρέμβασή μας και όχι με ένα άτομο με 80% αναπηρία, καθώς επαναλαμβάνουμε πως ο ίδιος σκόπιμα το απέκρυψε. Όλα αυτά έλαβαν χώρα στο ισόγειο της σχολής, ενώ υπήρχε πλήθος φοιτητών καθώς επρόκειτο για ώρα διαλείμματος.
Όσον αφορά στη διάσταση που έλαβε το ζήτημα, αντιλαμβανόμαστε ότι σε αντίθεση με άλλες παρεμβάσεις που έχουμε κάνει, αυτή η συγκεκριμένη είναι που «ενόχλησε» περισσότερο. Και αυτό γιατί, όπως αναφέραμε και στο κείμενο που μοιράζαμε, η AIESEC δεν είναι μια τυχαία ΜΚΟ. Πρόκειται για μια οργάνωση μεταξύ φοιτητών που δραστηριοποιείται χρόνια στα πανεπιστήμια και έχει καταφέρει να επιτύχει ισχυρές διασυνδέσεις μεταξύ των επιχειρήσεων και του ελληνικού πανεπιστημίου, αναδεικνύοντας τις ιδιωτικοοικονομικές σχέσεις που κυριαρχούν στους κόλπους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η οργάνωση αυτή, μέσω των δωρεάν πρακτικών που προωθεί, τροφοδοτεί τις επιχειρήσεις με επίδοξους καριερίστες που διατίθενται να στελεχώσουν τσάμπα τα προγράμματα αυτά. Ήταν παραπάνω από αναμενόμενο λοιπόν, μέσα από τη δράση μας να θορυβηθεί τόσο η AIESEC όσο και αυτοί που είναι υποστηρικτές της συνθήκης του εθελοντισμού και της αμισθί εργασίας στο βωμό της επαγγελματικής ανέλιξης και της εξασφάλισης ενός ανταγωνιστικού βιογραφικού καθώς και της ομαλής λειτουργίας του πανεπιστημιακού ιδρύματος.
Από την πλευρά του, ο κ. Κοντοπίδης ανταπαντά λέγοντας:
Δυστυχώς μέχρι και σήμερα:
Ο Πρύτανης δεν μου έχει απαντήσει, κυρίως για το αν μου επιτρέπεται να ''πατήσω'' στην σχολή χωρίς να κινδυνεύω. Από όσο γνωρίζω ακύρωσε την εκδήλωση της Aiesec αλλά και δήλωσε ότι θα υποστηρίξει τον οργανισμό οπουδήποτε αλλού εκτός σχολής παρότι έχουν ως σχολή επίσημη συνεργασία.
Ταυτόχρονα στο Indymedia βγήκε ανακοίνωση που με στοχοποιεί ονομαστικά, αποδίδοντας πολιτικά κίνητρα, στημένο γεγονός και χρησιμοποιώντας κατασκευασμένα γεγονότα.
α) είμαι και επίσημος συνεργάτης της AIESEC με εθελοντικά προγράμματα που έχουμε και προγραμματισμένα ως οργανισμοί στην υποστήριξη project ενδυνάμωσης ΑμΕΑ,
β) κυκλοφορώ καθημερινά Εξάρχεια και έχω υποχρεώσεις σε Ασοεε, Αρχιτεκτονική κλπ
Είναι προφανές ότι απειλείται η σωματική μου ακεραιότητα χωρίς να μπορεί κάποιος να παρέμβει.
[…] Η ανακοίνωση στα indymedia επιχειρεί να αρνηθεί επίσημα το γεγονός, αλλά να ανοίξει το θέμα στον ευρύτερο χώρο στοχοποιώντας με ως αιτιολογημένα πια «εχθρικό υποκείμενο».
Θεωρώ ότι μοναδική μου προστασία είναι η ονομαστική μου πλέον νέα καταγγελία- απάντηση με τίτλο «η στοχοποίηση της ντροπής».
[…] Από την πρώτη στιγμή του περιστατικού σε έναν ψύχραιμο «σύντροφο» που φαινόταν λογικός του ανέφερα ότι έχω αναπνευστικό πρόβλημα και περιμένω μεταμόσχευση. Παρά του ότι μπορούσε να ενημερώσει κατάλληλα τους υπόλοιπους, δεν το έκανε θέλω να πιστεύω, λόγω αδυναμίας αντίληψης της σοβαρότητας της κατάστασής μου, καθώς δεν είναι γιατρός. Για μένα είναι κατανοητό. Έστω και στο τέλος που μου πρότεινε- από συμπάθεια υποθέτω και όχι ειρωνεία - να μην μπλέκω στο μέλλον και να μην ξαναπατήσω εφόσον έχω πρόβλημα υγείας, τον κατανοώ επίσης ως μέρος της συνολικής παρεξήγησης που υπάρχει στην κοινωνία. Ότι είμαστε δηλαδή για κάποια θέματα πολίτες β’ κατηγορίας και δεν πρέπει να ασχολούμαστε, να μπλέκουμε κλπ. Όταν όμως η «αγωνιστικότητα» του και πλέον του συνόλου αυτών που υπογράφουν την στοχοποίηση της ντροπής, «πνίγει» την αλήθεια, κατασκευάζει γεγονότα και στο τέλος προπαγανδίζει και στοχοποιεί θεωρώ ότι υπάρχει σοβαρό θέμα αυτοκριτικής και αξιών. Παρότι θυμάμαι έναν προς έναν τους περισσότερους, μου είναι εύκολο να ξεχάσω το «ατυχές» γεγονός απρόκλητης και άδικης βίας και να συνεχίσω επικεντρωμένος το έργο μου. Έχω κάνει και εγώ λάθη στην ζωή μου και μαθαίνω από αυτά. Όλοι αξίζουμε δεύτερη ευκαιρία. […] Η κοινωνία που ζούμε, το κράτος , οι συνθήκες περίθλασης ήταν πάντα αφορμή για αντίδραση. Οι ευπαθείς ομάδες τα πρώτα θύματα. Μέσα όμως από τις δυσκολίες κατανόησα την ανάγκη θετικής αντίδρασης, της ανάληψης ευθυνών και πράξεων. Της δημιουργίας σε αντίθεση με την στείρα καταγγελία και καταστροφή.
[…] Βασικό μας όραμα στην Κοινσεπ ενδυνάμωσης ΑμΕΑ που δραστηριοποιούμαι , είναι να αποδείξουμε ότι τα ΑμΕΑ όχι μόνο είναι ικανά να είναι εθελοντές και να εργάζονται, αλλά να καινοτομούν και να επιχειρούν. Έχουμε ικανότητες και δικαίωμα στην ισότιμη πρόσβαση, στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Δεν αποδέχομαι λοιπόν face control, ή πιστοποιητικό φρονήματος από οποιαδήποτε ομάδα, για να κυκλοφορώ ελεύθερα στην ΑΣΟΕΕ, στην Αρχιτεκτονική, στο κάθε Πανεπιστήμιο ή περιοχή που ορίζει το πρόγραμμα μου.
Τέλος, ο φόβος δεν συνάδει με το σύνολο της προσωπικής μου διαδρομής και προσωπικότητας ή τις αξίες που πρεσβεύω.
20°
