Οι Βαρβάρα Βαγιανού, φοιτήτρια του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, Δέσποινα Τζάνη, φοιτήτρια του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, Μαρία Ροδίτη, Πτ. Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, Μαίρη Φωσκόλου, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια Εγκληματολογίας Παντείου και Χρήστος Καρώνης, φοιτητής του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ συνέταξαν μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τον Έλληνα «Χάνιμπαλ Λέκτερ» την οποία και δημοσίευσαν στο crimetimes.gr
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τον Αύγουστο του 1996, ο 24χρονος τότε Θεόφιλος Σεχίδης ομολογεί πως σκότωσε τη μητέρα, τον πατέρα, την αδελφή, τη γιαγιά και τον θείο του μέσα στο σπίτι τους στη Θάσο, στις 19 και 20 Μαΐου του ίδιου έτους.
21 χρόνια μετά το έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο κι έμελλε να αποτελέσει θέμα για… διδακτορικό στην Ψυχιατρική και αντικείμενο μελέτης από ιατρικούς, εγκληματολογικούς και δικαστικούς κύκλους, ο Θεόφιλος Σεχίδης είναι πιο κοντά από ποτέ στο να επιστρέψει στον «ελεύθερο κόσμο» και μάλιστα στη Θάσο, σύμφωνα με την επιθυμία του ίδιου, μιας και του το επιτρέπει ο νόμος, παρά τις 5 φορές ισόβια που του επιβλήθηκαν.
Όπως αναφέρεται στο crimetimes.gr, Ο Θεόφιλος Σεχίδης έχει ήδη υποβάλει αίτηση αποφυλάκισης για το 2017 από το 2016, την οποία δικαιούται σύμφωνα με το νόμο 4322. Όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος -εγκληματολόγος Διονύσης Χιόνης, ο Ποινικός Κώδικας ορίζει ότι σε περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά δύο ή τρεις ποινές ισόβιας κάθειρξης, ο κρατούμενος πρέπει για κάθε μία από αυτές να παραμείνει πραγματικά 15 χρόνια στην φυλακή. Για να απολυθεί, υπό όρους ο κατάδικος αυτός, πρέπει να έχει εκτίσει το άθροισμα των ποινών αυτών, όχι όμως πάνω από 25 χρόνια.
Από τα 25 χρόνια πρέπει να έχει εκτίσει πραγματικά τα 19 χρόνια και για τα υπόλοιπα 6 χρόνια μπορεί να χωρέσει ευεργετικός υπολογισμός, δηλαδή κάθε ημέρα στη φυλακή να υπολογίζεται ευεργετικά ως 2 ημέρες εκτιόμενης ποινής, εφόσον ο κατάδικος εργάζεται ή δε μπορεί αιτιολογημένα να εργαστεί, επειδή για παράδειγμα πάσχει από ιδιαίτερα βαριά ασθένεια (AIDS, κακοήθη νεοπλάσματα, νεφρική ανεπάρκεια, κ.λπ.), είναι ανάπηρος ή συντρέχει στο πρόσωπό του μία από τις παρεμφερείς προϋποθέσεις που ορίζει το άρθρο 105 του Ποινικού Κώδικα.
Ο Σεχίδης, λοιπόν, εφόσον έχει συμπληρώσει 19 έτη εγκλεισμού και εφόσον δύναται να αιτηθεί ευεργετικό υπολογισμό άλλων 6 ετών, τότε έχει δικαίωμα να υποβάλει αίτηση απόλυσης υπό όρους.
Ο κ. Χιόνης, ωστόσο, σημειώνει ότι αυτό δε σημαίνει αυτόματα ότι η αίτηση θα γίνει δεκτή από το αρμόδιο δικαστικό Συμβούλιο, ειδικά αν αντιμετωπίζει ακόμα προβλήματα ψυχιατρικής φύσης. «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ψυχίατρος που θα υπογράψει για την αποφυλάκιση», δηλώνει ο αρχιφύλακας της ψυχιατρικής πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού, Αντώνης Αραβαντινός. Ο αρχιφύλακας εξηγεί ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδικασία για τη λήξη της ποινής των κρατουμένων. Πρέπει να δοθεί παραγγελία από τον εισαγγελέα-είτε με δική του πρωτοβουλία, είτε με πρωτοβουλία της υπηρεσίας-, διότι μπορεί οι ίδιοι οι κρατούμενοι να μην έχουν αντιληφθεί ότι ήρθε η ώρα να αποφυλακιστούν. «Επικοινωνεί κανονικότατα. Δεν βρίσκεται στην απομόνωση. Αν με δει εδώ θα μου πει "Αντώνη δώσε μου ένα τσιγαράκι". Θέλει πολλά τσιγάρα», συμπληρώνει ο κ. Αραβαντινός.
Για ένα μεγάλο διάστημα ο Θεόφιλος ήταν εκτός αγωγής. «Από το 2011 παίρνει αγωγή σε ένεση. Αλομπερτίνη ντεκανουάζ. Αυτά είναι τα φάρμακά του», προσθέτει. Από το Νοέμβριο του 2016 κάνει μία ένεση με τριπλή δόση του συγκεκριμένου φαρμάκου κάθε 31 μέρες. «Χάπια έχει να πάρει από το 2010. Τα παίρνει, όμως, σε ένεση. Από το 2010, λοιπόν, αυτός ζει στην αυταπάτη ότι παίρνει βιταμίνες. Ο ίδιος το ξέρει ότι λέει ψέματα. Άμα τον κουβεντιάσεις, σε μια άλλη φάση, θα σου πει "φάρμακα μου δίνουν και αυτοί μου λένε έτσι και εγώ τα παίρνω"».
Αν αποφυλακιστεί ο Σεχίδης…
Ο κ. Αραβαντινός αναφέρει: «Έχει μία ξαδέρφη στη Θάσο και λέει ότι θα πάει να μείνει σε αυτή, καθώς δεν του έχει μείνει κανένα περιουσιακό στοιχείο».
Πέραν από τον εναπομείναντα περίγυρό του υπάρχει και μία κοινωνία που θα πρέπει να τον δεχτεί σε περίπτωση που ο Θεόφιλος αποφυλακιστεί. Είναι έτοιμη η κοινωνία να τον εντάξει; «Γιατί να είναι έτοιμη η κοινωνία να τον δεχτεί; Αυτός είναι έτοιμος; Γιατί αν είναι έτοιμος μπορεί να ενταχθεί. Εγώ θεωρώ ότι η κοινωνία δεν είναι υποχρεωμένη να είναι έτοιμη για κανέναν».
Ο κ. Χιόνης σημειώνει επίσης ότι ο Σεχίδης, όποτε κι αν αποφυλακιστεί, είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει ιδιαίτερες δυσκολίες. «Οι δεδομένες κοινωνικές αγκυλώσεις, τα στιγματιστικά στερεότυπα του "αποφυλακισμένου" και του "ψυχασθενή", αλλά και η σοβαρή δυσλειτουργία ικανών κρατικών ψυχιατρικών θεραπευτικών δομών εμποδίζουν την ομαλή κοινωνική επάνοδο οποιουδήποτε ατόμου με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ας προστεθεί ότι και η έλλειψη υποστηρικτικού οικογενειακού περιβάλλοντος είναι καταλυτική σε παρόμοιες περιπτώσεις. Επιπλέον, όμως, λόγω της αρνητικής διασημότητάς του, είναι βέβαιο ότι ο Σεχίδης θα έχει να αντιμετωπίσει ένα ιδιότυπο εντονότερο κοινωνικό στίγμα, που θα αποτελέσει σημαντικό ανασχετικό παράγοντα της ολοκληρωμένης ενσωμάτωσής του, εάν και εφόσον μπορέσει τελικά να την υποστηρίξει».
Όσοι ειδικοί και αν σπεύσουν να ερμηνεύσουν, όσες έρευνες κι αν γίνουν, όπως είχε δηλώσει και η Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια ψυχολογίας και ψυχαναλύτρια, «τα κίνητρα της πράξης θα μείνουν θαμμένα στα ερέβη του ταραγμένου του νου». Οι σκέψεις και τα συναισθήματα του δράστη, από τη σύλληψη μέχρι την εκτέλεση του εγκλήματος, θα μείνουν ες αεί στην ιστορία του. Η ανθρώπινη δράση, ακόμη και η εγκληματική, δε μπορεί να μπει σε καλούπια, σε κανονικότητες και λογικότητες, δε μπορεί να προβλεφθεί μαθηματικά, ούτε να ενταχθεί μέσα στα πλαίσια μιας περιχαρακωμένης σκέψης.
Τα αποτρόπαια εγκλήματα με δράστες ψυχικά ασθενείς είναι εξαιρετικά σπάνια και κατ’ επέκταση προσελκύουν την προσοχή και σοκάρουν. Η ψυχική ασθένεια είναι η μοναδική υπαίτιος του αποτρόπαιου εγκλήματος και ο «τρελός» εγκληματίας κυκλοφορούσε τόσο καιρό, ανενόχλητος, ανάμεσα στους «φυσιολογικούς» ανθρώπους. Στο μεταξύ, ένα πλήθος επίσημα διαγνωσμένων ψυχικά ασθενών παραμένει σιωπηλό, προσπαθώντας να επιβιώσει στην κοινωνία, χωρίς ποτέ να ενοχλήσει κανέναν. Οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων ποτέ δε θα έρθουν στην επιφάνεια. «Αυτοί, όμως, θα υφίστανται καθημερινά στο πετσί τους τη βία μιας κοινωνίας, που είναι έτοιμη, ανά πάσα στιγμή, να τους θεωρήσει ικανούς να προβούν στο έγκλημα».
Συνοψίζοντας τις απόψεις των διαφόρων ειδικών, πολλοί είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν τόσο την ενδεχόμενη αποφυλάκιση του Σεχίδη όσο και την επανένταξη του.
4°
