Καρέ-καρέ η εισβολή του Ρουβίκωνα στην Τράπεζα της Ελλάδος

Μέλη του Ρουβίκωνα μαζί με μέλη της Αναρχικής Συλλογικότητας Νέας Φιλαδέλφειας εισέβαλαν το μεσημέρι της Τετάρτης στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος στην οδό Εδουάρδου Λω, όπου πέταξαν φέιγ βολάν και φώναξαν συνθήματα.

Μάλιστα, οι εισβολείς ανήρτησαν σχετικό βίντεο.

Το κείμενο που ανήρτησαν για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην ΤτΕ είναι το εξής:

Τράπεζα της Ελλάδος: Να πατήσουμε τα άβατα της εξουσίας

Αν κράτος και κεφάλαιο, οι άνθρωποι και οι θεσμοί τους, όσα αποτελούν αυτό που λέμε καθεστώς, είναι μασίφ κάθε φορά που έχει να αντιμετωπίσει την κοινωνική βάση, είναι σφάλμα να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για κάτι ενιαίο. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν η πολιτική εξουσία, η νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική αρχή να μην έχει στα χέρια της το κύριο εργαλείο ελέγχου της οικονομικής δραστηριότητας, το εργαλείο που φτιάχνει τους κανόνες του παιχνιδιού και της διαιτησίας του; Η ΤτΕ είναι μια ανώνυμη εταιρεία, με μετόχους, όπως κάθε καπιταλιστική επιχείρηση η οποία αποτελεί το απόλυτο άβατο. Το κράτος, η "εκλεγμένη απο τον λαό κυβέρνηση", η δημοκρατία έχει θεσμικά αποκλείσει τον εαυτό της απο κάθε έλεγχο, από κάθε παρουσία, ακόμα και από κάθε κριτική στην ΤτΕ. Με δύο λόγια η κυβέρνηση έχει οικειοθελώς παραχωρήσει την κεντρική οικονομική εξουσία. Και μάλιστα την έχει παραχωρήσει σε μια ιδιωτική επιχείρηση της οποίας τους μετόχους και την λειτουργία δεν επιτρέπεται να γνωρίζει κανένας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον μεγάλο οικονομικό αδερφό που λειτουργεί στο απόλυτο σκοτάδι.

Αν το σκεφτείς καλύτερα δεν είναι περίεργο. Το κεφάλαιο, παραγωγικό ή παρασιτικό, όσο κι αν κατανοεί την ανάγκη ενός δημοκρατικού πολιτεύματος για να εξασφαλίζεται η κοινωνική ειρήνη, δεν θα ρίσκαρε ποτέ να εξαρτήσει το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του από μηχανισμούς που, έστω και στα χαρτιά, μπορούν να αμφισβητήσουν ακόμα και τις πιο δευτερεύουσες επιλογές του. Η κυκλοφορία του νομίσματος, η γενικότερη νομισματική πολιτική είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τους καπιταλιστές για να αφεθεί σε μηχανισμούς όπως τα αστικά κόμματα ή το κοινοβούλιο. Μηχανισμούς που τους ελέγχει μεν αλλά διατηρούν έναν βαθμό εξάρτησης με τους εκμεταλλευόμενους ψηφοφόρους τους και χειμάζονται από εσωτερικές έριδες. Το ίδιο σοβαρή υπόθεση είναι η ανάγκη αξιολόγησης και στατιστικής αποτύπωσης της καπιταλιστικής μηχανής εντός εθνικών συνόρων. Ο έλεγχος του συναλλάγματος. Οι τραπεζικές καταθέσεις του ευρύτερου δημόσιου. Ο έλεγχος των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών. Με δύο λόγια η οικονομική στρατηγική του καθεστώτος δεν μπορεί να ορίζεται από μια εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε να επηρεάζεται από την πάλη για εξουσία στα πεδία ανταγωνισμών του κράτους. Η αστική τάξη δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.

Όπως είναι λογικό η ΤτΕ, όπως και κάθε εθνική κεντρική τράπεζα, παίζει κομβικό ρόλο και στις ιμπεριαλιστικές ιεραρχίες. Κι εφόσον το Ελληνικό κράτος βρίσκεται στην ΕΕ και υιοθετεί κοινό νόμισμα η ΤτΕ, τουλάχιστον στη νομισματική της πολιτική είναι παράρτημα της Ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας και πρακτικά, εποπτικό της εργαλείο. Στην Ελλάδα των μνημονίων δημιουργήθηκαν και άλλες "ανεξάρτητες αρχές" που έκοψαν κομμάτι της πίτας από την κρατική εξουσία ειδικά στην οικονομική διαχείριση. Η ΤτΕ όμως παραμένει το φρουραρχείο για την επιβολή της νέας φιλελεύθερης ατζέντας της Ε.Ε. και του φιλόδοξου Γερμανικού ιμπεριαλισμού. Η ΤτΕ είναι ο μπράβος των μνημονίων.

Βέβαια και πριν την ΕΕ η ΤτΕ το ίδιο ρόλο έπαιζε. Σε ένα διαφορετικό ιμπεριαλιστικό περιβάλλον, σε άλλες οικονομικές και ιδεολογικές σταθερές, αλλά πάντα προς όφελος του κεφαλαίου ντόπιου και διεθνούς. Τον ίδιο ρόλο άλλωστε παίζουν οι κεντρικές τράπεζες, και σε χώρες εκτός ΕΕ.

Αυτό που έκανε η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι να ισχυροποιήσει τον ρόλο τους ενώ παράλληλα θεσμοθέτησε τους ιμάντες μετάδοσης των κεντρικών οικονομικών στρατηγικών στην περιφέρεια.

Μια υποθετική ΤτΕ ελεγχόμενη από ένα φανταστικό «ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος» το περισσότερο που θα είχε να προσφέρει θα ήταν απλά λιγότερες δικαιολογίες για αντιλαϊκά μέτρα, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες.

Δεν μπορούμε όμως να μην παρατηρήσουμε την βαθιά ειρωνεία που συνιστά η κοινά αποδεκτή ύπαρξη ενός τέτοιου άβατου για την ίδια την δημοκρατία, την αυτόβουλη παραχώρηση εξουσίας του κράτους στο κεφάλαιο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε στο απυρόβλητο εξουσίες εντός ή εκτός κυβέρνησης ούτε να αγνοήσουμε ότι είμαστε υποκείμενοι σε ένα διεθνές πλέγμα ανταγωνισμών και κυριαρχίας.

Το κεφάλαιο έχει λόγο να έχει στα χέρια του άμεσα τις αποφάσεις γα την νομισματική πολιτική ή τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Αυτό που αφορά εμάς είναι ποιος έχει τα μέσα παραγωγής και αν λαμβάνουμε εμείς ως κοινωνική βάση τις αποφάσεις ή όχι.

Η ΤτΕ είναι ένα φρουραρχείο της ντόπιας και διεθνούς καπιταλιστικής τάξης και ως τέτοιο είναι εχθρικό έδαφος. Ένα ακόμα άβατο, πλάι στο άβατο της δημοκρατίας.

Η καταπιεζόμενη και εκμεταλλευόμενη κοινωνία πρέπει να τα πατήσει αυτά τα άβατα ένα προς ένα και όλα μαζί.