Με ένα άρθρο-καταπέλτη απαντά ο δημοσιογράφος Μανώλης Καψής στην Έλενα Ακρίτα, αλλά και σε όλους εκείνους που παλαιότερα είχαν στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα δηλώνουν απογοητευμένοι. Υπενθυμίζεται ότι η Έλενα Ακρίτα είχε δηλώσει σε συνέντευξή της ότι είχε μια ελπίδα με τον Τσιπρα, αλλά τώρα παραδέχεται πως έκανε λάθος.
Ο κ. Καψής στο άρθρο του κάνει τον διαχωρισμό μεταξύ «της πραγματικής Αριστεράς και της εξιδανικευμένης Αριστεράς, στο μυαλό ορισμένων Ελλήνων διανοουμένων». Ο ίδιος αναγνωρίζει πως «η συγγνώμη πρέπει να γίνει αποδεκτή όπως και η αυτοκριτική. Ποιος δηλαδή δεν έχει κάνει λάθος; Ποιος δεν έχει απογοητευτεί από το κόμμα και τον ηγέτη που ψήφισε; Ποιος δεν έχει νιώσει προδομένος από πολιτικό που εμπιστεύθηκε; Όλοι μας.. Δεκτή λοιπόν και η συγγνώμη και η αυτοκριτική». Ωστόσο, επισημαίνει: «Υπάρχει όμως ένα θεματάκι. Ή, για την ακρίβεια, δύο θεματάκια».
Και προσθέτει:
«Το ένα είναι τι ακριβώς πίστεψαν. […] Πίστεψαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα σχίσει τα μνημόνια και θα τα καταργήσει με έναν νόμο και ένα άρθρο; Πίστεψαν ότι θα γονατίσει την Ενωμένη Ευρώπη και θα κάνει τις αγορές να χορεύουν στους ήχους του ζουρνά; Ότι θα επιστρέψει τη χρεοκοπημένη Ελλάδα στην προ κρίσης κατάσταση, με διοικητικές πράξεις;
»Δεν μου φαίνεται πιθανό. Εδώ, ακόμα και αυτός ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας (όπως μας αποκάλυψε ο Βαρουφάκης) δεν πίστευε αυτά που έλεγε - τα πίστεψαν εκείνοι; (Που και μόρφωση διέθεταν και κοινωνική-επαγγελματική εμπειρία;) Απίθανο...
»Δεν τον πίστεψαν. Αλλά, καθώς αγόρια και κορίτσια χόρευαν στο Σύνταγμα για την "απελευθέρωση της πατρίδας από τους τοκογλύφους και τους ντόπιους γερμανοτσολιάδες", καθώς στα μεγάφωνα ακούγονταν τραγούδια του Μίκη και αντάρτικα, ήθελαν να είναι μαζί τους. Όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες και διανοούμενοι, ήθελαν ο κόσμος να τους αγαπά. Να τους χειροκροτά. Ήθελαν να είναι ένα με τον λαό. Ήθελαν να ακούγονται και τα δικά τους τραγούδια στο Σύνταγμα... Και έτσι, ακολούθησαν το πλήθος.
»Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο θεματάκι... Γιατί, όσο τα αγόρια και τα κορίτσια χόρευαν στο Σύνταγμα για την "απελευθέρωση του τόπου από την ξένη κατοχή", κάποιοι άλλοι έβριζαν, χειροδικούσαν, έριχναν μολότοφ, απειλούσαν, έφτυναν. Οι αγανακτισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταλάβει τον δημόσιο χώρο και είχαν κηρύξει τον πόλεμο στους υποταγμένους. Ο "τρίτος γύρος" είχε ξεκινήσει..
»Ένας εμφύλιος χαμηλής έντασης, όπως εύστοχα τον περιέγραψε ο Ε. Βενιζέλος. Αυτούς, οι μετανοημένοι διανοούμενοι, δεν τους είδαν όταν προπηλάκιζαν βουλευτές; Δεν τους άκουσαν να βρίζουν και να απειλούν όποιον (συνάδελφό τους) τολμούσε να έχει άλλη άποψη; Τη βία δεν την είδαν; Δεν το πιστεύω. Και τα είδαν και τα άκουσαν. Όμως σιώπησαν.. Γιατί ήθελαν τόσο πολύ να αρέσουν, ήθελαν τόσο πολύ να τους αγαπάει ο κόσμος που διαδήλωνε, να πάνε με το ρεύμα, που προτίμησαν να κλείσουν τα αυτιά τους. Σιωπή...
»Και γι' αυτήν τους τη σιωπή χρειάζεται μια πιο μεγάλη συγγνώμη και μια πιο ειλικρινής αυτοκριτική».
18°
