Επτά χρόνια πολιτικών λιτότητας και η πρόσφατη προσφυγική κρίση έχουν, σύμφωνα με τους NYT, αφήσει την κυβέρνηση με όλο και λιγότερους πόρους, προσφέροντας στους πολίτες όλο και λιγότερα. Πολλοί έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο κράτος ενώ κάποιοι, που έτσι κι αλλιώς δεν την είχαν στην πρώτη θέση, παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους.
Η εφημερίδα απευθύνθηκε στον Τάσο Σαγρή, 45 ετών, μέλος της ελληνικής αναρχικής ομάδας Void Network και της αυτοδιαχειριζόμενης ομάδας θεάτρου Embros, ο οποίος βρίσκεται, κατά την εφημερίδα, στην πρώτη γραμμή της αναζωπύρωσης του κοινωνικού ακτιβισμού, που γεμίζει αποτελεσματικά ένα κενό στη διακυβέρνηση.
«Οι άνθρωποι μάς εμπιστεύονται επειδή δεν τους χρησιμοποιούμε ως πελάτες ή ψηφοφόρους» δηλώνει. «Κάθε αποτυχία του συστήματος αποδεικνύει την αλήθεια της ιδέας των αναρχικών» προσθέτει.
Η ιδέα, σύμφωνα με τους ΝΥΤ, δεν αφορά μόνο το χάος και την αποδυνάμωση των θεσμών του κράτους και της κοινωνίας, αλλά την αδιάλειπτη αυτο-βοήθεια και τη δράση των πολιτών.
Το κίνημα είναι ανόμοιο, με ένα μέρος του να μιλά για κοινωνικό ακτιβισμό και ένα άλλο να δίνει βάσει σε έναν αντιεξουσιαστικό αγώνα με βανδαλισμούς και μάχες με την αστυνομία. Κάποιοι προσπαθούν να κάνουν και τα δύο.
Όποια και αν είναι τα μέσα, από το 2008 τα «αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα» έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα, χρηματοδοτούμενα από ιδιωτικές δωρεές και τα έσοδα από τακτικές συναυλίες, εκθέσεις και μπαρ, τα περισσότερα από τα οποία είναι ανοικτά στο κοινό. Υπάρχουν τώρα περίπου 250 σε εθνικό επίπεδο.
Ορισμένοι ακτιβιστές έχουν επικεντρωθεί στη διανομή τροφίμων και φαρμάκων, καθώς η φτώχεια έχει επιδεινωθεί και οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν καταρρεύσει.
Τους τελευταίους μήνες, αναρχικοί και ομάδες-αριστερές κινήσεις ασχολούνται με τη στέγαση προσφύγων που πλημμύρισαν στην Ελλάδα το 2015 και οι οποίοι έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα από τότε που η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα βαλκανικά έθνη σφίγγουν τα σύνορά τους.
Περίπου 3.000 από αυτούς τους πρόσφυγες ζουν σήμερα σε 15 εγκαταλελειμμένα κτίρια που τελούν υπό κατάληψη από αναρχικούς στην πρωτεύουσα.
Η έκρηξη της αυτοοργάνωσης και δράσης των πολιτών είναι μόνο το τελευταίο κεφάλαιο σε μια μακρά ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα.
Οι αναρχικοί διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο στις εξεγέρσεις των φοιτητών κατά της δικτατορίας και συνέβαλαν στη υπόθεση της αποκατάστασης της δημοκρατίας της Ελλάδας στα μέσα της δεκαετίας του 1970, συμπεριλαμβανομένης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι αναρχικοί εντάχθηκαν στις αριστερές ομάδες, με ενεργό δράση στα πανεπιστήμια, για να προωθήσουν τη σκέψη και τον τρόπο ζωής τους.
Κάποιοι πανεπιστημιακοί χώροι χρησιμοποιούνται ως βάσεις από τους αναρχικούς για να κατασκευάσουν μολότοφ που εκτοξεύονται κατά της αστυνομίας κατά τη διάρκεια συμπλοκών στο δρόμο.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, το κίνημα εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό ανεκτό από το ευρύ κοινό, αντικατοπτρίζοντας μια βαθιά δυσπιστία προς την εξουσία μεταξύ των Ελλήνων, των οποίων η εμπιστοσύνη έχει καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια από τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στη χώρα από τους πιστωτές.
Στη συνέχεια, το ρεπορτάζ της εφημερίδας εστιάζει στα Εξάρχεια και στην κατάληψη ενός παλιού γυμνασίου στο οποίο στεγάζονται 250 πρόσφυγες, κυρίως από τη Συρία. Πολλοί περισσότεροι πρόσφυγες βρίσκονται σε «λίστα αναμονής» για άλλα κατεχόμενα κτίρια.
Οι καταλήψεις λειτουργούν ως αυτο-οργανωμένες κοινότητες, ανεξάρτητες από το κράτος και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, δήλωσε ο 28χρονος Lauren Lapidge, βρετανός κοινωνικός ακτιβιστής που ήρθε στην Ελλάδα το 2015 στο αποκορύφωμα της κρίσης των προσφύγων και συμμετέχει ενεργά σε πολλά κατεχόμενα κτίρια.
«Είναι ζωντανοί οργανισμοί: Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο, μερικοί γεννήθηκαν σε καταλήψεις, είχαμε γάμους μέσα» είπε.
Μια άλλη πρωτοβουλία στα Εξάρχεια περιλαμβάνει αναρχικούς και ντόπιους κατοίκους που μετέφεραν ένα εμπορευματοκιβώτιο στην κεντρική πλατεία της γειτονιάς, αποκαλώντας το πολιτικό περίπτερο, από το οποίο διανέμουν τρόφιμα και φάρμακα.
Η Βασιλική Σπαθάρα, 49 ετών, ζωγράφος και αναρχική που ζει στα Εξάρχεια, δήλωσε ότι η πρωτοβουλία ήταν απαραίτητη επειδή οι τοπικές αρχές δεν θα ήταν σε θέση «ακόμη και να αντικαταστήσουν τις λάμπες».
Οι NYT επισημαίνουν ότι το πολιτικό τοπίο της Ελλάδας είναι απαξιωμένο και οι αναρχικοί φαίνεται να χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ως πολιτική εναλλακτική λύση στην κυβέρνηση.
Η εφημερίδα αναφέρεται στο κάψιμο της Marfin τον Μάιο του 2010 λέγοντας ότι, αν και κατηγορήθηκαν αναρχικοί, κανένας δεν καταδικάστηκε.
Τέλος, αναφέρεται στον Ρουβίκωνα ως μια κίνηση που κοιτάζει πέρα από τη βία, αν και τα μέλη της έχουν προκαλέσει επιθέσεις και βανδαλισμούς κρατικών γραφείων και επιχειρήσεων.
13°
