Έλενα Ακρίτα: «Είχα μια ελπίδα με τον Τσίπρα. Έκανα λάθος»

Εφ' όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε στο iefimerida.gr η γνωστή σε όλο το ελληνικό αναγνωστικό κοινό δημοσιογράφος, τηλεπαρουσιάστρια, σεναριογράφος και συγγραφέας, Έλενα Ακρίτα. Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου «Το Μυστικό της Μπλε Πολυκατοικίας» (εκδόσεις Διόπτρα) η κ. Ακρίτα μιλά για την οικονομική κρίση, την πολιτική και τη δημοσιογραφία στα χρόνια των λουκέτων και των μνημονίων.

Στο βιβλίο παρουσιάζει τον σύγχρονο Έλληνα πολιτικό εξαιρετικά απεχθή. «Δεν έχω υποχρέωση να κρατάω ίσες ισορροπίες, γιατί δεν πολιτεύομαι ούτε θα το κάνω ποτέ. Αυτή τη στιγμή, καλώς ή κακώς, όπως χτίζουμε εμείς τη μοίρα μας με τη χέρια μας, τη χτίζουν και οι πολιτικοί. Ας πρόσεχαν λοιπόν. Αν οι πολιτικοί μας είναι σαν τον Αντώνη Σκιαδά του βιβλίου μου, αδίστακτοι, αδιάφοροι και δεν τους νοιάζει τίποτα, αυτός, απλώς, είναι πιο χαρισματικός, πιο νόστιμος και κάνει καλύτερη καριέρα. Αν μου ζητήσεις να σου πω στα γρήγορα έναν πολιτικό που εκτιμώ, δεν μπορώ. Ούτε εν ενεργεία ούτε καν εν ανενεργεία. Αντιθέτως, έχω περιπτώσεις πολιτικών που αμαυρώνουν το Κοινοβούλιο με τις απόψεις, με τη διγλωσσία, με την υποκρισία τους», λέει η Έλενα Ακρίτα. Η δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι η αμορφωσιά είναι το χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής σήμερα.

«Την αμορφωσιά του ΣΥΡΙΖΑ τη βλέπουμε και τη ζούμε. Αλλά και η άλλη πλευρά είναι αμόρφωτη. Θα έπρεπε σαν μια παρακαταθήκη να έχουν μια κουλτούρα, μια φινέτσα. Οι περισσότεροι δεν το έχουν».

Στην ερώτηση πώς εμπιστεύτηκε και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ η Έλενα Ακρίτα απάντησε: «Εγώ όταν ξεκίνησα, μικρή, ήμουν στο ΕΚΚΕ, αριστερή, βορείων προαστίων. Μετά μπήκα στον Ρήγα, χωρίς να γραφτώ ποτέ και βοηθούσα στον Θούριο. Ανήκω στην κλασική ενοχική γενιά. Ήμασταν του εσωτερικού, πωρωμένοι, μην και δεν πάρει το κόμμα το 3%. Η μητέρα μου ήταν πάντα στο ΠΑΣΟΚ, με το οποίο δεν είχα καμία σχέση πέραν του να στηρίζω τη μητέρα μου.

»Ενθουσιάστηκα σαν μικρό παιδί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκ των υστέρων μπορεί να είναι ανοησία, αφέλεια. Είχαμε φάει και τον Καραμανλή, τον οποίο εγώ προσωπικά θεωρώ ότι φταίει για πολλά. Οπως και όλοι. Ειδικά όμως ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν για μένα οι χειρότεροι ηγέτες που έχουν περάσει από την Ελλάδα. Τον Σαμαρά δεν τον βάζω σε αυτή την κατηγορία. Προσπάθησε κάτι, απέτυχε οικτρά και εξουθενώθη, που λέει και ο Καβάφης».

 «Όταν άρχισαν να πέφτουν τα παγωμένα ντους με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ένα μετά το άλλο, ένα πράγμα αναγνωρίζω στον εαυτό μου. Δεν προσπάθησα να δώσω πολλές δικαιολογίες. Έδωσα έναν χρόνο, ως όφειλα, και όταν αισθάνθηκα ότι διαψεύδονται τα πράγματα, βγήκα και είπα «έκανα λάθος». Δεν το έκανα για να αποκομίσω κάτι αλλά γιατί το να αναγνωρίζεις το λάθος σου έχει μια μαγκιά, μια σοφία, την οποία οφείλουμε να έχουμε».

Ο δημοσιογράφος επιμένει και ρωτάει σας είχε εμπνεύσει δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας ή ο Γιάννης Βαρουφάκης;

«Τον Βαρουφάκη, μία-δύο εβδομάδες μετά, με ένα σκληρό κείμενό μου, ήταν ο πρώτος που κατάλαβα. Θεωρούσα ότι ο Τσίπρας ήταν κάτι ευρύτερο, είχα μια ελπίδα. Δεν είχε δείξει κάτι το ιδιαίτερο. Δεν μπαίνω στη λογική της απολογίας. Εγώ πολύ έντιμα τους στήριξα και σαν δημοσιογράφος, κι όταν ένοιωσα ότι εκπνέει μέσα μου, παράλληλα με το έξω μας, σταμάτησα να το στηρίζω. Μπορείς να ακολουθείς κάποιους, αλλά πιστός ακόλουθος δεν έχω υπάρξει».

Τότε ποιον; «Κοιτάξτε, η Φώφη είναι λίγη. Τον Κουτσούμπα τον αγαπώ. Αισθάνομαι ότι δεν θα μου πει ποτέ ψέματα, ότι είναι καλός οικογενειάρχης, καλός και γλυκός φίλος. Αλλά ως εκεί. Δεν είναι όμως δυνατόν η γραμμή που υπάρχει στο ΚΚΕ να θεωρείται συμβατή με τον 21ο αιώνα. Κάποιος πρέπει να το καταλάβει αυτό. Ο Καμμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι για το οποίο μέσα μου δεν έχω συμφιλιωθεί. Ναι, με ενόχλησε από την αρχή. Δεν το περίμενα ότι θα γίνει. Χωρίς να θεωρώ λιγότερο ή περισσότερο τίμιο τον Καμμένο από τον Τσίπρα. Όλο αυτό το πράγμα, δεν είναι καν μείγμα, γιατί τα υλικά είναι τόσο ανόμοια, που αναρωτιέσαι αν είναι τόσο ανόμοια. Κι αυτό είναι εξαιρετικά λυπηρό...».

Διαβάστε εδώ όλη τη συνέντευξη.