Με κείμενό του σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, ο Νίκος Μαζιώτης καταφέρεται εναντίον του ειδικού φρουρού που δολοφόνησε οδηγό ταξί στην Καστοριά.
Ο αρχηγός του Επαναστατικού Αγώνα είχε πυροβοληθεί με το ίδιο όπλο από τον ειδικό φρουρό κατά τη διάρκεια καταδίωξής του στο Μοναστηράκι το καλοκαίρι του 2014.
Αναλυτικά το κείμενο του Νίκου Μαζιώτη:
Το ποιόν αυτών που με καταδίωκαν στις 16 Ιουλίου του 2014 στο Μοναστηράκι, αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι ο αστυνομικός που με πυροβόλησε τότε πισώπλατα, είναι ο δολοφόνος του οδηγού ταξί στη Καστοριά.
Να λοιπόν ποιοι είναι οι ‘’προστάτες του πολίτη’’! Τέτοιοι δολοφόνοι όπως και οι προϊστάμενοί τους είναι αυτοί που κοπιάζουν για την ασφάλεια των πάσης φύσεως καθαρμάτων της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, για την ασφάλεια των πιστωτών της χώρας που πίνουν το αίμα του λαού!
Τέτοιοι δολοφόνοι είναι αυτοί που φυλάνε: τους Βρεκουλέσκου και Τόμσεν, τα μέλη των κλιμακίων της Ε.Ε, της Ε.Κ.Τ, του ΕMΣ, του ΔΝΤ. Είναι καθήκον τους να προστατεύουν και τις πολιτικές ορντίναντσες των πιστωτών, αυτούς που εδρεύουν στο Μαξίμου, στα υπουργεία, στη βουλή όποια ιδεολογικοπολιτική και κομματική ταυτότητα και εν έχουν. Αυτούς που ψηφίζουν μέτρα για να ληστεύονται οι εργαζόμενοι και ο λαός ,για να δουλεύουν περισσότερο και να αμείβονται λιγότερο. Για να πληρώνουν περισσότερους φόρους, για να μπορούν οι τράπεζες να κατάσχουν περιουσίες, για να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα και να πεθαίνουν άνθρωποι από τις αρρώστιες, για να πουληθούν τα πάντα στο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές.
Από την άλλη μεριά, καθήκον τους είναι να καταστέλλουν τις διαδηλώσεις κατά των μνημονίων, όπως έγινε στις διαδηλώσεις το 2010-2012 για την καταστολή των οποίων συμμετείχαν σύσσωμα όλα τα σώματα ασφαλείας -ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ομάδα ΔΙΑΣ- όπως επίσης καθήκον τους είναι να πυροβολούν αγωνιστές όπως ο Λάμπρος Φούντας το 2010 στη Δάφνη, όπως εγώ το 2014 στο Μοναστηράκι που η δράση μας στρέφονταν εναντίον των μνημονίων και των προγραμμάτων διάσωσης, εναντίον της πολιτικής-κοινωνικής γενοκτονίας που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια.
Σε τέτοιους δολοφόνους που χρησιμοποιούν τα όπλα -υπηρεσιακά ή μη- για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές, στηρίζεται το σύστημα για να υπερασπίσει τα συμφέροντά του.
Και είναι φυσικό αυτό, αφού ένα καθεστώς οργανωμένης βίας και τρομοκρατίας που καταπιέζει, εκμεταλλεύεται, ληστεύει και δολοφονεί έναν ολόκληρο λαό, σε τέτοιας χαμηλής υποστάθμης υποκείμενα μπορεί να στηρίζεται!
Η περίπτωση δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στην αστυνομία και στα σώματα ασφαλείας αφού διαχρονικά τα σώματα των πραιτοριανών του καθεστώτος, προσέλκυαν άτομα τα οποία εκτιμούσαν ότι μπορούν να βιαιοπραγούν και να εγκληματούν κατά πολιτών αυθαίρετα ,υπολογίζοντας στην ανοχή και τη συγκάλυψη λόγω της ιδιότητάς τους, αφού δεκάδες είναι οι περιπτώσεις αστυνομικών δολοφόνων που έπεσαν στα μαλακά από τη δικαστική εξουσία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται το ποιόν των διωκτών του Επαναστατικού Αγώνα.
Ο Κων/νος… πρώην –σήμερα, αστυνομικός της ΔΑΕΕΒ ,επικεφαλής του τμήματος «εσωτερικής τρομοκρατίας» και των ερευνών εναντίον μας το 2010 όταν είχαμε συλληφθεί για πρώτη φορά, ήταν αντικείμενο έρευνας για τη δολοφονία Πακιστανού μέσα στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας όπου υπηρετούσε το 2008, του Mohamed Kamal Atif.
Όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις και αυτή η δολοφονία συγκαλύφτηκε!
Σε τέτοιους « ευϋπόληπτους» -όργανα του νόμου, στηρίζεται το σύστημα και αναθέτει την ασφάλεια και τη προστασία των πολιτών!
Στο Μοναστηράκι ενώ ο Δημητρόπουλος επιχείρησε να με σκοτώσει πυροβολώντας με τότε από πίσω και ενώ δεν είχα βάλλει εναντίον του ούτε άλλωστε θα μπορούσα, αφού δεν τον είχα καν αντιληφθεί ,γιατί είχα συμπλακεί με άλλον αστυνομικό, το 2ο δεύτερο δικαστήριο του Επαναστατικού Αγώνα που με καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη για την επίθεση στο παράρτημα της Ε.Κ.Τ, την Τράπεζα της Ελλάδας και στο γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του Δ.Ν.Τ, με καταδίκασε αυθαίρετα και για απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον του .
Η περίπτωση του αστυνομικού δολοφόνου του οδηγού ταξί στη Καστοριά, επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά τα συνθήματα που φωνάζαμε στις διαδηλώσεις και με τα οποία μεγαλώσαμε ως αναρχικοί:
Το «ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ και το «ΔΟΥΛΟΙ ΦΥΛΑΤΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΑΣ», όπως εξίσου δικαιώνει και την επιλογή του αντάρτικού πόλης, την επιλογή του Επαναστατικού Αγώνα που στράφηκε κατά μηχανισμών της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας καθώς και κατά των σωμάτων ασφαλείας.
