Ένα κείμενο για την ασφυξία στον ΔΟΛ και το ενδεχόμενο να πέσει «μαύρο» στο in.gr έπειτα από 18 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας ανήρτησαν οι εργαζόμενοι της ιστοσελίδας, κάνοντας λόγο για θηλιά γύρω από τον λαιμό τους.
Το κείμενο:
Τις επόμενες ημέρες το in.gr, μετά από 18 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας, αναγκάζεται να ρίξει μαύρο. Η θηλιά που δημιούργησε η ιδιοκτησία και σφίγγουν μέρα με τη μέρα τράπεζες, μικροκομματικά και επιχειρηματικά συμφέροντα και παιχνίδια, μας πνίγει. Δεν αντέχουμε άλλο.
Η συζήτηση για τις ευθύνες και η τιμωρία των υπαίτιων για την κατάληξη του ΔΟΛ στο οριακό αυτό σημείο, αναγκαία και εξαιρετικά σημαντική. Επείγουσα όμως πλέον η όποια πρωτοβουλία για να κρατηθούν ζωντανά το in.gr και τα άλλα μέσα του Οργανισμού, αν τα δάκρυα για τους εργαζομένους, την πολυφωνία και τη Δημοκρατία περιέχουν έστω ψήγμα αλήθειας.
Την εβδομάδα αυτή πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες, και όλοι βρίσκονται προ των ευθυνών τους και κρίνονται. Το παιχνίδι με τους εργαζόμενους και τη διατήρηση των ιστορικών μέσων να γίνονται «μπαλάκι» μεταξύ ιδιοκτησίας, τραπεζών, πολιτικών, επιχειρηματικών συμφερόντων και νέο παίκτη στην τελευταία παρτίδα τη Δικαιοσύνη, δεν πάει άλλο.
Αν τα επόμενα 24ωρα δεν παρθούν αποφάσεις και δεν βρουν το θάρρος οι αρμόδιοι να αναλάβουν την ευθύνη, το μαύρο στον ΔΟΛ θα έχει ονοματεπώνυμα.
Οι εργαζόμενοι που κρατάμε τόσους μήνες τα μέσα ανοιχτά, δουλεύοντας υπό τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας, σε οικονομική και ψυχολογική εξαθλίωση, δεχόμενοι απανωτά χτυπήματα στην αξιοπρέπειά μας, «σφυρίζουμε το τέλος» στο ανήθικο παιχνίδι που παίζεται εδώ και μήνες στις πλάτες μας. Ποτέ δεν θελήσαμε να είμαστε μέρος του, μας ενέπλεξαν και μας χρησιμοποιούν διάφοροι κατά το δοκούν. Εμείς το μόνο για το οποίο παλεύουμε και επιδιώκουμε είναι η εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μας, των δεδουλευμένων μας και των θέσεων εργασίας μας.
Τον Ιανουάριο κλείσαμε έξι μήνες απλήρωτοι. Ενάμιση χρόνο επιβιώνουμε με έναντι μισθού που παίρναμε από καιρού εις καιρόν, μετά από πιέσεις, απειλή ή πραγματοποίηση απεργίας. Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία έγινε τα τελευταία δύο χρόνια η συνήθης πρακτική της διοίκησης. Έχουμε στη συλλογή μας πλήθος ανακοινώσεων της διοίκησης που διαβεβαίωναν για την ομαλοποίηση της μισθοδοσίας από μήνα σε μήνα και για εξόφληση των δεδουλευμένων. Στην τελευταία δε ανακοίνωση με υπογραφή Ψυχάρη μας διαβεβαίωνε ότι ακόμη και αν όλες οι προσπάθειες αποτύχουν και ο ΔΟΛ «πέσει στα βράχια» τα δεδουλευμένα και οι αποζημιώσεις μας είναι εξασφαλισμένα (το περίφημο «τα αμπάρια του πλοίου είναι γεμάτα»).
Όλο αυτό το διάστημα μάς ζητούσαν να βάλουμε πλάτη, λειτουργώντας όχι μόνο ως δανειοδότες της επιχείρησης (που γίναμε χωρίς τη θέληση και τη συγκατάθεσή μας μέσω της παρακράτησης των μισθών μας) αλλά και ως ευσυνείδητοι εργαζόμενοι και δημοσιογράφοι φροντίζοντας για την ενημέρωση των αναγνωστών μας. Είναι οι στιγμές που οι διοικούντες θυμούνται ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα και τα εργασιακά δικαιώματα των λειτουργών είναι κατώτερα του δικαιώματος του πολίτη στην ενημέρωση.
Και εμείς εδώ και έξι μήνες το κάνουμε. Όχι γιατί μας το ζήτησε η διοίκηση, αλλά γιατί το πιστεύουμε και κυρίως γιατί το in.gr πραγματικά «το πονάμε». Οι περισσότεροι είναι εδώ από την πρώτη μέρα λειτουργίας του, όταν το «ιντερνέτ», όπως το έλεγαν αρκετοί τότε, ήταν ακόμη άγνωστο έδαφος σε πολλούς και αντιμετωπιζόταν με καχυποψία. Ακόμη και οι ίδιες οι δημοσιογραφικές ενώσεις αμφέβαλλαν κατά πόσον είναι συνάδελφοι των μελών τους οι «δημοσιογράφοι του ίντερνετ» -κάτι παρεμπιπτόντως που για κάποιες ενώσεις δεν ξεπεράστηκε ποτέ και ας εργάζονται πλέον σχεδόν όλα τα μέλη τους και σε ιντερνετικά μέσα.
Εμείς όμως πιστέψαμε στη δυναμική του νέου αυτού μέσου και το στηρίξαμε, το στηρίζουμε και το πιστεύουμε.
Πλέον, οι συζητήσεις επικεντρώνονται στα εφιαλτικά σενάρια για το μέλλον του in.gr και όλων των μέσων του ΔΟΛ, για τη ζωή μας. Σχεδόν δε κάθε μέρα προκύπτει και ένα καινούριο θέμα - μας πετάνε νέο «τυράκι» όπως λέει και η αγαπητή συνάδελφος στο διπλανό γραφείο για να συνεχίσουμε, παίζοντας με την αγωνία μας και παρατείνοντας την αρρωστημένη αυτή κατάσταση.
Στην αρχή ήταν οι πληροφορίες για διάφορους επενδυτές-σωτήρες με τις αντίστοιχες συμφωνίες να είναι κάθε φορά θέμα ωρών να κλείσουν.
Μετά ήρθε η είδηση για τροπολογία που θα ανάψει το «πράσινο φως» στις τράπεζες να επιτρέψουν την εξασφάλιση ρευστότητας, ώστε να διασφαλιστεί η πληρωμή μέρους των δεδουλευμένων μας και η βιωσιμότητα των μέσων. Η αξιωματική Αντιπολίτευση αρνήθηκε να δώσει την συναίνεση που έθεσε ως όρο ο πρωθυπουργός για να προχωρήσει το σχέδιο και η κυβέρνηση καλυπτόμενη πίσω από αυτό περιορίστηκε στο γνωστό παιχνίδι μετάθεσης ευθυνών. Στη Βουλή, ωστόσο, υπάρχουν άλλα τουλάχιστον τρία κόμματα που δήλωσαν ότι θα στήριζαν την πρωτοβουλία. Επομένως το σχέδιο διάσωσης του υπερχρεωμένου Τύπου, για το οποίο μίλησε ο πρωθυπουργός, και η τροπολογία είναι εφικτό να περάσουν με ευρεία πλειοψηφία. Επείγει και οφείλει, λοιπόν, η κυβέρνηση να επανέλθει σε αυτή τη βάση παρακάμπτοντας όποιο κόμμα διαφωνεί. Διαφορετικά θα θεωρηθεί –και εύλογα- ότι επιχειρεί να διαφυλάξει το πολιτικό προφίλ της.
Αλήθεια, ο φόβος της «ρετσινιάς» για την κυβέρνηση ότι συνέβαλε στη σωτηρία προβληματικών επιχειρήσεων του Τύπου (σώζοντας επί της ουσίας εκατοντάδες εργαζομένους και όχι τους επιχειρηματίες) είναι μεγαλύτερος από την κατηγορία ότι επί των ημερών της θα κλείσουν δύο ιστορικές εφημερίδες, και το επίσης ιστορικό στον χώρο του Internet, in.gr, o Βήμα FM, tovima.gr, tanea.gr και τα περιοδικά του ομίλου καταφέροντας βαθύτατο πλήγμα στην πολυφωνία και κατ’ επέκταση στη Δημοκρατία; Έχουν μιλήσει πολλά στελέχη της στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ ποζάροντας μπροστά από το «Η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δημοκρατίας».
Υπερνικά ο φόβος αυτός ακόμη και ότι θα προστεθούν εκατοντάδες εργαζόμενοι στην ήδη ανησυχητικά μακριά λίστα της ανεργίας που βασική προτεραιότητα της αριστερής κυβέρνησης είναι να μειωθεί; Κι αν είμαστε παράπλευρη απώλεια του πολέμου κατά της διαπλοκής, δεν θα προβληματιστεί κανείς για την ενίσχυση της δύναμης, μέσω του λουκέτου στα μέσα του ΔΟΛ, άλλων που επίσης ελέγχονται για τις σχέσεις τους με τη διαπλοκή; Πού πήγε η ανωτερότητα και η ευαισθησία της Αριστεράς για βασικές αρχές της Δημοκρατίας, όπως είναι η πολυφωνία; Η σωτηρία ΜΜΕ, τα οποία μάλιστα δεν πρόσκεινται πολιτικά σε αυτή θα ήταν μια απτή απόδειξη.
Στην τελευταία πράξη του θρίλερ που ζούμε πήρε τη σκυτάλη η Δικαιοσύνη, που παρά τις καλές προθέσεις και την εκδήλωση συμπάθειας προς τους εργαζομένους κατέληξε σε αρνητική απόφαση για αυτούς, καλύπτοντας πλήρως τις απαιτήσεις των τραπεζών. Ειδικότερα, το Πρωτοδικείο απέρριψε το αίτημα των εργαζομένων του ΔΟΛ να εξαιρεθεί από το καθεστώς «μη μεταβολής» της περιουσιακής κατάστασης της επιχείρησης ένας συγκεκριμένος τραπεζικός λογαριασμός (στον οποίο κατατίθενται οι εισπράξεις από τις κυκλοφορίες και τα κέρδη των εντύπων του ΔΟΛ), ώστε να μπορέσουν να πληρωθούν και κάποια από τα οφειλόμενα σε αυτούς δεδουλευμένα.
Εύλογο βέβαια το ερώτημα πώς διασφαλίζεις το δημόσιο συμφέρον όταν συναινείς στην περαιτέρω απαξίωση περιουσιακού στοιχείου που περνά στα χέρια των ανακεφαλαιποιημένων -με χρήματα φορολογουμένων- τραπεζών; Μία ανοιχτή επιχείρηση, ακόμα και την ώρα της εκκαθάρισής της, έχει μεγαλύτερη αξία από τους τίτλους της, τονίζουν με νόημα έγκριτοι νομικοί.
Κατ’ επέκταση οι τράπεζες, που φοβούνται πλέον να πάρουν οποιαδήποτε ευθύνη, δεν ανησυχούν για την κατηγορία ότι δεν κάνουν τα αναγκαία για να εξασφαλίσουν τη μέγιστη δυνατή αξία και άρα τιμή πώλησης ενός περιουσιακού στοιχείου;
Κάποιοι ακόμη και στην τελευταία συνέλευση των εργαζομένων ψελλίζοντας επανέφεραν το θέμα της τροπολογίας, ως μοναδικής λύσης για να κρατηθούν στη ζωή τα ιστορικά μέσα του ΔΟΛ, ενώ αναφέρθηκαν και σε νομικές οδούς προκειμένου να ανακληθεί η απόφαση του Δικαστηρίου.
Όμως πλέον, κανείς δεν έχει δύναμη να ελπίζει και να περιμένει. Οι αντοχές μας έχουν εξαντληθεί προ πολλού. Μαζί και τα απαραίτητα «υλικά» για να λειτουργήσουν τα μέσα. Οι εφημερίδες δεν έχουν χαρτί, το in.gr χάνει την πολύτιμη πρόσβαση στα ξένα πρακτορεία, η αναγκαία τεχνική υποστήριξη είναι είδος υπό εξαφάνιση, και άλλα πολλά.
Αν το σχέδιο είναι η εξόντωσή μας δεν μπορούμε να το εμποδίζουμε άλλο. Αν πάλι όχι, πρέπει οι ιθύνοντες να μας το δείξουν άμεσα. Τώρα.
Με την ελπίδα να πεθαίνει τελευταία, ευχαριστούμε θερμά όλους τους πιστούς αναγνώστες του in.gr για την εμπιστοσύνη και τη στήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια, χαρίζοντάς μας την πρώτη θέση στη λίστα των ενημερωτικών ιστοσελίδων.
Άννα Ανδίρα
Πάνος Βασιλάκης
Αλεξάνδρα Γρυπάρη
Παναγιώτης Καισαράτος
Αθηνά Κόδρου
Σπύρος Κόλλιας
Αναστασία Κοντογιάννη
Χρήστος Κοσβανής
Ηλένα Κρητικού
Κική Μαργαρίτη
Ευαγγελία Μπίφη
Μαρία Παπουτσή
Παναγιώτης Πέππας
Απόστολος Ρουμπάνης
Αγγελική Στελλάκη
Αργυρώ Τσατσούλη
Βασίλης Ψυχογιός
Το εν λόγω είναι το δεύτερο κείμενο - παρέμβαση των εργαζομένων του in.gr. Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε το πρώτο.
18°
