Εισβολή του Ρουβίκωνα στην πρεσβεία του Μεξικού

Περίπου 15 άτομα της αντιεξουσιαστικής ομάδας «Ρουβίκωνας» εισέβαλαν το μεσημέρι της Τετάρτης στην πρεσβεία του Μεξικού, στο Κολωνάκι, διαμαρτυρόμενοι για τη διαφθορά που επικρατεί στη χώρα και τις δολοφονίες φοιτητών και αντικαθεστωτικών δημοσιογράφων.

Ειδικότερα, μοίρασαν φυλλάδια στα οποία αναφέρεται ότι διαμαρτύρονται για τη δολοφονία 129 δημοσιογράφων από το 2009 στο Μεξικό, την απαγόρευση των διαδηλώσεων αλλά και την περίεργη εξαφάνιση 43 φοιτητών τα πτώματα των οποίων βρέθηκαν λίγους μήνες αργότερα σε ομαδικούς τάφους προχώρησαν σε συμβολική κατάληψη.

Όπως καταγγέλλουν, με αναρτήσεις τους στον ιστότοπο Indymedia, ο Μεξικανός πρέσβης φέρεται να τους απείλησε και τους κάλεσε να μην ανακατεύονται στα εσωτερικά της χώρας του.

Άμεσα στον χώρο έφτασαν αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες προχώρησαν σε 14 προσαγωγές. Οι προσαχθέντες μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΑ.

Οι λόγοι της εισβολής στην μεξικανική πρεσβεία σύμφωνα με το κείμενο που αναρτήθηκε στο Indymedia:

ΜΕΞΙΚΟ, Η χώρα που γδέρνεται μέχρι να ματώσει.

"Το ημερολόγιο; Μάης 2016.

Η γεωγραφία;

Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κομμάτι αυτής της χώρας που γδέρνεται μέχρι να ματώσει από τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, την ατιμωρησία που έχει γίνει θεσμός, την έλλειψη ανεκτικότητας ως μορφή διακυβέρνησης, τη διαφθορά ως τρόπο ζωής μιας βρωμερής και δευτεροκλασάτης τάξης πολιτικών.

Αλλά επίσης θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κομμάτι αυτής της χώρας που εξαγνίζεται από την επιμονή των συγγενών που δεν λησμονούν τους αγαπημένους τους, την πεισματική αναζήτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης, την εξεγερμένη αντίσταση απέναντι στα χτυπήματα, τις σφαίρες, τους φράχτες, την προσπάθεια οικοδόμησης μιας πορείας χωρίς αφεντικά, χωρίς σωτήρες, χωρίς καθοδηγητές, χωρίς ηγέτες• άμυνα, αντίσταση, εξέγερση• κραυγή που μεγαλώνει και βαθαίνει λόγω του πόνου και της οργής.

«Μεξικό»: έτσι καλείται συνήθως εκείνη η χώρα, αυτή η χώρα, που με τον δικό της τρόπο αντανακλά μια κρίση που κλονίζει όλο τον κόσμο.

απόσπασμα απο την ανακοίνωση των Ζαπατίστας που δημοσιεύτηκε τέλη Μάη 2016 και δηλώνει την υποστήριξή τους στον αγώνα των δασκάλων ενάντια στην επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στο Μεξικό

Το Μεξικό είναι η μόνη χώρα του Τρίτου Κόσμου που έχει την "τιμή" να συνορεύει με χώρα του Πρώτου Κόσμου. Έχει επίσης την "ιδιαιτερότητα" να έχουν δολοφονηθεί 129 δημοσιογράφοι από το 2009, οπότε και ανέβηκε στην εξουσία το νυν κυβερνόν κόμμα. Είναι η χώρα που το 2014 η γυναίκα ενός δημάρχου ετοιμάζει πάρτυ με "υψηλούς προσκεκλημένους" και, επειδή ενοχλείται από τις διαδηλώσεις, δίνει εντολή στον άντρα της να τις σταματήσει. Η αστυνομία κατόπιν εντολής του δημάρχου επεμβαίνει, ένας φοιτητής και πέντε πολίτες δολοφονούνται επιτόπου και όσοι συλλαμβάνονται παραδίδονται απο τους μπάτσους στη συμμορία των ναρκεμπόρων. Αποτέλεσμα: 43 φοιτητές εξαφανίζονται απο προσώπου γης, για να ανακαλυφθούν, μήνες μετά, τα πτώματα τους σε ομαδικούς τάφους. Τόσο παραμορφωμένα από τα βασανιστήρια που στάθηκε αδύνατη η ακριβής ταυτοποίηση των περισσοτέρων πτωμάτων. Μια λεπτομέρεια: η διαδήλωση γινόταν για τη βελτίωση της εκπαίδευσης στις αγροτικές σχολές, όπου σπουδάζουν οι φτωχοί.

Ακόμα όμως κι αν αυτά τα περιστατικά προκαλούν φρίκη, δεν είναι παρά μόνο κάποιες ελάχιστες σταγόνες μέσα σε έναν ωκεανό απο φρικαλεότητες, κτηνώδη καταστολή, σκάνδαλα και διαφθορά σε κάθε επίπεδο. Αυτόχθονες πληθυσμοί που αγωνίζονται για γη και ελευθερία τρομοκρατούνται και εκδιώκονται βάναυσα από τις εστίες τους για την κατασκευή τερατωδών κατασκευαστικών έργων με μόνο σκοπό το κέρδος και ανυπολόγιστες επιπτώσεις για τη φύση και τα ζώα. Άνθρωποι που αγωνίζονται για τα αυτονόητα βασανίζονται, φυλακίζονται, εξαφανίζονται και εκτελούνται ουσιαστικά απροκάλυπτα την ίδια στιγμη που βαρόνοι των ναρκωτικών ελέγχουν ολόκληρες επαρχίες και ενίοτε συνεργάζονται αμεσα με μία από τις πιο διεφθαρμένες και αδίστακτες άρχουσες τάξεις του κόσμου.

Στη χώρα των 120 εκατομμυρίων ανθρώπων και της 15ης οικονομίας παγκοσμίως οι κοινωνικες ανισότητες όχι μόνο είναι αβυσσαλέες, αλλα αυξάνονται και με τρομακτικους ρυθμούς. Ενώ οι κατώτερες κοινωνικες τάξεις ζούν στην απόλυτη ένδεια, μια αισχρή μειοψηφία 2.500 πολυεκατομμυριούχων, κατέχει το 43% του πλούτου της χώρας, με την περιουσία του πλουσιότερου εξ'αυτών να ισοδυναμεί με το 6% του ετήσιου ΑΕΠ του Μεξικό.

Στο συγκεκριμένο τόπο βέβαια αυτή η κατάσταση όχι απλα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, αλλα είναι ο κανόνας εδω και αιώνες, καθώς από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους οι κονκισταδόρες, θεμελίωσαν μια αυτοκρατορία πάνω στις ευσεβείς αρχές της λεηλασίας, της γενοκτονίας δεκάδων εκατομμυρίων αυτοχθόνων και της ανελέητης καταστροφής των "ειδολολατρικών" τους συμβόλων, με τις ευλογίες της εκκλησίας βεβαίως βεβαίως. Ακόμη και να θέλαμε, είναι κυριολεκτικά αδύνατο έστω και να αναφέρουμε όλη εκείνη τη σειρά των αποτρόπαιων εγκλημάτων που καταλήγουν να συνδέουν άμεσα την παλιά εκείνη αιμοσταγή αυτοκρατορία με το σημερινό απόγονό της, το υποτιθέμενα δημοκρατικό Κράτος του Μεξικό.

Όσο μακραίωνη και σιχαμερή είναι όμως η ιστορία των εγκλημάτων των εξουσιαστών του Μεξικό, άλλο τόσο μακραίωνη και συγκλονιστική είναι η ιστορία των εξεγέρσεων, των επαναστάσεων και κάθε είδους αντίστασης απο τη μεριά των καταπιεσμένων. Μια ιστορία αντίστασης που το νήμα της δε σταματά σε κάποια μακρινή ένδοξη εποχή, αλλα φτάνει ως τις μέρες μας παλλόμενο και ζωντανό, μέσα από κινήματα που σφύζουν απο ευελιξία, φαντασία, αποφασιστικότητα και αντοχή στο χρόνο. Αναρίθμητες κοινότητες αυτοχθόνων που υπεραπίζονται τη γή τους και το δικαίωμά τους στην ύπαρξη και την αξιοπρέπεια, το μεγαλειώδες κίνημα των ζαπατίστας που ήδη μετράει 22 χρόνια ζωής και ένα ολόκληρο μωσαικό απο κοινωνικές διεκδικήσεις για διάφορα θέματα, για τις οποίες καλό θα ήταν να το σκεφτούμε δυο φορές πριν τις χαρακτηρίσουμε "επιμέρους", "αποσπασματικές" και "ρεφορμιστικές".

Ανάμεσα σ'αυτές είναι και οι αγώνες των δασκάλων της Οαχάκα, που έγιναν αισθητοί στον υπόλοιπο κόσμο πριν από περίπου μια δεκαετία, όταν η καταστολή χτύπησε ανελέητα μια ειρηνική διαμαρτυρία δασκάλων με αιτήματα όπως η αύξηση των πενιχρών μισθών τους και η αναβάθμιση των συνθηκών εκπαίδευσης. Ζητούσαν από το κράτος να παρέχει στους ξυπόλητους και υποσιτισμένους μαθητές παπούτσια ώστε να μπορούν να διασχίζουν τα βουνά για να φτάσουν μέχρι το σχολείο και πρωινό γεύμα ώστε να μη ζαλίζονται κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Όταν όμως η απεργία τους και οι δομες τους χτυπήθηκαν απο την καταστολή, αντί να σβήσουν οπως θα περίμενε κανείς, ακολούθησε γενικευμένη εξέγερση της κοινωνίας της Οαχάκα που προέβη σε καταλήψεις κυβερνητικών κτιριών, ραδιοφωνικών σταθμών και έστησε χιλιάδες οδοφράγματα στους δρόμους. Οι δυνάμεις καταστολής χρειάστηκαν πέντε μήνες για να τσακίσουν την αντίσταση και το τίμημα για την πλευρά των αγωνιστών ήταν βαρύ: 17 νεκροί, δεκάδες τραυματίες, εκατοντάδες συλλήψεις, εξαφανίσεις και βασανισμοί κάθε είδους.

Εξίσου σημαντική όμως ήταν και η παρακαταθήκη που άφησαν εκείνοι οι αγώνες και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Μετά τις πρόσφατες κυβερνητικές μεθοδεύσεις για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της παιδείας, το Εθνικό Συντονιστικό Όργανο των εργαζομένων στην εκπαίδευση (CNTE) άρχισε μια γενική απεργία διαρκείας στις 15 Μαΐου με σκοπό να αντισταθούν και να ανατρέψουν τα σχέδια του πρόεδρου του Μεξικού Enrique Peña Nieto να εφαρμόσει τις άθλιες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Μόνο που αυτή τη φορά τα αιτήματα των δασκάλων δεν περιορίζονται σε ζητηματα του κλαδου τους και εκτεινονται πέρα από τους μισθούς και τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία. Συμπεριλαμβάνουν ευρύτερα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά ζητήματα, όπως είναι η ελευθερία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και τους αντιρρησίες συνείδησης, η αύξηση των επενδύσεων στην εκπαίδευση, η αλήθεια και η δικαιοσύνη για τους 43 φοιτητές και βέβαια η αντίσταση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ριζικά.

Η απάντηση από τη μεριά του κράτους στην αρχή ήταν σχετικά μουδιασμένη, οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλα επειδή πολύ απλά βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο λόγω των πρόσφατων γεγονότων, της διεθνούς κατακραυγής και των κινητοποιήσεων για τους 43 φοιτητές που δολοφονήθηκαν απο την αστυνομία και τους ναρκεμπόρους. Ωστόσο, επειδή οι κοινωνικές αντιστάσεις ήταν αναμενόμενες, το καθεστώς φρόντισε να αναβαθμίσει εκ των προτέρων το νομικό του οπλοστάσιο και ήδη από το Γενάρη είχε κατατεθεί νόμοσχέδιο το οποίο μεταξύ άλλων επιτρέπει τη χρήση πραγματικών πυρών για την αντιμετώπιση κινητοποιήσεων. Έτσι λοιπόν όταν αντί να ξεφουσκώσουν οι κινητοποιήσεις, αυτές δυνάμωναν μέρα με τη μέρα, το μεξικανικό κράτος πάνω στον πανικό του αποφάσισε να ξαναχρησιμοποιήσει τις μόνες μεθόδους που ξέρει να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά: την κτηνώδη καταστολή που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 12 διαδηλωτών και τον τραυματισμό πολλών δεκάδων. Μαζί με αυτά φυσικά και μπόλικη ωμή βία και τρομοκρατία, με εξαφανίσεις και απαγωγές αγωνιστών, φρικτά βασανιστήρια κάθε είδους και παραστρατιωτικές ομάδες της μαφίας στους δρόμους.

Το κίνημα όμως είναι ακόμα ζωντανό, δίνει τις μάχες του και καλεί τους απανταχού καταπιεζόμενους να σταθούν δίπλα του. Έτσι εμείς, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα αυτό, βρεθήκαμε σήμερα εδώ για να κάνουμε το ελάχιστο που μας αναλογεί. Στεκόμαστε δίπλα στους αγωνιζόμενους λαούς του Μεξικό, ενώνοντας τη φωνή μας με τη δική τους στο δίκαιο αγώνα τους για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Απαιτούμε απο το διεφθαρμένο μεξικανικό κράτος να τερματίσει την καταστολή, να πάψει τις διώξεις στους αγωνιστές, να ελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους και να σταματήσει την καταλήστευση των αυτόχθονων φυλών και την αρπαγη και καταστροφή της γης τους.

Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας

ΦΩΤΟ: newsbeast.gr