«Πλειστηριασμοί και λαϊκισμός»

O Γιώργος Προκοπάκης ανέβασε ένα κείμενο που έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης και σχολιασμού στο Facebook. Μεταξύ άλλων αναφέρεται σε περιπτώσεις ανθρώπων που έπαιζαν στο χρηματιστήριο και τώρα υποστηρίζουν την Αριστερή Πλατφόρμα ενώ τονίζει ότι «Δεν γίνεται να καμωνόμαστε πως η κρίση είναι μία για όλους! Πώς να το κάνουμε!».

Το κείμενο ως έχει:

Πλειστηριασμοί και λαϊκισμός

Θα σας θυμίσω δυο ιστορίες:

1. Υπάρχει η φυλή των καμένων στο Χρηματιστήριο του 1999 που "έπαιζε" συνέχεια ALTEC και Γενικών Αποθηκών, γράφανε επί μερικούς μήνες αστρονομικά κέρδη στα χαρτιά και από κάποια στιγμή και μετά βρέθηκαν με μετοχοδάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών που δεν μπορούσαν, προφανώς, να εξυπηρετήσουν. Καταγγέλουν δε τους εβραιομασώνους, τον καπιταλισμό, τους ελλοχίμ και το νεοφιλελευθερισμό που τους άφηναν να παίζουν τα κουρελόχαρτα.

2. Επί PSI με προσήγγισαν καμιά 200αριά άνθρωποι, φίλοι φίλων, για οδηγίες πώς να χειριστούν το χαρτί συμμετοχής τους στο PSI. Βρέθηκα ένα βράδυ για φαγητό με φίλο φίλων, μεγαλογιατρό (δεν ήξερα την ιδιότητα εξ αρχής), που είχε ένα προβληματάκι με ένα ομόλογο (το γνωστό, του Ιανουαρίου 2010) καμιά 100στή χιλιάδες. Στην κουβέντα προκύπτει πως το πρόβλημα ήταν και άλλα ομόλογα, σύνολο κάπου εξακόσια χιλιάρικα. Όχι μόνο αυτό, ο γιατρός είχε πάει στα δικαστήρια το private banking τράπεζας γιατί του πούλησαν Ισλανδικά (!) ομόλογα το 2008, κάπου μισό εκατομμύριο. Η συμβουλή μου ήταν: φίλε μου, πιές το κούρεμα και μη μιλάς, να παρακαλάς να μη βρεθείς μπροστά σε κάνα δικαστή να κλαίγεσαι. Ηγήτωρ του κινήματος των μικροομολογιούχων, μαζί με τον γνωστό ταλαίπωρο που, μετανάστης στο Βέλγιο, έχασε τα λεφτά που είχε στην άκρη να σπουδάσει την κόρη του.

Την ίδια περίοδο προκύπτει αδελφή φίλου, διευθυντικό στέλεχος της Ολυμπιακής (καμιά 25αριά χρόνια δουλειάς), η οποία είχε υποχρεωθεί να λάβει την αποζημίωσή της σε ομόλογα και τα οποία κουρεύτηκαν βέβαια. Κι αυτή στην κίνηση μικροομολογιούχων.

Γιατί θυμάμαι τις ιστορίες (τις έχω ξαναπεί); Γιατί κάτω από μια ταμπέλα μαζεύονται διαφορετικές περιπτώσεις. Περιπτώσεις που αξίζουν την κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά και περιπτώσεις που αντιλαμβάνονται την κοινωνική αλληλεγγύη ως υποχρέωση των άλλων να τους ξελασπώνουν στα δύσκολα, ενώ αυτοί έχουν το ελεύθερο στη μαγκιά του εύκολου πλουτισμού ή του δωρεάν γεύματος. Μούρχονται με την κουβέντα για πλειστηριασμούς!

Αν βγει πακέτο πλειστηριασμών, το πρώτο θα αφορά περιπτώσεις που έχουν τελεσιδικήσει μέχρι το 2010. Ο κύκλος με τα δικαστικά δεδομένα στην Ελλάδα είναι περίπου επτά χρόνια. Φαντασθείτε λοιπόν, πως ανάμεσα στις περιπτώσεις αυτές είναι δάνεια που δεν εξυπηρετούνται από το 2003! Ακόμη και σε μια υποτιθέμενη πρώτη κατοικία, σε 12 χρόνια εκμετάλλευσης έχει αποσβεσθεί η "επένδυση"! Ας ξεχωρίσουν οι περιπτώσεις, ας κατηγοριοποιηθούν και ας τεθούν στην κρίση των πολιτών: ποιές περιπτώσεις συμπολιτών μας πρέπει να τύχουν της αλληλεγγύης και ποιές όχι. Ας μη ξεχνάμε, κάθε διαγραφή δανείου είναι μετατροπή ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο - από το 2012 και μετά που με το PSI και την επακολουθήσασα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν υπάρχει κάν άλλοθι, παρά μόνο στην αντικαπιταλιστική ρητορική νεοΣΥΡΙΖΑίων, εντελώς πονηρών.

Τα κόκκινα δάνεια είναι πολλών ειδών. Πολλά με υποθήκη πρώτης κατοικίας. Μια ιδιαίτερη κατηγορία είναι αυτά (ήταν κάπου 160.000 το 2011) σε συνάλλαγμα. Συμπολίτες μας δανείστηκαν σε ελβετικά φράγκα ή γεν, με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Μετά από μερικά χρόνια δόσεων βρέθηκαν να χρωστούν περισσότερα (στο νόμισμα που έχουν το εισόδημά τους, το ευρώ) από το αρχικό δάνειο. Αντικαπιταλιστές και αντιτραπεζικοί είναι σήμερα! Ειρωνεία πως είναι φανατικοί με την Αριστερή Πλατφόρμα - κάθε πολιτική της ρίχνει το ευρώ και επιδεινώνει την κατάστασή τους! Αγώνας αντικαπιταλιστικός - όταν όμως επιχειρούσαν να κερδίσουν από τις επιτοκιακές διαφορές δεν έκαναν αγώνα για τους υπολοίπους! Στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά! Όπου υπάρχει κατάχρηση από τις τράπεζες, να παρέμβουν οι εποπτικές αρχές. Για ποιό λόγο όμως, αυτό το ιδιωτικό χρέος, εξ ορισμού προκύψαν από κερδοσκοπική πρόθεση, να γίνει αβλεπί δημόσιο; Ακόμη και για φίλους μου, δεν έχω ιδιαίτερη συμπάθεια. Άλλως τε, για να καταλαβαινόμαστε, τα δάνεια σε συνάλλαγμα δεν αφορούσαν τα πενήντα χιλιάρικα ενός διαμερίσματος στα Καμίνια, αλλά δανειάρες των 300 χιλιάδων και άνω.

Πριν μερικούς μήνες έδωσα (σε σειρά επαναλήψεων) σε χειριστές συστημάτων παρακολούθησης δανείων, κριτήρια για ανάλυση - για δική μου χρήση, να ξέρω τι λέω όταν μιλάω για κόκκινα δάνεια. Θα μεταφέρω εδώ τα ευρήματα από μια κατηγορία δανείων. καταναλωτικά (διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, μετοχοδάνεια) που μετατράπηκαν σε "εξασφαλισμένα" με μείωση επιτοκίου και εγγραφή υποθήκης. Πραγματικά νούμερα:

Σύνολο δανείων €380 εκατ (υπολειπόμενη αξία)

Ρυθμός ανάκτησης: 5.84% (!!!)

Τρελαίνομαι! Καλυμμένα δάνεια, ο κόσμος θα χάσει σπίτια και από τα 380 εκατ θα μαζευτούν μόνο 20 εκατ! Ε να το ψάξουμε! Τα ακίνητα τα οποία υποτίθεται κάλυπταν αυτά τα δάνεια φέρουν βάρη, ούτε λίγο ούτε πολύ, €18 δισ!!! Δηλαδή, έχουν μπει πολλαπλές υποθήκες, οι τράπεζες έκαναν την παλαβή (σωρηδόν οι προσημειώσεις για να περάσουν τα διάφορα στρες τεστς και να καμώνονται όλοι πως τα δάνεια εξυπηρετούνται), θαλασσοδάνεια από δω κι από κει.

Προφανώς υπάρχουν και πρώτες κατοικίες ανάμεσα σ' αυτά. Υποθέτω είναι και οι ταλαίπωροι που όντως βρέθηκαν σε δυσκολία και κινδυνεύουν να τις χάσουν - θάναι το 5.84% που πληρώνει, μπορεί έως διπλάσιοι! Αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει ο νους είναι πως οι πάντες μιλούν για πλειστηριασμούς και πρώτες κατοικίες. Με τον ίδιο τρόπο για τον ταλαίπωρο με το σπίτι στα Καμίνια και τον πονηρό που έχει φορτώσει εξήντα φορές την αξία του σπιτιού σε υποθήκες! Τα δάνεια αυτά (που ανέλυσα) δεν πρόκειται να εισπραχθούν ΠΟΤΕ! πρώτα απ' όλα, ο δανειολήπτης που έχει φορτώσει εξήντα φορές την αξία του σπιτιού σε δάνεια, θα είναι έκπληξη αν πληρώνει ΕΝΦΙΑ ή δεν έχει υποχρεώσεις στο Δημόσιο.

Γι αυτό και οι τράπεζες (μεταξύ άλλων λόγων) είναι large και δεν προχωρούν σε πλειστηριασμούς μέχρι να βρεθεί ο καλός φορολογούμενος που θα τους τα πάρει από τα βιβλία - κι από δίπλα οι κυβερνήσεις το παίζουν φιλολαϊκές και φροντίζουν με τις διοικήσεις των τραπεζών να μη γίνονται πλειστηριασμοί.

Η πραγματική φιλολαϊκή πολιτική είναι η λεπτομερής ταξινόμηση των δανείων. Να ξεχωρίζει ο φουκαράς από τον ιδεολογικά μπαταχτσή και λαμόγιο! Ο πρώτος χρειάζεται την κοινωνική αλληλεγγύη και αν χρειασθεί το ιδιωτικό του χρέος να γίνει κατά ένα μέρος δημόσιο. Ο δεύτερος πρέπει να βρεθεί και να κυνηγηθεί ανελέητα. Τα περιορισμένα data που μάζεψα, υποδεικνύουν πως η αναλογία είναι 1:20 μέχρι 1:10.

Μπροστά λοιπόν ο φουκαράς, σημαία, και πίσω από κάθε φουκαρά δέκα ή είκοσι μπαταχτσήδες. Όλοι μαζί να περάσει το χρέος και του φουκαρά και των μπαταχτσήδων στους φορολογούμενους. Να μη σηκώσει ποτέ κεφάλι αυτή η χώρα!

Με το Μνημόνιο Τσίπρα έχουν βγει δύο πράγματα: (α) η απαίτηση εκκαθάρισης των κόκκινων δανείων, μεταξύ αυτών και κάπου €20 δισ στεγαστικών, (β) η μετατροπή του προκύπτοντος ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο. Δικαιοσύνη δεν είναι ο λαϊκισμός κατά των πλειστηριασμών (πώς διάολο θα εκκαθαρισθούν κόκκινα δάνεια εάν δεν εισπραχθούν χρήματα από τους οφειλέτες;) αλλά οι διαφορετικές πολιτικές σε διαφορετικούς δανειολήπτες. Αλλού κοινωνική αλληλεγγύη, αλλού καμιά ανοχή.

Τόδαμε αυτές τις μέρες - είναι άλλη έκφανση του ιδίου φαινομένου. Εν μέσω κρίσης, αύξηση κατανάλωσης σε προϊόντα πολυτελείας διαχρονικής αξίας, από iphone 6 plus μέχρι ακριβά αυτοκίνητα, έργα τέχνης και πολύτιμους λίθους. Δεν γίνεται να καμωνόμαστε πως η κρίση είναι μία για όλους! Πώς να το κάνουμε!

Πλειστηριασμοί και λαϊκισμόςΘα σας θυμίσω δυο ιστορίες:1. Υπάρχει η φυλή των καμένων στο Χρηματιστήριο του 1999 που "...

Posted by George J. Prokopakis on Πέμπτη, 23 Ιουλίου 2015