Τα Σάββατα, η Πόλη γεμίζει ασφυκτικά από «εμπόδια». Όλες οι φυλές του Ισραήλ και μη συγκεντρώνονται από την Παρασκευή το βράδυ, για να γιορτάσουν το τριήμερο τους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού τον Αύγουστο μόνο, επισκέφθηκαν την Τουρκία 4 περίπου εκατομμύρια τουρίστες. Παραμονές χειμώνα και ακόμα στην Ιστικλάλ (η δική μας Ερμού) εξελίσσεται ένα κυκλοφοριακό και παράλληλα πολιτισμικό κομφούζιο.
Εκεί που παίζω συγκρουόμενα με τον κόσμο και προσπαθώ να διασχίσω την Ιστικλάλ, βλέπω τον Γιάννη Σπαλιάρα τον μοντέλο-ηθοποιό, να έχει μείνει άφωνος (και εγώ μαζί του) από τα όσα συμβαίνουν γύρω του. Ένας παγωτατζής ντυμένος φολκλορικά, πίσω από ένα σταντ που μοιάζει σαν σκηνικό από τσίρκο, χτυπάει αγελαδίσιες κουδούνες και σου κάνει ταχυδακτυλουργικά κόλπα με το παγωτό χωνάκι. Οι τουρίστες ενθουσιάζονται και χτυπάνε παλαμάκια. Ένας άλλος περίεργος τύπος περιφέρεται με ένα νεροπίστολο και με το στιλ του φανερού πράκτορα Θου-Βου 000, μας χτυπάει με μπουρμπουλήθρες. Για μια στιγμή η ατμόσφαιρα νομίζεις ότι μυρίζει πάλμολιβ. Λίγα μέτρα πιο κάτω, μπλε καχεκτικοί σπάιντερμαν, ανεβοκατεβαίνουν κολλώντας σαν γλίτσα πάνω στις βιτρίνες και τους τοίχους των μαγαζιών. Φλουό ψυχεδελικά ουράνια σώματα, πετούν ψηλά και προσγειώνονται στο κεφάλι σου. Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω. Δέχομαι αλύπητα χτυπήματα από υστερικές ελληνικές φωνές, γερμανικά γιγάντια παπούτσια και ασιατικά φλάς. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, υπολογίζεται ότι μόνο τον Αύγουστο επισκέφθηκαν την Τουρκία 82 χιλιάδες Έλληνες, 533.000 Γερμανοί και περίπου 18.000 Γιαπωνέζοι. Αναρωτιέμαι πόσοι άραγε ήταν στην Πόλη το συγκεκριμένο αυτό Σάββατο;
Ύστερα από τα πολλά, καταφέρνω και φτάνω στην Τακσίμ (η κεντρική πλατεία), σταματάω έναν κίτρινο (ταξιτζή), ελέγχω αν έχει ταξίμετρο και πάω να συναντήσω τη φίλη μου τη Λίλα στο Ιστίνια Πάρκ. Στην Πόλη υπάρχουν περίπου 61 κλειστά εμπορικά κέντρα, ένα από αυτά είναι και το Istinye ή αλλιώς η αγορά των πλουσίων. Μέσα σε 85.250 τ.μ. κείτεται μια άσπρη πολιτεία που είναι φτιαγμένη από γυαλί και σίδερο. Νομίζω ότι βρίσκομαι σε δορυφορικό σταθμό στο διάστημα, ή σε κάποια από τα άβαντ γκάρντ σκηνικά του Πολέμου των Άστρων.
Οι προνομιούχοι Τούρκοι, ακολουθώντας τα αμερικάνικα εθιμοτυπικά, προτιμούν να περνούν τον ελεύθερο τους χρόνο, εσώκλειστοι στις πανάκριβες «λαικές αγορές», αγοράζοντας Harmani, Coco Choco και τις γιαγιαδίστικες τσάντες του Louis του V. Μπαίνουμε στο μαγαζί του «Φωτιά και Μπούρμπερι». Μια μαντιλοφορούσα γυναικεία παρέα ντυμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια στα καρό, κάνει λογαριασμό μπροστά στα μάτια μας 4000 λίρες, γύρω στα 2000 ευρώ. Εμείς απτόητες, δοκιμάζουμε παπούτσια και ρούχα για να περάσει η ώρα, χωρίς να κοιτάμε βέβαια τις τιμές, ενώ οι πωλητές ευγενικά κάνουν τα πάντα για να μας εξυπηρετήσουν. Στο Κολωνάκι εν αντιθέση, οι αντίστοιχοι εργαζόμενοι θα μας κοιτούσαν με το περίσσιο τους τουπέ. Ένας στόλος από Μαζεράτι, Πόρσε και Φεράρι καλογυαλισμένες, είναι παρκαρισμένες σε περίοπτη θέση. Άνδρες και γυναίκες ντυμένοι μοντέλα περιφέρονται κρατώντας τα ψώνια τους ή πίνουν τον καφέ τους σε μαγαζί γνωστού οίκου μόδας. Με πιάνουν τα γέλια. Αισθάνομαι σαν τους τουρίστες που κοροϊδευα λίγα λεπτά πριν στην Ιστικλάλ.
Αφού κάναμε τα φανταστικά μας ψώνια, η Λίλα μου προτείνει να πάμε να φάμε μογγολέζικο. Ανεβαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες, απορροφώμαι για ακόμα μια φορά από τη φουτουριστική αρχιτεκτονική του κτηρίου, ώσπου αντικρίζω τον Ονούρ και την Σεχραζάτ, τους πρωταγωνιστές του «Χίλιες Και Μια Νύχτες» και κατά κόσμον Χαλίτ Εργκέντς και Μπεργκουζάρ Κορέλ. Σαστίζουμε και τσιρίζουμε σα ρουβίτσες. Εκείνοι ευγενικοί μας κάνουν νόημα να ηρεμήσουμε καθώς στο καρότσι κοιμόταν το στρουμπουλό μωρό τους. Τους στολίζουμε με κοπλιμέντα και εγώ τους λέω ότι είμαι δημοσιογράφος και ότι θέλω να τους πάρω συνέντευξη. Ο Ονούρ γοητευτικός όσο και στο σήριαλ, που δυστυχώς ποτέ δεν παρακολούθησα, μου έδωσε τα τηλέφωνα των μάνατζερ τους. Εγώ ονειρευόμουν εξώφυλλο σε εβδομαδιαίο περιοδικό με το όνομα μου από κάτω και μια γερή αμοιβή. Η Σκύλα όμως και η Χάρυβδη μάνατζερ, πρώτα δε μου απάντησε, μετά με έστειλε από τον Άννα στον Καϊάφα, και αφού στο τέλος μου είπε ότι είναι απασχολημένοι και οι δυο τους, μου υποσχέθηκε ότι θα με «ειδοποιήσει» όταν ευκαιρίσουν Έπρεπε να έπαιρνα τη συνέντευξη εκείνη τη στιγμή, αλλά προτίμησα να φάω το Μογγολέζικο σα χαζοτουρίστας.
14°
