Περί τα 20 εκατομμύρια πολίτες, δύο Ελλάδες δηλαδή, σηκώθηκαν από το ντιβάνι και πήγαν στις κάλπες να ψηφίσουν υποψήφιο για το αξίωμα του προέδρου της Τουρκίας στις επόμενες εκλογές. Προσέξτε: Ψήφισαν τον Ιμάμογλου, ο οποίος δεν θα είναι ποτέ υποψήφιος, αφού φυλακίστηκε, του αφαιρέθηκε ως πλαστό το πτυχίο πανεπιστημίου που κατείχε και οδηγείται σε δίκη. Τον ψήφισαν έτσι, για το γινάτι και την ψυχή της αντιπολιτευτικής τους θέσης. Ήξεραν πως, ψηφίζοντας, το καθεστώς θα γνώριζε το όνομα και τη διεύθυνση του κάθε ψηφοφόρου, αφού έπρεπε να επιδείξουν ταυτότητα στα εκλογικά κέντρα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Οι υπηρεσίες ασφαλείας είναι βέβαιο ότι έχουν χακάρει τα κομματικά αρχεία. Δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά μυστικά για τη ΜΙΤ.
Αυτά τα 20 εκ. πολίτες απλώς «έσπασαν» το φράγμα του φόβου. Από αυτούς μόνο 2 εκ. είναι μέλη του κόμματος. Οι υπόλοιποι είναι αυτοί που ο Ερντογάν ανερυθρίαστα αποκαλεί «Sokak Teröristi», δηλαδή τρομοκράτες του δρόμου.
Αργά το πρωί της Κυριακής που μας πέρασε, στην έδρα της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας η μία λιμουζίνα διαδεχόταν την άλλη. Συγκεντρώθηκαν εσπευσμένως όλοι οι τραπεζίτες, μαζί και τα μεγάλα κεφάλια της τουρκικής οικονομίας. Θα έπρεπε να συναποφασίσουν τι να κάνουν από Δευτέρα. Βλέπετε, ο λογαριασμός ήταν ήδη αλμυρός. Η Κεντρική Τράπεζα μέσα σε τρεις μέρες δαπάνησε 20 δισ. δολάρια για να στηρίξει την τουρκική λίρα. Η ίδια η Κεντρική Τράπεζα επίσημα παραδέχτηκε πως δαπάνησε 11,7 δισ. Και πάλι το ποσό είναι τεράστιο. Οι ζημιές στο Χρηματιστήριο της Πόλης ξεπέρασαν τα 20 δισ. μέσα σε τρεις συνεδρίες.
Ο Ερντογάν με την υπόθεση Ιμάμογλου έδειξε πως επιδιώκει πλέον να κυβερνήσει ως σουλτάνος
Εκκολάπτεται ήδη η νέα προσωπικότητα που θα ηγηθεί της αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές. Θα είναι ο Γιαβάς, ο δήμαρχος της Άγκυρας; Θα είναι η σύζυγος του Ιμάμογλου, η οποία φαίνεται να ισχυροποιείται όσον αφορά τη δημοτικότητά της; Θα δείξει. Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει σημασία και αφορά μια κοινωνία των 85 εκ. ψυχών είναι το πού οδηγείται η Τουρκία. Το Bloomberg, ο Economist, ο Guardian, η Le Monde συμφωνούν. Η Τουρκία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε μια στιβαρή απολυταρχία τύπου Πούτιν, αλλά με ανατολικού τύπου χαρακτηριστικά. Απόλυτη καπιταλιστική αναρχία στην αγορά, αφόρητη συμπίεση του κόστους παραγωγής, ασυδοσία ως προς τη διαφθορά της καθεστωτικής ελίτ, πλήρης αδιαφάνεια ως προς τη διακίνηση του πολιτικού χρήματος, καμία διαύγεια ως προς τις πραγματικές επιδιώξεις του «σαραγιού». Ο Ερντογάν με την υπόθεση Ιμάμογλου έδειξε πως επιδιώκει πλέον να κυβερνήσει ως σουλτάνος (προτιμά τον Σαλααντίν), με δύο βεζίρηδες, τον Φιντάν και τον Καλίν. Ο ένας γνωρίζει τα πάντα. Ο δεύτερος γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τον Ταγίπ Ερντογάν. Ο ένας κάνει τη δουλειά του Δραγουμάνου. Ο δεύτερος κάνει όσα δεν λέγονται δημόσια αλλά τα γνωρίζει μόνον η Πύλη και οι «ευνούχοι» του παλατιού. Μια φούχτα άνθρωποι.
Αυτοί οι δύο και ο γαμπρός του κάνουν κουμάντο στο καθεστώς Ερντογάν. Είναι 71 ετών. Σκέφτεται να αλλάξει το Σύνταγμα ώστε να μπορεί να κυβερνά εσαεί. Χρειάζεται συμμάχους. Γι’ αυτό και «ξέθαψε» τον Οτσαλάν από το μπουντρούμι στο «Νησί των Σκύλων». Θέλει τους Κούρδους μαζί του σ’ αυτή τη νέα συνταγματική αναθεώρηση. Θα τους πετάξει ένα ξεροκόμματο υπό τύπον «πολιτιστικής αυτονομίας». Θα τους φτιάξει και κανένα πρόγραμμα εκμάθησης κουρδικών στο Δημοτικό, θα λαδώσει το σύμπαν στο Ντιγιαρμπακίρ, υπό τον όρο το PKK να παραδώσει τα όπλα. Αυτό είναι το σχέδιο για τη νέα φάση απόλυτης κυριαρχίας του καθεστώτος Ερντογάν.
Στο σαράι στην Άγκυρα, οι δουλικοί παρατρεχάμενοι «μεταφράζουν» τις προθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ και της Κομισιόν στις Βρυξέλλες. «Για πολύ καλά νέα από την Τουρκία» κάνει λόγο ο ειδικός απεσταλμένος του Αμερικανού προέδρου που μίλησε με τον Ερντογάν. Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος ξέρει καλύτερα από τον καθένα να «διαβάζει» τις προθέσεις των Δυτικών. Ξέρει πως είναι η καλύτερη στιγμή για να παίξει τη ζαριά του. Θέλει ντόρτια και όχι εξάρες. Γνωρίζει μέχρι πού τον παίρνει. Έμαθε από τις «στραβοτιμονιές» και τις «καντρίλιες» με εχθρούς και φίλους στο πρόσφατο παρελθόν. Θέλει τώρα να πλασαριστεί ως αναγκαία ψηφίδα στο δυτικό παζλ. Στην Ευρώπη, ως παραγωγός οπλικών συστημάτων. Στην Αμερική και τη Ρωσία, ως ικανός διαμεσολαβητής στο ουκρανικό και το μεσανατολικό. Ως γνήσιος απόγονος των Οθωμανών, κατέχει τη γλώσσα του «παραμυθά». Το παζάρι για τον Ερντογάν είναι τρόπος ζωής.
Ο Ιμάμογλου ξεχώρισε διότι υιοθέτησε ακριβώς ένα ευρασιατικού τύπου πολιτικό προφίλ
Η πλατεία ήταν γεμάτη την Κυριακή το βράδυ έξω από το Δημαρχείο. Η Άζρα, η Αϊσέ, ο Χουσεΐν, φοιτητές στα πρώτα έτη του πανεπιστημίου, με σηκωμένη τη γροθιά δείχνουν πως μέσα σ’ αυτή την πένθιμη πολιτική μαυρίλα υπάρχει και το φως. Γελάνε, χορεύουν και ελπίζουν. Δεν είναι αναγκαστικά οπαδοί του Ιμάμογλου. Έχουν κι αυτοί διαπιστώσει πως ο μέχρι χθες δήμαρχος της Πόλης ήταν ένας αντίπαλος του Ερντογάν που «έστησε» το προφίλ του κατ’ εικόνα και ομοίωση του μεγάλου αντιπάλου του. Έμαθε να μιλά τη λαϊκή διάλεκτο του Ερντογάν. Έφτιαξε μια αυστηρά προσωπική Αυλή γύρω του. Συμπεριφέρεται στους δημοσιογράφους υιοθετώντας τις μεθόδους Ερντογάν. Όμως δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο Ιμάμογλου ξεχώρισε διότι υιοθέτησε ακριβώς ένα επίσης ευρασιατικού τύπου πολιτικό προφίλ.
Ο Ερντογάν κέρδισε την ανοχή της Δύσης. Βασίζεται στην αμβλυωπία των ηγετών της. Είναι αποφασισμένος να διοικήσει την Τουρκία διά πυρός και σιδήρου. Και θα το κάνει. Κανείς σ’ αυτή την αναδυόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν είναι διατεθειμένος να ανακόψει το πλάνο που οδηγεί την Τουρκία σε άλλη μια γκρίζα ζώνη της προσωποπαγούς απολυταρχίας. Μόνο η Άζρα, η Αϊσέ και ο Χουσεΐν ελπίζουν και χαμογελούν ακόμη, και κάμποσοι άλλοι, οι οποίοι τουλάχιστον δεν φοβούνται πια να απαγγέλουν με πάθος στίχους του Ναζίμ Χικμέτ.
10°
