Οι θάνατοι από ευθανασία στην Ολλανδία αυξήθηκαν κατά 10% το 2024

Ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν με ευθανασία στην Ολλανδία αυξήθηκε κατά 10% το περασμένο έτος, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ενώ η αρμόδια επιτροπή ελέγχου προειδοποίησε τους γιατρούς να επιδεικνύουν «ιδιαίτερη προσοχή» στις περιπτώσεις ψυχιατρικών ασθενειών.

Η Ολλανδία διαθέτει μία από τις παλαιότερες και πιο εκτεταμένες νομοθεσίες για την ευθανασία παγκοσμίως. Επιτρέπει στους γιατρούς να τερματίζουν τη ζωή ενός ατόμου εάν αυτό «υποφέρει αφόρητα, χωρίς προοπτική βελτίωσης».

Ο ασθενής πρέπει να έχει διαγνωστεί με ιατρική πάθηση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει ψυχική ασθένεια ή άνοια.

Αύξηση των θανάτων από ευθανασία το 2024

Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν τη Δευτέρα από τις Περιφερειακές Επιτροπές Αξιολόγησης Ευθανασίας (RTE) έδειξαν ότι οι θάνατοι από ευθανασία αυξήθηκαν από 9.068 το 2023 σε 9.958 το 2024.

Η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών – το 86% – έπασχαν από προχωρημένη σωματική ασθένεια, όπως καρκίνο. Ωστόσο, 219 άνθρωποι πέθαναν για ψυχιατρικούς λόγους, έναντι 138 το 2023. Το 2010, είχαν καταγραφεί μόνο δύο τέτοιες περιπτώσεις.

Σε ανακοίνωσή της, η RTE κάλεσε τους γιατρούς να ασκούν «ιδιαίτερη προσοχή» στις ψυχιατρικές περιπτώσεις και να συμβουλεύονται έναν ειδικό ψυχίατρο καθώς και έναν ανεξάρτητο γιατρό από το δίκτυο ιατρών που παρέχουν πληροφορίες για την ευθανασία.

«Ο γιατρός πρέπει πάντα να συμβουλεύεται ψυχιατρική εξειδίκευση για αυτούς τους ασθενείς», ανέφερε η επιτροπή. «Ο στόχος είναι ο γιατρός να είναι πλήρως ενημερωμένος και να αναλογιστεί κριτικά τις δικές του πεποιθήσεις».

Ανησυχίες για τις νεότερες ηλικίες

Το 2024, έξι περιπτώσεις ευθανασίας κρίθηκαν από την RTE ως μη σύννομες. Σε μία από αυτές, ένας γιατρός δεν συμβουλεύτηκε ψυχίατρο πριν εγκρίνει την ευθανασία σε μια γυναίκα περίπου 70 ετών, η οποία ήθελε να πεθάνει επειδή, λόγω κατάγματος στη σπονδυλική στήλη, δεν μπορούσε πλέον να ικανοποιήσει την εμμονική της ανάγκη να καθαρίζει.

Ορισμένοι ειδικοί εκφράζουν έντονες ανησυχίες, ιδιαίτερα για τις περιπτώσεις νέων ανθρώπων.

Ο Νταμιάν Ντένις, καθηγητής ψυχιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, δήλωσε:

«Αν και οι απόλυτοι αριθμοί παραμένουν χαμηλοί, υπάρχει πρόσφατα μια τεράστια αύξηση στα αιτήματα και στις ευθανασίες που πραγματοποιούνται σε ασθενείς με ψυχολογικά προβλήματα, ειδικά σε νέους κάτω των 30 ετών».

«Αυτό είναι αμφιλεγόμενο, επειδή δεν είναι σαφές εάν οι νέοι αυτής της ηλικίας μπορούν να πληρούν τα κριτήρια της δέουσας επιμέλειας. Πώς μπορεί κανείς, σε αυτήν την ηλικία, να καθορίσει με βεβαιότητα ότι ένας νέος με εγκέφαλο που ακόμα αναπτύσσεται επιθυμεί οριστικά να πεθάνει, ότι η ζωή του είναι χωρίς ελπίδα και ότι έχουν ήδη εξαντληθεί όλες οι διαθέσιμες θεραπείες;»

Η αντίδραση της Ολλανδικής Εταιρείας Δικαίωμα στη Ζωή

Η NVVE, η Ολλανδική Εταιρεία Δικαίωμα στη Ζωή, υποστήριξε ότι τα συνολικά στοιχεία αντανακλούν τη ζήτηση.

«Οι αριθμοί αυξάνονται ελαφρώς κάθε χρόνο», δήλωσε η πρόεδρος της NVVE, Φρανσιέν φαν τερ Μπεκ. «Αυτό δείχνει ότι η επιλογή της ευθανασίας γίνεται όλο και πιο αποδεκτή και χρησιμοποιείται περισσότερο».

«Και όπως και τις προηγούμενες χρονιές, οι επιτροπές αξιολόγησης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Ολλανδία διαθέτει μια πολύ προσεκτική πρακτική ευθανασίας. Αυτό είναι κάτι για το οποίο η χώρα μας πρέπει να είναι περήφανη και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο, καθώς πολλές άλλες χώρες δεν έχουν αυτήν τη δυνατότητα».

Η Ολλανδία νομιμοποίησε την ευθανασία και την ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία το 2002. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, μόνο ένας γιατρός μπορεί να τερματίσει τη ζωή ενός ασθενούς, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται συγκεκριμένα κριτήρια.

Αυτά περιλαμβάνουν ότι το αίτημα του ασθενούς πρέπει να είναι εθελοντικό και καλά μελετημένο, και ότι δεν υπάρχει «λογική εναλλακτική» για την περίπτωσή του.

(Με πληροφορίες του Guardian)