Πώς η αμερικανική κυβέρνηση υπονομεύει την ασφάλεια των ΗΠΑ

Όταν η Tulsi Gabbard ορκίστηκε επικεφαλής των Υπηρεσιών Ασφαλείας, μέλη της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί, τη ρώτησαν αν θεωρεί τον Έντουαρντ Σνόουντεν «προδότη». Όπως είναι γνωστό, ο Σνόουντεν, ο οποίος δημοσιοποίησε χιλιάδες απόρρητα έγγραφα που αποκάλυπταν μυστικές πηγές και μεθόδους των ΗΠΑ, κατηγορείται για κατασκοπεία και ζει στη Ρωσία από το 2013. Η Gabbard αρνήθηκε να τον χαρακτηρίσει «προδότη»: περιορίστηκε στο να πει ότι ο πρώην συνεργάτης της NSA «έκανε κάτι παράνομο». Ωστόσο, μόνο ο Μίτσελ ΜακΚόνελ, παλαίμαχος Ρεπουμπλικανός στην Επιτροπή Πληροφοριών, διαφώνησε με την τοποθέτηση της Gabbard στην ηγεσία των Υπηρεσιών Ασφαλείας: ίσως επειδή η Gabbard προέρχεται από το Δημοκρατικό κόμμα, αλλά επίσης επειδή, όπως πολλοί παραδοσιακοί Ρεπουμπλικανοί, πιστεύει ότι η διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ δεν κατανοεί τους γεωπολιτικούς κινδύνους. Σ’ αυτό ο ΜακΚόνελ συμφωνεί με τις υπηρεσίες πληροφοριών της Βρετανίας, του Καναδά, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, οι οποίες συνιστούν, μαζί με τις ΗΠΑ, τη συμμαχία «Πέντε Μάτια» και μοιράζονται πληροφορίες μεταξύ τους.

Πώς η διοίκηση Τράμπ υπονομεύει την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ 

Μέχρι σήμερα, η Five Eyes, που ιδρύθηκε το 1946, επέκτεινε τη γεωγραφική εμβέλεια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και αξιολογούσε τα ευρήματά τους· τώρα, καθώς η προεδρία ερωτοτροπεί με τη Ρωσία, με τη Σαουδική Αραβία, ακόμα και με τη Βόρεια Κορέα, επικρατεί κάποια αμηχανία. Το θέμα είναι ότι, χωρίς συνεργασία με τις τέσσερις άλλες χώρες, η Ουάσιγκτον δεν θα μπορεί να συλλέξει και να βαθμονομήσει πληροφορίες. Επιπλέον, ο Ντόναλντ Τραμπ υπονόμευσε την Υπηρεσία προτείνοντας εθελουσία έξοδο σε πολλούς υπαλλήλους, οι οποίοι φεύγοντας θα πάρουν μαζί τους δεκαετίες πείρας στη διαχείριση πρακτόρων, στην κατανόηση του τρόπου λειτουργίας των ξένων κυβερνήσεων, στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης με τους διεθνείς ομολόγους τους και στον εντοπισμό σημαντικών ανωμαλιών που μπορούν να προκαλέσουν ρωγμές στην ασφάλεια των ΗΠΑ.

Οι ανατροπές στο εργατικό δυναμικό των μυστικών υπηρεσιών θα καθυστερήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στον κόσμο και να ενεργούν αποτελεσματικά εναντίον των αντιπάλων τους. Καθώς η αμερικανική κυβερνητική ομάδα βλέπει τον πλανήτη σαν μια σειρά από επιχειρήσεις, μερικές από τις οποίες μπορούν να γίνουν αντικείμενο εχθρικής εξαγοράς, άλλες συγχώνευσης, άλλες προσάρτησης, της διαφεύγει εντελώς η διάσταση των πολιτικών και πολιτιστικών συγκρούσεων. Τι θα κάνουν οι ΗΠΑ όταν φύγει από τη ζωή ο 85χρονος Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και ξεσπάσουν εσωτερικοί αγώνες εξουσίας στην Τεχεράνη, μαζί με τους αναμενόμενους οπορτουνιστικούς ελιγμούς στην περιοχή; Η αμερικανική κυβέρνηση θα χρειαστεί έμπειρα στελέχη, που να μπορούν να εισδύσουν σ’ αυτόν τον αδιαφανή χώρο, και αφού αναλύσουν τις εξελίξεις, να τις επηρεάσουν σε πραγματικό χρόνο. Όμως, όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ κατευθύνονται εναντίον του Δημοκρατικού Κατεστημένου: το πρόβλημα με τη διαδικασία κατεδάφισης του Liberal Establishment είναι ότι το δίδυμο Τραμπ-Μασκ προσπαθεί να αντικαταστήσει αυτό το Κατεστημένο με τυχάρπαστα άτομα, αγνοώντας ή υποτιμώντας τα παγκόσμια διακυβεύματα. Η μεγαλομανία δεν αφήνει περιθώριο αναγνώρισης των γεωπολιτικών απειλών: ο Ντόναλντ Τραμπ πιστεύει ότι με τη γοητεία του και το χρήμα θα κερδίσει τη φιλία του Πούτιν, του Ερντογάν και των ισλαμιστών.

Στο μεταξύ, οι αντίπαλοι των ΗΠΑ, προπάντων η Ρωσία και η Κίνα, συμμετέχουν σε επιχειρήσεις πληροφόρησης μέσω των οποίων επιδιώκουν να πολώσουν την αμερικανική κοινωνία και να την οδηγήσουν σε ενδόρρηξη. Η διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ, όπως φάνηκε κι από την ομιλία του κ. Βανς στο Μόναχο, τους παραχωρεί αυτό το έδαφος: η «ελευθερία του λόγου» στα social media, την οποία εξασφαλίζει κραδαίνοντας το αμερικανικό Σύνταγμα, σημαίνει ελευθερία της Ρωσίας, της Τουρκίας, του διεθνούς Ισλάμ και της Κίνας να επηρεάζουν τις μάζες και τις πολιτικές διαδικασίες παντού στον κόσμο. Το πράγμα μπερδεύεται ακόμα περισσότερο, επειδή έχει ήδη κλείσει το γραφείο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που διαχειριζόταν την παραπληροφόρηση η οποία προέρχεται από ξένα κράτη, ενώ το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας έχει θέσει σε διαθεσιμότητα πολλά μέλη του προσωπικού που εργάζονταν στο πεδίο των ξένων επεμβάσεων, υβριδικών και μη. Επιπροσθέτως, το FBI κατήργησε την ειδική ομάδα «ξένης επιρροής». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Με λίγα λόγια, σημαίνουν ότι κανείς στην κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένης της Tulsi Gabbard —από την οποία δεν λείπει η αξία—, δεν συλλαμβάνει το πώς εχθρικές κυβερνήσεις θέτουν σε κίνδυνο τις πολιτικές ελευθερίες και χειραγωγούν τον δημόσιο λόγο στις ΗΠΑ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σήμερα πιο ευάλωτες και λιγότερο εξοπλισμένες μπροστά στις απειλές

Σχετικό Άρθρο

Κοσμος Η επανάσταση Τραμπ - Μασκ και η πολιτική κρίση των ΗΠΑ

John O. Iatrides 17.02.2025, 18:41

H μετατόπιση όλων των διαδικασιών της χώρας σε ιδιώτες, ιδιαίτερα σε μεγαλοεπιχειρηματίες —ακόμα και με την αντικατάσταση του δολαρίου από κρυπτονομίσματα—, αφαιρεί από το «κράτος» τη βασική του λειτουργία: την προστασία των πολιτών από εξωτερικούς κινδύνους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σήμερα πιο ευάλωτες και λιγότερο εξοπλισμένες μπροστά στις απειλές που αντιμετωπίζουν, επειδή η δήθεν συναλλακτική διπλωματία και η ταύτιση των διεθνών σχέσεων με τις εμπορικές συμφωνίες, άρα με διμερείς αντί για πολυμερείς διαπραγματεύσεις, αγνοεί βασικούς παίκτες. Αργά ή γρήγορα, αυτοί οι παίκτες θα στραφούν εναντίον των ΗΠΑ. Αντίθετα από ό,τι ίσως πιστεύουν οι Αμερικανοί, η χώρα τους δεν είναι παντοδύναμη και η τακτική του πλανητικού Μεσσία —αν και χωρίς οικονομική δαπάνη—, μαζί με την απρόβλεπτη συμπεριφορά θα προκαλέσουν όξυνση του αντιαμερικανισμού· όχι μόνο της αντιαμερικανικής ρητορικής αλλά και των επιθέσεων μίσους εναντίον των ΗΠΑ.

Ακριβώς επειδή οι ΗΠΑ δεν είναι παντοδύναμες, η ένταση που έχει δημιουργηθεί στις σχέσεις με την Ευρώπη και η έμμεση πλην σαφής αμερικανική στήριξη των Ευρωπαίων ακροδεξιών και ευρωσκεπτικιστών θα βλάψουν τους ίδιους τους Αμερικανούς: την αξιοπιστία τους και την άμυνά τους. Λόγω της έλλειψης ιστορικής και θεσμικής κατανόησης, και λόγω του θαυμασμού του Ντόναλντ Τραμπ για τον πολιτικό αυταρχισμό, τον οποίον προσπαθεί να εφαρμόσει και στη χώρα του, ο πρόεδρος είναι εξαιρετικά αμελής στα ζητήματα εθνικής ασφαλείας. Εξάλλου, ως επιχειρηματίας και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, δεν ενδιαφέρεται για μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους: take the money and run. Τούτου λεχθέντος, εκτός από τη δοκιμαστική επιβολή δασμών σε ορισμένα προϊόντα χάλυβα, η διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ πήρε λιγότερο εντυπωσιακές αποφάσεις από όσο φαίνεται από τον θόρυβο που κάνουν τα ΜΜΕ. Μεταξύ αυτών των αποφάσεων ήταν οι απολύσεις στο δημόσιο —μέρος του προγράμματος περικοπής των δημόσιων δαπανών κατά 2 τρισ. μέχρι τον Ιούλιο του 2026—, συμπεριλαμβανομένων των γραμματέων υπουργείων. Όμως, πολλές από αυτές τις αποφάσεις μπορούν να ακυρωθούν στα δικαστήρια. Μια ακόμα από δαύτες ήταν η αναστολή της ξένης βοήθειας για 90 ημέρες με προοπτική την κατάργησή της: υπενθυμίζεται ότι οι ΗΠΑ παρέχουν ανθρωπιστική ή/και στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο, στην Ουκρανία, στο Αφγανιστάν, στην Ιορδανία· σε καμιά εξηνταριά χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Κατά τα άλλα, οι «διαταγές» περί απαγόρευσης της ορμονοθεραπείας σε ανηλίκους και τα αυστηρότερα μέτρα ελέγχου της μετανάστευσης θα μπορούσαν να είναι μέρος οποιαδήποτε αμερικανικής διοίκησης· δεν συνιστούν «τραμπισμό». Αυτό που συνιστά «τραμπισμό» είναι, πέραν του άκρως αντιπαθητικού στιλ εξουσίας, η αντίφαση ανάμεσα στον υπερπατριωτισμό και στην υποβάθμιση των κινδύνων από κακόβουλες ξένες δυνάμεις.