Διάσημα εγκλήματα που συγκλόνισαν τον κόσμο | Η κασέτα που δε θέλεις να ακούσεις: Τα ηχογραφημένα ουρλιαχτά 17 λεπτών του απόλυτου τρόμου
Μια εικόνα που έχει εντυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου προέρχεται από ένα ρεπορτάζ ειδήσεων κατά τη δίκη των «Δολοφόνων της Εργαλειοθήκης», που ήταν ο Λόρενς Μπίτακερ κι ο Ρόι Νόρις. Ακροατές της δίκης, που άκουγαν την ηχητική κασέτα με τα θύματα των δυο δολοφόνων να ουρλιάζουν και να εκλιπαρούν για τη ζωή τους, έβγαιναν έξω από το δικαστήριο κλαίγοντας και έκαναν εμετό.
«Δεν είναι άνθρωποι, είναι τέρατα», σχολίαζαν. Μέχρι να συλληφθούν και να δικαστούν αυτοί οι δυο δολοφόνοι είχαν βιάσει επανειλημμένα, είχαν βασανίσει άγρια και είχαν δολοφονήσει 5 έφηβες που απήγαγαν από παραλίες στη Νότια Καλιφόρνια, αποτυπώνοντας το μαρτύριο των κοριτσιών σε φωτογραφίες και κασέτες. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του δικαστηρίου ήταν «από τις πιο φρικτές υποθέσεις δολοφονίας που έχουν εκδικαστεί ποτέ σε αυτή την πολιτεία».
Η Νότια Καλιφόρνια είναι συνυφασμένη με εικόνες από φοίνικες, ηλιόλουστες παραλίες και λαμπερούς σταρ του Χόλιγουντ. Τη δεκαετία του '70 όμως δρούσαν στην πολιτεία μερικοί από τους πιο διαβόητους δολοφόνους όλων των εποχών, όπως ο Zodiac, ο Golden State Killer - Τζόζεφ Ντι Άντζελο, ο Freeway Killer, «Οι Στραγγαλιστές των Λόφων» - Άντζελο Μπουόνο και Κένεθ Μπιάνκι και οι «Δολοφόνοι της Εργαλειοθήκης» - ονομάστηκαν έτσι από τους δημοσιογράφους όταν δικάζονταν τη δεκαετία του '80, επειδή χρησιμοποιούσαν συρμάτινες κρεμάστρες ρούχων και τανάλιες για να θανατώνουν τα θύματά τους.
Ο Λόρενς Μπίτακερ είχε δοθεί ως βρέφος σε ορφανοτροφείο από τη βιολογική αλκοολική μητέρα του και είχε υιοθετηθεί. Επειδή ο θετός πατέρας του εργαζόταν στην αεροπορική βιομηχανία, η οικογένεια έπρεπε να μετακινείται συχνά στις ΗΠΑ στη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας. Σε όλη την εφηβεία του έκανε μικροκλοπές κι απέκτησε ποινικό μητρώο. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι οι κλοπές ήταν προσπάθεια να αντισταθμίσει την έλλειψη αγάπης από τους γονείς του.
Αν και είχε δείκτη νοημοσύνης 138, θεωρούσε το σχολείο κουραστική εμπειρία και το εγκατέλειψε. Τότε έμενε με τους θετούς γονείς του στην Καλιφόρνια. Μέσα σε ένα χρόνο από την εγκατάλειψη του σχολείου είχε συλληφθεί δύο φορές και μπήκε σε αναμορφωτήριο μέχρι 18 ετών. Όταν αφέθηκε ελεύθερος, ανακάλυψε ότι οι θετοί γονείς του τον είχαν αποκηρύξει και είχαν μετακομίσει σε άλλη πολιτεία. Δεν τους ξαναείδε ποτέ.
Ο Ρόι Νόρις -κι αυτός με υψηλό δείκτη νοημοσύνης- είχε μητέρα εθισμένη στα ναρκωτικά και τη φροντίδα του αναλάμβαναν επανειλημμένα ανάδοχες οικογένειες - τις οποίες κατηγορούσε αργότερα για στερήσεις σε φαγητό και ρούχα και σεξουαλική κακοποίηση. Κατετάγη στο Ναυτικό, πήγε στο Βιετνάμ αλλά δεν συμμετείχε ποτέ σε μάχη και σε τέσσερις μήνες απολύθηκε. Από 20 ετών άρχισε να έχει προβλήματα με τον νόμο (απόπειρα βιασμού, βιασμός) και διαγνώσθηκε με σχιζοειδή διαταραχή. Όταν επιτέθηκε σε μια φοιτήτρια στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο και επιχείρησε να τη βιάσει, καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση.
Κάποια στιγμή ο Μπίτακερ και ο Νόρις κατέληξαν στην ίδια φυλακή. Εκεί άρχισαν να μοιράζονται φαντασιώσεις βιασμού και βασανιστηρίων. Ο Μπίτακερ ήταν bisexual, ενώ ο Νόρις ήταν από μικρός σεξουαλικά επιθετικός με τις γυναίκες. Αφού αφέθηκαν ελεύθεροι υπό όρους το 1978 και το 1979 αντίστοιχα, μετακόμισαν στην κομητεία του Λος Άντζελες, επανασυνδέθηκαν κι έκαναν τις φαντασιώσεις τους πραγματικότητα. Αγόρασαν ένα φορτηγό που το ονόμασαν «Φονικός Μακ».
Προσάρμοσαν το φορτηγό στις ανάγκες τους, ηχομονώνοντάς το και προσθέτοντας αστυνομικό ραντάρ, ειδικές κλειδαριές, φιμέ τζάμια, κρεβάτι και εργαλειοθήκη βασανιστηρίων. Έπειτα έκαναν δοκιμαστικές διαδρομές παίρνοντας γυναίκες που έκαναν ωτοστόπ μέχρι να βεβαιωθούν για τα σχέδιά τους.
Συνολικά, απήγαγαν, βίασαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν πέντε γυναίκες. Ο Μπίτακερ επέμενε εξ αρχής ότι δεν έπρεπε να αφήσουν καμιά ζωντανή, επειδή δεν ήθελε να ξαναπάει φυλακή.
Η Λουσίντα «Σίντι» Σέιφερ, 16 ετών, ήταν το πρώτο θύμα, που απήχθη τον Ιούνιο του 1979 ενώ επέστρεφε στο σπίτι της. Αφού την πήγαν με το φορτηγό στα βουνά του Σαν Γκάμπριελ, τη βίασαν, τη βασάνισαν και τελικά την στραγγάλισαν με μια συρμάτινη κρεμάστρα. Πέταξαν το πτώμα της σε έναν γκρεμό και δεν βρέθηκε ποτέ.
Η Άντρεα Χολ, 18 ετών, απήχθη τον Ιούλιο του 1979, όταν αποφάσισε να γυρίσει με ωτοστόπ στο σπίτι από την παραλία. Ο Νόρις κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι στο πίσω μέρος του φορτηγού και στη συνέχεια της επιτέθηκε. Ο Μπίτακερ την ανάγκασε να ανέβει σε έναν λόφο πριν τη φωτογραφίσει να κάνει σεξουαλική πράξη. Μετά κάρφωσε έναν παγοκόφτη στο αφτί της, αλλά επειδή δεν πέθανε, τη στραγγάλισε. Το πτώμα της, όπως και της Σέιφερ, δεν βρέθηκε ποτέ.
Η Τζάκλιν Γκίλιαμ, 15 ετών και η Λία Λαμ, 13 ετών απήχθησαν τον Σεπτέμβριο του 1979 ενώ έκαναν ωτοστόπ στην παραλία Ρεντόντο. Τα κορίτσια προσπάθησαν να ξεφύγουν όταν οι δύο άνδρες με το βαν τους επιτέθηκαν, αλλά τελικά υπέκυψαν και κρατήθηκαν για 58 ώρες. Οι δράστες τράβηξαν γυμνές φωτογραφίες της Γκίλιαμ και κατέγραψαν τον βιασμό της.
Η Γκίλιαμ, όπως και η Χολ, στραγγαλίστηκε αφού ο Μπίτακερ της κάρφωσε στο αφτί έναν παγοκόφτη, ενώ η Λαμ χτυπήθηκε με βαριοπούλα στο κεφάλι από τον Νόρις. Όταν αργότερα ανακαλύφθηκαν οστά των δύο κοριτσιών, στο κρανίο της Γκίλιαμ ήταν ακόμη καρφωμένος ο παγοκόφτης.
Το τελευταίο θύμα ήταν η Σίρλεϊ Λινέτ Λέντφορντ, 16 ετών, η οποία δολοφονήθηκε το Χαλοουίν του 1979. Έκανε ωτοστόπ για να επιστρέψει στο σπίτι από τη δουλειά της. Οι άντρες κατέγραψαν τον εαυτό τους να τη βασανίζουν προτού τελικά την στραγγαλίσουν με μια συρμάτινη κρεμάστρα. Αποφάσισαν να πέταξουν το κακοποιημένο πτώμα της στην πρασιά ενός προαστιακού σπιτιού, διασκεδάζοντας με τη σκέψη ότι θα προκαλούσαν τρόμο στους ενοίκους.
Αυτό που τελικά τερμάτισε την ειδεχθή φονική δράση τους ήταν η αδυναμία του Νόρις να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Ο Νόρις επανασυνδέθηκε με έναν παλιό του φίλο και του είπε τα πάντα για το τι έκαναν αυτός και ο Μπίτακερ, καθώς και για τα μελλοντικά τους σχέδια με τα κορίτσια. Ο φίλος του τους κατήγγειλε στην αστυνομία της Χερμόζα Μπιτς.
Ο Νόρις και ο Μπίτακερ είχαν επιτεθεί και σε άλλες κοπέλες, οι οποίες είχαν γλιτώσει όταν προσπάθησαν να τις απαγάγουν. Οι δύο άνδρες με το βαν είχαν καταγγελθεί στην αστυνομία από αυτές, επομένως υπήρχε ήδη μια γενική περιγραφή των Νόρις και Μπίτακερ. Η αστυνομία έθεσε τον Νόρις υπό παρακολούθηση για λίγες μέρες πριν τον συλλάβει.
Έτσι, ο Μπίτακερ πληροφορήθηκε ότι οι αρχές θα τον καταδίωκαν και μπόρεσε να καταστρέψει ή να θάψει στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης της κασέτας του βιασμού της Τζάκλιν Γκίλιαμ και πολλών φωτογραφιών. Ωστόσο, η κασέτα με την κακοποίηση της Λέντφορντ -που ο Μπίτακερ φύλαγε στο βαν για να την ακούει και να αυνανίζεται- και πολλές άλλες ενοχοποιητικές φωτογραφίες βρέθηκαν, παρέχοντας κρίσιμα στοιχεία εναντίον των δύο δολοφόνων.
Μετά τη σύλληψή του, ο Νόρις ομολόγησε τις δολοφονίες αλλά επέμεινε ότι ο Μπίτακερ ήταν ο πραγματικός εγκέφαλος.
Συμφώνησε να καταθέσει εναντίον του και ομολόγησε την ενοχή του σε πέντε κατηγορίες για φόνο και δύο κατηγορίες για σοδομισμό και βιασμό. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με δικαίωμα αίτησης αναστολής μετά από τουλάχιστον 25 χρόνια.
Η μαρτυρία του Νόρις σφράγισε τη μοίρα του Μπίτακερ, όπως κι οι ανατριχιαστικές φωτογραφίες και η συγκλονιστική κασέτα 17 λεπτών με τις κραυγές της Λέντφορντ που άφησαν απλούς ανθρώπους, δημοσιογράφους και αστυνομικούς στην αίθουσα του δικαστηρίου σοκαρισμένους και δακρυσμένους. Επιπλέον, τρόφιμοι της φυλακής κατέθεσαν ότι ο Μπίτακερ υπέγραφε αυτόγραφα ως «Τανάλιας», μια αναφορά σε ένα από τα αγαπημένα του εργαλεία βασανισμού. Ο Μπίτακερ κρίθηκε ένοχος για 26 κατηγορίες δολοφονίας, απαγωγής, συνωμοσίας για διάπραξη εγκλήματος, βιασμού, σοδομισμού, κατοχής πυροβόλου όπλου κ.α.
Καταδικάστηκε σε θάνατο για τα εγκλήματά του το 1981. Ο Λόρενς Μπίτακερ πέθανε στη φυλακή σε ηλικία 79 ετών από φυσικά αίτια το 2019. Ο Ρόι Νόρις πέθανε στη φυλακή σε ηλικία 72 ετών από φυσικά αίτια το 2020.
Ο Τζον Ντάγκλας, προφάιλερ του FBI και δημιουργός της σειράς Mindhunter όπου αναφέρονται «οι Δολοφόνοι της Εργαλειοθήκης», έχει πει ότι το προφίλ του Μπίτακερ ήταν ό,τι πιο επώδυνο και ανατριχιαστικό χρειάστηκε να κάνει και σαράντα χρόνια μετά έχει ακόμη εφιάλτες. Ο εισαγγελέας που έκανε τη δίωξη των δυο δολοφόνων, ο Στίβεν Κέι, ομολόγησε ότι υπέφερε χρόνια από εφιάλτες και χρειάστηκε να παίρνει ηρεμιστικά χάπια μετά τη δίκη.
Τα εγκλήματα και η δίκη των «Δολοφόνων της Εργαλειοθήκης» έχουν καταγραφεί από πολλές δημοσιογραφικές εκπομπές (στην εκπομπή «Oxygen» ο Λόρενς Μπίτακερ δίνει συνέντευξη δυο ωρών), βιβλία («Murder Muck», «The Toolbox Killers»), τηλεοπτικές εκπομπές (CBS Criminal Minds) και ντοκιμαντέρ αληθινού εγκλήματος που υπάρχουν στο διαδίκτυο.
15°
