Κοσμος

Με τον Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσιγκτον υπάρχει νέος σερίφης στον πλανήτη

Τα βλέμματα πλέον είναι στραμμένα στους ευρωπαίους ηγέτες. Θέλουν να διαχωρίσουν ουσιαστικά τη στάση τους από τη νέα Διοίκηση των ΗΠΑ; Κι αν το αποφασίσουν, μπορούν να το κάνουν;

giannis-meimaroglou.jpg
Γιάννης Μεϊμάρογλου
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Με τον Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσιγκτον υπάρχει νέος σερίφης στον πλανήτη
© EPA/JIM LO SCALZO / POOL

Το μήνυμα του Τραμπ -μέσω Πούτιν- ήταν ξεκάθαρο. Ξεχάστε ό,τι ξέρατε μέχρι σήμερα για τα σύνορα.

Η πρώτη είδηση του δελτίου ήταν συνταρακτική: «Τρίωρη συνομιλία είχαν νωρίτερα σήμερα ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ με τον Τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν. Οι δύο ηγέτες συζήτησαν την ανάγκη να διευθετηθεί άμεσα το Κυπριακό πρόβλημα καθώς και να οριοθετηθούν επιτέλους η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η συζήτηση έγινε σε κλίμα αλληλοκατανόησης και συμφωνήθηκαν οι γενικές αρχές που θα πρέπει να διέπουν τις τετραμερείς συμφωνίες ΗΠΑ-Τουρκία - Ελλάδας - Κύπρου  για την υλοποίησή τους»

Ο παρουσιαστής του δελτίου συνέχισε: «Στη συνέχεια, ο Αμερικανός Πρόεδρος επικοινώνησε με τον Έλληνα Πρωθυπουργό και τον ενημέρωσε για τη συζήτησή του με τον κ. Ερντογάν. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν θα έπρεπε να αναμένουν επιστροφές των υπό κατοχή εδαφών, ενώ για τα νησιά του Αιγαίου δεν μπορεί να ισχύουν ακόμα ξεπερασμένες συμφωνίες προηγούμενων αιώνων. Ο Πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε ότι και ο Έλληνας Πρωθυπουργός θέλει την επίλυση των διαφορών με στόχο την ειρηνική συνύπαρξη των λαών»

Αν πριν λίγο καιρό μια τέτοια είδηση θα μπορούσε να μεταδοθεί μόνο ως πρωταπριλιάτικο αστείο, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ θα πρέπει να θεωρείται ως απόλυτα συμβατή με τη λογική του Λευκού Οίκου και αναμενόμενη. Ειδικά μετά τη συνομιλία του Τραμπ με τον Πούτιν για το Ουκρανικό και την ομιλία του αντιπροέδρου Βανς στο Μόναχο, όπου η νέα ηγεσία των ΗΠΑ έδωσε πολύ συγκεκριμένα και αναλυτικά το στίγμα της διακυβέρνησης της Αμερικής -και όλου του κόσμου- που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει.

Το μήνυμα του Τραμπ -μέσω Πούτιν- ήταν ξεκάθαρο. Ξεχάστε ό,τι ξέρατε μέχρι σήμερα για τα σύνορα. Όλα επιδέχονται επαναδιαπραγμάτευση και αναθεώρηση και όλα μπορεί να γίνουν αντικείμενο συμβολαίων κτηματομεσιτικής αγοραπωλησίας. Το Διεθνές Δίκαιο αντικαθίσταται από το δίκαιο του ισχυρού και οι συμφωνίες μπορεί να συνάπτονται από τους «περιφερειάρχες» του πλανήτη, χωρίς να προβλέπεται, έστω και διαδικαστικά, η συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερομένων. Η νέα Γιάλτα βρίσκεται προ των πυλών.

Ο αντιπρόεδρος Βανς κατάφερε να γίνει στο Μόναχο ακόμα πιο κυνικός κι από τον μέντορά του. «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους Ευρωπαίους δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα. Είναι οι κυβερνήσεις τους», «Αν οι πολίτες σας γυρνάνε την πλάτη», απευθυνόμενος στις ηγεσίες της Ευρώπης, «η Αμερική δεν μπορεί να κάνει τίποτα», «Φροντίστε μόνοι σας για την ασφάλειά σας, εμείς θα στρέψουμε αλλού την προσοχή μας». Για να καταλήξει: «Με τον Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσιγκτον υπάρχει νέος σερίφης στην πόλη». Στον πλανήτη δηλαδή, για όσους τυχόν συνεχίζουν να υποκρίνονται ότι δεν καταλαβαίνουν.

Τα βλέμματα όλων των Ευρωπαίων -και όχι μόνο- είναι πλέον στραμμένα στους Ευρωπαίους ηγέτες. Τα ερωτήματα είναι δύο: Θέλουν να διαχωρίσουν ουσιαστικά τη στάση τους από τη νέα Διοίκηση των ΗΠΑ; Κι ακόμα, αν το αποφασίσουν, μπορούν να το κάνουν στην πράξη; Η απάντηση στα δύο αυτά ερωτήματα δεν είναι αυτονόητη. Η αδράνεια που έδειξε η Ευρωπαϊκή Ένωση όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα κι όταν ο κώδωνας κινδύνου για την ενεργειακή της αυτονομία ή για το ακροδεξιό τσουνάμι ηχούσε εκκωφαντικά, θέτουν σε αμφιβολία τη δυνατότητα αποτελεσματικής της αντίδρασης στη νέα υπερατλαντική επιθετικότητα.

Ποια είναι τα βασικά -και αλληλένδετα- ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν; Το πρώτο είναι η Δημοκρατία που απειλείται πλέον σοβαρά καθώς ο παγκόσμιος συσχετισμός των δυνάμεων έχει γείρει προς την πλευρά του αυταρχισμού. Θα συνεχίσει η Ευρώπη να αποτελεί τον φάρο του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή, κάτω από την πίεση της ανερχόμενης Ακροδεξιάς, θα γίνουν νέες υποχωρήσεις προς την κατεύθυνση των κλειστών συνόρων και τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών;

Το δεύτερο ζήτημα είναι η Ασφάλεια. Από τη στιγμή που, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, αμφισβητείται ο ρόλος του ΝΑΤΟ ως εγγυητή των ευρωπαϊκών συνόρων και, αντίθετα, η Αμερική φαίνεται έτοιμη να καθιερώσει σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος με τη Ρωσία του Πούτιν προχωρώντας σε χάραξη ζωνών επιρροής μπορεί να συνεχίσει η Ευρωπαϊκή ηγεσία να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει; Η πρόσφατη δήλωση του νέου γραμματέα του ΝΑΤΟ Ολλανδού Μαρκ Ρούτε ότι «ουδέποτε είχαμε υποσχεθεί στην Ουκρανία ότι θα γίνει μέλος της συμμαχίας» είναι ιδιαίτερα ανησυχητική ως προς τις προθέσεις του.

Δύο δρόμοι ανοίγονται πλέον μπροστά στην Ενωμένη Ευρώπη. Ο ένας είναι να προχωρήσει αποφασιστικά στην ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών με στόχο την απομόνωση των ευρωπαίων ομοϊδεατών του Τραμπ. Να σχεδιάσει τολμηρά βήματα προς την ολοκλήρωσή της η οποία αποκτά χαρακτήρα επιβίωσης. Να προχωρήσει στην υλοποίηση της πρότασης Ντράγκι που ίσως, με τα νέα δεδομένα, να μην είναι πια αρκετή. Να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα διασφάλισης της ενεργειακής και αμυντικής της αυτονομίας συμπεριλαμβανομένων και των όρων συμμετοχής της στη νατοϊκή συμμαχία. Ο άλλος δρόμος είναι να περιμένει τις επόμενες καταδικαστικές για το μέλλον της αποφάσεις του σερίφη.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.