Εκτός του ότι η ομιλία του στο Μόναχο είχε απαράδεκτα επιθετικό, διδακτικό και συγκαταβατικό τόνο, έδειχνε άγνοια τόσο του παρελθόντος όσο και της επικαιρότητας
Το μάθημα δημοκρατίας του Τζέι Ντι Βανς και το πώς θα του ταίριαζε ένα καλό γιουχάισμα
Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος παρευρέθηκε στην ετήσια Διάσκεψη για την Ασφάλεια, ένα φόρουμ με πολύ περιορισμένες διαπιστεύσεις, που έγινε χθες στο Μόναχο —έναν τόπο ζοφερών αναμνήσεων από την ιστορία του εικοστού αιώνα. Αλλά ο κ. Τζέι Ντι Βανς δεν φαίνεται να ξέρει ή να αναγνωρίζει τη σχέση της βαυαρικής πόλης με τον ολοκληρωτισμό, «σοβιετικό» και ναζιστικό. Στη Διάσκεψη, αντί να επικεντρωθεί στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα στην υπόθεση της Ουκρανίας, το παιδί από το Σινσινάτι, η ενσάρκωση της αμερικανικής ιδέας ότι στις ΗΠΑ ο κάθε χιλμπίλης μπορεί να αναρριχηθεί σε υψηλά αξιώματα (οι Αμερικανοί μοιράζονται τον εν λόγω μύθο με τους κομμουνιστές), μας παρέδωσε ημίωρο μάθημα δημοκρατίας και πολιτισμού. Thanx a zillion. Ο κ. Βανς επιτέθηκε στη φιλελεύθερη («liberal» υπό την αμερικανική έννοια) πολιτική ελίτ, κάλεσε την Ευρώπη να συγκρατήσει τη μετανάστευση και παρομοίασε τους ηγέτες της ΕΕ με σοβιετικούς κομισάριους επειδή επικρίνουν την ακροδεξιά και προσπαθούν να την αναχαιτίσουν. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος στήριξε τα επιχειρήματά του περί της πετσοκομμένης ελευθερίας των πολιτών στην ευρωπαϊκή ήπειρο στην απαξίωση του χριστιανισμού την οποία χαρακτήρισε έλλειψη θρησκευτικής ελευθερίας, καθώς και στις διατάξεις με τις οποίες οι ευρωπαϊκές χώρες πασχίζουν να απωθήσουν τη ρωσική και κινεζική επιρροή που ασκείται μέσω των social media.
Ο κ. Βανς δεν δικαιούται δια να ομιλεί και παρότι μπορεί κανείς να συμφωνήσει σε πολλά σημεία εκτός συγκειμένου, το «συγκείμενο» έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα από μερικές σωστές παρατηρήσεις. It’sthesinger, notthesong. Εκτός του ότι η ομιλία είχε απαράδεκτα επιθετικό, διδακτικό και συγκαταβατικό τόνο, έδειχνε άγνοια τόσο του παρελθόντος όσο και της επικαιρότητας· το λεξιλόγιο, το ύφος και η απλοϊκότητα των νοημάτων θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει αποχωρήσεις από την αίθουσα —αν και τα σφυρίγματα ίσως να ήταν ακόμα προτιμότερα. Να γιατί.
«Εκτός συγκειμένου», ο κ. Βανς έχει δίκιο να λέει ότι ο εχθρός της Ευρώπης είμαστε εμείς οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν ξέρει τι λέει. Για παράδειγμα, δεν ξέρει , ούτε θα παραδεχόταν ποτέ, ότι η Ευρώπη μαζί με τον Καναδά και την Αυστραλία-Νέα Ζηλανδία έχουν το υψηλότερο επίπεδο ζωής στον κόσμο· ότι ο αμερικανικός τρόπος ζωής δεν μπορεί να συγκριθεί με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, παρά την τυραννική παρουσία της αριστεράς η οποία εξάλλου δεν λείπει ούτε από τις ΗΠΑ. Το να κρίνεις την Ευρώπη με μάτια Cincinnati Kid παραείναι φαιδρό: οι χιλμπίληδες οφείλουν να νιώθουν δέος μπροστά στα ευρωπαϊκά επιτεύγματα.
Το τρίτο σημείο είναι το πιο επικίνδυνο για την ασφάλεια η οποία υποτίθεται ότι βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων των Ρεπουμπλικανών. Ο κ. Βανς δεν φαίνεται να κατανοεί ότι η Ρωσία μάς υπονομεύει: είναι πρόθυμος να τα κάνει πλακάκια με τον Βλαντίμιρ Πούτιν μόνο και μόνο για να μπει στη μύτη των Ευρωπαίων τους οποίους θεωρεί αντίχριστους, μαλθακούς και εχθρούς της επιχειρηματικότητας. Εξάλλου, βλέπει τη ραγδαία μετανάστευση η οποία αλλοιώνει τον πολιτισμό και δημιουργεί κοινωνική διάλυση ως αποτέλεσμα της απομάκρυνσής μας από τον Θεό. Υπενθυμίζω ότι το μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας το εισαγάγαμε από τις ΗΠΑ, και μάλιστα όχι αποκλειστικά από το Δημοκρατικό κατεστημένο.
Το τέταρτο σημείο είναι η υπερπατριωτική του αυταπάτη σχετικά με την «ελευθερία». Όπως όλοι ξέρουμε, οι ΗΠΑ είναι αστυνομικό κράτος: το παραδέχομαι ακόμα κι εγώ. Έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν το πόσο περιορισμένη είναι η ατομική ελευθερία στις ΗΠΑ· το πώς και το γιατί ο νόμος παρεμβαίνει ακόμα και στις λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής. Η όλη φασαρία με το δικαίωμα της άμβλωσης είναι ένα καλό παράδειγμα, αλλά υπάρχουν πολλά, που, αν και λιγότερο οδυνηρά, καταδεικνύουν πόσο ψευδαισθητική είναι αυτή η περιβόητη ελευθερία: στη Βόρεια Καρολίνα είναι παράνομο ένα ζευγάρι να συζεί αν δεν έχει παντρευτεί· στο Βερμόντ οι γυναίκες πρέπει να έχουν γραπτή άδεια από τον σύζυγό τους για να βάλουν μασέλα· στα δημόσια μέρη στη Φλόριντα το να φοράς μαγιό και να τραγουδάς μπορεί να επιφέρει πρόστιμο —μπορώ να αραδιάσω πλήθος από τέτοιες ανοησίες. Το να μιλάς ως ρατσιστής, συνωμοσιολόγος, σεληνιασμένος, υβριστής των πάντων είναι κατοχυρωένο δικαίωμα· το να υπερασπίζεσαι π.χ. τη Βόρεια Κορέα —κάτι που συνιστά μια διαφορετική εκδήλωση παραφροσύνης— όχι και τόσο. Καθώς λοιπόν η αμερικανική ελευθερία ταυτίζεται με το επιχειρείν, ό,τι περιορίζει τις επιχειρήσεις —έχουμε πράγματι κάμποσους τέτοιους περιορισμούς στην Ευρώπη— θεωρείται καταπάτηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Αλλά βεβαίως λίγοι Αμερικανοί συνειδητοποιούν ότι, παρά την ελευθερία του επιχειρείν και συχνά εξαιτίας της, ζουν κάτω από το αυστηρό βλέμμα του τοπικού σερίφη. Το να μας χαρακτηρίζει «αυταρχικούς» ο κ. Βανς, οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις του οποίου είναι οι σερίφηδες, ίσως να απαιτούσε το προαναφερθέν γιουχάισμα· αλλά στην Ευρώπη επιμένουμε στους καλούς τρόπους.
Α propos, μού φάνηκε άκρως κακόγουστη η παρομοίωση του Αμερικανού προέδρου με σερίφη. Εξίσου κακόγουστη είναι η χρήση της λέξης «Αμερική» αντί για «Ηνωμένες Πολιτείες». Εν πάση περιπτώσει, ο κ. Βανς μάς απείλησε ότι έτσι που πάμε, κακά παιδιά, λογοκριτές και ζήτουλες, η «Αμερική» δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα πια για μας. Τι να κάνει δηλαδή; Καλύτερα να μην κάνει τίποτα διότι τα τελευταία 70 χρόνια δεν έχει κάνει τίποτα σωστό, από γεωπολιτική άποψη τουλάχιστον. Η τελευταία αμερικανική αναλαμπή ήταν ο πόλεμος της Κορέας —thanx guys— κι από τότε όλο ανακατωσούρα και γκάφες κι αλλόκοτες εκστρατείες με επιχειρηματικές προθέσεις που κατέληξαν σε αδιέξοδα. Όντως, βασιζόμαστε εν μέρει στις ΗΠΑ εξαιτίας του ρόλου τους στο ΝΑΤΟ: αυτό μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Αν πρόκειται οι ΗΠΑ να ερωτοτροπούν με τους ανταγωνιστές και τους εχθρούς μας ή να συμπεριφέρονται σαν αυταρχικός μπαμπάς και να τροφοδοτούν υπογείως τις πιο ερεβώδεις πολιτικές δυνάμεις, ας βάλουμε μυαλό κι ας φροντίσουμε τα του οίκου μας: ευρωστρατός, ριζική μείωση της εξωευρωπαϊκής μετανάστευσης, αφομοίωση των αλλοδαπών και ενίσχυση του κύρους του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Όλα αυτά με ορίζοντα την ευρωπαϊκή ομοσπονδοποίηση, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Στο Μόναχο όλοι περίμεναν να ακούσουν περί του αμερικανικού «ειρηνευτικού σχεδίου» για την Ουκρανία, αλλά δεν έγινε καμιά αναφορά σε αυτό. Ο Τζέι Ντι Βανς έκανε εκστρατεία για το μοντέλο της δημοκρατίας του, για την «ελευθερία του λόγου», για την αντίληψη που δεν αναγνωρίζει τις ευρωπαϊκές επιφυλάξεις για το μίσος, την υποκίνηση στη βία, τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό. Επίσης, φάνηκε να απευθύνεται στο αμερικανικό κοινό, στους ψηφοφόρους της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ: πήγα στο Μόναχο και μάλωσα τους ξεροκέφαλους και τσιγκούνηδες Ευρωπαίους που είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού τους. Δοξάστε με.
14°
