Ο Ρώσος ηγέτης Βλάντιμιρ Πούτιν αρέσκεται να δείχνει τη σκληρή του πλευρά – οι αντίπαλοι του ωστόσο τον βλέπουν περισσότερο ως ένα δειλό τέρας γεμάτο ανησυχίες. Κάπως έτσι παρουσιάζεται τώρα ο Πούτιν και στην ταινία «Putin», η οποία προβάλλεται στους γερμανικούς κινηματογράφους από τις 9 Ιανουαρίου.
Στην ταινία τον επικεφαλής του Κρεμλίνου «παίζει» μία εκδοχή του Πούτιν που δημιουργήθηκε με τεχνητή νοημοσύνη. Η ομάδα του Πολωνού σκηνοθέτη Πάτρικ Βέγκα γύρισε μία ταινία τρόμου, όπου παρουσιάζεται η ζωή του Πούτιν ήδη από τη βίαιη παιδική του ηλικία. Ο Βέγκα, τα έργα του οποίου χαρακτηρίζονται συχνά από τους επικριτές του ως χυδαίο σινεμά, εμφανίζει τον Ρώσο πρόεδρο μεταξύ άλλων να τρέμει ημίγυμνο και φορώντας πάνες στο κρεβάτι μιας κλινικής, να κείτεται λερωμένος στο πάτωμα και να τον καθαρίζουν οι νοσηλευτές.
Οι δημιουργοί της ταινίας εμπνεύστηκαν μάλλον από τις εικασίες που κυκλοφορούν γύρω από την κατάσταση της υγείας του Πούτιν. Το Κρεμλίνο βέβαια έχει επαναλάβει πολλάκις πως ο Πούτιν χαίρει άκρας υγείας, με τον Ρώσο πολιτικό να εμφανίζεται στο παρελθόν να κολυμπάει, να κάνει τζούντο ή να παίζει χόκεϊ. Στην ταινία ωστόσο ο πρωταγωνιστής είναι μία ηλικιωμένη εκδοχή του Πούτιν, η οποία βρίσκεται λίγο πριν τον θάνατο.
Η ταινία περιλαμβάνει αρκετά γεγονότα από τη ζωή του Πούτιν, όπως αυτά έχουν γίνει γνωστά από διάφορες βιογραφίες του Ρώσου προέδρου, με τους δημιουργούς όμως να εντάσσουν και πολλές επινοημένες σκηνές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μία σκηνή στο προεδρικό γραφείο, όπου ο Πούτιν εμφανίζεται να κάνει σεξ με τη γνωστή Ρωσίδα πρώην αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής Αλίνα Καμπάγιεβα, τη στιγμή που μπαίνει στο γραφείο η άναυδη σύζυγος του προέδρου, Λιουντμίλα. Στην πραγματικότητα η σχέση του Πούτιν με την Καμπάγιεβα δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ – και ο Ρώσος πρόεδρος ανακοίνωσε τον χωρισμό με τη σύζυγό του το 2013.
Οι θεατές βυθίζονται στην πολυτάραχη ζωή του Πούτιν, συμπεριλαμβανομένης της εποχής που δούλευε στην KGB, το τραυματικό διάστημα που πέρασε στη Δρέσδη και την επιστροφή του στη γενέτειρά του, την Αγία Πετρούπολη (πρώην Λένινγκραντ), όπου κάνει καριέρα στη δημόσια διοίκηση εν μέσω του χάους της δεκαετίας του 1990 στο πλευρό του δημάρχου Ανατόλι Σόμπτσακ.
Στην ταινία παρουσιάζεται και η εικασία πως ο Σόμπτσακ δολοφονήθηκε πριν τις προεδρικές εκλογές 2000, ώστε να μην αποτελέσει κίνδυνο λόγω των όσων γνώριζε εκ των έσω. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή ο Σόμπτσακ πέθανε από καρδιακή προσβολή. Με αυτό το γεγονός και μαζί με την εξόντωση του Μπόρις Γέλτσιν, που παρουσιάζεται ως μπεκρής, η ταινία επιδιώκει να αναδείξει την αστείρευτη δίψα του Πούτιν για εξουσία. Ο Ρώσος πρόεδρος εμφανίζεται στοιχειωμένος από τα φαντάσματα του παρελθόντος, ως ένας ηγέτης που διεξάγει πολέμους όπως στην Τσετσενία και σήμερα στην Ουκρανία πρωτίστως για να καταφέρει να διατηρήσει την εξουσία.
Στο επίκεντρο δεν βρίσκεται το σύστημα, αλλά πάντα ο Πούτιν, ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, που οργανώνει ακόμη και εκρήξεις σε σπίτια, για να τρομοκρατήσει τους πολίτες. Ο σκηνοθέτης Βέγκα εστιάζει στον τρόμο που εξαπλώνεται κατά τα πρώτα χρόνια του Πούτιν στον προεδρικό θώκο, παρουσιάζοντας τις ομηρίες στο θέατρο Ντουμπρόβκα (2002) και το σχολείο στο Μπεσλάν (2004).
Η ταινία απεικονίζει επίσης τους ρωσικούς βομβαρδισμούς που ισοπέδωσαν ολόκληρες πόλεις, μεταξύ άλλων και στην Ουκρανία, όπως και τη σφαγή στη Μπούτσα, ως σύμβολα των ρωσικών εγκλημάτων πολέμου – για τα οποία ο Πούτιν αρνείται μέχρι σήμερα κάθε ευθύνη.
10°
