Γιατί ο Τραμπ μισεί τόσο πολύ αυτό το μικροσκοπικό ψάρι; - Πώς συνδέεται με το πόσιμο νερό και αποτελεί αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης εν μέσω πυρκαγιών
Καθώς οι καταστροφικές πυρκαγιές συνεχίζουν να κατακαίνε το Λος Άντζελες, σκοτώνοντας μέχρι στιγμής τουλάχιστον 10 ανθρώπους και αναγκάζοντας πολύ περισσότερους από 100.000 ανθρώπους να απομακρυνθούν ή να προσπαθήσουν να απομακρυνθούν, ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να στρέψει την οργή του εναντίον ενός ψαριού.
Σε μια ανάρτηση που έκανε το πρωί της Τετάρτης στο Truth Social, ο Τραμπ κατηγόρησε τον κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Γκάβιν Νιούσομ, έναν Δημοκρατικό, ότι στέρησε νερό από την περιοχή του Λος Άντζελες επειδή ήθελε να προστατεύσει «ένα ουσιαστικά άχρηστο ψάρι που λέγεται μυρμήγκι».
Ο Τραμπ κατηγόρησε τον Νιούσομ επειδή δεν ενέκρινε μια δήλωση αποκατάστασης του νερού που δεν υπάρχει, σύμφωνα με το γραφείο του Νιούσομ. Επίσης, άφησε να εννοηθεί ότι η προστασία του τσιπούρας -ένα μικρό είδος ψαριού που απαντάται μόνο στο Δέλτα του ποταμού Σακραμέντο-Σαν Χοακίν, έναν εκτεταμένο υγρότοπο στη Βόρεια Καλιφόρνια- προκάλεσε το στέγνωμα ορισμένων πυροσβεστικών κρουνών σε περιοχές του Λος Άντζελες. (Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, πυροσβεστικοί κρουνοί στη γειτονιά Pacific Palisades στέρεψαν, όχι επειδή η πόλη δεν είχε νερό, αλλά λόγω της πίεσης του νερού και άλλων προβλημάτων υποδομής).
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τραμπ κακολογεί το ψάρι αυτό. Εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, ο επερχόμενος πρόεδρος ισχυρίζεται ότι μπορεί να λύσει τα απίστευτα πολύπλοκα προβλήματα νερού της Καλιφόρνιας αναιρώντας απλώς τους κανονισμούς που έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν το delta smelt να αποφύγει την εξαφάνιση, όπως ανέφερε η Jennifer Yachnin του E&E News. Τα προβλήματα αυτά δεν έχουν τις ρίζες τους στην ξηρασία, ισχυρίζεται ο Τραμπ, αλλά σε δημοκρατικούς κανόνες που περιορίζουν τα ιδιωτικά συμφέροντα. Στην πραγματικότητα, η άνοδος της θερμοκρασίας έχει κάνει τις ξηρασίες της Καλιφόρνιας ακόμη πιο ξηρές.
Άλλοι ηγέτες του ΓΑΠ και συντηρητικοί οικοδεσπότες έχουν επίσης στοχοποιήσει το «smelt», συμπεριλαμβανομένης της πρώην κυβερνήτη της Αλάσκας Σάρα Πέιλιν. Σε μια ομιλία της το 2011, κατηγόρησε την προστασία του δελταϊκού ιχθύος ότι «καταστρέφει» τις ζωές των ανθρώπων στην Κεντρική Κοιλάδα. «Μια απρόσωπη κυβέρνηση τους αφαιρεί τη γραμμή ζωής τους, το νερό, και όλα αυτά εξαιτίας ενός ψαριού 3 ιντσών», είπε η Πέιλιν. «Στα μέρη μου, ένα ψάρι 3 ιντσών το αποκαλούμε δόλωμα».
Αυτά τα ψάρια μπορούν να σκοτωθούν άμεσα από τις αντλίες νερού, δήλωσε ο Rypel, εάν απορροφηθούν ή κολλήσουν στο φίλτρο εισαγωγής. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι δεκαετίες άντλησης και εκτροπής του νερού έχουν αλλάξει τα επίπεδα, τη θερμοκρασία και την αλατότητα του νερού, μεταβάλλοντας δραματικά το περιβάλλον στο οποίο έχει προσαρμοστεί το είδος.
Τη δεκαετία του '90, το δελταϊκό τσιπούρα συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των απειλούμενων ειδών σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό νόμο για τα απειλούμενα είδη και την πολιτειακή νομοθεσία. Το 2009, η Καλιφόρνια αναβάθμισε το καθεστώς του ψαριού σε απειλούμενο, και οι αριθμοί του φαίνεται να έχουν μόνο μειωθεί από τότε. Παρόλο που αυτά τα ψάρια είναι δύσκολο να εντοπιστούν, οι έρευνες άγριας ζωής στις εκβολές του ποταμού δεν έχουν εντοπίσει ούτε ένα δέλτα τα τελευταία χρόνια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ειδικοί όπως ο Rypel τα περιγράφουν ως «λειτουργικά εξαφανισμένα» - που σημαίνει ότι είναι τόσο σπάνια που ουσιαστικά δεν παρέχουν καμία λειτουργία στο οικοσύστημά τους, όπως η διατροφή των θηρευτών. Ο Ράιπελ εκτιμά ότι έχουν απομείνει λιγότερα από 100 άτομα στη φύση. (Ως ύστατη προσπάθεια διάσωσης του είδους, το UC Davis εκτρέφει τα ψάρια σε αιχμαλωσία στην ξηρά).
Οι αγρότες δεν λατρεύουν αυτούς τους περιορισμούς, ιδίως σε περιόδους ξηρασίας. Οι κανόνες που θεσπίστηκαν για να βοηθήσουν τα ψάρια μπορούν να περιορίσουν την ποσότητα νερού που λαμβάνουν οι αγρότες για να αρδεύουν τις καλλιέργειές τους (αν και πράγματα όπως η ξηρασία και οι προσπάθειες περιορισμού της αλατότητας έχουν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο στο πόσο νερό ρέει στις αγροτικές εκτάσεις της Καλιφόρνιας). Ελπίζοντας να κερδίσουν περισσότερη πολιτική υποστήριξη, ο Τραμπ και άλλοι δεξιοί ηγέτες έχουν επικρίνει όλα αυτά τα χρόνια τους κανονισμούς, κατηγορώντας τους - και, με τη σειρά τους, τα ψάρια - για τις δυσκολίες που νιώθουν οι αγρότες, ένα βασικό μέρος της πολιτικής τους βάσης. Αυτό είναι λογικό. Το σύγχρονο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει ιστορικό κριτικής της Πράξης για τα απειλούμενα είδη. Ο Τραμπ, από την πλευρά του, κέρδισε τις εκλογές για την προεδρία με μια πλατφόρμα που υποσχέθηκε απορρύθμιση, ιδίως όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος.
Τελικά, η εχθρότητα του Τραμπ απέναντι σε αυτό το ψάρι δεν αφορά στην πραγματικότητα ένα ψάρι. Πρόκειται για την ενίσχυση της προοπτικής ότι οι κανονισμοί είναι κακοί για τους καθημερινούς Αμερικανούς. Όπως το έθεσε το καλοκαίρι ο κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου Tufts, Caleb Scoville, «οι δηλώσεις σχετικά με το Delta Smelt γίνονται πολιτικά ισχυρές μέσω συνδέσμων με κομματικές θέσεις που έχουν ελάχιστη, αν όχι καθόλου, σχέση με το νερό».
Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι ο Τραμπ κατηγόρησε έναν ισχυρό Δημοκρατικό κυβερνήτη και τους κανονισμούς ως λόγους που το Λος Άντζελες καίγεται.
Για να είμαστε σαφείς, δεν είναι.
Πώς επηρεάζεται η αλυσίδα
Οι κανονισμοί για την αποτροπή της εξαφάνισης του δελταϊκού σιταριού δεν έχουν καμία σχέση με τις καταστροφικές πυρκαγιές του Λος Άντζελες. Πρώτον, το πρόβλημα δεν ήταν η έλλειψη νερού. Επιπλέον, το μεγαλύτερο μέρος του νερού της πόλης δεν προέρχεται καν από τη Βόρεια Καλιφόρνια, όπως ανέφερε ο Alastair Bland στο CalMatters.
Αυτή τη στιγμή, η Μητροπολιτική Περιφέρεια Υδάτων, μία από τις πηγές που τροφοδοτεί το Λος Άντζελες, «έχει το περισσότερο νερό αποθηκευμένο στο σύστημά της στην ιστορία του οργανισμού», δήλωσε στον Bland ο Mark Gold, διευθυντής για τη λειψυδρία του Συμβουλίου Υπεράσπισης Φυσικών Πόρων και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Μητροπολιτικής Περιφέρειας Υδάτων της Νότιας Καλιφόρνιας.
Το κοράκι του Δέλτα είναι μια κόκκινη ρέγγα. Αυτό που αποτελεί εύλογο ερώτημα, ωστόσο, είναι γιατί η Καλιφόρνια και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να προστατεύσουν ένα είδος που ουσιαστικά έχει εξαφανιστεί;
Το ψάρι εξακολουθεί να κρατιέται, υποψιάζεται ο Ράιπελ. Έτσι, η βελτίωση της υγείας των εκβολών του ποταμού μπορεί να βοηθήσει τα υπάρχοντα άτομα να επιβιώσουν - θα μπορούσε να αποτρέψει την εξαφάνιση. Κάνει επίσης πιο πιθανή την επιτυχία των συνεχιζόμενων προσπαθειών για την επανεισαγωγή φυτών που εκτρέφονται σε αιχμαλωσία.
Η αυξημένη ροή γλυκού νερού ωφελεί και άλλα είδη, συμπεριλαμβανομένου του πολύτιμου σολομού Chinook και του συγγενικού longfin smelt, τα οποία βρίσκονται σε μείωση. Τον Ιούλιο, η Υπηρεσία Ιχθύων και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ κατέταξε τον πληθυσμό του Longfin Smelt στο Δέλτα του Σαν Φρανσίσκο ως απειλούμενο με εξαφάνιση. Και πάλι, η εκροή από το δέλτα εμποδίζει επίσης το αλμυρό νερό να εξαπλωθεί στην ενδοχώρα και να απειλήσει το πόσιμο νερό - και τις καλλιέργειες.
«Στην Καλιφόρνια, το 83% των ιθαγενών ψαριών μας κινδυνεύουν με εξαφάνιση», δήλωσε ο Rypel. «Όλα αυτά τα ενδημικά είδη της Καλιφόρνιας παίρνουν τον δρόμο του δελταϊκού σιταριού. Απλώς το κοχύλι συμβαίνει πιο γρήγορα».
Πράγματι, το δελταϊκό τσιπούρα είναι μόνο ένα μέρος μιας πολύ ευρύτερης τάσης. Μια νέα μελέτη στο περιοδικό Nature διαπίστωσε ότι ένα στα τέσσερα είδη γλυκού νερού κινδυνεύει με εξαφάνιση παγκοσμίως.
«Στην πραγματικότητα, ήμασταν πολύ αποτελεσματικοί στη μηχανική του νερού και στην αποδοτικότερη χρήση του», μου είπε ο Rypel. «Απλώς δεν έχουμε βρει πώς να έχουμε ταυτόχρονα οικοσυστήματα».
13°
