Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή η πρώτη γυναίκα οδηγός στην F1, Μαρία Τερέζα ντε Φιλίπις

Δεινή ιππεύτρια στα εφηβικά της χρόνια, μπήκε τυχαία στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και τον άλλαξε. Η Μαρία Τερέζα ντε Φιλίπις έγινε η πρώτη γυναικά οδηγός στην  Φόρμουλα 1 τις σεζόν 1958 και 1959 και έφερε την επανάσταση. Έτρεξε για 5 αγώνες αλλά η συμμετοχή της άνοιξε το δρόμο στο μέχρι τότε «ανδροκρατούμενο» άθλημα.

Η Danica Patrick, διεθνώς διάσημη για τις επιδόσεις της στο Nascar και το IndyCar, και η Lella Lombardi, η οποία έγινε η μόνη γυναίκα που κατέγραψε βαθμούς σε γκραν πρι του παγκόσμιου πρωταθλήματος της F1, ξεκίνησαν όταν είδαν την Ντε Φιλίπις να τρέχει. Ποια ήταν όμως η διάσημη Ιταλίδα που έγραψε ιστορία;

Πώς «κόλλησε» το μικρόβιο του μηχανοκίνητου αθλητισμού η Μαρία Τερέζα ντε Φιλίπις

Η Μαρία Τερέζα ντε Φιλίπις γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1926, στην πόλη Marigliano της Ιταλίας και η αγάπη της για τα αυτοκίνητα..ήρθε κάπως τυχαία. Τα δύο αδέρφια της αμφισβητούσαν τις οδηγικές της ικανότητες όταν ενηλικιώθηκε και για αυτό την προκάλεσαν σε μια «κόντρα» με τα αυτοκίνητα. Η Ντε Φιλίπις τους κέρδισε με ένα Fiat 500 και από εκείνη τη στιγμή η αγάπη της για το μηχανοκίνητο αθλητισμό είχε αρχίσει.

Ακολουθώντας την νέα πρόκληση των δύο αδελφών της, το 1948 η Ιταλίδα,  συμμετείχε στον πρώτο της αγώνα αυτοκινήτου πίσω από τους τροχούς ενός μικροσκοπικού Fiat Topolino. Στο Salerno-Cava de 'Tirreni, στη νότια Ιταλία, πέτυχε τη νίκη στην κατηγορία, ενώ τους επόμενους μήνες αγωνίστηκε σε έναν αγώνα hillclimb, όπου τερμάτισε δεύτερη στη γενική κατάταξη, λέγοντας ότι «ήμουν μόνη μου απέναντι στους άνδρες».

Στη συνέχεια άρχισε να συμμετέχει σε μικρά ιταλικά πρωταθλήματα αυτοκινήτων, με μικρά αυτοκίνητα όπως τα Giaur και Urania στην κατηγορία 750, μέχρι το 1954, όταν κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο ιταλικό πρωτάθλημα οδηγών, χάνοντας το ρεκόρ για ένα λεπτό λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος που προκάλεσε την απώλεια της ακοής στο αριστερό της αυτί.

Η αδρεναλίνη των κινητήρων, ωστόσο, ήταν ισχυρότερη από το φόβο της και το 1955 επέστρεψε στην πίστα, αυτή τη φορά με την εργοστασιακή ομάδα της Maserati. Οδηγώντας μια Barchetta Sport A6GCS/53, κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο ιταλικό πρωτάθλημα οδηγών στην κατηγορία Drivers' Sports.

Η εμφάνιση στην F1

Η χάρη της και οι επιδόσεις της είχαν φτάσει ως την Φόρμουλα 1, την κορωνίδα των μηχανοκίνητων σπορ.  Η καριέρα της στα γκραν πρι έφθασε σε πέντε αγωνιστικές συναντήσεις, τέσσερις το 1958 και μία το 1959. Σε δύο από αυτές τις συναντήσεις δεν κατάφερε να προκριθεί στον αγώνα. Από τους τρεις αγώνες που ξεκίνησε, εγκατέλειψε τους δύο και τερμάτισε τον άλλο στη 10η θέση. Αλλά ακόμη και μια τόσο μικρή στατιστική επιτυχία δεν ήταν χωρίς διακρίσεις. Το μονοθέσιο της F1 με το οποίο συνδέθηκε στενότερα, η Maserati 250F, ήταν το μοντέλο που οδήγησε τον φίλο της Fangio στον πέμπτο και τελευταίο παγκόσμιο τίτλο του, και θεωρείται σχεδόν καθολικά ότι ήταν το πιο όμορφο αγωνιστικό μονοθέσιο που κατασκευάστηκε ποτέ, καθώς και ένα από τα ταχύτερα της εποχής του.

Το 1959 εντάχθηκε στην ομάδα ενός φίλου της, την Behra-Porsche. Πήρε μέρος στις κατατακτήριες δοκιμές για το Γκραν Πρι του Μονακό, αλλά δεν κατατάχθηκε για να εκκινήσει.

Στον επόμενο αγώνα, στη Γερμανία, στην πίστα Avus, έγινε μάρτυρας ενός θανατηφόρου ατυχήματος στο οποίο ενεπλάκη ο αρχηγός της ομάδας της, καθώς και ο μεγάλος της φίλος, σύμφωνα με ορισμένους και εραστής της, Jean Behra.

Η απώλεια στη ζωή της που την στιγμάτισε 

Ο πόνος από την τρομερή απώλεια, μαζί με τον θάνατο του πρώην φίλου της, του αγωνιζόμενου Luigi Musso, στο γαλλικό Γκραν Πρι, ήταν πολύ μεγάλος για την οδηγό, η οποία αποφάσισε να αποσυρθεί από τους αγώνες. Ήταν ένας θλιβερός αποχαιρετισμός, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ το πάθος της για τους κινητήρες.

Αργότερα παντρεύτηκε και με την πάροδο των ετών διετέλεσε αντιπρόεδρος της Société des Anciens Pilotes, της επίσημης ένωσης πρώην οδηγών της Formula 1, ενώ συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία του Maserati Club, μιας επίσημης συνεργασίας με την εταιρεία, η οποία την έχει χρησιμοποιήσει συχνά σε διαφημιστικά βίντεο των τελευταίων αυτοκινήτων της.

«Ήμουν αρκετά τυχερή ώστε να έχω περάσει το καλύτερο μέρος της ζωής μου αγωνιζόμενη», δήλωσε η ίδια.

Η Μαρία Τερέζα ντε Φιλίπις πέθανε σαν σήμερα το 2016, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στον κόσμο των αγώνων, μια διαχρονική κομψότητα και το χαμόγελο μιας γυναίκας σε μια «ανδροκρατούμενη» λέσχη που της είχε δώσει το παρατσούκλι «μικρή πιλότος».