Σαν σήμερα, 7 Ιανουαρίου, πιάνεται «Το Βαπόρι από την Περσία»

Σαν σήμερα, 7 Ιανουαρίου του 1977 το πλοίο “Γκλόρια”, «πιάστηκε» στον Ισθμό της Κορίνθου, δίνοντας έμπνευση στο τραγούδι Βαπόρι απ΄την Περσία” που ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τη Λιζέττα Νικολάου το 1977.

Ειδικότερα, το πλοίο "Γκλόρια" περιείχε έντεκα τόνους κατεργασμένου χασίς, συνολικής αξίας 4 δισ. δραχμών, και εκτελούσε το δρομολόγιο από τη Βηρυτό με προορισμό την Αμβέρσα ή το Άμστερνταμ. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών που είχαν ανακαλυφθεί έως τότε, όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής.

Πώς πιάστηκε το «Βαπόρι από την Περσία»

Ο πλοίαρχος του πλοίου ήταν ο Νίκος Ξανθόπουλος ή “Κάπτεν Νικ” όπως τον αποκαλούσαν. Αν και λαθρέμπορος τσιγάρων στο παρελθόν, ο Ξανθόπουλος όταν πέθανε αδελφικός του φίλος από υπερβολική δόση μορφίνης αποφάσισε να συμβάλει με όποιο τρόπο μπορούσε στην καταπολέμηση των ναρκωτικών και έκτοτε ήταν στενός συνεργάτης της αμερικανικής Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών DEA.

Το «Γκλόρια» ήταν ένα από τα πολλά πλοία που είχε στην κατοχή του και με τα οποία ταξίδευε σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, γνωρίζοντας από... μέσα τα κυκλώματα στο εμπόριο ναρκωτικών. Οι σχέσεις που είχε αναπτύξει σχεδόν παντού τον έκαναν χρήσιμο και έμπιστο συνεργάτη πολλών εμπόρων και τα καράβια του... μεταφορικά μέσα των ναρκωτικών.

Στην περίπτωση του «Βαποριού από την Περσία», ο Ξανθόπουλος βρισκόταν με το καράβι στη Λάρνακα, όταν τον πλησίασε ένας ναυτικός πράκτορας και του πρότεινε να αναλάβει την μεταφορά ενός φορτίου από τη Βηρυτό με προορισμό το Ρότερνταμ. Αμέσως, έπλευσε για την Βηρυτό, όπου συνάντησε δύο Λιβανέζους εμπόρους και συμφώνησαν για τη μεταφορά του εμπορεύματος, που ήταν 300 σακιά χασίς, 40 κιλά το καθένα. Το ποσό για τη μεταφορά καθορίστηκε στο 300.000 δολάρια, τα μισά για τη φόρτωση και τα άλλα μισά με την παράδοση στο Ρότερνταμ. Κατά την φόρτωση του «εμπορεύματος» μπήκαν στο «Γκλόρια» και δύο Τούρκοι συνοδοί.

Πριν από την παραλαβή, στις 23 Δεκεμβρίου του 1976 , ο “Κάπτεν Νικ” είχε έρθει σε επαφή με το Υ.Ε.Ν. στην Ελλάδα και είχε ειδοποιήσει συνθηματικά τις Αρχές λέγοντας ότι θα τους φέρει πολλούς τόνους «σοκολάτα» για δώρο Χριστουγέννων.

Αμέσως, του δόθηκε η εντολή ήταν να προχωρήσει, ενώ συμφωνήθηκε ο τρόπος και ο τόπος προσέγγισης. Προκειμένου να μην εκτεθεί στους λαθρεμπόρους και να προστατευθεί η ταυτότητά του, ο «Κάπτεν Νικ» ενημέρωσε το Υ.Ε.Ν. ότι θα πλεύσει δέκα μίλια νότια της Πύλου και ζήτησε το ελληνικό καταδιωκτικό του λιμενικού να τους προσεγγίσει στο συγκεκριμένο σημείο, για έναν τυπικό έλεγχο.

Ο κακός καιρός που συνάντησε κατευθυνόμενος προς την Πύλο, τον ανάγκασαν να αλλάξει πορεία. Τότε, πήγε στην Σίφνο όπου αγκυροβόλησε προσωρινά και αφού ειδοποίησε εκ νέου το Υ.Ε.Ν, έβαλε πλώρη για τον Ισθμό της Κορίνθου.

Εν τέλει, το «Γκλόρια» έφτασε στις 6 Ιανουαρίου 1977 στα Ίσθμια, όπου το περίμενε σχεδόν όλο το λιμενικό σώμα. Μετά τις απαραίτητες υποτιθέμενες συλλήψεις, ο Ξανθόπουλος και το πλήρωμά του αφέθηκαν ελεύθεροι ενώ έλαβαν και ως αμοιβή 7.800.000 δραχμές. Ο Νίκος Ξανθόπουλος από αυτά πήρε ενάμιση εκατομμύριο δραχμές ενώ τα υπόλοιπα μοιράστηκαν μεταξύ των αξιωματικών.

Για την υπόθεση συνελήφθησαν οι δύο Τούρκοι λαθρέμποροι που είχαν επιβιβαστεί στο «Γκλόρια» στην Βηρυτό.

«Το Βαπόρι από την Περσία» και η δημιουργία από τον Βασίλη Τσιτσάνη

Σύντομα, το όλο περιστατικό έφτασε και στα αυτιά του Βασίλη Τσιτσάνη. Σύμφωνα με τα όσα λέει ο θρύλος, ο θρυλικός δημιουργός είπε:

«Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά... Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!».

Και κάπως έτσι, ξεκίνησε η «σύλληψη» της πρώτης στροφής του τραγουδιού. «Ήταν Σάββατο», θυμάται. «Πιάνω από δω, πιάνω από κει... Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι».

Μέσα στο Γενάρη το ηχογράφησε με τη Λιζέτα Νικολάου στα δεύτερα φωνητικά και τον Απρίλη του 1977 κυκλοφόρησε ως single. Το «Βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Τσιτσάνη, αλλά δεν παιζόταν από τα ερτζιανά λόγω περιεχομένου. Ο κόσμος, ωστόσο, το αγάπησε και το καθιέρωσε στη συνείδησή του.

Λίγες ημέρες ημέρες μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984) ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σπύρος Κανίνιας το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ και αιτήθηκε με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 1984 να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», χαρακτηρίζοντας το τραγούδι κακής ποιότητος (αντιβαίνει το άρθρο 12 παρ. 2 του Συντάγματος και παραβαίνει το άρθρο 3 παρ. 6 του ν.δ. 743/70, που τιμωρεί όποιον συντελεί με οποιοδήποτε τρόπο στη διάδοση των ναρκωτικών).

Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Μαλακάση, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση και στο πόρισμά του, που υποβλήθηκε στις 26 Ιουλίου 1984 στον Εισαγγελέα Εφετών της Αθήνας, ανάφερε ότι έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, επειδή το τραγούδι «δεν μπορεί να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση ναρκωτικών». Στο ίδιο έγγραφο, ο εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει το τραγούδι «από τα ατυχή του λαϊκού συνθέτη» και υποστηρίζει ότι «φρόνιμο θα είναι να μην εκπέμπεται από την τηλεόραση, γιατί τα μεταδιδόμενα από αυτή πρέπει να είναι ποιοτικής στάθμης».

Το βαπόρι από την Περσία

Μουσική-Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης

Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρε κουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιος τη πληρώνει
Και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Ήταν προμελετημένοι
καρφωτοί και λαδωμένοι
Δυο μεμέτια, τα καημένα,
μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια.