Μια ματιά στην Παναγία των Παρισίων: Το γοτθικό κόσμημα αναγεννήθηκε από τις στάχτες του 5,5 χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά
Στις 15 Απριλίου 2019, σχεδόν 5,5 χρόνια πριν, όλος ο κόσμος πάγωσε παρακολουθώντας τις φλόγες να τυλίγουν την οροφή του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων και στη συνέχεια στο απόγειο της φωτιάς τη συντριβή του κωδονοστασίου του 19ου αιώνα.
Από τότε μέχρι σήμερα η Παναγία των Παρισίων βρισκόταν υπό επισκευή, σε ένα έργο αποκατάστασης που έφτασε τα 700 εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι εργασίες στο εσωτερικό της κρατήθηκαν αυστηρά μυστικές, με λίγες μόνο εικόνες να έχουν κυκλοφορήσει όλα αυτά τα χρόνια και να δείχνουν την πρόοδο της ανακαίνισης.
Όταν ο χώρος έγινε ασφαλής μετά την πυρκαγιά, έγινε μία συζήτηση για το αν έπρεπε να εκσυγχρονιστεί το κτίριο, με ιδέες όπως μια γυάλινη οροφή και μια τεράστια φλόγα για να αντικαταστήσει το κωδωνοστάσιο, οι ιδέες όμως αυτές τελικά απορρίφθηκαν και η ανακατασκευή παραμένει σε μεγάλο βαθμό πιστή στο πρωτότυπο.
Υπολογίζεται ότι 2.000 κτίστες, ξυλουργοί, αναστηλωτές, εργάτες χυτηρίων, ειδικοί τέχνης, γλύπτες και μηχανικοί εργάστηκαν στο έργο.
Οι πόροι ήταν τόσοι πολλοί για την ανακαίνιση, που όχι μόνο επισκευάστηκε ο ναός αλλά δόθηκε και τεράστια ώθηση στη γαλλική χειροτεχνία, με επαγγέλματα όπως η λιθοτεχνία να έχουν δει μεγάλη αύξηση στις θέσεις μαθητείας χάρη στη δημοσιότητα.
«Μια ομάδα ξυλουργών, που κατασκεύασε τον ξύλινο άξονα στην καρδιά του καμπαναριού, μιλάει για την εξαιρετική αποστολή τους: Είναι ένα επίπεδο υπολογισμού που δεν έχουμε ξανακάνει, με 250 μέρη, 350 συνδέσεις, είναι πολύ λεπτό» αναφέρουν τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης.
Ήταν επίσης απαραίτητο να ξαναχτίσουν το θόλο που είχε καταρρεύσει στη διασταύρωση του εγκάρσιου κλίτους. Η δυσκολία, σύμφωνα με τους τεχνίτες, βρισκόταν στην «τοποθέτηση μίας νέας πέτρας δίπλα σε παλιά πέτρα και να διατηρηθεί η αισθητική συνέχεια».
Αυτά αναφέρει ο γεωλόγος David Dessandier, ένας από τους ανθρώπους που πρωτοστάτησε στην ανακατασκευή της Παναγίας των Παρισίων. «Οι νέες πέτρες εξορύχθηκαν από λατομεία στην περιοχή της Oise Πρέπει να είναι αισθητικά ευχάριστες τόσο από αισθητική όσο και από φυσική-μηχανική άποψη. Αυτό σημαίνει χρώμα, κόκκος, αντοχή, διαπερατότητα και πορώδες. Είναι μια επιλογή που θα έχει αντίκτυπο για τις επόμενες δεκαετίες, οπότε δεν μπορείτε να κάνετε λάθος» συνεχίζει ο γεωλόγος.
Στη συνέχεια, οι λιθοξόοι χρησιμοποίησαν μεσαιωνικές τεχνικές, για να ανακατασκευάσουν τις καμάρες και τις οξυκόρυφες καμάρες που στηρίζουν τον θόλο, ενώ οι γλύπτες εργάστηκαν κάτω από μια τέντα στο προαύλιο για να κατασκευάσουν κεφάλια αγγέλων για τον στολισμό.
Για να αποκατασταθεί η λάμψη και η ξανθότητα της πέτρας, απαιτήθηκε μια μεγάλη επιχείρηση καθαρισμού. Για να επιτευχθεί αυτό, χρησιμοποιήθηκε μια καινοτόμος τεχνική, με ψεκασμό υγρού λατέξ σε 42.000 τετραγωνικά μέτρα τοίχων και πυλώνων. Αυτό το στρώμα ελαστομερούς στη συνέχεια αφαιρέθηκε σαν νεκρό δέρμα, παίρνοντας μαζί του όλη τη συσσωρευμένη βρωμιά, προσθέτουν τα γαλλικά ΜΜΕ.
Στα παρεκκλήσια γύρω από τη χορωδία, η ζωγράφος-αποκαταστάτρια Marie-Cécile Kfoury έπαιξε με το πινέλο της για να αποκαλύψει μερικά θαύματα. «Υπήρχε μια ολόκληρη θεωρία σχετικά με τη χρήση των χρωμάτων σε ένα συγκεκριμένο μέρος, οπότε μπορέσαμε να ανακαλύψουμε εκ νέου όλα όσα γνωρίζαμε αλλά δεν μπορούσαμε να δούμε. Μας εξέπληξε η γκάμα των χρωμάτων, η οποία είναι αρκετά τολμηρή, απίστευτη, υπέροχη και επιδεικτική» λέει η ειδικός.
Για να αναδειχθούν όλα αυτά, ο φωτισμός επανασχεδιάστηκε πλήρως. Καθώς τα καλώδια ήταν καλυμμένα με μόλυβδο, ήταν απαραίτητο να αφαιρεθούν τα πάντα και να αρχίσουν όλα από την αρχή.
Το έργο αυτό ανατέθηκε στον Patrick Rimoux, γλύπτη φωτός, ο οποίος πολλαπλασίασε τον αριθμό των σημείων φωτισμού. «Τοποθετήσαμε 1.400 προβολείς που μπορούμε να ελέγξουμε ως προς την ένταση και το χρώμα του φωτός. (...) Θα μεταβάλλουμε το χρώμα του λευκού καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας ανάλογα με τη λειτουργία» εξηγεί.
14°
