Γιατί η Κάμαλα Χάρις έχασε τις εκλογές - Η ανάλυση του CNN για τα λάθη στην προεκλογική της εκστρατεία
Λίγες ώρες μετά την ήττα της Κάμαλα Χάρις από τον Ντόναλντ Τραμπ το CNN επιχειρεί να εντοπίσει τα λάθη της εκστρατείας της. Το αμερικανικό μέσο αναφέρεται σε σειρά λανθασμένων στρατηγικών και τακτικών, που οδήγησαν στην ξεκάθαρη ήττα της. Κυρίως, της χρεώνεται η άρνησή της να διαφοροποιηθεί από τη διακυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν, η δυσκολία της να καθορίσει σαφείς πολιτικές θέσεις, αλλά και οι εσωτερικές εντάσεις στην καμπάνια της, με αποτέλεσμα να χαθεί η αρχική στήριξη που έδειχνε να απολαμβάνει, όταν ξεκίνησε την εκστρατεία.
Το πρόβλημα έγινε σαφές όταν η Χάρις έδινε συνέντευξη στην εκπομπή «The View» του ABC. «Τι θα είχατε κάνει διαφορετικό από τον πρόεδρο Μπάιντεν τα τελευταία τέσσερα χρόνια;» ρώτησε η συμπαρουσιάστρια της εκπομπής. «Δεν υπάρχει κάτι που να μου έρχεται στο μυαλό», ήταν η απάντηση της Δημοκρατικής υποψήφιας. Λίγες μέρες αργότερα, αντιλαμβανόμενη το λάθος της, είπε ότι θα έβαζε έναν Ρεπουμπλικάνο στο υπουργικό της συμβούλιο.
Οι βοηθοί της δεν περίμεναν μέχρι η Χάρις να βγει από το πλατό για να αρχίσουν να προσπαθούν να αναπροσαρμόσουν μια απάντηση που έκρυβε ένα σοβαρό πολιτικό ατόπημα ενόψει της μεγάλης εκλογικής αναμέτρησης.
Ένας αξιωματούχος από τους Δημοκρατικούς που είχε μιλήσει μαζί της τότε δήλωσε στο CNN ότι η Χάρις δεν ήθελε να κατονομάσει τις διαφορές της με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, μεταξύ των οποίων ένας υψηλότερος συντελεστής φορολόγησης των κεφαλαιακών κερδών και μια αυστηρότερη συνοριακή πολιτική, επειδή πίστευε ότι θα φαινόταν ως πράξη απιστίας προς τον άνθρωπο που την είχε επιλέξει ως υποψήφια αντιπρόεδρό του και και διάδοχό του στη συνέχεια.
Το CNN μίλησε με περισσότερους από δώδεκα ανώτερους συνεργάτες της προεκλογικής εκστρατείας της Χάρις τόσο στο αρχηγείο της εκστρατείας στο Γουίλμινγκτον του Ντελαγουέαρ όσο και επιτόπου στις πολιτείες, καθώς και με πολλούς εθελοντές και τοπικούς εκλεγμένους αξιωματούχους, κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων της προεκλογικής κούρσας.
Και το συμπέρασμα ήταν ένα: Μια χώρα που φώναζε για αλλαγή, είχε μια υποψήφια η οποία, σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς όλο και περισσότεροι ψηφοφόροι καλούνταν να πάρουν μια απόφαση, επέλεξε να υποβαθμίσει την αλλαγή που ήξερε ότι έπρεπε να εκπροσωπεί.
Στο πλαίσιο ενός ψηφοδελτίου των Δημοκρατικών που πέτυχε τη μεγαλύτερη μεταστροφή στα ποσοστά αποδοχής και την ταχύτερη συσπείρωση γύρω από έναν νέο υποψήφιο στην ιστορία της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ, αυτό το ατόπημα μπορεί να φάνταζε ως μια ασήμαντη στιγμή. Όμως αντανακλούσε τα δύο βαθύτερα προβλήματα. Το πρώτο αφορούσε την ομάδα γύρω της που θα μπορούσε ενδεχομένως να διαμορφώσει με καλύτερους όρους. Και το δεύτερο ήταν ο ίδιος ο Μπάιντεν την απογοήτευση απέναντι στο πρόσωπό του οποίου δεν μπόρεσε ποτέ να αποτινάξει, με τις εσωτερικές δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων πίστευε ότι η χώρα βρισκόταν σε λάθος δρόμο.
Μέχρι η Χάρις μετέπειτα να δώσει μια πιο ξεκάθαρη απάντηση με διαχωριστικές γραμμές αυτήν τη φορά στην ερώτηση για τον Μπάιντεν, η κατάσταση είχε παγιωθεί με τρόπο που δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει - τόσο μεταξύ των ψηφοφόρων που ταλαντεύονταν στο κέντρο και ήθελαν να την ακούσουν να αντιδρά τον πρόεδρο για τους χειρισμούς του στην οικονομία όσο και μεταξύ των ψηφοφόρων της αριστεράς που ήθελαν να την ακούσουν να αποκηρύσσει πιο έντονα την υποστήριξη του Μπάιντεν στο Ισραήλ.
Αλλά ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον Μπάιντεν, που οι κορυφαίοι Δημοκρατικοί εξαγρίωσαν μετά από εκείνο το μοιραίο ντιμπέιτ τον Ιούνιο και στη συνέχεια και πάλι καθώς έβλεπαν τα αποτελέσματα να αναδεικνύουν νικητή τον Τραμπ σήμερα είναι ότι ο Τζο Μπάιντεν δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε πλησιάσει την κούρσα του 2024. Αν είχε αποχωρήσει μετά τις ενδιάμεσες εκλογές, όπως τον παρότρυναν ορισμένοι βοηθοί του, η διαδικασία του Δημοκρατικού Κόμματος θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε μια προεκλογική εκστρατεία με πολύ καλύτερους όρους.
Από την άλλη αν οι εκλογές είχαν διεξαχθεί πριν από δύο εβδομάδες, υψηλόβαθμοι συνεργάτες του Χάρις παραδέχονταν τις τελευταίες ημέρες ότι η αντιπρόεδρος πιθανότατα θα είχε χάσει. Αλλά πήγαν την Τρίτη με την αίσθηση ότι είχε φτάσει σε μια πιθανή νίκη με μικρή διαφορά.
Οι κορυφαίοι Δημοκρατικοί χαμογέλασαν και μόνο στη σκέψη του τι θα σήμαινε να νικήσουν τον Τραμπ με την πρώτη γυναίκα πρόεδρο -έγχρωμη γυναίκα, παιδί μεταναστών, εισαγγελέα και υποψήφια που μιλούσε με χαρά και πρόσφερε το χαμόγελό της ενάντια στο κατσούφιασμα που είχε γίνει η πιο συνηθισμένη έκφρασή του Ντόναλντ Τραμπ. Η υποψηφιότητά της τους προκάλεσε το άγνωστο εδώ και καιρό συναίσθημα της ελπίδας. Αυτό το συναίσθημα εξατμίστηκε όμως το βράδυ της Τρίτης (5.11) και τα ξημερώματα Τετάρτης (ώρα Ελλάδος), καθώς εμφανιζόντουσαν τα πρώτα αποτελέσματα.
Οι Δημοκρατικοί απέτυχαν απέναντι στον Τραμπ
Στην εκτενή ανάλυση γύρω από την εκλογική συντριβή των Δημοκρατικών επισημαίνεται ότι η ευθύνες του Μπάιντεν δεν περιορίζονται απλώς στην επιμονή του μέχρι πολύ αργά να παραμείνει υποψήφιος για την προεδρία αλλά και στην αποτυχία του να προσελκύσει κάποια κορυφαία ταλέντα στην εκστρατεία του, επειδή μια γενιά ανερχόμενων Δημοκρατικών δεν μπορούσε ποτέ να ενθουσιαστεί μαζί του.
Αλλά κάποιοι από αυτούς που ήταν στο κεντρικά γραφεία της προεκλογικής της εκστρατείας στο Γουίλμινγκτον του Ντέλαγουερ για ένα χρόνο πριν η Χάρις αναλάβει τα ηνία της υποψηφιότητας, ερχόντουσαν σε κόντρα γράφει, υπογραμμίζει το CNN. Αλλά η αποστολή να νικήσουν τον Τραμπ και το σύντομο χρονοδιάγραμμα για να προσπαθήσουν να το πετύχουν αυτό βοήθησαν να παρακάμψουν πολλές από τις εσωτερικές διαμάχες που θα μπορούσαν να είχαν ξεσπάσει σε μια μακρύτερη εκστρατεία.
Ένα προφανές «αγκάθι» για τους Δημοκρατικούς ήταν η επιλογή του υποψηφίου αντιπροέδρου με τον οποίο θα μοιράζοντας το ψηφοδέλτιό της η Κάμαλα Χάρις.
Η περίπτωση του κυβερνήτη της Πενσιλβάνια Τζος Σαπίρο ήταν ισχυρή, και όχι μόνο επειδή ο γαμπρός της Χάρις, ο Τόνι Γουέστ, της έλεγε ότι μαζί έμοιαζαν να είναι το μέλλον του Δημοκρατικού Κόμματος αλλά και ότι ο δημοφιλής κυβερνήτης θα εξασφάλιζε ότι θα κέρδιζε την Πενσιλβάνια. Οι άνρθωποι του Ομπάμα μέσα στο κόμμα πίεζαν για τον Σαπίρο.
Ωστόσο, η Χάρις επέλεξε τον κυβερνήτη της Μινεσότα, Τιμ Γουόλτς. Της άρεσε η ατάκα του ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είναι περίεργοι. Της άρεσε ο τρόπος με τον οποίο εμφανιζόταν απλός και ανεπιτήδευτος. Της άρεσε ο τρόπος με τον οποίο τα πήγαιναν καλά στη συνέντευξή τους, συμπεριλαμβανομένου του πολύ ανοιχτού του άγχους ότι θα τα έκανε θάλασσα σε ένα ντιμπέιτ με τον υποψήφιο αντιπρόεδρο του Τραμπ, τον γερουσιαστή του Οχάιο, Τζ. Ντ. Βανς. Και, σύμφωνα με το CNN, της άρεσε ο τρόπος με τον οποίο ο Γουόλτς ήταν τόσο υποχωρητικός στον τρόπο με τον οποίο εκείνη θα όριζε τη δουλειά γι' αυτόν.
Με την σειρά του και ο εκλεκτός της ομάδας Ομπάμα, ο Σαπίρο απέκρουσε μια ερώτηση σχετικά με το αν η Πενσυλβάνια - και ο αγώνας - θα έμοιαζε διαφορετική αν είχε επιλεγεί αυτός, καθώς ο Τραμπ «κέρδιζε» την πολιτεία σήμερα. «Νομίζω ότι έκανε μια εξαιρετική επιλογή με τον Τιμ Γουόλτς», είπε.
Η αναφορά του CNN, στην περίπτωση του Σαπίρο αποτελεί σαφή υπαινιγμό για ενδεχόμενη λάθος επιλογή στην θέση του υποψηφίου αντιπροέδρου των Δημοκρατικών, που μπορεί να κόστισε όχι μόνο την πολιτεία-κλειδί για το αποτέλεσμα αλλά και τηνμεγαλύτερη μαχητική συσπείρωση μέσα στο κόμμα ενδεχομένως.
Ο Μπάιντεν, με τη σειρά του παρακολούθησε τα αποτελέσματα από τον Λευκό Οίκο, κάνοντας μερικά τηλεφωνήματα σε τοπικούς νικητές υποψηφίους στο Ντέλαγουερ. Κάποιοι που μίλησαν μαζί του όταν πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τον Ιούλιο, έμειναν για λίγο στο τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν παρέμενε υποψήφιος - ίσως θα μπορούσε να είχε κερδίσει διατηρώντας τα ποσοστά του ακόμη και στις κομητείες όπου κατέληξε να χάσει η Χάρις, ή αν έχανε ούτως ή άλλως, τουλάχιστον δεν θα έπεφτε το βάρος σε μια μαύρη γυναίκα. Ο πρώην πλέον Αμερικανός πρόεδρος -παραμένει τυπικά μέχρι τον Ιανουάριο- δεν είπε τίποτα δημοσίως.
Ψίθυροι για την ηγεσία των Δημοκρατικών
Ο Χάρις έτρεξε στην προεκλογική της εκστρατεία με όπλα την αισιοδοξία της. και τη συμπερίληψη. Έπεισε ένα κόμμα γεμάτο ειδήμονες που είχαν ξεκινήσει τη χρονιά έτοιμοι να τη διαγράψουν για το χρίσμα των Δημοκρατικών το 2028 ότι θα έπρεπε να την υποστηρίξουν πλήρως για το 2024. Στην αρχή της βραδιάς της Τρίτης, όταν η νίκη φαινόταν λίγες ώρες μακριά, ο κόσμος που ήρθε στην υποτιθέμενη γιορτή της Χάρις, χόρευε.
Η προσμονή αυξήθηκε και οι ζητωκραυγές ακούγονταν με κάθε πολιτεία που έβγαζε νικήτρια την Χάρις. Δευτερόλεπτα αφότου η Βόρεια Καρολίνα «έβγαλε» Τραμπ, ο ήχος απενεργοποιήθηκε από τις μεγάλες οθόνες και μουσική ακούστηκε από τα ηχεία για να προσπαθήσει να περισώσει την ενέργεια. Οι περισσότεροι συνέχισαν να κοιτάζουν σιωπηλά τους αριθμούς, προσπαθώντας να κατανοήσουν τι είχε συμβεί.
Οι πρώτες σκέψεις για το ποιος θα είναι υποψήφιος και πώς το 2028 έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν. Αυτό δεν ήταν στο μυαλό των ανθρώπων που άρχισαν να συρρέουν από την πανεπιστημιούπολη του Χάουαρντ νωρίς το πρωί της Τετάρτης, πριν όλα καταλήξουν σε μια εκκωφαντική σιωπή σε ένα έρημο προαύλιο καθώς οι υποστηρικτές των Δημοκρατικών σκόρπισαν και η Κάμαλα Χάρις αποσύρθηκε στο σπίτι της, στο άκουσμα της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ.
8°
