Εκλογές ΗΠΑ 2024: Η ανάλυση του Atlantic για τη νίκη Τραμπ
Στη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ αναφέρει ο πρώην κειμενογράφος του Τζορτζ Μπους του Νεότερου και αρθρόγραφος του Atlantic Ντέιβιντ Φραμ.
«Ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις εκλογές και θα γίνει πρόεδρος για δεύτερη φορά. Όσοι τον ψήφισαν θα γιορτάσουν τώρα τη νίκη τους. Οι υπόλοιποι από εμάς πρέπει να προετοιμαστούμε να ζήσουμε σε μια διαφορετική Αμερική: μια χώρα όπου εκατομμύρια συμπολίτες μας ψήφισαν έναν πρόεδρο που εν γνώσει του προωθεί το μίσος και τη διαίρεση- που λέει ψέματα -προκλητικά, ξεδιάντροπα- κάθε φορά που εμφανίζεται δημόσια- που σχεδίαζε να ανατρέψει μια εκλογική αναμέτρηση το 2020 και, αν δεν κέρδιζε, σχεδίαζε να το ξαναπροσπαθήσει το 2024.
Πάνω απ' όλα, πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε μια Αμερική όπου ένας συντριπτικός αριθμός συμπολιτών μας επέλεξε έναν πρόεδρο που περιφρονεί τις πιο θεμελιώδεις αξίες και παραδόσεις της δημοκρατίας μας, το Σύνταγμά μας, ακόμη και τον στρατό μας. Κατά την τελευταία δεκαετία, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η πίστη των Αμερικανών στους θεσμούς τους φθίνει. Ως αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα γίνουν ένα διαφορετικό είδος χώρας.
Όταν ήταν τελευταία φορά στον Λευκό Οίκο, ο εκλεγμένος πρόεδρος αγνόησε τις οδηγίες δεοντολογίας και ασφάλειας, απέλυσε γενικούς επιθεωρητές και άλλους παρατηρητές, διέρρευσε απόρρητες πληροφορίες και χρησιμοποίησε το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας το καλοκαίρι του 2020 σαν να ήταν το υπουργείο Εσωτερικών ενός αυταρχικού κράτους, αναπτύσσοντας «στρατεύματα» της Αμερικανικής Τελωνειακής και Συνοριακής Προστασίας και της Ακτοφυλακής σε αμερικανικές πόλεις. Ο Τραμπ ενθάρρυνε ενεργά την εξέγερση της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο μας. Όταν έφυγε από τον Λευκό Οίκο, έκλεψε απόρρητα έγγραφα και τα έκρυψε από το FBI.
Επειδή μια κρίσιμη μάζα Αμερικανών δεν ενοχλείται από τις παραβάσεις, οποιαδήποτε από τις οποίες θα είχε καταστρέψει την καριέρα ενός άλλου πολιτικού, ο Τραμπ και ο εκλεγμένος αντιπρόεδρός του, ο Τζέι Ντι Βανς, θα προσπαθήσουν τώρα να μετατρέψουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση σε μια μηχανή πίστης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ίδιου και των φίλων του. Αυτή ήταν η ουσία του Σχεδίου 2025 του Ιδρύματος Heritage και οι αρχιτέκτονες του, όλοι οπαδοί του Τραμπ, θα προσπαθήσουν τώρα να το κάνουν πραγματικότητα. Ο Τραμπ σίγουρα θα προσπαθήσει και πάλι να διαλύσει τη δημόσια διοίκηση της Αμερικής, αντικαθιστώντας ειδικευμένους επιστήμονες και ρυθμιστές με κομματικούς πράκτορες. Οι σύμμαχοί του θα τον βοηθήσουν να οικοδομήσει ένα Υπουργείο Δικαιοσύνης που δεν θα υπηρετεί το Σύνταγμα, αλλά αντίθετα θα επικεντρώνεται στην παρενόχληση και την τιμωρία των εχθρών του. Ο Τραμπ έχει μιλήσει, στο παρελθόν, για τη χρήση της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών και της Υπηρεσίας Εσωτερικών Εσόδων για να τιμωρήσει οργανισμούς μέσων ενημέρωσης και οποιονδήποτε άλλον του εναντιώνεται, και τώρα θα έχει την ευκαιρία να το προσπαθήσει ξανά.
Ίσως ο μεγαλύτερος και πιο ύπουλος κίνδυνος δεν είναι η πολιτική καταστολή ή η παρενόχληση, αλλά η διαφθορά. Αυταρχικοί λαϊκιστές σε όλο τον κόσμο -στην Ουγγαρία, την Τουρκία, τη Βενεζουέλα- έχουν επιτεθεί σε θεσμούς που έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν λογοδοσία και διαφάνεια προκειμένου να μεταφέρουν χρήματα και επιρροή στους φίλους και τις οικογένειές τους, και αυτό μπορεί να συμβεί και στην Αμερική. Αυτή δεν είναι απλώς μια απλή απειλή. Καθώς οι πιστοί αναλαμβάνουν ρυθμιστικές υπηρεσίες, καλύπτοντας όχι μόνο πολιτικές αλλά και πρώην δημόσιες θέσεις εργασίας, οι ουρανοί της χώρας θα γίνουν πιο μολυσμένοι, τα τρόφιμα πιο επικίνδυνα. Ως αποτέλεσμα αυτής της μαζικής μετατόπισης της γραφειοκρατικής κουλτούρας της χώρας, οι εταιρείες που συνδέονται με τον Τραμπ θα ευημερούν, ακόμη και όταν η Αμερική θα γίνεται λιγότερο ασφαλής για τους καταναλωτές, για τους εργαζόμενους, για τα παιδιά, για όλους μας.
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική θα αντανακλά επίσης αυτή τη μετατόπιση προς την κλεπτοκρατία. Στην πρώτη του θητεία, ο Τραμπ έκανε κατάχρηση των εξουσιών του αξιώματός του, διαφθείροντας την αμερικανική εξωτερική πολιτική για το προσωπικό του όφελος. Πίεσε τον Ουκρανό πρόεδρο να ξεκινήσει μια ψεύτικη έρευνα για τον πολιτικό του αντίπαλο- άλλαξε την πολιτική απέναντι στην Τουρκία, το Κατάρ και άλλα κράτη με τρόπους που εξυπηρετούσαν τα επιχειρηματικά του συμφέροντα- χρησιμοποίησε ακόμη και τη Μυστική Υπηρεσία για να διοχετεύσει κρατικά χρήματα στα ταμεία του. Σε μια δεύτερη θητεία, ο ίδιος και οι άνθρωποι γύρω του θα έχουν κάθε κίνητρο να προχωρήσουν πολύ περισσότερο. Να περιμένετε ότι θα χρησιμοποιήσουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική και τη στρατιωτική ισχύ για να προωθήσουν τους προσωπικούς και πολιτικούς τους στόχους.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ένας επανεκλεγμένος πρόεδρος Τραμπ. Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που μπορεί να κάνει. Ένα από αυτά είναι να διακόψει τη βοήθεια προς την Ουκρανία. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει τρεις μήνες στη διάθεσή της για να εγκαταλείψει όλα τα ημίμετρα και να σπεύσει με προμήθειες πριν ο Τραμπ επιβάλει την παράδοση της Ουκρανίας στη Ρωσία. Αν υπάρχει κάτι στο αμερικανικό οπλοστάσιο που η Ουκρανία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει με επιτυχία -εκτός από τα πυρηνικά όπλα- στείλτε το τώρα, πριν να είναι πολύ αργά.
Ένα άλλο πράγμα που μπορεί να κάνει ο Τραμπ είναι να επιβάλει περαιτέρω δασμούς -και να εντείνει έναν παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο όχι μόνο εναντίον της Κίνας, αλλά και εναντίον πρώην φίλων, εταίρων και συμμάχων. Η Αμερική Πρώτα θα είναι η Αμερική Μόνη, όχι πλέον η «πόλη πάνω σε έναν λόφο» του Ρόναλντ Ρίγκαν.
Σε όλο τον κόσμο, οι ανελεύθεροι πολιτικοί που επιδιώκουν να υπονομεύσουν τις δικές τους δημοκρατίες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Αμερικής. Χωρίς να φοβούνται την αμερικανική κριτική ή αντίδραση, αναμείνατε να αυξηθεί η παρενόχληση του Τύπου και των πολιτικών αντιπάλων σε χώρες όπως το Μεξικό και η Τουρκία. Αναμείνατε να εξαπλωθεί η υποστηριζόμενη από τη Ρωσία εκλογική εξαπάτηση που παρουσιάστηκε πρόσφατα στη Γεωργία και τη Μολδαβία. Ο αυταρχικός κόσμος, εν τω μεταξύ, θα γιορτάσει τη νίκη κάποιου που η περιφρόνηση του για το κράτος δικαίου απηχεί και ταιριάζει με τη δική του. Μπορούν να υποθέσουν ότι ο Τραμπ και ο Βανς δεν θα προωθήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν θα ενδιαφερθούν για το διεθνές δίκαιο και δεν θα ενισχύσουν τις δημοκρατικές μας συμμαχίες στην Ευρώπη και την Ασία.
Τι θα συμβεί στο απέναντι φάσμα;
Η ριζοσπαστικοποίηση ενός μέρους του αντι-Τραμπ στρατοπέδου είναι αναπόφευκτη, καθώς οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι υπαρξιακά ζητήματα, όπως η κλιματική αλλαγή και η ένοπλη βία, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν. Μια παράλληλη διαδικασία θα λάβει χώρα στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, καθώς οι δεξιές πολιτοφυλακές, οι λευκοί ρατσιστές και οι λατρευτές του QAnon θα αναζωογονηθούν από την εκλογή του ανθρώπου του οποίου τη συμπεριφορά, επί οκτώ χρόνια, έμαθαν να μιμούνται. Τα βαθιά χάσματα στο εσωτερικό της Αμερικής θα γίνουν όλο και πιο βαθιά. Η πολιτική θα γίνει ακόμη πιο οργισμένη. Ο Τραμπ κέρδισε δημιουργώντας διχασμό και μίσος, και θα συνεχίσει να το κάνει αυτό καθ' όλη τη διάρκεια μιας σίγουρα θυελλώδους δεύτερης θητείας.
Η γενιά μου μεγάλωσε με την πεποίθηση ότι η Αμερική θα μπορούσε πάντα να βασίζεται στο ότι θα έκανε το σωστό, έστω και καθυστερημένα: να απορρίψει τον απομονωτισμό του «Πρώτα η Αμερική» και να συμμετάσχει στον αγώνα κατά του ναζισμού, να χρηματοδοτήσει το σχέδιο Μάρσαλ για να σταματήσει τον κομμουνισμό, να επεκτείνει την υπόσχεση της δημοκρατίας σε όλους τους ανθρώπους χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η φυλή ή το φύλο. Αλλά ίσως αυτή η πεποίθηση να ίσχυε μόνο για μια συγκεκριμένη περίοδο, μια μοναδική στιγμή. Υπήρξαν πολλά κεφάλαια της ιστορίας όπου η Αμερική έκανε το λάθος πράγμα για χρόνια ή δεκαετίες. Ίσως διανύουμε μια τέτοια περίοδο τώρα.
Ή ίσως η αλήθεια είναι ότι η δημοκρατία είναι πάντα μια υπόθεση που βρίσκεται κοντά, πάντα υπό αμφισβήτηση. Αν είναι έτσι, τότε και εμείς πρέπει -όπως έχουν μάθει να κάνουν οι άνθρωποι σε άλλες δημοκρατίες που καταρρέουν- να βρούμε νέους τρόπους να υπερασπιστούμε τους θεσμούς που ταλαντεύονται και τις ιδέες που απειλούνται. Για τους υποστηρικτές του αμερικανικού πειράματος της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η μόνη μας ελπίδα είναι η εκπαίδευση, η οργάνωση και η δημιουργία ενός συνασπισμού ανθρώπων αφιερωμένων στην υπεράσπιση του πνεύματος του Συντάγματος, των ιδανικών των ιδρυτών, του ονείρου της ελευθερίας».
Το Αλγέρι απέκτησε τη φήμη της «κόκκινης πόλης» μολονότι οι Αλγερινοί και γενικότερα οι Άραβες επαναστάτες δεν είχαν καμιά σχέση με την ευρωπαϊκή αριστερή παράδοση
18°
