Εκλογές ΗΠΑ 2024: Μια πρώτη ανάλυση για τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ
Αν απορρίψουμε την ιδέα ότι οι μισοί ψηφοφόροι των ΗΠΑ είναι ψυχοπαθείς ή αμοραλιστές, τότε αναγκαζόμαστε να αναζητήσουμε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους ο Ντόναλντ Τραμπ –ακόμη και μετά τα όσα έχει πει και έχει κάνει– κατάφερε μια τόσο μεγάλη και εύκολη νίκη.
Εκλογές ΗΠΑ 2024: Γιατί κέρδισε ο Τραμπ;
1) Η Κάμαλα Χάρις ήταν μια πραγματικά πολύ αδύναμη υποψήφια. Με τη μοναδική εξαίρεση της πολύ καλής ομιλίας της στο συνέδριο των Δημοκρατικών, δεν κατάφερε ποτέ ξανά να εξηγήσει το τι πρεσβεύει∙ δεν κατάφερε ποτέ να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση στις ερωτήσεις που δέχτηκε∙ δεν κατάφερε ποτέ να εντοπίσει ένα πράγμα που η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε λάθος ή που η ίδια, ως Πρόεδρος, θα έκανε διαφορετικά. Δεν κέρδισε το χρίσμα με το σπαθί της μέσα από εσωκομματικές εκλογές, αλλά δέχτηκε το δαχτυλίδι της διαδοχής την τελευταία στιγμή. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι:
2) Ο Τζο Μπάιντεν άργησε πάρα πολύ να αποσυρθεί. Ενώ στο ενεργητικό του έχει μεγάλες επιτυχίες, η προσκόλλησή του στην προεδρία δεν άφησε στους Δημοκρατικούς τον ζωτικό χώρο που χρειαζόταν το κόμμα για να αναδείξει έναν ισχυρό υποψήφιο.
3) Το μεταναστευτικό. Η κυβέρνηση Μπάιντεν απέτυχε παταγωδώς στο να περιορίσει ή να διαχειριστεί την παράνομη μετανάστευση από τη Λατινική Αμερική και η Κάμαλα Χάρις χρεώθηκε μέρος αυτής της αποτυχίας γιατί –τραγική ειρωνεία– ήταν η μόνη πολιτική που της ανέθεσε ο Μπάιντεν. Παρά τις σκαιές εκφράσεις που χρησιμοποίησαν οι διάφοροι σελέμπριτις της καμπάνιας του, ο Τραμπ φαίνεται να έχει κερδίσει την ψήφο 4 στους 10 Λατινοαμερικανούς σε κρίσιμες πολιτείες, ενώ και πολλοί Αφροαμερικανοί άντρες στράφηκαν υπέρ του. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ότι αντιμετωπίζουν μια συνεχή βιοπάλη για να επιβιώσουν στην Αμερική, ενώ χιλιάδες άλλοι καταφτάνουν και φτιάχνουν τη ζωή τους με την υποστήριξη του κράτους.
4) Οικονομική ανισότητα και πληθωρισμός. Αν και η κυβέρνηση Μπάιντεν κατάφερε να διασώσει την οικονομία εν μέσω πανδημίας –και σύμφωνα με κάποια μακροοικονομικά στοιχεία η οικονομία παρουσιάζει θετικά σημάδια ανάπτυξης– αυτή είναι μια κλασική περίπτωση απόκλισης του αφηγήματος μιας κυβέρνησης με τη βιωμένη πραγματικότητα εργαζομένων των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων. Οι ανισότητες και ο πληθωρισμός επηρέασαν βαθιά το βοιοτικό επίπεδο και κυρίως την ψυχολογία εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Η καμπάνια Χάρις απέτυχε να αναγνωρίσει την πραγματικότητα αυτή.
5) Οι Δημοκρατικοί πόνταραν στις μειονότητες – και έχασαν. Δεν αρκεί μία συμμαχία γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ, Αφροαμερικανών και Λατινοαμερικανών – πόσω μάλλον όταν οι δύο τελευταίες δημογραφικές ομάδες αρνούνται κατηγορηματικά να ταυτιστούν με τη λογική του κοπαδιού και του μαντριού.
7) Οι Δημοκρατικοί εξευτέλισαν, πατρονάρισαν και αποξένωσαν το μισό εκλογικό σώμα μέχρι και την τελευταία ημέρα. Ακόμη και ο Μπαράκ Ομπάμα που μέχρι πρότινος είχε αρνηθεί να πέσει στην παγίδα των ταυτοτήτων, κούνησε το δάχτυλο και, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε στους αφροαμερικανούς άνδρες που μετακινήθηκαν προς τον Τραμπ ότι είναι σεξιστές και ότι δεν έχουν άλλο λόγο για τον οποίον δεν ψηφίζουν την Χάρις. Η καμπάνια της Χάρις έπαιξε το παιχνίδι πόλωσης και τοξικότητας του Τραμπ και αντί να αφοσιωθεί στη δική της θετική ατζέντα, αναλώθηκε στο αν ο Τραμπ είναι ο Χίτλερ – και άρα αν το μισό εκλογικό σώμα είναι φασίστες.
Η νίκη του Τραμπ δημιουργεί ένα ωστικό κύμα που θα χτυπήσει όλον τον πλανήτη.
Θα χτυπήσει τις Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Βερολίνο, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, την άμυνα και την αποτρεπτική ικανότητα της Ευρώπης.
Θα χτυπήσει το Κίεβο, την Τυφλίδα και το Κισινάου, ανοίγοντας στον Πούτιν την πόρτα για να συνεχίσει την εκστρατεία επέκτασης.
Θα χτυπήσει την Ιερουσαλήμ, τη Βηρυτό και τη Γάζα, παρέχοντας άνευ όρων υποστήριξη στον Νετανιάχου.
Θα χτυπήσει το Πεκίνο, την Ταϊπέι και τη Σεούλ, δημιουργώντας συνθήκες πρωτοφανούς αστάθειας στον Ειρηνικό Ωκεανό, που ενδέχεται να επισπεύσουν τα σχέδια επίθεσης της Κίνας κατά της Ταϊβάν.
Το Αλγέρι απέκτησε τη φήμη της «κόκκινης πόλης» μολονότι οι Αλγερινοί και γενικότερα οι Άραβες επαναστάτες δεν είχαν καμιά σχέση με την ευρωπαϊκή αριστερή παράδοση
18°
