Εκλογές ΗΠΑ 2024: Γράμμα από το κορυφαίο αμερικάνικο μέσο ενημέρωσης The Atlantic
Είμαι εδώ και δύο χρόνια συνδρομήτρια του «The Atlantic», ενός από τα κορυφαία αμερικανικά Μέσα. Λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες στις πιο κρίσιμες εκλογές του πλανήτη, οι αναγνώστες του πήραμε ένα newsletter από την Adrienne LaFrance, Executive Editor: Dear reader, αν εκλεγεί ο Τραμπ, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κινδυνεύουν η ελευθερία του λόγου και η ελευθερία του Τύπου. Δηλαδή, οι βασικές ελευθερίες. Σαν μια τελευταία έκκληση και προειδοποίηση.
«Είσαι ελεύθερος μέχρι να μην είσαι. Και η καταστροφή του δικαιώματος ενός λαού να μιλάει και να δημοσιεύει ελεύθερα είναι πάντα μια από τις πρώτες κινήσεις στο εγχειρίδιο του αυταρχικού ηγέτη». Τα αυταρχικά καθεστώτα, οι σύγχρονες δικτατορίες, η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Βενεζουέλα, τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους. Η επόμενη μέρα των αμερικανικών εκλογών μπορεί να μας βρει με τον κόσμο (μας), όπως δεν θα τον έχουμε δει ξανά ποτέ.
Από την άλλη, δεν μπορείς να μη σκεφτείς ότι, ακόμα κι αν εκλεγεί η Κάμαλα Χάρις, που το ευχόμαστε ολόψυχα, η ζημιά έχει γίνει. Η χώρα είναι απόλυτα διχασμένη και πολωμένη, δύο κόσμοι σε σύγκρουση. Βρισκόμαστε στο σημείο που κρατάμε την αναπνοή μας.
Το μίσος του Ντόναλντ Τραμπ για την ελευθερία του λόγου
Ο πρώην πρόεδρος δεν κυνηγά μόνο τους δημοσιογράφους. Στοχεύει όλους τους Αμερικανούς
Το φθινόπωρο του 2022, διαδηλωτές υπέρ της δημοκρατίας σε πόλεις σε όλη την ηπειρωτική Κίνα ανέπτυξαν μια έξυπνη τακτική για να μιλήσουν εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων που ήθελαν να τους φιμώσουν. Άρχισαν να κρατούν λευκά φύλλα χαρτιού, για να δείξουν την αποδοκιμασία τους για τους περιοριστικούς κανόνες του Lockdown και τους κατασταλτικούς νόμους της κυβέρνησης. Οι κινεζικές αρχές κινήθηκαν άμεσα και σκληρά απένανι τους διαφωνούντες, λογοκρίνοντας διαδικτυακά ρεπορτάζ για το ζήτημα και συλλαμβάνοντας ή απειλώντας όσους προσπάθησαν να μιλήσουν έκτοτε για αυτό το κίνημα.
Στην Αμερική, οι δυστοπικές σκηνές από την Κίνα έμοιαζαν μακρινές. Οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται βαθιά ότι η απόλυτη κυριαρχία ανήκει στον λαό, όχι στην κυβέρνηση. Οι Αμερικανοί είμαστε ελεύθεροι να λέμε αυτό που πιστεύουμε και ελεύθεροι να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας με τους συμπολίτες μας. Είμαστε ελεύθεροι να επικρίνουμε την κυβέρνηση, η οποία είναι υπόλογη στο λαό και όχι το αντίστροφο — είναι απαραβίαστο μας δικαίωμα. Η Πρώτη Τροποποίηση υπαγορεύει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να παρέμβει σε αυτές τις ελευθερίες, ότι οι αξιωματούχοι δεν έχουν το δικαίωμα να περικόψουν την ελευθερία λόγου του αμερικανικού λαού, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός του στην ελευθερία του Τύπου.
Οι εκλογές αυτές μπορεί να σημάνουν την επιστροφή στην εξουσία του Ντόναλντ Τραμπ, ενός αυταρχικού ηγέτη που απειλεί επανειλημμένα τις βασικές ελευθερίες του αμερικανικού λαού— ιδιαίτερα περιορίζοντας την ελευθερία του λόγου και του Τύπου. Ακόμα χειρότερα, ο Τραμπ έχει πείσει τους οπαδούς του να ενθαρρύνουν τον θάνατο των ελευθεριών τους. Όταν λέει ότι οι δημοσιογράφοι είναι «ο εχθρός του αμερικανικού λαού» ή «το Κακό», όταν λέει ότι εκείνοι που μιλούν και γράφουν για τις ποινικές κατηγορίες που αντιμετωπίζει πρέπει να ερευνηθούν για προδοσία, δεν υποτιμά απλώς μια επαγγελματική τάξη, τους δημοσιογράφους, αλλά επιτίθεται σε κάθε Αμερικανό που έχει το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και στην ελευθερία του Τύπου.
«Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο εχθρός εκ των έσω», είπε ο Τραμπ σε συνέντευξή του Fox Business τον Οκτώβριο. «Έχουμε μερικούς πολύ κακούς ανθρώπους, μερικούς άρρωστους ανθρώπους, τρελούς της ριζοσπαστικής αριστεράς», χρησιμοποιώντας τον όρο που συχνά απευθύνει στους Αμερικανούς πολίτες που εργάζονται στη δημοσιογραφία, καθώς και στους πολιτικούς του εχθρούς. Και συνέχισε: «Και είναι κάτι που μπορεί να το χειριστεί πολύ εύκολα, αν χρειαστεί, η Εθνοφρουρά ή αν είναι πραγματικά απαραίτητο, ο στρατός».
Ο Ντόναλντ Τραμπ πιστεύει ότι, όταν οι συμπολίτες του λένε πράγματα που δεν του αρέσουν, θα πρέπει να έχει τη δύναμη να τους κλείσει το στόμα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν φαίνεται να πιστεύει καθόλου στην ελευθερία του λόγου ή στην ελευθερία του Τύπου. Πιστεύει ότι, όταν οι συμπολίτες του λένε πράγματα που δεν του αρέσουν, θα πρέπει να έχει τη δύναμη να τους κλείσει το στόμα. Και έχει επανειλημμένα προτείνει τη διερεύνηση και τη φυλάκιση Αμερικανών, ακόμα και τη χρήση του στρατού. Δεν είναι περίεργο που ο Τραμπ θαμπώνεται με τον δικτάτορα της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, τον οποίο συχνά επαινεί. Ή τον δικτάτορα και πρώην πρόεδρο των Φιλιππίνων, Ροντρίγκο Ντουτέρτε, ο οποίος καυχιόταν ότι οδήγησε τη χώρα του στην εξωδικαστική δολοφονία χιλιάδων Φιλιππινέζων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εργάζονταν ως δημοσιογράφοι. («Δε σημαίνει ότι επειδή είσαι δημοσιογράφος εξαιρείσαι από το να δολοφονηθείς, αν είσαι αρχίδι», είχε πει κάποτε ο Ντουτέρτε.) Και δεν είναι περίεργο που ο Τραμπ θαυμάζει ανοιχτά τον Βλαντιμίρ Πούτιν («ιδιοφυΐα») και τον Βίκτορ Όρμπαν («ένας σπουδαίος άνθρωπος»), τους οποίους περιγράφει ως «εξαιρετικά αποτελεσματικούς, είτε σας αρέσει είτε όχι.»
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στον podcaster Joe Rogan, ο Τραμπ παραπονέθηκε για όσους παρατηρούν αυτή τη συνήθειά του να θαυμάζει βάναυσους ηγέτες αντιδημοκρατικών καθεστώτων. «Σιχαίνονται –ξέρετε, ο Τύπος– που αποκαλώ τον Πρόεδρο Σι «λαμπρό». Αφού είναι λαμπρός τύπος! Ελέγχει 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους με σιδηρά πυγμή».
Ο Τραμπ κάνει απολύτως σαφές ότι το πρόβλημα δεν είναι οι δικτάτορες. Είναι οι Αμερικανοί που ασκούν το δικαίωμά τους στην ελευθερία του λόγου και στην ελευθερία του Τύπου. Ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί με δικτατορικό τρόπο διακυβέρνησης.
«Δεν μισείς αρκετά τους δημοσιογράφους. Νομίζεις ότι το κάνεις, αλλά δεν το κάνεις».
Ένα άτομο που φαίνεται να συμμερίζεται τη σύγχυση του Τραμπ σχετικά με τις βασικές αμερικανικές ελευθερίες είναι ο Έλον Μασκ, ο οποίος μετατρέπει το Twitter σε προπαγανδιστικό σκέλος της εκστρατείας του Τραμπ. Ο Έλον Μασκ, όπως και ο Τραμπ, είναι προσηλωμένος στο ξήλωμα των Αμερικανών πολιτών και του δικαιώματός τους στον ελεύθερο Τύπο. Ο Μασκ δημοσιεύει στην κοινωνική του πλατφόρμα εκκλήσεις για δράση, λέγοντας «είμαστε το mainstream μέσο ενημέρωσης τώρα», πιστεύοντας ότι αυτός παρέχει τώρα στους Αμερικανούς το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης. (…) Oι άνθρωποι νομίζουν ότι το Twitter είναι μηχανισμός ελευθερίας του λόγου, όταν στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ιδιωτική εταιρεία που διευθύνεται από έναν ανελεύθερο άνδρα που υποστηρίζει με ό,τι έχει και δεν έχει έναν πολιτικό που καταφέρει εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης και θέλει να επιτεθεί στους συμπατριώτες του χρησιμοποιώντας τον στρατό.
Ο Έλον Μασκ, φυσικά, έχει κάθε δικαίωμα να διευθύνει την κοινωνική του πλατφόρμα όπως θέλει. Αν θέλει να την κάνει ένα φόρουμ κατά της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας του Τύπου ―ενώ νομίζει ότι πείθει τους ανθρώπους για το αντίθετο― μπορεί να το κάνει. Εάν θέλει να υποκινεί τα μίση και τις κομματικές διαφορές και να υποστηρίζει τη μη ειρηνική μετάβαση της εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, μπορεί να το κάνει.
Έτσι λειτουργεί η τυραννία: Ενισχύστε τον έπαινο για τον αγαπητό ηγέτη, φιμώστε τη διαφωνία, περιορίστε τις ατομικές ελευθερίες, επαναλάβετε. Η κατακρήμνιση μιας ελεύθερης κοινωνίας στον αυταρχισμό δεν ξεκινά με πολίτες που αναγκάζονται να διαμαρτύρονται χρησιμοποιώντας λευκά φύλλα χαρτιού. Μπορεί, όμως, να φτάσει σε αυτό το σημείο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αυτή είναι η προειδοποίηση που επαναλαμβάνουν πάντα οι άνθρωποι σε άλλοτε ελεύθερα έθνη: Είσαι ελεύθερος μέχρι να μην είσαι. Και η καταστροφή του δικαιώματος ενός λαού να μιλάει και να δημοσιεύει ελεύθερα είναι πάντα από τις πρώτες κινήσεις στο εγχειρίδιο κάθε αυταρχικού ηγέτη.
Πριν από αιώνες, οι Αμερικανοί έποικοι που έχτισαν έναν νέο τρόπο ζωής σε αυτήν την ήπειρο, βρέθηκαν υπό περιοριστικούς νόμους που χρονολογούνταν από τον αγγλικό μεσαίωνα. Δεν μπορούσαν να επικρίνουν την κυβέρνηση χωρίς βίαιη τιμωρία: μαστιγώνονταν και τους έκοβαν τα αυτιά. Οι Αμερικανοί πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τους μελλοντικούς Αμερικανούς πολίτες από τέτοιου είδους βαρβαρότητα και τυραννική κυριαρχία.
Ο Τραμπ θα ήθελε να πείσει τον αμερικανικό ότι το μίσος του είναι εστιασμένο. Θα ήθελε οι Αμερικανοί να πιστέψουν ότι οι απειλές του για αντίποινα επιφυλάσσονται μόνο για τους πολιτικούς του εχθρούς, για τους πρώην συμβούλους που θεωρεί τώρα άπιστους, για τις δεκάδες χιλιάδες Αμερικανούς πολίτες που εργάζονται ως δημοσιογράφοι. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι Αμερικανοί είναι ότι οποιοσδήποτε απειλεί να καταργήσει τα θεμελιωδέστερα δικαιώματα ορισμένων από τους συμπολίτες τους, απειλεί να παραβιάσει τα δικαιώματα όλων των Αμερικανών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι ένα έθνος αφοσιωμένο στην ελευθερία. Και ο αμερικανικός λαός δεν πρέπει να το παραδώσει σε κανέναν που προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο.
