Σαν Σήμερα: 4 Νοεμβρίου 2008 ο Μπαράκ Ομπάμα πρόεδρος της Αμερικής
Σαν σήμερα 4 Νοεμβρίου 2008, ο Μπαράκ Ομπάμα έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο τότε Γερουσιαστής του Ιλινόι κέρδισε τον τότε Γερουσιαστή της Αριζόνα Τζον ΜακΚέιν και έγινε ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ και ο πρώτος αφροαμερικανός που εκλέγεται στον Λευκό Οίκο.
Ο Μπαράκ Ομπάμα κέρδισε 365 εκλέκτορες και σχεδόν το 53% της λαϊκής ψήφου, ενώ ο Μάκέιν Ρεπουμπλικάνος αντίπαλός του πήρε 173 εκλέκτορες και το 45% των ψήφων. Προεκλογικά, ο Ομπάμα δεσμεύτηκε για την απεμπλοκή των ΗΠΑ από τον πόλεμο στο Ιράκ και για την επέκταση της υγειονομικής κάλυψης. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε λίγους μήνες πριν από τις εκλογές μετέφερε το κέντρο βάρους στην οικονομία, με τον Ομπάμα και τον ΜακΚέιν να προσπαθούν να δείξουν ότι έχουν το καλύτερο σχέδιο για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης.
Το βράδυ της εκλογής του, ο Ομπάμα αναγνώρισε την ιστορικότητα της νίκης του, 143 χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου στις ΗΠΑ και την κατάργηση της δουλείας. Θεωρητικά και μόνο το γεγονός πως αντικατέστησε τον Τζορτζ Μπους, θα αρκούσε για να τον συμπαθήσεις. Συμβολικά, η εκλογή (και η επανεκλογή) ενός Αφροαμερικανού, με ατζέντα υπέρ των μειονοτήτων και των μη προνομιούχων, στο ύπατο αξίωμα μιας χώρας που μέχρι πριν από 50 χρόνια επέβαλε στους μαύρους να κάθονται χωριστά από τους λευκούς στα λεωφορεία, έκανε όλη την υπόλοιπη δουλειά. Ο Ομπάμα από μόνος του, υπήρξε ένα θαύμα.
«Εάν υπάρχει ακόμα κάποιος εκεί έξω που αμφιβάλλει ότι η Αμερική είναι ένα μέρος όπου όλα είναι δυνατά, που ακόμα αναρωτιέται εάν το όνειρο των ιδρυτών μας είναι ζωντανό στον καιρό μας, που ακόμα αμφισβητεί τη δύναμη της δημοκρατίας μας, απόψε είναι η απάντησή σας. Ετοιμαζόταν εδώ και καιρό, αλλά απόψε, εξαιτίας αυτού που κάναμε σε αυτή την ημερομηνία, σε αυτές τις εκλογές, σε αυτή την καθοριστική στιγμή, η αλλαγή ήρθε στην Αμερική», είπε.
Μπαράκ Ομπάμα: Η πορεία μέχρι την προεδρία των ΗΠΑ
Γεννημένος στις 4 Αυγούστου 1961, στη Χονολουλού της Χαβάης, από Κενυάτη πατέρα και λευκή Αμερικανίδα μητέρα, ο Μπαράκ Ομπάμα, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του –το 1983 στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και στη συνέχεια, το 1991, στο Χάρβαντ, όπου σπούδασε Νομική–, μετακόμισε στο Σικάγο, και δραστηριοποιήθηκε στο Δημοκρατικό Κόμμα. Το 1996 εξελέγη μέλος της Γερουσίας του Ιλινόι, όπου, μεταξύ άλλων, επέκτεινε την υγειονομική περίθαλψη σε φτωχές οικογένειες και συνέβαλε στη μεταρρύθμιση των νόμων περί ποινικής δικαιοσύνης και πρόνοιας. Το 2004 εξελέγη μέλος της Γερουσίας, νικώντας τον Ρεπουμπλικανό Άλαν Κις στην πρώτη κούρσα των εκλογών στην οποία οι δύο κύριοι υποψήφιοι ήταν Αφροαμερικανοί. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης προεκλογικής εκστρατείας, ο Ομπάμα θα κέρδιζε εθνική αναγνώριση ύστερα από την κεντρική ομιλία του στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών, τον Ιούλιο του 2004. Σύντομα, ο Ομπάμα θα εξελισσόταν σε σημαντική προσωπικότητα στο κόμμα του.
Έχοντας μεγάλη απήχηση στον κόσμο, λίγα χρόνια αργότερα, θα επικρατούσε έναντι της Χίλαρι Κλίντον, και θα γινόταν ο πρώτος Αφροαμερικανός που θα λάμβανε το χρίσμα για την προεδρία σε οποιοδήποτε από τα δύο μεγάλα κόμματα. Τελικά, στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2008 ο Ομπάμα θα ήταν εκείνος που θα πετύχαινε να επικρατήσει και έναντι του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου Τζον Μακέιν και να γίνει ο 44ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκτός από τη μεγάλη νίκη του, αξιοσημείωτος ήταν επίσης ο αριθμός των πολιτών που συμμετείχαν στις εκλογές και ψήφισαν.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η νίκη Ομπάμα αποτύπωνε εκτός από μεγάλο ενθουσιασμό και μεγάλες προσδοκίες για την επόμενη μέρα, καθώς ο «εκλογικός συνασπισμός του Ομπάμα περιέχει κοινωνικά στρώματα με πολύ αντιφατικές προσδοκίες. Ενδεικτική είναι η υποστήριξή του από μεγάλους χρηματοπιστωτικούς ομίλους της Γουόλ Στριτ και μέσα ενημέρωσης. Εξίσου ενδεικτικό ήταν και το χθεσινό ράλι στα χρηματιστήρια όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και της ίδιας της Αμερικής, που προεξοφλούσαν τη νίκη του – γεγονός τουλάχιστον ασυνήθιστο για Δημοκρατικό υποψήφιο».
Το Αλγέρι απέκτησε τη φήμη της «κόκκινης πόλης» μολονότι οι Αλγερινοί και γενικότερα οι Άραβες επαναστάτες δεν είχαν καμιά σχέση με την ευρωπαϊκή αριστερή παράδοση
18°
