Ποιοι είναι τελικά οι «τραμπικοί»;

Στο βιβλίο «Stolen Pride», η κοινωνιολόγος Arlie Russell Hochschild περιγράφει τις εμπειρίες της από το Κεντάκι, μια φτωχή περιοχή με λευκή πλειοψηφία που στηρίζει τον Ντόναλντ Τραμπ. Φαίνεται πως όσοι ενθουσιάζονται περισσότερο μαζί του είναι εκείνοι που τα έχουν καταφέρει σε τόπους και σε τομείς όπου η επιτυχία ήταν δύσκολη. Το κοινό του Τραμπ είναι λιγότερο οι αναλφάβητοι και οι πολύ φτωχοί και περισσότερο «οι πλουσιότεροι από τους φτωχότερους» της υπαίθρου – με λίγα λόγια όσοι πιστεύουν ότι με σκληρή δουλειά μπορούν να αποκτήσουν υψηλό επίπεδο ζωής. Δεν πρόκειται για «πλούσιους» με την έννοια που έχει η λέξη στη Βοστόνη, στη Νέα Υόρκη ή σε κάποιο άλλο ακριβό μέρος: το δολάριο έχει μεγαλύτερη αξία στο Κεντάκι ή στην πολιτεία του Μισισίπι από ό,τι στη Βοστόνη. Αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν «φτωχοί» σε μια μεγάλη πόλη, αλλά στα χωριά βρίσκονται στην κορυφή· στο Κεντάκι ζουν σχετικά άνετη ζωή. Αυτή η παρατήρηση ακυρώνει την πεποίθηση ότι ο Τραμπ απευθύνεται στους «ξεχασμένους» ψηφοφόρους και μας βοηθάει να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα των εκκλήσεων της αμερικανικής Δεξιάς: οι ταξικές και φυλετικές διαιρέσεις έχουν τις ρίζες τους σε μικρότερη εισοδηματική ανισότητα αυτή καθαυτή απ’ ό,τι εκτιμάται ευρέως και συχνά συνδέονται με διαιρέσεις εντός των κοινοτήτων και των κοινωνικών ομάδων.

Στο «Stolen Pride», η Hochschild εντοπίζει τον αντίκτυπο του Τραμπ στους ψηφοφόρους της υπαίθρου σε συναισθήματα υπερηφάνειας και ντροπής: είναι υπερήφανοι για τις παραδόσεις του τόπου τους και ντρέπονται για τη μείωση των θέσεων εργασίας στα ανθρακωρυχεία και για την επέκταση του εθισμού στα ναρκωτικά, ιδιαίτερα στα οπιοειδή. Σύμφωνα με τους ρεπουμπλικανούς ακτιβιστές, ο Τραμπ ενδιαφέρεται για την επίλυση αυτών των συναισθημάτων προσφέροντας κατηγορουμένους, ενόχους: πρωτίστως, τις liberal ελίτ της Ανατολικής Ακτής, που βρίσκονται γεωγραφικά και πολιτιστικά πολύ μακριά από το Κεντάκι. Και που επιπλέον έχουν «κλέψει» και διαφθείρει τα αγροτικά ιδεώδη.

Τα παράπονα των ανθρώπων που ελκύονται από τον Τραμπ είναι οικονομικά και πολιτισμικά, με πιθανή έμφαση στα δεύτερα: οι άνθρωποι στην ύπαιθρο του Κεντάκι αδιαφορούν για τα δικαιώματα των τρανς και θεωρούν την όλη συζήτηση περί κοινωνικού φύλου «μόδα». Το 2022, οι μελετητές Kristin Lunz Trujillo και Zack Crowley, που εξέτασαν τις πολιτικές συνέπειες αυτού που αποκαλούν «αγροτική συνείδηση» για την πολιτική, κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: οι αγρότες και γενικά οι άνθρωποι στην επαρχία πιστεύουν ότι υποεκπροσωπούνται στη λήψη αποφάσεων και ότι ο τρόπος ζωής τους δυσφημείται ως αναχρονιστικός και αντιδραστικός. Το μείζον ζήτημα δεν είναι τα οικονομικά δεινά, αλλά η πολιτιστική δυσαρέσκεια.

Οι ισχυρότεροι υποστηρικτές του Τραμπ στις αγροτικές περιοχές είναι θυμωμένοι διότι οι περιοχές τους δεν έχουν λόγο για τους κοινωνικούς όρους της αμερικανικής ζωής: δεν ελέγχουν την εξουσία και έχουν το αίσθημα της αποξένωσης, λες και η χώρα ανήκει «σε άλλους». Αυτό τους ενώνει με την υπόλοιπη ταξική βάση του τραμπισμού, τους υπερπλούσιους από τη Φλόριντα με τα γιοτ και τους μεγάλους χρηματοδότες των Ρεπουμπλικανών. Με λίγα λόγια, οι συμβατικές ταξικές αναλύσεις –αγρότες έναντι αστικών πληθυσμών, ελίτ εναντίον εργατικής τάξης, το 1% των πλουσιότερων έναντι των υπολοίπων– έχουν περιορισμένη χρησιμότητα στη συζήτηση της πολιτικής οικονομίας του τραμπισμού.