Κοσμος

Λος Άντζελες, 1924: 100 χρόνια από την επιδημία της πανώλης

«Μαύροι αρουραίοι» και τα τελευταία κρούσματα πανώλης στις ΗΠΑ

62222-137653.jpg
A.V. Team
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Λος Άντζελες, 1924: 100 χρόνια από την επιδημία της πανώλης
Το «σπίτι του θανάτου» στην οδό Κλάρα, το επίκεντρο της πανώλης © Photographic Documentation of Pneumonic Plague Outbreak / UC Berkeley, Bancroft Library

Το 1924 ξέσπασε πνευμονική πανώλη στο Λος Άντζελες: Η αιτία, η διάγνωση και η αντιμετώπισή της

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1924, οι κάτοικοι της Νότιας Καλιφόρνιας ξύπνησαν με μια τρομακτική είδηση: η επιδημία πανώλης που παλιότερα είχε πλήξει το Σαν Φρανσίσκο και το γειτονικό Όκλαντ εμφανιζόταν τώρα στο Λος Άντζελες. Φορείς ήταν σκίουροι που μολύνθηκαν από αρουραίους, αρχικά στην κομητεία San Luis Obispo και στη συνέχεια στην πόλη του Λος Άντζελες. Αλλά, η εμπειρία του Σαν Φρανσίσκο βοήθησε τις αρχές του Λος Άντζελες οι οποίες εφάρμοσαν γρήγορα προληπτικά μέτρα, νοσηλεία των ασθενών και όλων των επαφών τους, καραντίνα και εκτεταμένο πρόγραμμα εξόντωσης των αρουραίων. Καθώς το επίκεντρο της πανώλης εντοπίστηκε στην περιοχή της Macy Street, γνωστή ως «Μικρό Μεξικό» επειδή εκεί κατοικούσαν κυρίως Μεξικανοί μετανάστες, η δημαρχία έπρεπε να διαχειριστεί επίσης τον ρατσισμό κατά των Μεξικανο-αμερικανών που εκείνη την εποχή δεν ξεπερνούσαν τις 22 χιλιάδες. Το 1924, το Λος Άντζελες ήταν η μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Ακτή και η πέμπτη μεγαλύτερη στη χώρα: αναπτυσσόταν γοργά με μια οικονομία βασισμένη στον τουρισμό, στο Χόλιγουντ και στις φυτείες. Ο πληθυσμός αυξανόταν με τόσο ταχείς ρυθμούς ώστε ορισμένες συνοικίες, όπως το Belvedere και η περιοχή της Macy Street, δεν είχαν αποκτήσει ακόμα σωστές υποδομές υγείας: πολλοί άνθρωποι ζούσαν δίπλα στον μολυσμένο ποταμό Λος Άντζελες και σε εργοστάσια συσκευασίας τούβλων, άνθρακα, αερίου και κρέατος. Οι κότες κυκλοφορούσαν ελεύθερες στις αυλές.

Ο πληθυσμός των αρουραίων ευδοκίμησε και εξαιτίας των στάβλων αλόγων και μουλαριών που υπήρχαν ανάμεσα σε σπίτια. Γενικά οι συνθήκες διαβίωσης ήταν πρωτόγονες και οι τέσσερις ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι στις φτωχές περιοχές δεν επιθεωρούνταν ποτέ από το Τμήμα Οδών και Αποχέτευσης. Ώσπου, στις 28 Σεπτεμβρίου 1924, στην περιοχή Macy Street —πάνω-κάτω εκεί που βρίσκεται σήμερα η Chinatown— ένας 51χρονος άνδρας αρρώστησε με υψηλό πυρετό και ένα επώδυνο εξόγκωμα στη βουβωνική χώρα. Λίγες μέρες νωρίτερα ο άνθρωπος είχε ανακαλύψει έναν αρουραίο σε αποσύνθεση κάτω από το σπίτι του και τον είχε πιάσει και πετάξει στα σκουπίδια. Στη συνέχεια, ασθένησε όλη η οικογένεια του πρώτου κρούσματος, καθώς και η έγκυος νοσοκόμα που φρόντισε τους αρρώστους, ενώ μέχρι τις 19 Οκτωβρίου, είχε ασθενήσει και ο καθολικός ιερέας που είχε δώσει την τελευταία κοινωνία στους αρρώστους. Η πανώλη μεταδόθηκε στη γειτονιά, αλλά οι γιατροί δεν διέγνωσαν πανώλη· έκαναν λόγο άλλοτε για πνευμονία, άλλοτε για αφροδίσιο νόσημα. Αλλά στις 28 Οκτωβρίου, ο γιατρός George Stevens ανέφερε μια άγνωστη, εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια στο Γενικό νοσοκομείο και συνέστησε την κατασκευή ενός θαλάμου καραντίνας αφού τόσο ο ίδιος όσο και ο γιατρός Dr. Elmer Anderson αντιμετώπιζαν ασθενείς σε ασυνήθιστα κρίσιμη κατάσταση. Όπως ήταν αναμενόμενο, η πανώλη προχωρούσε από σπίτι σε σπίτι ώσπου ο παθολόγος John Maner ξεστόμισε τη λέξη «πανώλη» με αποτέλεσμα να μπει σε καραντίνα μια περιοχή 14 οικοδομικών τετραγώνων: τη διάγνωση της πνευμονικής πανώλης επιβεβαίωσαν κι άλλοι παθολόγοι μετά από αυτοψία η οποία ανέφερε gram-αρνητική διπολική χρώση βάκιλλου που έμοιαζε με την πανώλη. Στις 31 Οκτωβρίου, ενημερώθηκαν η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών και το Συμβούλιο Υγείας της Πολιτείας της Καλιφόρνιας και παρήγγειλαν έναν «αντιορό» τον οποίο παρήγαγε αποκλειστικά το εργαστήριο της HK Mulford Company στη Φιλαδέλφεια: το σκεύασμα έκανε ταξίδι 3.141 μιλίων αλλά παραδόθηκε εντός 36 ωρών. Είχαν ήδη πεθάνει 29 άτομα: ο «αντιορός» χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία μόνο σε δύο ασθενείς, ενώ αναφέρθηκε η χρήση του υδραργύρου ως θεραπευτικού παράγοντα που βοήθησε στην επακόλουθη ανάρρωση δύο ακόμα ασθενών με πανώλη. Πάντως, στις 8 Νοεμβρίου, όταν ο αριθμός των νεκρών είχε φτάσει τους 33, τα νοσοκομεία του Λος Άντζελες ανακοίνωσαν πως είχαν στα χέρια τους κάποιο εμβόλιο. Αλλά, είτε συνέβαλε στον τερματισμό της ασθένειας, είτε όχι, στις 15 Νοεμβρίου, η πανώλη κηρύχθηκε επίσημα «παρελθόν» και οι αρχές δήλωσαν πως είχαν αφανίσει τον πληθυσμό των αρουραίων. Γενικά, η πολιτική των αρχών ήταν αδιαφανής: φοβούνταν, εκτός από τις εκδηλώσεις βίαιου ρατσισμού κατά των «βρώμικων» Μεξικανών, τον γενικευμένο πανικό. Παρόμοια στάση είχαν κρατήσει και οι εφημερίδες της εποχής οι οποίες προσπαθούσαν να καθησυχάσουν το κοινό υποβαθμίζοντας τον αριθμό των κρουσμάτων.

Ως αποτέλεσμα της επιδημίας, βελτιώθηκε η στέγαση και η ύδρευση, ενώ εφαρμόστηκε η συστηματική απεντόμωση και η εξόντωση τρωκτικών. Σήμερα στις ΗΠΑ η πνευμονική πανώλη είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Ο κίνδυνος θανάτου σε άτομα με οποιοδήποτε είδος πανώλης στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι περίπου 11%.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.