Τι είναι οι incels;

Incels (involuntary celibate) είναι τα άτομα που παραμένουν single μολονότι θέλουν να βρουν σύντροφο. Ο όρος προέκυψε από μια διαδικτυακή υποκουλτούρα κυρίως λευκών, ετεροφυλόφιλων ανδρών που ψάχνουν να ζευγαρώσουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Συνήθως, οι incels ρίχνουν το φταίξιμο στις γυναίκες: στη δεκαετία του 2010, η υποκουλτούρα των incels συνδέθηκε με τον μισογυνισμό και κατηγορήθηκε ότι αντικειμενοποιεί τις γυναίκες. Μερικοί από αυτούς έδειχναν μνησικακία, άλλοι αυτολύπηση, άλλοι διεκδικούσαν με έξαλλο τρόπο το δικαίωμά τους στο σεξ ενθαρρύνοντας τη βία εναντίον των γυναικών. Υπήρξαν πολλές τάσεις, μερικές από τις οποίες ήταν τρομοκρατικές και ρατσιστικές: κάποιοι incels νοσταλγούσαν ένα μυθικό παρελθόν όπου όλοι οι άντρες, ακόμα και οι πιο απωθητικοί, δικαιούνταν σεξ από υποτελείς γυναίκες.

Ο πρώτος ιστότοπος που χρησιμοποίησε τον όρο incel ήταν το Alana's Involuntary Celibacy Project, που εμφανίστηκε το 1997: μια Καναδή φοιτήτρια, γνωστή μόνο με το μικρό της όνομα, Alana, συζητούσε online τη σεξουαλική της αδράνεια. Όταν το 2000 η Alana συνειδητοποίησε ότι ήταν αμφιφυλόφιλη, έπαψε να συμμετέχει στον διαδικτυακό διάλογο και ο ιστότοπος πέρασε στα χέρια ενός αγνώστου ο οποίος τον έστρεψε στον βίαιο μισογυνισμό. Παραλλήλως, ξεφύτρωσαν ιστότοποι όπως το love-shy.com όπου συνεσταλμένα άτομα μιλούσαν για την απουσία ερωτικής ζωής, καθώς και ομάδες στήριξης των incels, όπως το IncelSupport, το οποίο καλωσόριζε άνδρες και γυναίκες και απαγόρευε μισογυνιστικές αναρτήσεις. Πάντως, η βάση χρηστών όλων των ιστοτόπων incel ήταν συντριπτικά άνδρες και, με το πέρασμα του χρόνου, αποκτούσαν όλο και πιο περιθωριακή δεξιά ιδεολογία, καθώς και σχέσεις με συνωμοσιολογικές κοινότητες όπως το 4chan. Οι μοναχικοί άνδρες διεκδικούσαν ένα «πληγωμένο δικαίωμα» ζευγαρώματος.

Από το 2019 περίπου, ορισμένοι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως incels προσπάθησαν να επαναπροσδιορίσουν τις απόψεις τους ώστε να εμφανίζονται πιο mainstream. Αλλά ήταν αργά: οι incels είχαν ήδη ταυτιστεί με την τρομοκρατία εναντίον των γυναικών «που δεν τους κάθονταν»· είχαν εκδοθεί ακόμα και βιβλία που μελετούσαν το φαινόμενο ως παραφυάδα της δεξιάς τρομοκρατίας στη Βόρεια Αμερική. Στο μεταξύ, δημιουργήθηκε φόρουμ incels που μέχρι τον Οκτώβριο του 2022 είχε σχεδόν 15.000 μέλη: όλα ήταν στρέιτ άνδρες που είχαν είτε φονικές τάσεις, είτε αυτοκτονικές. Η κεντρική ιδέα ήταν ότι υπήρξε μια χρυσή εποχή κατά την οποία τα ζευγάρια παντρεύονταν νωρίς, ήταν αυστηρά μονογαμικά και τηρούσαν τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων, ενώ τώρα οι γυναίκες έχουν απορρίψει το ανδρικό φύλο οδηγώντας το παγκόσμιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα σ’ αυτό που οι εξτρεμιστές ονομάζουν «κολπικό καπιταλισμό».

Ενίοτε, οι κοινότητες των incels αλληλεπικαλύπτονται με ομάδες όπως η Men Going Their Own Way —μια ακτιβιστική ομάδα για τα δικαιώματα των ανδρών— και η «Μεραρχία Feuerkrieg» που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το μοντέλο του νεοναζιστικού τρομοκρατικού δικτύου «Μεραρχία Atomwaffen». Μερικοί αυτοπροσδιοριζόμενοι incels περιγράφουν τη σεξουαλική απόρριψη που βιώνουν από τις γυναίκες ως «αντίστροφο βιασμό», ένα φαινόμενο που θεωρούν εξίσου επιβλαβές με τον βιασμό, ενώ υποστηρίζουν ακόμα και την παιδεραστία ως λύση για τη σεξουαλική πείνα. Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως incels επίσης προβάλλουν ιδέες «γυναικείας υπεργαμίας», το ότι δηλαδή οι γυναίκες κάνουν ό,τι θέλουν στον τομέα του σεξ. Οι incels αποδίδουν τη σεξουαλική τους αποτυχία σε παράγοντες όπως η ντροπαλότητα, τα διαχωρισμένα ως προς το φύλο περιβάλλοντα εργασίας, η αρνητική εικόνα του σώματος, το μέγεθος του πέους, η εξωτερική εμφάνιση· συνήθως, πιστεύουν ότι για τη βελτίωση της επιλεξιμότητας ενός άνδρα, ο πλούτος είναι πιο σημαντικός από την φυσική εκλυστικότητα.

Μερικές φορές εμφανίζονται συνώνυμα για τους incel —unfuckable, omegas, betas, betafags, undersexed, perpetually single ή dating shy— και προσβλητικοί όροι για τις γυναίκες, όπως femoids (θηλυκά ανθρωποειδή). Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Τέξας διαπίστωσε ότι το 63,58% των ερωτηθέντων incels δήλωναν λευκοί, το 45% δήλωναν αριστεροί, το 17,5% κεντρώοι και το 38,9% δεξιοί. Ιστότοποι και φόρα incel έχουν δημιουργηθεί σε πολλές χώρες —στην Ιταλία υπάρχει το Forum dei Brutti (To φόρουμ των άσχημων)— ενώ σχετικά hashtags χρησιμοποιούνται στο TikTok: π.χ. το #femcel, το #femcelcore και το #femcelrights, τα οποία έχουν πάνω από 250 εκατομμύρια προβολές τα τελευταία δύο χρόνια. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται ως incels στο Διαδίκτυο. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει διαφωνία στις διαδικτυακές κοινότητες incel σχετικά με το αν οι γυναίκες μπορούν να είναι incels, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι τα αρσενικά incels υπερτερούν κατά πολύ των θηλυκών incel, άλλοι να επιμένουν ότι είναι αδύνατο για τις γυναίκες να είναι incels, άλλοι να ισχυρίζονται ότι μόνο οι γυναίκες με σωματική παραμόρφωση μπορούν να είναι incels, ή εν πάση περιπτώσει μόνο οι «άσχημες» γυναίκες που ανήκουν στο «κατώτατο εκατοστημόριο όσον αφορά την εμφάνιση» μπορούν να είναι incels.

Η «ακούσια αγαμία» συνοδεύεται συχνά από σωματικές αναπηρίες ή ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη, άγχος, αυτισμό και σωματική δυσμορφική διαταραχή. Μια μελέτη του 2022 διαπίστωσε ότι οι αυτοπροσδιοριζόμενοι incels είχαν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, άγχους και επίσημων ψυχικών διαγνώσεων από τον γενικό πληθυσμό: το 95% ανέφερε κατάθλιψη και το 93% ανέφερε άγχος· το 38% είχε διάφορες κλινικές διαγνώσεις. Ορισμένα fora incel αποδίδουν την αδυναμία εξεύρεσης συντρόφου σε σωματικές ή ψυχικές παθήσεις, ενώ άλλα την αποδίδουν σε ακραία εσωστρέφεια. Πολλές δολοφονίες γυναικών στον 21ο αιώνα αποδίδονται σε incels: τα επεισόδια έχει απεικονίσει δύο φορές η σειρά Law & Order, Special Victims Unit.