Πακιστάν: Γιατί οι γυναίκες γιατροί δεν αισθάνονται ασφαλείς - Όσα συμβαίνουν μέσα στα νοσοκομεία
Οι γυναίκες που εργάζονται σε νοσοκομεία στο Πακιστάν δεν αισθάνονται ασφαλείς στον χώρο εργασίας τους και ο λόγος είναι σαφής. Αντιμετωπίζουν σεξουαλική παρενόχληση, βία και λεκτική κακοποίηση, από άνδρες συναδέλφους, ασθενείς αλλά και τις οικογένειές τους. Πολλές είναι αυτές που φοβούνται να εμφανιστούν για να καταγγείλουν τα εγκλήματα αυτά - ενώ σε όσες το κάνουν, συχνά τους λένε ότι κανείς δεν θα πιστέψει τους ισχυρισμούς τους.
Περισσότερες από δώδεκα γυναίκες γιατροί στο Πακιστάν δήλωσαν στο BBC ότι ανησυχούν για την ασφάλειά τους - ζήτησαν μάλιστα να μην αποκαλυφθούν τα ονόματά τους από φόβο μήπως χάσουν τη δουλειά τους, την «τιμή και τον σεβασμό» τους.
Πριν από λίγους μήνες, μια νεαρή γιατρός ενώ χρησιμοποιούσε την τουαλέτα, είχε βιντεοσκοπηθεί από έναν άνδρα γιατρός μέσα από μια τρύπα στον τοίχο και χρησιμοποιούσε το βίντεο για να την εκβιάσει.
Η δρ Νουσράτ έτυχε να γνωρίζει κάποιον ανώτερο στην αστυνομία, ο οποίος μίλησε στον εκβιαστή, προειδοποιώντας τον ότι θα μπορούσε να συλληφθεί για αυτό που είχε κάνει. Ο αστυνομικός φρόντισε να διαγραφεί το βίντεο.
«Δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να λάβουμε περαιτέρω μέτρα, αλλά καλύψαμε την τρύπα ώστε να μην μπορεί κανείς να το ξανακάνει», λέει ο δρ Νουσράτ.
Όσα βιώνουν οι γυναίκες στα νοσοκομεία του Πακιστάν
Και άλλες γυναίκες μοιράστηκαν εμπειρίες σεξουαλικής παρενόχλησης. Μία ειδικευόμενη ιατρός σε κρατικό νοσοκομείο μίλησε για ένα περιστατικό πριν από πέντε χρόνια, όταν έγινε στόχος του ανώτερου γιατρού της, ενός ισχυρού άνδρα.
«Όταν με έβλεπε με έναν φάκελο στο χέρι, προσπαθούσε να σκύψει πάνω του, έκανε ανάρμοστα σχόλια και προσπαθούσε να με αγγίξει», λέει.
Κατέθεσε καταγγελία στη διοίκηση του νοσοκομείου, αλλά λέει ότι αντιμετώπισε αδιαφορία. «Μου είπαν ότι ήμουν εκεί μόνο για λίγο καιρό και με ρώτησαν τι αποδείξεις είχα για την παρενόχληση αυτή. Μου είπαν: «Δεν έχουμε καταφέρει να διορθώσουμε αυτό το άτομο εδώ και επτά χρόνια - τίποτα δεν θα αλλάξει και κανείς δεν θα σας πιστέψει»».
Έπρεπε να ολοκληρώσει την πρακτική της άσκηση για να αποκτήσει τα προσόντα της ως γιατρός, αλλά μετακόμισε αμέσως μόλις αυτή τελείωσε.
Έλλειψη λογοδοσίας - Το πρόβλημα με τις γυναίκες γιατρούς στο Πακιστάν
Η ρίζα του προβλήματος έγκειται στην έλλειψη εμπιστοσύνης και λογοδοσίας, σύμφωνα με την επικεφαλής χειρουργό της αστυνομίας και επικεφαλής του πρώτου κέντρου κρίσης βιασμών του Πακιστάν.
Περιγράφει τα 25 χρόνια υπηρεσίας της ως μια συνεχή μάχη ενάντια στη βία και την προδοσία και λέει ότι έχει απογοητευτεί από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα πράγματα.
Διηγείται πώς, πριν από μερικά χρόνια, όταν είχε διαφορετικό ρόλο, κλείστηκε σε ένα δωμάτιο από συναδέλφους που ήθελαν να αλλάξει αυτό που είχε γράψει σε μια έκθεση μεταθανάτιας εξέτασης για κάποιον που είχε σκοτωθεί.
«Μου είπαν: «Υπογράψτε το, αλλιώς δεν έχετε ιδέα τι θα σας κάνουμε»», αλλά εκείνη αρνήθηκε. Δεδομένης της ανώτερης θέσης ενός από τα εμπλεκόμενα άτομα, λέει, δεν ελήφθη κανένα μέτρο εναντίον τους.
Δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία για τις επιθέσεις κατά γυναικών εργαζομένων στον τομέα της υγείας στο Πακιστάν. Ωστόσο, μια έκθεση στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ το 2022 παρουσιάζει μια ανησυχητική εικόνα. Αναφέρει ότι έως και το 95% των νοσηλευτών στο Πακιστάν έχουν αντιμετωπίσει βία στον χώρο εργασίας τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Αυτό περιλαμβάνει επιθέσεις και απειλές καθώς και λεκτική και ψυχική κακοποίηση, από συναδέλφους, ασθενείς και επισκέπτες του νοσοκομείου.
Η ασφάλεια, οι βάρδιες και οι ελλιπείς εγκαταστάσεις
Άλλες γυναίκες γιατροί περιγράφουν επίσης ως πρόβλημα την έλλειψη ασφάλειας, ιδίως στα κρατικά νοσοκομεία, όπου, όπως λένε, ο καθένας μπορεί να μπαίνει ανεξέλεγκτα. Τουλάχιστον τρεις δήλωσαν ότι οι άνθρωποι που τους επιτέθηκαν ήταν απλοί πολίτες που είχαν μπει στο νοσοκομείο ενώ ήταν μεθυσμένοι. Η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται σε μεγάλο βαθμό στο Πακιστάν.
Σύμφωνα με την Οικονομική Επισκόπηση του Πακιστάν υπάρχουν 1.284 κρατικά νοσοκομεία στη χώρα. Οι γιατροί λένε ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι εξαιρετικά ανεπαρκή.
Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης λένε ότι σε πολλά είτε δεν υπάρχουν κάμερες CCTV είτε έχουν πολύ λίγες, και αυτές που υπάρχουν συχνά δεν λειτουργούν σωστά. Λένε ότι χιλιάδες ασθενείς και οι οικογένειές τους επισκέπτονται καθημερινά αυτά τα νοσοκομεία και οι επιθέσεις κατά του ιατρικού προσωπικού έχουν γίνει συχνές.
Πέρα από την κακοποίηση, οι γυναίκες γιατροί περιγράφουν ότι υπομένουν μεγάλες, απαιτητικές βάρδιες με έλλειψη βασικών εγκαταστάσεων.
«Κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου στο σπίτι, περάσαμε περιόδους που, κατά τη διάρκεια μιας 30ωρης βάρδιας, δεν είχαμε δωμάτιο για να ξεκουραστούμε. Βγαίναμε έξω και ξεκουραζόμασταν στο αυτοκίνητο ενός συναδέλφου για 15 λεπτά περίπου», λέει η Δρ Saadia.
«Όταν ήμουν στο θάλαμο επειγόντων περιστατικών, δεν υπήρχε τουαλέτα. Δεν μπορούσαμε να πάμε στην τουαλέτα κατά τη διάρκεια των 14ωρων βαρδιών. Ακόμη και όταν είχαμε έμμηνο ρύση, δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τουαλέτα».
Λέει ότι οι τουαλέτες για το προσωπικό του νοσοκομείου βρίσκονταν σε άλλα μπλοκ, τόσο μακριά που δεν είχαν χρόνο να πάνε να τις χρησιμοποιήσουν.
Φοιτητές Ιατρικής, γιατροί και μέλη του κοινού πραγματοποίησαν διαμαρτυρίες, ζητώντας δικαιοσύνη για τον εκπαιδευόμενο γιατρό που σκοτώθηκε στην Ινδία τον Αύγουστο
15°
