Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν και «η κλοπή των εκλογών»

Ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν καλεί τους Γάλλους σε «ανυποταξία» κατηγορώντας τον Εμμανουέλ Μακρόν ότι, διορίζοντας πρωθυπουργό από την κεντροδεξιά, έκλεψε τις εκλογές. Προτού αναλύσω συνοπτικά τη στάση της αριστεράς στη Γαλλία, υπενθυμίζω τη σύνθεση της Εθνοσυνέλευσης μετά τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου: o συνασπισμός «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» έχει 184 έδρες (εκ των οποίων 72 είναι εκπρόσωποι της «Ανυπότακτης Γαλλίας», 38 ακροαριστεροί οικολόγοι, 66 σοσιαλιστές)· το κεντρώο κυβερνητικό σχήμα 166· η κεντροδεξιά 65· η Εθνική Συσπείρωση και οι συνεργαζόμενοι 143· διάφοροι αριστεροί 10· διάφοροι δεξιοί, τοπικιστές, ανεξάρτητοι 9 έδρες.

Do your math: ο Εμμανουέλ Μακρόν επέλεξε να συνεργαστεί με την κεντροδεξιά με την οποία, αν και δεν αποκτά πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, ίσως μπορεί να συνεννοηθεί μέχρι τις επόμενες προεδρικές του 2027. Εξάλλου, οι πεποιθήσεις και το προφίλ του είναι πιο κοντά στην κεντροδεξιά, παρά στην άκρα αριστερά. Elementary dear Watson: η συγκατοίκηση με αριστερό πρωθυπουργό, ακόμα και σοσιαλιστή —δεδομένης της αριστερολαϊκιστικής εξέλιξης του γαλλικού Σοσιαλιστικού κόμματος— θα ήταν επεισοδιακή και αδιέξοδη. Δεν πρόκειται λοιπόν για κλοπή της ψήφου του λαού, αλλά για ιδεολογική και πολιτική επιλογή. Πραγματική κλοπή της ψήφου συνέβη στη Βενεζουέλα τον περασμένο Ιούλιο: δεν ξέρω αν ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν θαυμάζει ακόμα τα απολειφάδια των μπολιβαριανών.

Έτσι κι αλλιώς, βλέπει τον κόσμο μέσα από παραμορφωτικό φακό· η δημαγωγία του, όπως συμβαίνει συνήθως με τη δημαγωγία, βασίζεται σε ψευδείς εικόνες· ο Μελανσόν και η παρέα του παρουσιάζουν τη Γαλλία σαν μια μπανανία όπου ο λαός πρέπει να εξεγερθεί εναντίον του γελοίου και διεφθαρμένου καθεστώτος. Αναπόφευκτα, διακρίνω την ομοιότητα με τη χώρα μας όπου η αριστερά κάνει λόγο για το «καθεστώς Μητσοτάκη» προβάλλοντας φαντασιώσεις περί αυταρχικού κράτους το οποίο παρακολουθεί τους πολίτες μέσω σατανικών μυστικών υπηρεσιών και επιτίθεται στους φτωχούς για να ταΐζει τους βρωμοπλούσιους. Ωστόσο, το μήνυμα που μεταφέρουν ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ο σοσιαλιστής Olivier Faure και γενικότερα το Νέο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία μού θυμίζει περισσότερο εκείνο του Ντόναλντ Τραμπ: ο Αμερικανός πρόεδρος προσπάθησε να παραμείνει στον Λευκό Οίκο μετά τις εκλογές του 2020 αμφισβητώντας την προφανή νίκη του αντιπάλου του, Τζο Μπάιντεν. Και όπως όλοι ξέρουμε, παρότρυνε τους οπαδούς του —οι οποίοι είχαν πεισθεί για την εκλογική νοθεία— να εισβάλουν στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2021. Εκείνη την ημέρα πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην πρωτεύουσα μιας μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ο Μελανσόν φαίνεται έτοιμος να καλέσει τους οπαδούς του να επιτεθούν στην Εθνοσυνέλευση: η μη αποδοχή των εκλογικών αποτελεσμάτων σε περιβάλλον ανόδου των άκρων είναι εκρηκτικό κοκτέιλ και μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική βία. Οι Γάλλοι, αν και περιφρονούν τους Αμερικανούς για το χαμηλό πνευματικό τους επίπεδο και για την πολιτική κουλτούρα της βίας, δεν διαφέρουν πολύ από τα κουτά και πολεμοχαρή αμερικανάκια. Το αίσθημα ανωτερότητας είναι πλέον αδικαιολόγητο.

Πράγματι, οι Αμερικανοί ψηφοφόροι είναι επιρρεπείς σε συνωμοσιολογικές αφηγήσεις μέσω των οποίων πιστεύουν ότι η επίσημη αλήθεια κατασκευάζεται σε σκοτεινά παρασκήνια από άτομα με επιρροή και κακές προσθέσεις. Η παράταξη του Ντόναλντ Τραμπ διαδίδει συστηματικά τέτοιες αφηγήσεις: η παραπληροφόρηση είναι το κλειδί κάθε προσπάθειας ανατροπής της δημοκρατίας. Όπως έλεγε το 2018 ο Steve Bannon, τότε πολιτικός σύμβουλος του Τραμπ, «Η πραγματική αντιπολίτευση είναι τα μέσα ενημέρωσης. Για να τα εκμεταλλευτείς αποτελεσματικά, πρέπει να τα κατακλύσεις με σκατά». Αυτό κάνουν ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν και οι συνεργάτες του, θέλοντας να πείσουν τον κόσμο ότι η αριστερά «κέρδισε» τις βουλευτικές εκλογές, μολονότι, επαναλαμβάνω, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο έλαβε λίγο πάνω από το ένα τέταρτο των ψήφων στον δεύτερο γύρο. Η αριστερή προπαγάνδα επιμένει ότι η αριστερά αδικήθηκε δολίως επειδή ο πρωθυπουργός δεν επελέγη από τις γραμμές της· κι αυτό παρόλο που, προτού ο Μακρόν διορίσει τον Μισέλ Μπαρνιέ, είχε προτείνει τον σοσιαλιστή Μπερνάρ Καζνέβ —τον οποίον η αριστερά απέρριψε.

O Μελανσόν δεν σέβεται καν το Σύνταγμα: το Σύνταγμα προβλέπει το δικαίωμα του προέδρου να ορίζει τον πρωθυπουργό· μόνο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να λάβει τη σχετική απόφαση. Αν οι Γάλλοι θέλουν να του αφαιρέσουν το εν λόγω δικαίωμα, πρέπει να γίνει συνταγματική αναθεώρηση. Προς το παρόν όμως, οι ψευδείς δηλώσεις και οι εξωθεσμικές απαιτήσεις του Μελανσόν έχουν μόνο ένα στόχο: την αμφισβήτηση και υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών.