Αμερικανικές εκλογές 2024: Όλα παίζουν

Στις 5 Νοεμβρίου, οι Αμερικανοί (όχι όλοι: η αποχή προβλέπεται σημαντική) θα προσέλθουν στις κάλπες για να εκλέξουν τον πρόεδρό τους, ολόκληρη τη Βουλή των Αντιπροσώπων και το ένα τρίτο της Γερουσίας. Ως συνήθως, οι Αμερικανοί φίλοι μας μας προσφέρουν ένα τηλεοπτικό σίριαλ που διατηρεί το ενδιαφέρον σε κάθε επεισόδιο. Πριν από ενάμισι μήνα, ο απερχόμενος πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος επαναλάμβανε την απόφασή του να είναι ξανά υποψήφιος, δέχτηκε τέτοια πίεση από τους Δημοκρατικούς και το περιβάλλον του ώστε υποχώρησε. Έτσι κι αλλιώς, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι η ήττα του ήταν αναπόφευκτη. Η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις, η οποία μέχρι τώρα ήταν στόχος κριτικής εκ μέρους του μηχανισμού του Δημοκρατικού κόμματος,  ξεκίνησε μια μάλλον ενθουσιώδη εκστρατεία. Αν και πάνω από το 40% των Αμερικανών δήλωναν ότι τους ήταν «άγνωστη», η Χάρις έδειξε αυτοπεποίθηση. Στο μεταξύ, η απόπειρα δολοφονίας κατά του Ντόναλντ Τραμπ απέτυχε παρά τρίχα και του έδωσε την ευκαιρία να δείξει τη μαχητικότητά του σε μια φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου. Το παιχνίδι φαινόταν κρίσιμο.

Αλλά, η Κάμαλα Χάρις, διέψευσε αμέσως τις επιφυλάξεις του κατεστημένου των Δημοκρατικών: οι ψηφοφόροι του κόμματος ανέκτησαν την εμπιστοσύνη τους· οι χρηματοδότες άνοιξαν τα πορτοφόλια τους· οι γυναίκες βρήκαν στο πρόσωπό της ένα σύμβολο χαρούμενης ενδυνάμωσης, όχι νεοφεμινιστικής μιζέριας. Επιπλέον, οι Δημοκρατικοί πέτυχαν να κάνουν το συνέδριό τους μια γιορτή γεμάτη αισιοδοξία για τη νεοαποκτηθείσα ενότητα του κόμματος. Ο κίνδυνος ήταν να επαναληφθεί στο συνέδριο των Δημοκρατικών η φάρσα του 1968, με ευκαιρία αυτή τη φορά τον πόλεμο στη Γάζα. Όμως αυτό δεν συνέβη· το Δημοκρατικό κόμμα έδειξε αντοχή έναντι των εξτρεμιστών οι οποίοι απειλούν τη δημοτικότητά του. Αν μετά τις φασαρίες των γίπις στο συνέδριο του Σικάγου, εξελέγη ο Ρίτσαρντ Νίξον, σήμερα το σενάριο διαγράφεται αλλιώτικο. Οι Δημοκρατικοί κατάφεραν να ξεπεράσουν τον διχασμό που προκαλεί στο εσωτερικό τους η άκρα αριστερά με τους woke.

Όλα θα παιχτούν στα ΜΜΕ και στα social media τα οποία, προς το παρόν, ευνοούν περισσότερο, εμμέσως ή απροκάλυπτα, τον Ντόναλντ Τραμπ

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πλέον τους δύο υποψηφίους να αποσπούν σχεδόν ίσα ποσοστά και ίσως η Κάμαλα να κερδίζει ένα μικρό προβάδισμα στην εθνική ψηφοφορία. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό: για να εκλεγεί, λόγω του εκλογικού συστήματος, πρέπει να συγκεντρώσει το 51,5 έως 52 % των ψήφων. Όλα θα παιχτούν στα ΜΜΕ και στα social media τα οποία, προς το παρόν, ευνοούν περισσότερο, εμμέσως ή απροκάλυπτα, τον Ντόναλντ Τραμπ. Ακόμα και ΜΜΕ που ήταν διστακτικά το 2016 και το 2020, σήμερα τον παίζουν περισσότερο. Το Δημοκρατικό Κόμμα ανησυχεί επίσης για την επιβεβαιωμένη στροφή των Λατίνων: οι πληθυσμοί νοτιοαμερικανικής καταγωγής συνεχίζουν να κινούνται σε αυξανόμενους αριθμούς προς τους Ρεπουμπλικανούς. Προπάντων, ανησυχούν για κάτι που έχει μεγάλη σπουδαιότητα για τις ΗΠΑ: το έλλειμμα της εθνικής και διεθνούς αναγνωρισιμότητας της Κάμαλα Χάρις το οποίο όχι μόνο πρέπει να καλυφθεί αλλά και να προωθηθεί η υπέρβαση της ευρύτατης αναγνωρισιμότητας του Ντόναλντ Τραμπ. Για να το επιτύχει αυτό η Χάρις θα πρέπει να στριμώξει πολλές συναντήσεις στην αμερικανική απεραντοσύνη και να γίνει πολύ πιο συγκεκριμένη ως προς το πρόγραμμά της. Δυστυχώς για εκείνη, προς το παρόν προσπαθεί να αρέσει σε όλους διατηρώντας κάποια διακριτικότητα και λακωνικότητα· αλλά, όποιος προσπαθεί να αρέσει σε όλους προκαλεί απογοήτευση. Σε αυτή τη στάση πρέπει να δούμε τον φόβο του διχασμού του Δημοκρατικού Κόμματος μεταξύ μιας ολοένα και πιο απαιτητικής αριστεράς και των μετριοπαθών.

Όπως σε όλες τις δημοκρατίες, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι κεντρώοι είναι εκείνοι που καθορίζουν τελικά το αποτέλεσμα των εκλογών. Με λίγα λόγια, αν οι λιγοστοί Ρεπουμπλικανοί που σιχαίνονται τον Ντόναλντ Τραμπ στραφούν στην Κάμαλα Χάρις, η Χάρις θα εκλεγεί. Ωστόσο, είναι πράγματι λιγοστοί: το Ρεπουμπλικανικό κόμμα κραδαίνει το «σοσιαλιστικό σκιάχτρο» κι αυτή η φοβέρα επηρεάζει μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων. Ο Ντόναλντ Τραμπ, παρά την ανάδυση μιας συμπαθητικής αντιπολίτευσης, μπορεί ακόμα να κερδίσει.