Μαμούκα Μαμουλασβίλι: «Εμείς πεθαίνουμε σ' αυτόν τον πόλεμο, αλλά εσείς χάνετε»
Συναντήσαμε τον διοικητή της Γεωργιανής Λεγεώνας στο Κίεβο, σε έναν χώρο που λειτουργεί ως στρατόπεδο, κι αφού μας ενημέρωσε ότι το σημείο είναι στοχοποιημένο, άνοιξε τα χαρτιά του, στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα
Ο Μαμούκα Μαμουλασβίλι, διοικητής της Γεωργιανής Λεγεώνας, περιγράφει κάθε πτυχή του πολέμου στην Ουκρανία τα τελευταία 2,5 χρόνια.
«Αν ηχήσουν οι σειρήνες, πρέπει να απομακρυνθούμε σε λιγότερο από ένα λεπτό, καθώς είμαστε στοχοποιημένοι». Ο Μαμούκα Μαμουλασβίλι, ο διοικητής της Γεωργιανής Λεγεώνας, που μάχεται στο πλευρό του ουκρανικού στρατού, μας ενημερώνει για όλα τα ενδεχόμενα λίγο πριν αρχίσει η συνέντευξή μας.
Βρισκόμαστε σ' έναν ανοιχτό χώρο στην περιοχή Νίβκι, στο δυτικό τμήμα του Κιέβου, που κάποτε λειτουργούσε ως χώρος για μπάρμπεκιου για τις οικογένειες της περιοχής. Από τη ρωσική εισβολή και μετά αξιοποιήθηκε για την εκπαίδευση ενστόλων και πολιτών στον αστικό πόλεμο. Εκεί βρίσκεται ένα από τα στρατηγεία της Γεωργιανής Λεγεώνας – το γνωστό, καθώς υπάρχουν και σειρά άλλων που δεν αποκαλύπτονται.
Είναι μεσημέρι της 27ης Ιουλίου 2024, το Κίεβο ήταν βροχερό καθ' όλη τη διάρκεια του πρωινού, αλλά τώρα ο ήλιος έχει κάνει δειλά την εμφάνισή του. Φτάνοντας στη διεύθυνση του στρατοπέδου, παρατηρώ ότι δεν υπάρχει σκοπός στην κεντρική πύλη και ότι οι πέριξ χώροι μοιάζουν εγκαταλελειμμένοι, η αίσθηση της παραίτησης είναι έντονη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον περασμένο χειμώνα στα διεθνή πρακτορεία δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες από την τοποθεσία, με την ακριβή διεύθυνση. Η Γεωργιανή Λεγεώνα είχε χάσει σημαντικούς της άνδρες και εκεί τελέστηκε η κηδεία. Το σημείο δεν ήταν πια μυστικό.
Έναν χρόνο μετά, οι χώροι της εκπαίδευσης είναι χορταριασμένοι, ενώ στον χώρο υπάρχουν ελάχιστοι άνδρες της Λεγεώνας. Αφού περπατήσαμε αρκετά μέτρα στην είσοδο, χωρίς να υπάρξει ανθρώπινη επαφή, εμφανίστηκε ένας άνδρας με στολή παραλλαγής και καπέλο. Τον ενημερώσαμε ότι έχουμε ραντεβού με τον Μαμούκα Μαμουλασβίλι για συνέντευξη και αφού γνέφει, μας δείχνει προς ένα διπλανό τραπέζι, όπου κάθονταν 4-5 Γεωργιανοί μαχητές. Ο Μαμούκα, ωστόσο, εμφανίζεται παραπέρα – στέκεται ήρεμα, σαν σκληρός κι ακίνητος βράχος. Τον χαιρετώ από μακριά, ο στρατιώτης καταλαβαίνει ότι γνωρίζουμε ποιος είναι ο συνταγματάρχης Μαμουλασβίλι, ως εκ τούτου η συνέντευξη μπορεί να προχωρήσει.
Καθόμαστε σε ένα ξύλινο, κάπως φθαρμένο τραπέζι που βρίσκεται στον μέσον μιας ανοιχτωσιάς – από αυτά που χρησιμοποιούσαν στα μπάρμπεκιου οι θαμώνες, όταν τα πράγματα ήταν αλλιώς.
Ο Μαμούκα Μαμουλασβίλι δηλητηριάστηκε πριν από αρκετούς μήνες. Ο ίδιος δήλωσε ότι δείγματα αίματος και ιστών εστάλησαν σε εργαστήριο στη Γερμανία αφού άρχισε να αισθάνεται οξείς πόνους στο στομάχι του. Περιείχαν υψηλά επίπεδα αρσενικού, υδραργύρου και κασσίτερου, τα οποία πιθανότατα κατανάλωσε με τρόφιμα, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Γερμανία – δεν γνωρίζει πώς ακριβώς ή δεν θέλει να αποκαλύψει λεπτομέρειες. Τόνισε ότι ήταν η τρίτη φορά που κάποιος προσπάθησε να τον δηλητηριάσει και ότι τα ρωσικά ειδησεογραφικά πρακτορεία έχουν αναφέρει αρκετές φορές τον θάνατό του. «Είμαι καλά τώρα», δηλώνει και υπογραμμίζει ότι πλέον πρέπει να λαμβάνει μια πολύ συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή.
Στον τόνο του Μαμούκα Μαμουλασβίλι ήταν διακριτή μια αίσθηση απαισιοδοξίας,όχι διότι ο ουκρανικός στρατός θα ηττηθεί,αλλά επειδή, όπως υποστηρίζει, οι δυτικοί σύμμαχοι δεν έχουν αποδειχθεί τολμηροί στη βοήθειά τους προς την Ουκρανία
Στον τόνο του Μαμούκα Μαμουλασβίλι ήταν διακριτή μια αίσθηση απαισιοδοξίας, όχι διότι ο ουκρανικός στρατός θα ηττηθεί, αλλά επειδή, όπως υποστηρίζει, οι δυτικοί σύμμαχοι δεν έχουν αποδειχθεί τολμηροί στη βοήθειά τους προς την Ουκρανία. Αποχωρώντας από το σημείο, 45 λεπτά μετά, είχα διαπιστώσει ότι, σε σχέση με πέρυσι, δεν υπήρχε το ίδιο σφρίγος στα λόγια του – το μέτωπο στο ανατολικό τμήμα έμοιαζε παγωμένο, επικρατούσε κατά βάση ένας πόλεμος φθοράς ανάμεσα στις δύο πλευρές, χωρίς κανένα ορατό διέξοδο.
Δέκα ημέρες μετά τη συνάντησή μας με τον Μαμουλασβίλι, ο ουκρανικός στρατός εισέβαλε σε ρωσικό έδαφος. Μέσα σε ελάχιστες ημέρες είχε καταλάβει ένα σημαντικό τμήμα της περιφέρειας του Κουρσκ. Επικοινώνησα διαδικτυακώς με τον Μαμούκα Μαμουλασβίλι, ζητώντας ένα σχόλιο για την εξέλιξη, προκειμένου να επικαιροποιηθεί η συνέντευξη. Αρνήθηκε να σχολιάσει και να αποκαλύψει αν η Γεωργιανή Λεγεώνα συμμετέχει στην επιχείρηση. Ο τόνος του, πάντως, είχε αλλάξει. Έμοιαζε πιο αισιόδοξος – η ατολμία των δυτικών, όπως τη χαρακτήριζε ο ίδιος, είχε υπερκεραστεί από το παράτολμο εγχείρημα του ουκρανικού στρατού, που εξέπληξε την κοινή γνώμη, ανέτρεψε σειρά δεδομένων κι επανέφερε το «ουκρανικό» στα διεθνή πρωτοσέλιδα.
Η συνέντευξη με τον Μαμούκα Μαμουλασβίλι έγινε 10 ημέρες πριν την ουκρανική εισβολή στο Κουρσκ
Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση του πολέμου; Δυόμιση χρόνια μετά την εισβολή, τα πράγματα μοιάζουν να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Ναι... Δυστυχώς, είμαστε σε μια στασιμότητα επειδή δεν λάβαμε τα απαραίτητα όπλα από τη Δύση. Ξέρετε, όλες αυτές οι υποσχέσεις, ότι θα μας παραδώσουν ό,τι χρειαζόμαστε δεν συνέβησαν ακόμα, οπότε εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι οι ΗΠΑ και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ θα αρχίσουν να παρέχουν στην Ουκρανία ό,τι πρέπει, όχι ό,τι δεν χρειάζονται εκείνες – μέχρι στιγμής λαμβάνουμε ό,τι δεν χρειάζονται. Δυστυχώς αυτό είναι γεγονός, οπότε είμαστε κατά κάποιοn τρόπο σε ενεργή άμυνα. Προσπαθούμε να υπερασπιστούμε τις θέσεις μας.
Πώς βλέπετε να εξελίσσεται αυτό αν δεν πάρετε τον εξοπλισμό και τα πυρομαχικά που χρειάζεστε; Μπορείτε να αντέξετε; Ξέρετε ότι μπορούμε να σταθούμε, αλλά χάνουμε πολλούς ανθρώπους, έμπειρους μαχητές. Aυτό δεν είναι καλό για την Ουκρανία.
Ποιες είναι οι κύριες προκλήσεις αυτή τη στιγμή; Η κύρια πρόκληση είναι να μη δώσουμε στους Ρώσους την πρώτη γραμμή όπου βρισκόμαστε. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε γιατί δεν υπάρχουν αρκετά όπλα για επίθεση. Πρέπει να περιμένουμε μέχρι να υπάρχουν γενναίοι πολιτικοί στη Δύση που θα μας δώσουν οπλισμό.
Τον Νοέμβριο έχουμε τις αμερικανικές εκλογές. Αν εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ, μήπως αυτό σηματοδοτήσει το τέλος του πολέμου, όπως ο ίδιος δήλωσε; Θα έλεγα το εξής: Υπήρχε ο Μπάιντεν, ο οποίος περίμενε δύο χρόνια για να στείλει μια πραγματική βοήθεια στην Ουκρανία, αλλά δεν την πήραμε. Απλά πήραμε ό,τι δεν χρειάζονταν οι στρατοί του ΝΑΤΟ και το έστειλαν στην Ουκρανία για να επανεξοπλίσουν τους στρατούς τους. Στην περίπτωση του Τραμπ, θα ξέρουμε ότι χάνουμε ή κερδίζουμε αυτόν τον πόλεμο γιατί θα υπάρξει τουλάχιστον μια απόφαση: Να δώσουμε στην Ουκρανία όπλα ή να μη δώσουμε καθόλου και να πάρουμε πίσω ό,τι έχει ήδη μεταφερθεί.
Και να ξεκινήσετε διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν; Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με τον Πούτιν και η Ουκρανία δεν έχει βάση για να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις, επειδή τα εδάφη της είναι κατεχόμενα. Ακούσαμε τι είπε ο Πούτιν στην τηλεόραση για τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και είναι εντελώς απαράδεκτο. Και η Ουκρανία θα πρέπει να πάρει πίσω τα εδάφη της και τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε τις διαπραγματεύσεις. Αυτός είναι ο μόνος κανόνας που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Ξέρετε, δυστυχώς οι δυτικοί πολιτικοί δεν ήταν αρκετά γενναίοι για να υποστηρίξουν επαρκώς την Ουκρανία αυτά τα δύο χρόνια.
Πώς ορίζετε έναν γενναίο πολιτικό στη Δύση; Τι πρέπει να κάνει; Να πάρει μια απόφαση: Να το κάνει ή να μην το κάνει, γιατί σε αυτήn την περίπτωση υπάρχουν ημίμετρα. Η Ουκρανία παίρνει μισή βοήθεια – δεν πήρε όσα χρειάζεται, εμείς παίρνουμε μόνο αρκετά για να σταθούμε σε ένα μέρος και να υπερασπιστούμε τη θέση μας. Αν αυτή είναι η στάση της Δύσης, είναι απαράδεκτη. Είναι απαράδεκτη για την Ουκρανία και τους μαχητές που πολεμάνε σε αυτόν τον πόλεμο. Σε αυτά τα 2 χρόνια δεν πήραμε αρκετά, παρά μόνο υποσχέσεις ότι θα μας δοθούν όσα χρειαζόμαστε. Ακόμα και οι πύραυλοι Patriots δεν είναι αρκετοί – είδατε τι έκαναν στο νοσοκομείο Παίδων στο Κίεβο. Συνέβη μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε αρκετά συστήματα αεράμυνας. Το συμπέρασμα είναι το εξής: Η Δύση βοηθάει την Ουκρανία απλώς για να αντέξει ως ένα σημείο κι όχι για να απελευθερώσει τις κατεχόμενες περιοχές. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα γιατί κάθε μέρα έχουμε όλο και περισσότερους νεκρούς, νέοι άνθρωποι που είναι το μέλλον αυτής της χώρας.
Θα αξιοποιήσω την ευκαιρία για να θέσω το εξής: Είστε ο διοικητής της Γεωργιανής Λεγεώνας. Πώς διατηρείτε ψηλά το ηθικό των μαχητών σας λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτός ο πόλεμος παρατείνεται; Ξέρετε, οι Γεωργιανοί έχουν συνηθίσει σε όλα αυτά, διότι τη δεκαετία του '90 κανείς δεν μας βοήθησε. Η Δύση δεν ανέφερε καν ότι η Γεωργία δέχθηκε εισβολή από τη Ρωσία τη δεκαετία του '90 και οι Γεωργιανοί -στην ψυχή τους- είχαν συνηθίσει ότι έπρεπε να πολεμήσουν μόνοι τους. Ήταν μεγάλη έκπληξη για τους Γεωργιανούς όταν ήρθαν οι Ουκρανοί να μας υποστηρίξουν, γιατί ποτέ δεν περιμέναμε ότι κάποιος θα ερχόταν, γι' αυτό και η Γεωργιανή Λεγεώνα είναι ο μεγαλύτερος σχηματισμός στην Ουκρανία σήμερα. Κι ακόμη και σήμερα, όλα αυτά τα παιδιά είναι έμπειρα και ξέρουν ότι πρέπει να αντέξουν ακόμα κι αν δεν έχουν σφαίρες. Όπως δεν είχαμε σφαίρες στο Αεροδρόμιο του Γοστόμελ όπου μας έστειλαν όταν άρχισε η πλήρους κλίμακας εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022 – είχαμε από έναν γεμιστήρα ο καθένας. Την πρώτη κιόλας μέρα. Είχαμε 30 σφαίρες ο καθένας.
Πώς κρατήσατε τη θέση σας; Πώς συνεχίσατε τη μάχη; Έπρεπε να γυρίσουμε, να ψάξουμε μόνοι μας για πυρομαχικά, να πάρουμε ό,τι μπορούσαμε να πάρουμε και να επιστρέψουμε στη θέση μας. Και, ξέρετε, οι Γεωργιανοί είναι συνηθισμένοι -δυστυχώς- στην προδοσία. Δεν έχουν συνηθίσει να περιμένουν για τη βοήθεια κάποιου. Εμείς απλώς κάνουμε τη δουλειά μας όπως πρέπει να κάνουμε με ό,τι έχουμε, αυτό είναι όλο.
Διάβασα σε μια συνέντευξη που δώσατε πριν από μερικούς μήνες την εκτίμηση ότι αν η Ουκρανία χάσει τον πόλεμο, η Ρωσία θα καταλάβει τη Γεωργία. Μπορείτε να εξηγήσετε αυτό το σκεπτικό; Φυσικά. Η σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο είναι πολύ σαφής σε όλους. Η Ουκρανία είναι μία από τις μεγαλύτερες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και με περισσότερες, πολύ περισσότερες, δυνατότητες από τη Γεωργία. Έτσι, λογικά, αν η Ουκρανία καταληφθεί, τίποτα δεν εμποδίζει τη Ρωσία να καταλάβει τη Γεωργία. Θυμόμαστε το 2008, όταν κανείς δεν μας βοήθησε. Δυστυχώς, η Δύση έφερε με ένα στρατιωτικό πλοίο κοντέινερ πόσιμο νερό και δεν έφερε όπλα στη Γεωργία. Το γεγονός ότι υπήρχε ένας στρατιωτικός στόλος των ΗΠΑ, απλά επηρέασε κατά κάποιον τρόπο τους Ρώσους. Ευρωπαίοι πολιτικοί, πρόεδροι διαφόρων χωρών που ήρθαν να υποστηρίξουν πραγματικά τη Γεωργία, ήταν επίσης ένας παράγοντας που σταμάτησε τη Ρωσία – κανείς δεν βοήθησε πραγματικά τη Γεωργία εκτός από τους Ουκρανούς που μας έδωσαν αρκετά συστήματα αεράμυνας.
Να βάλουμε στην εξίσωση ότι σήμερα η κυβέρνηση της Γεωργίας είναι φιλορωσική; Είναι απολύτως φιλορωσική, ναι.
Αυτό όμως από μόνο του δεν θα απομάκρυνε τις ρωσικές σκέψεις για εισβολή στη Γεωργία; Δεν το νομίζω. Γνωρίζουν ότι η γεωργιανή κοινωνία είναι εντελώς αντιρωσική. Πρέπει να σπάσουν την κοινωνία, πρέπει να καταλάβουν τη χώρα, να έχουν κατοχή, γιατί οι Γεωργιανοί δεν θα σταματήσουν να αντιστέκονται μέχρι να πεθάνουν. Αυτό είναι λοιπόν που θέλει η Ρωσία. Και αν, Θεός φυλάξοι, νικήσουν στην Ουκρανία, θα έχουμε έναν τρομερό πόλεμο με τη Ρωσία. Και πάλι, κανείς δεν πρόκειται να βοηθήσει τη Γεωργία, όπως κανείς δεν έκανε στο παρελθόν. Ίσως μόνο οι Ουκρανοί να έρθουν να μας υποστηρίξουν.
Σε αυτήν την περίπτωση, θέλω να σας ρωτήσω το εξής: Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι πιο παρεξηγημένες πτυχές αυτής της σύγκρουσης; Τι δεν έχει συνειδητοποιήσει ο κόσμος από τον πόλεμο στην Ουκρανία – υπάρχει επίσης μία κόπωση, τα ρεπορτάζ στα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι όλο και λιγότερα. Σας έδωσα το παράδειγμα των Γεωργιανών: Παραμένουμε, ξέρουμε τι συμβαίνει, δεν ελπίζουμε να πάρουμε τίποτα. Απλώς στεκόμαστε και ελπίζουμε ότι θα κερδίσουμε. Αυτή είναι η γεωργιανή νοοτροπία. Νομίζω ότι κάθε χώρα έβγαλε ένα συμπέρασμα και έχει καταλάβει τα πάντα από αυτόν τον πόλεμο. Απλά φοβούνται. Φοβούνται τη Ρωσία. Και πάλι, επιστρέφουμε στους γενναίους πολιτικούς. Δεν υπάρχουν πολιτικοί που μπορούν να πάρουν αποφάσεις για να αρχίσουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία όπως θα έπρεπε.
Μπορείτε να μου ονομάσετε έναν γενναίο πολιτικό; Μπορώ να ονομάσω γενναίους πολιτικούς των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο τελευταίος από αυτούς ήταν ο Μακέιν, για παράδειγμα. Ο Ρέιγκαν ήταν ένας από τους πολιτικούς που μπορούσε να πάρει αποφάσεις για να σταματήσει τον πόλεμο, όπως έκανε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Δεν έχουμε πια τέτοιους πολιτικούς. Υπάρχει εξαφάνιση πολιτικών που ήταν έτοιμοι να υπερασπιστούν άλλες χώρες.
Να υπερασπιστούν τις δυτικές αξίες; Ναι, ακριβώς. Απλά δεν ενδιαφέρονται για τις δυτικές αξίες. Αυτό είναι το πρόβλημα. Οι δυτικές αξίες ήταν να υποστηρίζεις τους αδύναμους, να βοηθάς τους άλλους, να υπερασπίζεσαι κάποιον. Και αυτή ήταν η βασική ιδεολογία της Δύσης. Δεν είναι το να βγάζεις χρήματα, να βελτιώνεις την οικονομία. Γιατί σεβόμασταν τη Δύση και τις Ηνωμένες Πολιτείες ακριβώς επειδή βοηθούσαν τις χώρες στις οποίες είχαν εισβάλει και είχαν σκοτωθεί άνθρωποι, αλλά δεν βλέπουμε πια αυτούς τους πολιτικούς – δυστυχώς η Δύση χάνει την πρωτοβουλία και το βλέπουν όλες οι χώρες.
Ας επιστρέψουμε στο πεδίο της μάχης: Θα ήθελα να μοιραστείτε κάποιες ιστορίες ή εμπειρίες που αναδεικνύουν την ανθρώπινη πλευρά της σύγκρουσης, διότι εκτός από επικεφαλής της Γεωργιανής Λεγεώνας, είστε κι εσείς άνθρωπος και πολεμάτε από τα 14 σας χρόνια. Υπάρχουν άνθρωποι, εκτός από μένα, που πολεμούν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Πολέμησαν σε αρκετούς πολέμους εναντίον της Ρωσίας και θέλω να αναφέρω το εξής: Η Γεωργιανή Λεγεώνα μπήκε από τους πρώτους στην Μπούτσα μετά την ανακατάληψη της περιοχής – ήταν πρωτοφανές το θέαμα. Είδα γενναίους πολεμιστές να καταρρέουν και να κλαίνε. Είδαμε παιδιά με δεμένα χέρια, να έχουν υποστεί βασανιστήρια, βιασμούς, να έχουν δολοφονηθεί. Θέαμα πολύ σκληρό, ακόμη και για εκείνους που ήδη πολεμούν επί 30 χρόνια εναντίον της Ρωσίας. Και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν θα το προσέξει όλος ο κόσμος, υπάρχει αδιαφορία, συνεχίζουν να κάνουν εμπόριο με τη Ρωσία, δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, αλλά αρκετές χώρες αύξησαν τις εμπορικές τους σχέσεις με τη Ρωσία από το 2022. Πρόκειται για χώρες του ΝΑΤΟ. Και αυτό είναι μια τραγωδία για όλους.
Δεν πιστεύετε ότι η Ρωσία είναι απομονωμένη; Δεν είναι καθόλου απομονωμένη.
Ποια ήταν η πιο επικίνδυνη στιγμή για εσάς κατά τη διάρκεια αυτών των δυόμισι ετών; Δεν θα μπορούσα να αφήσω κάτι έξω, ξέρετε συμμετείχα με τους άνδρες μας σε πάρα πολλές επιχειρήσεις. Όλες είναι ίδιες για μένα. Υπήρχαν, στιγμές συναισθηματικά πιο έντονες, αλλά όταν είσαι στον πόλεμο επί 30 χρόνια, τίποτα δεν μπορεί να σε εκπλήξει. Τις φρικαλεότητες που τώρα βλέπουμε στην Ουκρανία, τις είχαμε ήδη δει στη Γεωργία, πολλές φορές: πώς σκότωναν και βίαζαν παιδιά. Πάντα λέω στους άνδρες που εντάσσονται στη Γεωργιανή Λεγεώνα να μη συνηθίσουν τον πόλεμο και να μη γίνουν μέρος του πολέμου.
Πώς το καταφέρνετε αυτό; Δεν ξέρω, είναι όλα θέμα ψυχολογίας νομίζω. Ο πατέρας μου ήταν στρατηγός του στρατού, με μεγάλωσε ως στρατιωτικό και στην πραγματικότητα πολεμούσαμε εναντίον της Ρωσίας σε όλη μας την ιστορία, όλη μου η οικογένεια. Έτσι, ξέρετε, δεν ήπια ποτέ αλκοόλ, δεν έκανα ποτέ χρήση ναρκωτικών και ζω μια λίγο πολύ υγιή ζωή.
Τελευταία ερώτηση: Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στη διεθνή κοινότητα; Θέλω να πω σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που υποστηρίζουν την Ουκρανία ότι χάνετε αυτόν τον πόλεμο. Δεν είναι η Ουκρανία, αλλά εσείς με τις αξίες σας και τη δημοκρατία σας που χάνετε αυτόν τον πόλεμο. Εμείς πεθαίνουμε σ' αυτόν τον πόλεμο, αλλά εσείς χάνετε και πρέπει να καταλάβετε ότι αργά ή γρήγορα αυτός ο πόλεμος θα σας αγγίξει, πιο πολύ απ' ό,τι την Ουκρανία.
Γεωργιανή Λεγεώνα: Οι βετεράνοι εθελοντές του πολέμου
Ιδρύθηκε το 2014, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία. Διοικητής της είναι ο συνταγματάρχης Μαμούκα Μαμουλασβίλι. Πρόκειται για στρατιωτική μονάδα που αποτελείται από Γεωργιανούς εθελοντές και επαγγελματίες στρατιώτες. Τον Φεβρουάριο του 2016, εντάχθηκε επίσημα στο 25ο Ουκρανικό Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού.
Η Γεωργιανή Λεγεώνα, η οποία περιλαμβάνει εκπροσώπους διαφόρων εθνικοτήτων μαζί με Γεωργιανούς εθελοντές, αριθμεί περίπου 1.000 στρατιώτες. Δέχονται μόνον έμπειρους μαχητές, ενώ δεν γίνονται αποδεκτοί άνθρωποι με ακραίες απόψεις.
Η Λεγεώνα έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων της Ρωσίας. Ο Μαμουλασβίλι και άλλα μέλη της Λεγεώνας καταζητούνται στη Ρωσία με την κατηγορία της παράνομης στρατολόγησης μισθοφόρων και της συμμετοχής στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Μαμούκα Μαμουλασβίλι πολεμάει από τα 14 του χρόνια – αρχικά στο πλευρό του πατέρα του στη Γεωργία και κατόπιν στην Ουκρανία. Όταν ήταν έφηβος, είχε κρατηθεί όμηρος επί μήνες από τον ρωσικό στρατό.
Ενώ μιλάμε, μου ζητάει να περιμένω λίγο, ψάχνει στο κινητό του τηλέφωνο, και μου δείχνει ένα φωτογραφικό κολάζ: Ο πατέρας του κι ο ίδιος σε δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές: Το 1993 και το 2017. Επιδεικνύει με εμφανή υπερηφάνεια τη φωτογραφία.
18°
