Κοσμος

Γερμανικό δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή μίας πρώην γραμματέα των Ναζί για συμμετοχή σε 10.500 δολοφονίες

Η 99χρονη Irmgard Furchner κρίθηκε ένοχη το 2022 για φόνους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Stutthof

Newsroom
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Γερμανικό δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή μίας πρώην γραμματέα των Ναζί για συμμετοχή σε 10.500 δολοφονίες

Ένα γερμανικό δικαστήριο απέρριψε την έφεση μιας 99χρονης γυναίκας που καταδικάστηκε ως συνεργάτης σε περισσότερες από 10.500 δολοφονίες κατά τη διάρκεια της θητείας της ως γραμματέας δίπλα στον διοικητή των SS του στρατοπέδου συγκέντρωσης Stutthof των Ναζί, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bold TV (@boldtv)

Το ομοσπονδιακό δικαστήριο επικύρωσε την καταδίκη της Irmgard Furchner, η οποία καταδικάστηκε σε ποινή δύο ετών με αναστολή τον Δεκέμβριο του 2022.

Η Irmgard Furchner κατηγορήθηκε ότι ήταν μέρος του μηχανισμού εξόντωσης στο στρατόπεδο κοντά στο Danzig, (σήμερα είνια η πολωνική πόλη Γκντανσκ). Καταδικάστηκε ως συνεργάτης σε φόνο σε 10.505 υποθέσεις και ως συνεργάτης σε απόπειρα ανθρωποκτονίας σε πέντε περιπτώσεις.

Σε μια ακρόαση του ομοσπονδιακού δικαστηρίου στη Λειψία τον περασμένο μήνα, οι δικηγόροι της Furchner έθεσαν αμφιβολίες για το αν όντως ήταν βοηθός στα εγκλήματα που διέπραξε ο διοικητής και άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι του στρατοπέδου και για το εάν γνώριζε πραγματικά τι συνέβαινε στο Stutthof.

Το δικαστήριο δήλωσε πεπεισμένο ότι η Furchner «ήξερε και, μέσω της δουλειάς της ως στενογράφος στο γραφείο του διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης Stutthof από την 1η Ιουνίου 1943 έως την 1η Απριλίου 1945, υποστήριξε σκόπιμα το γεγονός ότι 10.505 κρατούμενοι δολοφονήθηκαν βάναυσα με τη χρήση χημικών αερίων».

Οι εισαγγελείς δήλωσαν κατά τη διάρκεια της αρχικής διαδικασίας ότι η δίκη τηυς Furchner μπορεί να είναι η τελευταία του είδους της. Ωστόσο, μια ειδική ομοσπονδιακή εισαγγελία στο Λούντβιχσμπουργκ, η οποία είναι επιφορτισμένη με τη διερεύνηση εγκλημάτων πολέμου της ναζιστικής εποχής, δήλωσε ότι τρεις ακόμη υποθέσεις είναι σε εκκρεμότητα. Ωστόσο με το πολύ προχωρημένο της ηλικίας τους, εγείρονται όλο και περισσότερα ερωτήματα σχετικά με την ικανότητά τους να δικαστούν.

Τα γερμανικά δικαστήρια απαιτούσαν μέχρι πρόσφατα από τους εισαγγελείς να υποστηρίζουν τις κατηγορίες παρουσιάζοντας αποδεικτικά στοιχεία για τη συμμετοχή κάποιου σε μια συγκεκριμένη δολοφονία, κάτι το οποίο είναι συχνά αδύνατο.

Ωστόσο, οι εισαγγελείς υποστήριξαν επιτυχώς ότι το να συμμετέχει κανείς στη λειτουργία ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης είναι αρκετό για να καταδικαστεί κάποιος ως συνένοχος σε φόνους που διαπράχθηκαν εκεί.

Η Furchner δικάστηκε σε δικαστήριο ανηλίκων επειδή ήταν 18 και 19 ετών την εποχή των εικαζόμενων εγκλημάτων της και το δικαστήριο δεν μπόρεσε να διαπιστώσει χωρίς αμφιβολία την «ωριμότητα του μυαλού» της τότε.

Το Stutthof χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως ένα κέντρο συγκέντρωσης για Εβραίους και μη Εβραίους Πολωνούς που απομακρύνθηκαν από το Danzig, ενώ αργότερα ως «στρατόπεδο εργασιακής εκπαίδευσης», όπου οι καταναγκαστικοί εργάτες, κυρίως Πολωνοί και Σοβιετικοί πολίτες, στέλνονταν για να εκτίσουν ποινές και συχνά πέθαιναν.

Από τα μέσα του 1944, δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι από τα γκέτο στη Βαλτική και από το Άουσβιτς γέμισαν το στρατόπεδο, μαζί με χιλιάδες Πολωνούς πολίτες που συνελήφθησαν στη βάναυση ναζιστική καταστολή της εξέγερσης της Βαρσοβίας.

Άλλοι φυλακισμένοι στο Stutthof περιελάμβαναν πολιτικούς κρατούμενους, ποινικούς εγκληματίες, άτομα ύποπτα για ομοφυλοφιλική δραστηριότητα και Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πάνω από 60.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν στο Stutthof .