Πούτιν: Η εισβολή της Ουκρανίας είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στην εξουσία του
Έχουν περάσει μόλις 900 ημέρες από τότε που ο Βλαντιμίρ Πούτιν ξεκίνησε την πλήρους κλίμακας εισβολή του στην Ουκρανία: ένας άνισος αγώνας στον οποίο η αργοπορία της Δύσης έγειρε ακόμη περισσότερο τη ζυγαριά εναντίον του Κιέβου.
Τώρα που ο Ζελένσκι έχει κυριολεκτικά σταθμεύσει τα τανκς του «στο γκαζόν του Βλαντιμίρ Πούτιν», η ρωσική κοινή γνώμη ξυπνάει και συνειδητοποιεί ότι ο πρόεδρός της απέχει περισσότερο από ποτέ από το να κερδίσει τον πόλεμό του εναντίον της Ουκρανίας. Ο ισχυρός άνδρας που τους υποσχέθηκε μια γρήγορη νίκη αντιμετωπίζει τώρα μια σοβαρότερη απειλή για την εξουσία του από ποτέ άλλοτε.
Η αρχική σιωπή του Πούτιν έμοιαζε με την παράλυση του Στάλιν στην είδηση της επίθεσης του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση το 1941. Ο σοβιετικός δικτάτορας τελικά συνήλθε και συσπείρωσε τον λαό του, αλλά ο Πούτιν ήταν μέχρι στιγμής απρόθυμος να κατονομάσει ακόμη και την ουκρανική εισβολή. Αντ' αυτού μιλάει για «την κατάσταση στη συνοριακή περιοχή» ή για «τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα». Η αδυναμία του να δώσει μια συνεκτική εξήγηση για την φυγή των ενόπλων δυνάμεών του λέει πολλά.
Οι υπερεθνικιστές Ρώσοι μπλόγκερ που συνήθως υποστηρίζουν τον Πούτιν μέχρι τέλους κατηγορούν τους στρατιωτικούς και πολιτικούς αξιωματούχους για το φιάσκο, αλλά δεν χρειάζεται να ειπωθεί ότι η ευθύνη σταματά στο Κρεμλίνο.
Αυτός ο πόλεμος και οι αναμνήσεις του έχουν μεγάλη σημασία για τη σημερινή σύγκρουση, όχι μόνο λόγω της φανταστικής απήχησης της λέξης «Κουρσκ». Για τον Πούτιν, φέρνει στο μυαλό του την πρώτη κρίση του τέταρτου αιώνα του στο Κρεμλίνο: τη βύθιση του υποβρυχίου K-141 Kursk το 2000.
Ο νέος τότε πρόεδρος αντιμετώπισε επικρίσεις επειδή εγκατέλειψε 118 υποβρύχιους στη μοίρα τους, ενώ δεν είχε ακόμη τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης. Ορισμένοι Ρώσοι θα θυμούνται αυτή τη ναυτική τραγωδία, καθώς η προέλαση των ουκρανικών δυνάμεων στο Κουρσκ δίνει ψέματα στον ισχυρισμό του Πούτιν ότι είναι ο «κύριος Ασφάλεια».
Σε μια ομιλία, ο Ζελένσκι έκανε ρητά αυτή τη σύνδεση: «Πριν από είκοσι τέσσερα χρόνια υπήρξε η καταστροφή του Κουρσκ - η συμβολική έναρξη της βασιλείας του. Τώρα είναι σαφές ότι αυτό είναι το τέλος της. Και πάλι είναι το Κουρσκ».
Ο Ρώσος πρόεδρος δεν μπορεί να κάνει παραχωρήσεις και εξακολουθεί να επιμένει για την τελική νίκη. Την περασμένη Τρίτη ρώτησε: «Τι υπάρχει καν να συζητήσουμε με [τους Ουκρανούς];»
Τον Ιούνιο του 2023, το οικοδόμημα του καθεστώτος Πούτιν εμφανώς κλονίστηκε για μια ή δύο ημέρες, όταν οι μισθοφόροι, οι στρατιώτες και οι κατάδικοι της ομάδας Βάγκνερ εισέβαλαν στη Μόσχα. Μόνο όταν το αφεντικό τους, ο Γιεβγκένι Πριγκόζιν, πείστηκε να γυρίσει πίσω, το ρωσικό στρατιωτικό κατεστημένο συσπειρώθηκε γύρω από τον Πούτιν. Δύο μήνες αργότερα, ακριβώς πριν από ένα χρόνο, ο Πριγκόζιν δολοφονήθηκε, πιθανώς με εντολή του Πούτιν.
Εκείνη τη στιγμή, τον Αύγουστο του 2023, η ουκρανική αντεπίθεση είχε αποτύχει. Τον περασμένο χειμώνα υπήρχαν εικασίες για το μέλλον του Ζελένσκι. Τώρα η εισβολή στο Κουρσκ ανέδειξε την εκπληκτική ανικανότητα του εχθρού του στο Κρεμλίνο.
Τώρα ο Πούτιν μοιάζει χαμένος, τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο εσωτερικό μέτωπο. Ο 71χρονος Ρώσος, ο οποίος μόλις τον περασμένο Μάρτιο επανεξελέγη ουσιαστικά ως πρόεδρος εφ' όρου ζωής, εξακολουθεί να γαντζώνεται στην εξουσία. Αλλά για πόσο ακόμα;
32°
