Πέθανε ο «πατέρας του τιραμισού» Roberto "Loli" Linguanotto

O Roberto "Loli" Linguanotto, ο πατέρας του τιραμισού, πέθανε σε ηλικία 81 ετών, όπως μεταδίδει η La Repubblica. Ο διάσημος ζαχαροπλάστης από το Τρεβίζο θεωρείται ο άνθρωπος που ένα το γλυκό δημοφιλές.

Ο Roberto "Loli" Linguanotto έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο «εφευρέτης» της σύγχρονης εκδοχής του τιραμισού. Είναι η εποχή που ο ζαχαροπλάστης κάνει τα πρώτα βήματα στην καριέρα του και εργάζεται σε ένα από τα πιο διάσημα εστιατόρια του Τρεβίζο, το «Beccherie», όπου το τιραμισού αποτελούσε μία παραλλαγή του κλασικού zabaglione. 

Ο διάσημος ζαχαροπλάστης δεν έλειπε από το Παγκόσμιο Κύπελλο Τιραμισού. Στην εν λόγω διοργάνωση, μάλιστα, είχε κάνει τις τελευταίες επίσημες εμφανίσεις του. Ο διοργανωτής του διαγωνισμού, Francesco Redi, δήλωσε για τον θάνατό του: «Τον θυμόμαστε με στοργή και με αυτή τη γλυκύτητα που πάντα τον χαρακτήριζε. Αυτός και η οικογένειά του μας στήριξαν από την αρχή και είμαστε ευγνώμονες γιατί χωρίς την εφεύρεσή του αυτό το παγκόσμιο κίνημα των εραστών του τιραμισού δεν θα υπήρχε».

Γιατί Roberto "Loli" Linguanotto θεωρήθηκε ο «πατέρας του τιραμισού»

Ο Linguanotto έκανε το επιδόρπιο σύγχρονο και δημοφιλές. Αν και κάποιοι εκτιμούν ότι το τιραμισού έχεις τις ρίζες του στον 18ο αιώνα, οι συγγραφείς του βιβλίου «Tiramisù», υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε μεταξύ της δεκαετίας του 1940 και του 1960 στο Βορρά. 

Η La Repubblica αναφέρεται ακόμη στο πώς γεννήθηκε το γλυκό στο μυαλό (και στα χέρια) του Linguanotto. Ο Padovani, εις εκ των συγγραφέων του βιβλίου, ο οποίος έγινε γρήγορα αγαπητός φίλος του Linguanotto, υποστηρίζει: «Για να φτιάξουμε το βιβλίο μας, ξεκινήσαμε από το Treviso και το Beccherie: το εστιατόριο ήταν έτοιμο να κλείσει, ήταν 2016, και έτσι ορμήσαμε στο εστιατόριο με τη βιντεοκάμερα, όπου πήραμε συνέντευξη τόσο από την ιδιοκτήτρια Alba Campeol, όσο και από τον Linguanotto. Μας εξήγησε τη γένεση του «sbattutin», του προγόνου του τιραμισού, μιας συνταγής που δόθηκε στις νέες μητέρες για να τους δώσει ενέργεια. Ο Linguanotto, όμως, μας είπε ότι το 1969 δημιούργησε αυτό το επιδόρπιο που αρχικά υποτίθεται ότι ήταν παγωτό, αλλά στη συνέχεια μεταμορφώθηκε στο πραγματικό τιραμισού. Σε λίγο, εκείνο το γλυκό έγινε χαρακτηριστικό του Beccherie: σερβιρίστηκε σε ένα στρογγυλό δίσκο με σαβαγιάρ εμποτισμένα με καφέ, δύο στρώσεις κρέμα γάλακτος και μασκαρπόνε».

Ο Padovani εμβάθυνε τις σπουδές του και από το Veneto κατέβηκε στο Friuli: «Στη συνέχεια από την έρευνά μας προέκυψε ότι το πρώτο τιραμισού (αλλά σε άλλη παραλλαγή, επιμ.) γεννήθηκε το 1959 στο ξενοδοχείο Roma στο Tolmezzo (Udine): ένα επιδόρπιο του οποίου ο πρόγονος είναι το επιδόρπιο Torino του Pellegrino Artusi, φτιαγμένο με μπισκότα εμποτισμένα με Alchermes και κρέμα βουτύρου από πάνω. Έχοντας κωδικοποιήσει το τιραμισού στην Ιταλία όπως το ξέρουμε σήμερα ο Linguanotto άρχισε να το φτιάχνει στο Beccherie. Εκεί το συγκεκριμένο επιδόρπιο έγινε απαραίτητο στο σπίτι και εκτιμήθηκε πολύ από όλους. Λίγο καιρό αργότερα, το 1983, η συνταγή για το τιραμισού δημοσιεύτηκε σε ένα περιοδικό γαστρονομίας του Treviso και ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε γραμμένο: το Beccherie το πήγε στη Βενετία και μετά σε όλο τον κόσμο, και από το Από τη δεκαετία του '90 το γλυκό έγινε διάσημο παντού». 

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, μελέτες δείχνουν ότι είναι το τιραμισού είναι αγαπημένο επιδόρπιο για 8 στους 10 Ιταλούς. 

Με πληροφορίες από La Repubblica