Η Κάμαλα Χάρις αναζητά τον νέο αντιπρόεδρο των Δημοκρατικών - O «άγραφος νόμος» και η πολιτική της «ατάκας»
Οριστικά στο παρελθόν ανήκει η εκ νέου υποψηφιότητα του Τζο Μπάιντεν για τον Λευκό Οίκο με την Κάμαλα Χάρις στο πλευρό του.
Τώρα όμως η Κάμαλα Χάρις θα χρειαστεί και εκείνη στο πλευρό της έναν κατάλληλο αντιπρόεδρο. Έναν Τζο Μπάιντεν, στην καλύτερη περίπτωση. Ως εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια και κόρη μεταναστών με ρίζες από την Ινδία και τη Τζαμάικα, η σημερινή αντιπρόεδρος μπορεί να ενσαρκώνει το «αμερικανικό όνειρο», αλλά δεν κερδίζει τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Όταν μάλιστα έχει να αναμετρηθεί με έναν ενισχυμένο εσωκομματικά Ντόναλντ Τραμπ, πανταχού παρόντα στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, οι οποίες θα κρίνουν εν μέρει την εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου.
Αποτελεί «άγραφο νόμο» για έναν υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ να επιλέγει αντιπρόεδρο που θα συμπληρώνει το προφίλ του ή θα αντισταθμίζει τις αδυναμίες του. Κατά τεκμήριο ένας επίδοξος πρόεδρος έχει συσσωρεύσει σημαντική εμπειρία, αλλά αναζητεί ως «running mate» έναν πολύ νεότερο αντιπρόεδρο που αποπνέει σφρίγος και ενθουσιασμό. Άφθονα τα παραδείγματα: ο Τζίμυ Κάρτερ με τον Γουόλτερ Μοντέιλ το 1976, ο Τζορτζ Μπους (ο πρεσβύτερος) με τον Νταν Κουέιλ το 1988, ο Τζον Κέρι με τον Τζον Έντουαρντς το 2004, ο Τζον Μακ Κέιν με τη Σάρα Πέιλιν το 2008, ο Μιτ Ρόμνεϊ με τον Πωλ Ράϊαν το 2012 και βεβαίως ο Τζο Μπάιντεν με την Κάμαλα Χάρις στις τελευταίες προεδρικές εκλογές.
Ποιο είναι το ιδανικό δίδυμο;
Σπάνιο, αλλά όχι αδιανόητο είναι όμως και το αντίστροφο σενάριο: ο υποψήφιος πρόεδρος είναι είτε ασυνήθιστα νέος είτε ακόμη άπειρος στον «βιότοπο» της Ουάσινγκτον, οπότε αναζητεί έναν έμπειρο αντιπρόεδρο, που θα τον προστατεύει από κακοτοπιές. Αυτόν τον συνδυασμό είδαμε το 2004, όταν ο Τζορτζ Μπους (ο νεότερος) επέλεξε στο πλευρό του τον Ντικ Τσένεϊ, που αργότερα πέρασε στην ιστορία ως «ο πιο ισχυρός αντιπρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ». Αλλά και το 2008 ή το 2016, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα έπεισε τους Αμερικανούς ότι μαζί με τον Τζο Μπάιντεν αποτελούν ένα ιδανικό δίδυμο.
Η πιθανότητα να επιστρέψει στον προεκλογικό αγώνα ο Τζο Μπάιντεν ως υποψήφιος αντιπρόεδρος φαντάζει μάλλον …χολιγουντιανό σενάριο. Άλλοι Δημοκρατικοί με παρόμοια εμπειρία δεν φαίνονται διαθέσιμοι επί του παρόντος, με εξαίρεση τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, ο οποίος ωστόσο λογίζεται περισσότερο ως τεχνοκράτης και λιγότερο ως πολιτικός καριέρας. Συν τοις άλλοις ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας δεν εκδηλώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ύψιστα αξιώματα (χωρίς να τα απορρίπτει κιόλας).
Υπάρχουν όμως και κριτήρια φύλου, θρησκείας ή και …γεωγραφίας για την επιλογή υποψηφίων. Σημαντική προϋπόθεση για όποιον φιλοδοξεί να κερδίσει την προεδρία στις ΗΠΑ είναι να επικρατήσει στα αποκαλούμενα swing states. Πρόκειται για έξι αμερικανικές πολιτείες (Αριζόνα, Μίσιγκαν, Νεβάδα, Πενσυλβάνια, Ουϊσκόνσιν, Τζόρτζια) στις οποίες δεν υπάρχει ισχυρή παράδοση υπέρ των Δημοκρατικών ή των Ρεπουμπλικανών και η εκάστοτε πλειοψηφία φαίνεται ευμετάβλητη, ανάλογα με τα πρόσωπα που θέτουν υποψηφιότητα και τις συγκυρίες της στιγμής.
10°
