Κοσμος

Σαν σήμερα 18 Ιουλίου έρχεται στο φως το πρώτο βίντεο από το ναυάγιο του Τιτανικού

Κατέγραψαν, άλλα άφησαν ανέγγιχτα τα ευρήματα στον βυθό - Δείτε τα βίντεο

A.V. Team
18’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
UPD

Σαν σήμερα, 18 Ιουλίου 1986, το πρώτο βίντεο από το ναυάγιο του Τιτανικού, έναν χρόνο μετά τον εντοπισμό του

Έχουν περάσει 38 χρόνια από την ημέρα που έρχεται στο φως της δημοσιότητας το πρώτο βίντεο από το ναυάγιο του Τιτανικού, έναν χρόνο μετά τον εντοπισμό του στον βυθό. Οι εικόνες είναι μαγικές: με ιδιαίτερες λεπτομέρειες - για τα μέσα της εποχής -  διακρίνονται οι μεγαλεπήβολες σκάλες, ένας πολυέλαιος που είχε καλυφθεί πια με κοράλλια. Οι εξερευνητές εντόπισαν μπουκάλια με σαμπάνια, την ξυλόσομπα του πλοίου, αλλά και τα χρηματοκιβώτια. Αποφάσισαν να μην «πειράξουν» τίποτα, παρά μόνο να καταγράψουν την εικόνα του ναυαγίου 74 χρόνια μετά τη βύθιση του θρυλικού πλοίου. 

Ο Robert Ballard εντόπισε το ναυάγιο του Τιτανικού το 1985, 350 μίλια νοτιοανατολικά του Newfoundland και 13.000 πόδια κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού. Ο Ballard, ερευνητής στο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole της Μασαχουσέτης, είχε τη βοήθεια του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στο εγχείρημά του, το οποίο του προμήθευσε το Argo, μια συσκευή σόναρ υψηλής ανάλυσης και υποβρύχιο φωτογραφικό υλικό. Την επόμενη χρονιά, ο Ballard επέστρεψε στο ναυάγιο, αυτή τη φορά για να βουτήξει στον βυθό με ένα υποβρύχιο σκάφος που ονομάζεται Alvin και να αποκτήσει φωτογραφικό υλικό του πλοίου - φάντασμα. Και τα κατάφερε!

Δείτε ένα από τα σπάνια βίντεο: 

Τιτανικός: Το πρώτο και συνάμα τελευταίο ταξίδι 

Στις 10 Απριλίου 1912 ο Τιτανικός σαλπάρει για το πρώτο και τελευταίο συνάμα ταξίδι, γράφοντας μία από τις μελανότερες σελίδες στη ναυτική παγκόσμια ιστορία. Ο Τιτανικός, το βρετανικό επιβατηγό υπερωκεάνιο που ανήκε στον στόλο της White Star Line, βυθίστηκε στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό πέντε ημέρες μετά τον απόπλου, στις 15 Απριλίου 1912 μετά από σύγκρουση με ένα παγόβουνο. Η βύθισή του, προκάλεσε τον θάνατο πάνω από 1.505 ατόμων. Στο παρθενικό του ταξίδι μετέφερε 2.224 επιβάτες και πλήρωμα.

Με πλοίαρχο τον Έντουαρντ Τζων Σμιθ, οι επιβάτες του περιελάμβαναν μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, καθώς και εκατοντάδες μετανάστες από την Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία, τη Σκανδιναβία και άλλες περιοχές σε όλη την Ευρώπη, οι οποίοι αναζητούσαν μια καινούρια ζωή στη Βόρεια Αμερική. Οι εγκαταστάσεις της πρώτης θέσης είχαν σχεδιαστεί για να αποτελέσουν την κορωνίδα της άνεσης και της πολυτέλειας, με ένα γυμναστήριο, πισίνα, βιβλιοθήκες, ακριβά εστιατόρια και πολυτελείς καμπίνες. Ένας ασύρματος τηλέγραφος φρόντιζε τις ανάγκες των επιβατών και χρησίμευε επίσης για επιχειρησιακή χρήση. Αν και ο Τιτανικός είχε προηγμένα χαρακτηριστικά ασφάλειας, όπως στεγανά διαμερίσματα και ενεργοποιούμενες εξ αποστάσεως υδατοστεγείς πόρτες, δεν υπήρχαν αρκετές σωστικές λέμβοι για όλους όσους επέβαιναν στο πλοίο, λόγω παρωχημένων κανόνων ναυτικής ασφάλειας. Ο Τιτανικός είχε αρκετές λέμβους μόνο για 1.178 άτομα, προτού κατευθυνθεί δυτικά προς τη Νέα Υόρκη. Στις 13 Απριλίου το πλήρωμα κατάφερε να σβήσει μια φωτιά που είχε ξεσπάσει στις μηχανές του πλοίου. Για να την σβήσουν χρειάστηκε να μεταφέρουν πολλούς τόνους κάρβουνου από την μία πλευρά στην άλλη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το πλοίο να παρουσιάσει μια μικρή κλίση 3 μοιρών προς την αριστερή πλευρά του πλοίου(port side). Έτσι χάρη σε αυτή την κλίση του πλοίου καθώς μια γυναίκα κατέβαινε από την μεγάλη σκάλα έπεσε και έσπασε το πόδι της.

Στις 14 Απριλίου 1912, μετά από τέσσερις ημέρες διάσχισης και 375 μίλια (600 χλμ.) νότια της Νέας Γης, συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στις 11:40 μ.μ. ώρα πλοίου. Η παταγώδης σύγκρουση προκάλεσε κάμψη προς τα μέσα στις πλάκες του κύτους του Τιτανικού κατά μήκος της δεξιάς πλευράς (starboard) και διέρρηξε 5 από τα 16 υδατοστεγή διαμερίσματα, εκθέτοντάς τα στη θάλασσα. Εν τω μεταξύ, οι επιβάτες και μερικά μέλη του πληρώματος επιβιβάστηκαν σε σωστικές λέμβους, πολλές από τις οποίες κατέβηκαν στη θάλασσα μερικώς φορτωμένες, λόγω ανεπαρκούς συντονισμού και ενός φόβου αρκετών επιβατών να επιβιβαστούν σε αυτές. Ένας δυσανάλογος αριθμός ανδρών έμεινε στο πλοίο, επειδή ακολουθήθηκε ένα πρωτόκολλο «πρώτα γυναίκες και παιδιά» από μερικούς αξιωματικούς που φόρτωναν τις βάρκες. Λίγο πριν τις 2:20 π.μ. το πλοίο έσπασε στα δύο λόγω της πίεσης του νερού στο μπροστινό μέρος και άρχισε να βυθίζεται ταχύτερα, με περισσότερα από χίλια άτομα ακόμη εν πλω. Κατά την διάρκεια της βύθισης, οι τσιμινιέρες (φουγάρα) του πλοίου αποκολλήθηκαν (ενδεχομένως σκοτώνοντας όσους βρίσκονταν κοντά σε αυτές). Μία ώρα και είκοσι λεπτά αφότου βυθίστηκε ο Τιτανικός, το επιβατηγό πλοίο RMS Carpathia της Cunard Line έφτασε στο σημείο της βύθισης, όπου περισυνέλεξε 720 επιζώντες.

Το ναυάγιο του Τιτανικού παραμένει στο βυθό, σπασμένο στα δύο, και σταδιακά αποσυντιθέμενο σε βάθος 12.415 ft (3.784 m). Από την ανακάλυψή του, το 1985, χιλιάδες αντικείμενα έχουν ανασυρθεί και εκτίθενται σε μουσεία σε όλο τον κόσμο. Ο Τιτανικός έχει γίνει ένα από τα διασημότερα πλοία στην ιστορία και η μνήμη του διατηρείται ζωντανή από πολυάριθμα βιβλία, τραγούδια, ταινίες, εκθέματα και μνημεία.

Η βύθιση του πλοίου ήταν η αφορμή για να θεσπιστούν νέα μέτρα ασφαλείας και η υπογραφή της Σύμβασης Ασφάλειας Ζωής στη Θάλασσα. Πολλά πλοία μετασκευάστηκαν ως προς τις προδιαγραφές, έτσι ώστε να διαθέτουν περισσότερες σωσίβιες λέμβους ή/και στεγανά και υδατοστεγείς θύρες. Το ναυάγιο του πλοίου ανακαλύφθηκε το 1985 (73 χρόνια από την βύθιση) από τον Ρόμπερτ Μπάλαρντ.

Ο Τιτανικός είχε μήκος 882 πόδια και 9 ίντσες (269,06 m) και μέγιστο πλάτος 92 πόδια και 6 ίντσες (28,19 m). Το συνολικό του ύψος, μετρημένο από τη βάση της τρόπιδας μέχρι την κορυφή της γέφυρας, ήταν 104 πόδια (32 m). Μετρούσε 46.328 κόρους και με βύθισμα 34 πόδια και 7 ίντσες (10,54 m), εκτόπιζε 52.310 τόνους.

Επιζήσαντες

Επτακόσιοι άνθρωποι κατάφεραν να επιζήσουν από το ναυάγιο. Από τους ανθρώπους που έπεσαν στη θάλασσα μετά τη βύθιση του πλοίου, διασώθηκαν μόνο 6. Οι βάρκες που βρίσκονταν τριγύρω, δεν τόλμησαν να γυρίσουν για να μαζέψουν τους επιζήσαντες, εκτός από μία. Ελάχιστοι άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά, διότι η θερμοκρασία του νερού του Ατλαντικού ήταν μόλις λίγους βαθμούς πάνω από το μηδέν και ειδικά στο σημείο της καταστροφής, λόγω του παγόβουνου, ήταν πιθανώς στους −2 °C (το θαλασσινό νερό λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι παγώνει στους −2,5 °C αντί στους 0 °C). Σήμερα κανένας επιζών δεν βρίσκεται στη ζωή. Η τελευταία επιζήσασα από το ναυάγιο, η Μιλβίνα Ντιν, απεβίωσε στις 31 Μαϊου 2009, σε ηλικία 97 ετών.

Η καταστροφή του Τιτανικού οδήγησε στην αλλαγή πλήθους νόμων της ναυτιλίας και κυρίως σε θέματα σωστικών μέσων των πλοίων. Ιδιαίτερα δε της απαίτησης τα μέσα διάσωσης όπως οι ναυαγοσωστικές λέμβοι, οι σωσίβιες ζώνες κ.λπ. να υπερκαλύπτουν σημαντικά τον συνολικό αριθμό των επιβαινόντων (επιβατών και πληρώματος) κάθε πλοίου. Επίσης, οδήγησε στην ίδρυση, το 1914, της υπηρεσίας έγκαιρου εντοπισμού των παγόβουνων, υπό την ονομασία Διεθνής Περιπολία Πάγων.

Πολλές ερευνητικές αποστολές οργανώθηκαν για την ανεύρεση του ναυαγίου του Τιτανικού, όμως παρουσίασαν πολλές δυσκολίες, με κυριότερο το μεγάλο βάθος στο οποίο βρίσκεται το ναυάγιο, ίσο με 3.800 μέτρα και τη μεγάλη πίεση του νερού σε αυτό το βάθος. Τελικώς, το ναυάγιο του Τιτανικού ανακαλύφθηκε από μια γαλλοαμερικανική ομάδα της οποίας ηγούνταν οι Ρόμπερτ Μπάλαρντ και Ζαν Λουί Μισέλ στις 1 Σεπτεμβρίου 1985.

Η ομάδα ανακάλυψε ότι το πλοίο είχε σπάσει σε δύο μέρη, την πλώρη και την πρύμνη, τα οποία απείχαν στον πυθμένα 600 μέτρα το ένα από το άλλο. Τα δύο μέρη του πλοίου συγκρούστηκαν στον πυθμένα της θάλασσας με μεγάλη ταχύτητα, που έφτασε τα 100 χιλιόμετρα την ώρα για την πρύμνη, με αποτέλεσμα η πρύμνη να διαλυθεί και η πλώρη να παραμορφωθεί από τη σύγκρουση, καθώς η ταχύτητα που έφτασε στον πυθμένα ήταν μικρότερη από αυτή της πρύμνης. Το ναυάγιο του Τιτανικού είναι μια σπάνια όαση ζωής σε αυτό το βάθος. Μια έρευνα του 1991 κατέγραψε 28 είδη ζώων στο πλοίο, μεταξύ των οποίων γαρίδες, καβούρια και ανεμώνες, τα οποία αποτελούν μια συμβιωτική αποικία. Η απαραίτητη ενέργεια για την διατήρηση αυτής της αποικίας, προέρχεται από την οξείδωση του ατσάλινου κουφαριού του πλοίου από βακτήρια. Ένα από τα είδη βακτηρίων που αναγνωρίστηκαν στο πλοίο ήταν καινούριο είδος και ονομάστηκε Halomonas titanicae, ή «αλομονάδα του Τιτανικού». Αποτέλεσμα αυτής της μετατροπής είναι το πλοίο σταδιακά να οξειδώνεται σε σκουριά και αναμένεται τελικά να καταρρεύσει σε 20 με 30 χρόνια.

Το ναυάγιο είναι εξελέξιμο από τις 16 Απριλίου 2012 για Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Εκείνη η ημερομηνία σηματοδότησε τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη βύθιση του πλοίου και έτσι το πλοίο θα μπορεί να συμπεριληφθεί στα προστατευόμενα μνημεία, σύμφωνα με τη Σύμβαση Προστασίας της Υποθαλάσσιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του 2001, καθώς ορίζει ότι η βύθιση του πλοίου πρέπει να έχει συμβεί τουλάχιστον 100 χρόνια πριν.

Αδελφά σκάφη του Τιτανικού ήταν ο «Βρετανικός», που βυθίστηκε στα νερά του Αιγαίου (δυτικά της Νήσου Κέας) κατά τον Α' Π.Π. μετά από έκρηξη από πρόσκρουση σε νάρκη (και όχι τορπίλη όπως λαθεμένα θεωρείται), και το Ολύμπικ που το 1935 πήρε το παρατσούκλι «Παλαιός αξιόπιστος» (Old Reliable) λόγω της μακράς καριέρας του, συνολικής διάρκειας 23 ετών. To Ολύμπικ ήταν το πρώτο της σειράς ναυπήγησης, όπου και η ομώνυμη κλάση (κατά ναυπήγηση) αυτών.

Το ναυάγιο του Τιτανικού έγινε ταινία

Το ναυάγιο του Τιτανικού έγινε ταινία το 1997, με το σενάριο και τη σκηνοθεσία να υπογράφει ο Τζέιμς Κάμερον. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Τζακ και της Ρόουζ, δύο νεαρών ατόμων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που ερωτεύονται πάνω στο πλοίο, ενώ αυτό κάνει το μοιραίο του ταξίδι. Παρόλο που οι δύο αυτοί κεντρικοί ήρωες είναι φανταστικοί, αρκετοί χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα. Η Γκλόρια Στιούαρτ υποδύεται την ηλικιωμένη Ρόουζ, που αφηγείται την ιστορία και ο Μπίλι Ζέιν τον αρραβωνιαστικό της νεαρής Ρόουζ.

Η αγάπη του Κάμερον για τα ναυάγια οδήγησε στη δημιουργία του Τιτανικού και εμπνεύστηκε την ερωτική ιστορία με σκοπό να δεσμεύσει το κοινό με την πραγματική τραγωδία. Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1995, όταν ο Κάμερον τράβηξε κάποια πλάνα από τον πραγματικό Τιτανικό. Έτσι ξεκίνησε η ανακατασκευή του πλοίου και με ηλεκτρονικούς υπολογιστές αναδημιούργησαν το βύθισμα. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από την Paramount Pictures που ανέλαβε τη διανομή της ταινίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και από τη 20th Century Fox που ανέλαβε τη διανομή στον υπόλοιπο κόσμο. Μέχρι τότε ήταν η πιο ακριβή παραγωγή που έγινε ποτέ, με προϋπολογισμό 200 εκατομμύρια δολάρια. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1996 και ολοκληρώθηκαν το Μάρτιο του 1997.

Ο Τιτανικός είχε αρχικά προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 2 Ιουλίου 1997, όμως λόγω καθυστέρησης στο post-production κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 1997. Η ταινία αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Έλαβε διθυραμβικές κριτικές, με τους περισσότερους κριτικούς να επαινούν τα οπτικά εφέ, τις ερμηνείες των Ντι Κάπριο, Γουίνσλετ και Στιούαρτ, την παραγωγή, τη σκηνοθεσία του Κάμερον, τη μουσική, τη φωτογραφία, το στόρι και το συναισθηματικό βάθος. Έλαβε 14 υποψηφιότητες για Όσκαρ κερδίζοντας 11, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών με τις συνολικές εισπράξεις να φτάνουν το 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια και είναι η πρώτη ταινία στην ιστορία που έφτασε το όριο του ενός δισεκατομμυρίου. Παρέμεινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών για δώδεκα χρόνια μέχρι το 2010, όταν κυκλοφόρησε η επόμενη ταινία του Κάμερον, Avatar.

Στις 4 Απριλίου 2012 η ταινία επανακυκλοφόρησε σε μορφή 3D για να τιμήσουν τα 100 χρόνια της βύθισης του πλοίου. Η επανακυκλοφορία της ταινίας απέφερε 350,4 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, ανεβάζοντας τις συνολικές εισπράξεις στα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και έγινε η δεύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που ξεπέρασε τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε εισπράξεις πίσω από το Avatar. Το 2017, η ταινία επανεκδόθηκε για την 20ή επέτειό της και επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.

Στις 10 Φεβρουαρίου 2023, ο Τιτανικός επανακυκλοφόρησε στους κινηματογράφους σε βελτιωμένη (remastered) έκδοση 3D 4K HDR και υψηλό ρυθμό καρέ για τον εορτασμό της 25ης επετείου της ταινίας.

Η πλοκή της ταινίας «Τιτανικός»

Το 1996 ο Μπροκ Λόβετ, ένας κυνηγός θησαυρών και η ομάδα του εξερευνούν το ναυάγιο του Τιτανικού, αναζητώντας ένα περιδέραιο που ονομάζεται Η Καρδιά του Ωκεανού. Πιστεύουν ότι το κόσμημα βρίσκεται στο χρηματοκιβώτιο του Κάλεντον "Καλ" Χόκλι, το οποίο και εντοπίζουν. Αντί όμως για το διαμάντι βρίσκουν ένα σκίτσο που απεικονίζει μια γυμνή γυναίκα να το φοράει. Το σχέδιο φέρει ημερομηνία 14 Απριλίου 1912, την ημέρα κατά το βράδυ της οποίας ο Τιτανικός βυθίστηκε. Η Ρόουζ Ντόσον Κάλβερτ μαθαίνει για το σκίτσο, επικοινωνεί με τον Λόβετ ισχυριζόμενη ότι είναι αυτή που απεικονίζεται στο σκίτσο. Αυτή και η εγγονή της η Λίζι επισκέπτονται τον Λόβετ στο πλοίο. Όταν τη ρωτάνε αν ξέρει πού βρίσκεται το διαμάντι, η Ρόουζ θυμάται τις μέρες πάνω στον Τιτανικό, αποκαλύπτοντας ότι είναι η Ρόουζ ΝτεΓουίτ Μπουκάτερ, μια επιβάτιδα που θεωρείται ότι πέθανε στο ναυάγιο.

Το 1912, η ανώτατης κοινωνικής τάξης Ρόουζ επιβιβάζεται στο πλοίο, στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας, μαζί με τον αρραβωνιαστικό της Καλ Χόκλι και τη μητέρα της Ρουθ. Η μητέρα επιθυμεί πολύ τον γάμο της κόρης της με τον Καλ γιατί έτσι θα λυθούν τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας ΝτεΓουίτ Μπουκάτερ. Η Ρόουζ σκέφτεται να αυτοκτονήσει πηδώντας από την πρύμνη του πλοίου. Λίγο πριν πηδήξει, ένας περιπλανώμενος ζωγράφος με το όνομα Τζακ θα παρέμβει και θα την πείσει να μην πηδήξει. Έτσι οι δυο τους θα αρχίσουν μια φιλική σχέση. Ο Καλ και η Ρουθ απαγορεύουν στη Ρόουζ να βλέπει τον Τζακ. Η Ρόουζ όμως τους αγνοεί και συναντά τον Τζακ στην πλώρη του πλοίου και αποφασίζει ότι τον προτιμά από τον Καλ. Πηγαίνουν στην καμπίνα της Ρόουζ και εκεί του ζητάει να τη ζωγραφίσει φορώντας μόνο την Καρδιά του Ωκεανού. Εν τω μεταξύ ο Καλ έχει βάλει το σωματοφύλακά του να βρει τη Ρόουζ. Καθώς το ζευγάρι καταφέρνει να του ξεφύγει καταλήγουν στο αμπάρι του πλοίου, όπου κάνουν έρωτα μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Μετά ανεβαίνουν στο κατάστρωμα, όπου βλέπουν με τα μάτια τους τη σύγκρουση του Τιτανικού με το παγόβουνο. Εκεί θα ακούσουν το πλήρωμα του πλοίου να λέει για τη σοβαρότητα αυτής της σύγκρουσης. Η Ρόουζ τότε προτείνει στον Τζακ να προειδοποιήσουν τον Καλ και τη μητέρα της.

Ο Καλ ανακαλύπτει το σκίτσο του Τζακ και ένα σημείωμα στο χρηματοκιβώτιο μαζί με το διαμάντι. Έτσι αποφασίζει να βάλει το κολιέ στο παλτό του Τζακ και να τον κατηγορήσει για ληστεία. Ο Τζακ συλλαμβάνεται και ο αστυνόμος του πλοίου τον πηγαίνει στο γραφείο του και τον δένει με χειροπέδες γύρω από ένα σωλήνα. Ο Καλ βάζει το κολιέ στην τσέπη του και δίνει το παλτό του στη Ρόουζ, ξεχνώντας το διαμάντι. Η Ρόουζ αποφασίζει να εγκαταλείψει τον Καλ και τη μητέρα της, η οποία βρίσκεται μέσα στη σωστική λέμβο και τρέχει να ελευθερώσει τον Τζακ.

Οι δυο τους παλεύουν να φτάσουν πάλι στο κατάστρωμα όπου ο Καλ πείθει τη Ρόουζ να μπει στη λέμβο, ηρεμώντας την λέγοντας ότι έχει κανονίσει αυτός και ο Τζακ να μπουν αργότερα σε μια από τις βάρκες. Αφού επιβιβάζεται, ο Καλ προδίδει τον Τζακ, λέγοντάς του ότι δεν υπάρχει τίποτα γι' αυτόν. Η Ρόουζ συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να αφήσει τον Τζακ, πηδάει από τη λέμβο και ξαναενώνεται μαζί του. Ο Καλ τότε, γεμάτος θυμό, παίρνει ένα πιστόλι και τους κυνηγά μέχρι το πλημμυρισμένο σαλόνι Α' κατηγορίας. Όταν του τελειώνουν οι σφαίρες, επιστρέφει στο κατάστρωμα και επιβιβάζεται σε μια βάρκα, προσποιούμενος ότι κρατάει στα χέρια το παιδί του, έτσι ώστε να γίνει δεκτός στη βάρκα. Καθώς ο Τζακ και η Ρόουζ επιστρέφουν στην επιφάνεια του πλοίου και ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχουν άλλες σωστικοί λέμβοι, κατευθύνονται στην πρύμνη του πλοίου μέχρι το πλοίο να βουλιάξει. Μέσα στον ωκεανό, ο Τζακ βοηθάει τη Ρόουζ να ανεβεί σε μια σανίδα που αντέχει το βάρος μόνο του ενός. Καθώς κρατιέται από τη σανίδα, τη διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να πεθάνει, αλλά αντιθέτως θα πεθάνει γριά, στη ζεστασιά του κρεβατιού της. Ο Τζακ παθαίνει υποθερμία και πεθαίνει.

Όταν μία από τις σωστικές λέμβους επιστρέφει στο ναυάγιο για τυχόν επιζώντες, η Ρόουζ αρπάζει μια σφυρίχτρα από έναν νεκρό και έτσι καταφέρνει να σωθεί. Πάνω στο πλοίο Καρπάθια που βρίσκονταν όλοι οι επιζήσαντες, όταν ένας αξιωματικός τη ρωτάει πώς ονομάζεται, εκείνη απαντά Ρόουζ Ντόσον. Κρυμμένη, αποφεύγει τον Καλ για τελευταία φορά καθώς την ψάχνει.

Η Ρόουζ ολοκληρώνει τη διήγηση της ιστορίας της. Την ίδια νύχτα πηγαίνει στην πρύμνη του πλοίου του Λόβετ και αποκαλύπτεται ότι κρατά στο χέρι της την Καρδιά του Ωκεανού, την οποία πετάει στον ωκεανό. Αργότερα και ενώ φαίνεται να κοιμάται στο κρεβάτι της, η κάμερα δείχνει τις φωτογραφίες από τη ζωή της που αντικατοπτρίζουν την περιπετειώδη και γεμάτη ζωή που ήθελε να ζήσει με τον Τζακ. Η εικόνα τότε αλλάζει και δείχνει τη νεαρή Ρόουζ ντυμένη με πολυτελή ρούχα να συναντά τον Τζακ στη Μεγάλη Σκάλα του Τιτανικού, υπό τα χειροκροτήματα και τα χαμόγελα όλων εκείνων που πέθαναν κατά το ναυάγιο.

Τα πραγματικά πρόσωπα στην ταινία του Τιτανικού

  • Κάθι Μπέιτς ως Μάργκαρετ "Μόλι" Μπράουν: Η Μπράουν δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα στις υπόλοιπες γυναίκες της α' τάξης, συμπεριλαμβανομένης και της Ρουθ, οι οποίες τη χαρακτήριζαν ως «χυδαία» και «νέο χρήμα» εξαιτίας του ξαφνικού πλούτου της. Είναι φιλική προς τον Τζακ και του δανείζει ένα κοστούμι (που αγόρασε για το γιο της) όταν αυτός προσκαλείται να δειπνήσει στην α' τάξη. Αν και η Μπράουν ήταν πραγματικός χαρακτήρας, ο Κάμερον επέλεξε να μην συμπεριλάβει στην ταινία τις δράσεις της πραγματικής της ζωής. Η Μπράουν επέζησε του ναυαγίου και έμεινε γνωστή ως «η Αβύθιστη Μόλι Μπράουν», καθώς ήταν αυτή, μαζί με την υποστήριξη των άλλων γυναικών, που παρότρυνε τη σωστική λέμβο νο. 6 να γυρίσει πίσω στο ναυάγιο και ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Ναύκληρο Ρόμπερτ Χίτσενς. Ορισμένες πτυχές αυτής της διαμάχης απεικονίζονται στην ταινία.
  • Βίκτορ Γκάρμπερ ως Τόμας Άντριους: ο σχεδιαστής του "Τιτανικού". Ο Άντριους παρουσιάζεται ως ένας πολύ ευγενικός και ευχάριστος άνδρας, ο οποίος είναι μετριόφρων για το μεγάλο του κατόρθωμα. Μετά την πρόσκρουση με το παγόβουνο, προσπαθεί να πείσει τους άλλους και συγκεκριμένα τον Ίσμεϊ ότι είναι σίγουρο και με «μαθηματική ακρίβεια» ότι το πλοίο θα βυθιστεί. Στην ταινία ο Άντριους έψαχνε τα δωμάτια και έλεγε στους επιβάτες να φορέσουν τα σωσίβιά τους. Γνωρίζοντας τον λίγο χρόνο που είχε το πλοίο για να βυθιστεί, παρότρυνε τους διστακτικούς επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωστικές λέμβους ώστε να τις γεμίσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Απεικονίζεται κατά τη διάρκεια της βύθισης να στέκεται δίπλα στο ρολόι στο δωμάτιο καπνιζόντων της α' τάξης, θρηνώντας την αποτυχία του να κατασκευάσει ένα πιο δυνατό και ασφαλές πλοίο. Αυτός έχει γίνει ένας από τους πιο διάσημους θρύλους του Τιτανικού. Αυτή η ιστορία δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Thomas Andrews: Shipbuilder το 1912 και για αυτό το λόγο διαιωνίστηκε, η οποία προήλθε από τον Τζον Στιούαρτ, έναν από τους καμαρότους του πλοίου. Σύμφωνα με τον Στιούαρτ, ο οποίος εγκατέλειψε το πλοίο με τη σωστική λέμβο νο. 15 περίπου στη 1:40, τελευταία φορά που είδε τον Άντριους ήταν στο δωμάτιο καπνιζόντων της πρώτης τάξης, κοιτάζοντας τον πίνακα Plymouth Harbour, πάνω από το τζάκι, με το σωσίβιό του να βρίσκεται στο διπλανό τραπέζι. Μαρτυρίες διασωθέντων θέλουν τον Άντριους να πετάει καρέκλες στον ωκεανό, ώστε οι επιβάτες να τις χρησιμοποιήσουν για να επιπλέουν. Ο Άντριους δεν επέζησε του ναυαγίου και το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.
  • Μπέρναρντ Χιλ ως Καπετάνιος Έντουαρντ Τζον Σμιθ: ο καπετάνιος του Τιτανικού. Ο Σμιθ σχεδίαζε ο Τιτανικός να είναι το τελευταίο του ταξίδι πριν συνταξιοδοτηθεί. Αυτό επηρέασε στην απόφασή του να αυξήσει την ταχύτητα του πλοίου, ώστε να γίνει πρωτοσέλιδο. Αργότερα έγινε γνωστό ότι πήρε αυτή την απόφαση εξαιτίας της μεγάλης εμπειρίας του, που τον οδήγησε στο συμπέρασμα, ότι οτιδήποτε, αρκετά μεγάλο, για να βυθίσει τον Τιτανικό, θα είναι ορατό κι έτσι θα μπορέσουν να το αποφύγουν. Καθώς ο Τιτανικός βουλιάζει, πηγαίνει στη γέφυρα του πλοίου και πεθαίνει όταν τα ορμητικά νερά σπάνε τα τζάμια. Ο τρόπος που πέθανε συχνά αμφισβητείται, δηλαδή, αν πέθανε στη γέφυρα του πλοίου, ή αν πέθανε από το κρύο, καθώς, επίσης, υπάρχουν μαρτυρίες που τον είδαν τελευταία φορά στην πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β. Το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
  • Τζόναθαν Χάιντ ως Τζόσεφ Μπρους Ίσμεϊ: ο πρόεδρος της εταιρίας White Star Line που κατασκεύασε τον Τιτανικό. Ο Ίσμεϊ απεικονίζεται ως υπεροπτικός άνδρας της ανώτερης τάξης και είναι αυτός που έπεισε τον Καπετάνιο Σμιθ να αυξήσει την ταχύτητα του πλοίου με την προοπτική να φτάσει νωρίτερα στη Νέα Υόρκη και τραβήξει τη θετική προσοχή του τύπου. Ενώ αυτές οι πράξεις εμφανίζονται σε δημοφιλείς απεικονίσεις της καταστροφής, δεν στηρίζονται σε αποδείξεις. Παρόλα αυτά, επέζησε του ναυαγίου, όταν επιβιβάστηκε «κρυφά» σε μια από τις σωστικές λέμβους. Κατηγορήθηκε σφοδρά μετά το ναυάγιο και αντιμετώπισε κατηγορίες, όπως δειλός, γιατί εγκατέλειψε το πλοίο, αφήνοντας πίσω εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά.
  • Έρικ Μπρέιντεν ως Τζον Τζέικομπ Άστορ ΙV: επιβάτης α' τάξης και ο πλουσιότερος άνθρωπος μέσα στο πλοίο. Στην ταινία η τελευταία φορά που εμφανίζεται είναι στη μεγάλη σκάλα του πλοίου καθώς τα ορμητικά νερά πλησιάζουν. Στην πραγματικότητα ο Άστορ σκοτώθηκε όταν ένα από τα φουγάρα που κατέρρευσαν έπεσε πάνω του. Η σύζυγός του Μαντελίν Άστορ (Σάρλοτ Κίτον) επέζησε όταν επιβιβάστηκε σε μια από τις τελευταίες σωστικές λέμβους. Η διάσωσή της δεν εμφανίζεται στην ταινία.
  • Μπέρναρντ Φοξ ως Άρτσιμπαλντ Γκρέισι IV: ο Γκρέισι είναι αυτός που κάνει το σχόλιο ότι «γυναίκες και μηχανήματα δεν ταιριάζουν» όταν η Ρόουζ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Στην ταινία ο Γκρέισι απεικονίζεται ως Βρετανός ενώ στην πραγματικότητα ήταν Αμερικανός. Ο Γκρέισι ήταν στο πλοίο μέχρι την τελευταία στιγμή. Μαζί με άλλους δώδεκα περίπου άνδρες στηρίχτηκαν στην αναποδογυρισμένη πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β. Παρέμεινε στη λέμβο μέχρι την αυγή όταν οι σωστικές λέμβοι 4 και 12 γύρισαν πίσω στο ναυάγιο. Επιβιβάστηκε στη νο. 12 και επέζησε του ναυαγίου.
  • Μάικλ Ενσάιν ως Μπέντζαμιν Γκούγγενχαϊμ: Αμερικανός επιχειρηματίας α' τάξης που επιβιβάστηκε στο πλοίο με τη Γαλλίδα ερωμένη του, Λεοντίν Πολίν Ομπέαρ. Τελευταία φορά τον είδαν στη Μεγάλη Σκάλα. Τον άκουσαν να λέει: «Φορέσαμε τα καλά μας και θα πεθάνουμε σαν κύριοι». Δεν επέζησε του ναυαγίου και το σώμα του δεν βρέθηκε και εάν βρέθηκε δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
  • Τζόναθαν Έβανς Τζόουνς ως Γουάλας Χάρτλεϊ: ο βιολιστής της ορχήστρας του Τιτανικού. Πέθανε στο ναυάγιο, παίζοντας μουσική μέχρι την ώρα που τον παρέσυραν τα νερά.
  • Γιούαν Στιούαρτ ως Πρώτος Αξιωματικός Γουίλιαμ Μέρντοκ: ο αξιωματικός που είχε βάρδια τη νύχτα που το πλοίο συγκρούστηκε με το παγόβουνο. Στην ταινία ο Μέρντοκ πυροβολεί τον Τομ Ράιαν και μετά αυτοκτονεί. Στην πραγματικότητα όμως, δεν είναι αποδεδειγμένο πώς ακριβώς πέθανε ο Μέρντοκ. Τελευταία φορά τον είδαν στην καθέλκυση της πτυσσόμενης σωστικής λέμβου Α. Δεν τον ξαναείδε κανείς μετά τη βύθιση του "Τιτανικού" στον Ατλαντικό Ωκεανό. Το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ. Μέρες μετά το ναυάγιο, αρκετά μέλη του πληρώματος και επιβάτες έκαναν λόγο για μια αυτοκτονία που συνέβη λίγο πριν το πλοίο βυθιστεί. Δεν είναι βέβαιο ποιος αυτοκτόνησε. Άλλα μέλη του πληρώματος, συμπεριλαμβανομένου και του Δεύτερου Αξιωματικού Τσαρλς Λαϊτόλερ, είπαν ότι είδαν τον Μέρντοκ να προσπαθεί να ελευθερώσει την πτυσσόμενη σωστική λέμβο Α, στα τελευταία 3 λεπτά λίγο πριν ο Τιτανικός βυθιστεί. Ο διασωθείς ασυρματιστής, Χάρολντ Μπράιντ, αργότερα δήλωσε ότι είδε τον Μέρντοκ μέσα στο νερό κοντά στην πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β, αλλά ήταν ήδη νεκρός.Ο ανιψιός του Μέρντοκ, όταν είδε την ταινία, διαμαρτυρήθηκε για την απεικόνιση του θείου του, καθώς χαλούσε την ηρωική φήμη του Μέρντοκ. Λίγους μήνες αργότερα, ο αντιπρόεδρος της 20th Century Fox πήγε στη Σκωτία, όπου ζούσε ο Μέρντοκ και ζήτησε προσωπικά συγγνώμη και προσέφερε μια δωρεά 5.000 λιρών στο τοπικό λύκειο.
  • Τζόναθαν Φίλιπς ως Δεύτερος Αξιωματικός Τσαρλς Λαϊτόλερ: επέζησε του ναυαγίου, όταν σκαρφάλωσε στην αναποδογυρισμένη πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β. Ο Λαϊτόλερ ήταν ο τελευταίος επιζήσας που επιβιβάστηκε στο σωστικό πλοίο Καρπάθια και ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός που επέζησε της καταστροφής.
  • Μαρκ Λίντσεϊ Τσάπμαν ως Αξιωματικός Χένρι Γουάιλντ: είναι ο αξιωματικός που στην ταινία λίγο πριν πεθάνει σφύριζε να γυρίσουν οι βάρκες πίσω για να σώσουν τους επιβάτες και είναι η δικιά του σφυρίχτρα που χρησιμοποίησε η Ρόουζ. Στην πραγματικότητα είναι άγνωστο το πώς πέθανε ο Γουάιλντ και το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
  • Γιόαν Γκράφαντ ως Πέμπτος Αξιωματικός Χάρολντ Λόου: ο μόνος αξιωματικός που γύρισε πίσω να ψάξει για επιζήσαντες. Στην ταινία ο Λόου έσωσε τη Ρόουζ.
  • Έντουαρντ Φλέτσερ ως Έκτος Αξιωματικός Τζέιμς Μούντι: στην ταινία είναι ο αξιωματικός που επιβιβάζει τους Τζακ και Φαμπρίτσιο λίγο πριν την αναχώρηση του Τιτανικού. Είναι ο μόνος μικρόβαθμος αξιωματικός που δεν επέζησε του ναυαγίου.
  • Τζέιμς Λάνκαστερ ως Πάτερ Τόμας Μπάιλς: ο καθολικός ιερέας του Τιτανικού. Δεν επέζησε του ναυαγίου και το σώμα του, εάν βρέθηκε, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
  • Λιου Πάλτερ και Έλσα Ρέιβεν ως Ίσιντορ και Ίντα Στράους: ζευγάρι α' τάξης. Όταν δόθηκε η ευκαιρία στην Ίντα να μπει σε μια από τις βάρκες, η ίδια αρνήθηκε, λέγοντας πως θέλει να μείνει με το σύζυγό της. Στην ταινία τελευταία φορά εμφανίζονται ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, καθώς τα ορμητικά νερά περνούν από κάτω τους. Στην πραγματικότητα τελευταία φορά τους είδαν να κάθονται στις καρέκλες του καταστρώματος. Το σώμα του Ίσιντορ βρέθηκε ενώ της Ίντα όχι.
  • Μάρτιν Τζάρβις και Ροζαλίντ Άιρς ως Κόσμο και Λούσι Νταφ-Γκόρντον: ένας Σκοτσέζος βαρώνος που επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 1. Αυτός, η σύζυγος του και η γραμματέας του ήταν ανάμεσα στα 12 άτομα στη βάρκα, της οποίας η χωρητικότητα ήταν 40. Κατηγορήθηκε ότι δωροδόκησε το πλήρωμα της βάρκας, ώστε να μη γυρίσει πίσω. Αλλά ύστερα από έρευνα που έγινε για τα αίτια της τραγωδίας αθωώθηκε.
  • Ροσέλ Ρόουζ ως Νοέλ Λέσλι, Κόμισσα του Ροθ: παρότι Κόμισσα, η Λέσλι, που επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 8 βοήθησε στο κουπί και ακόμα φρόντιζε τους επιβάτες τρίτης τάξης.
  • Σκοτ Άντερσον ως Φρέντερικ Φλιτ: ο άνθρωπος που είδε πρώτος το παγόβουνο. Επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 6 και επέζησε του ναυαγίου.
  • Μάρτιν Ιστ ως Ρέτζιναλντ Λι: το άλλο άτομο που μαζί με τον Φλιτ αντίκρισαν το παγόβουνο. Επέζησε του ναυαγίου, όταν επιβιβάστηκε στη σωστική λέμβο νο. 13.
  • Πολ Μπράιτγουελ ως Ρόμπερτ Χίτσενς: ένας από τους 6 αξιωματικούς επιμελητείας και αυτός που βρισκόταν στο τιμόνι τη στιγμή της πρόσκρουσης. Ήταν υπεύθυνος στη σωστική λέμβο νο. 6 και αρνήθηκε να επιστρέψει στο ναυάγιο.
  • Σάιμον Κρέιν ως Τέταρτος Αξιωματικός Τζόσεφ Μπόξχαλ: ο αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος της σωστικής λέμβου νο. 2.
  • Γκρέγκορι Κουκ ως Τζακ Φίλιπς: βοηθός ασυρματιστής, τον οποίο ο Καπετάνιος Σμιθ διέταξε να στείλει σήμα SOS. Επέζησε του ναυαγίου όταν σκαρφάλωσε στην πτυσσόμενη σωστική λέμβο Β, αλλά πέθανε λίγες ώρες αργότερα από εξάντληση.
  • Λίαμ Τουόχι ως Αρχιφούρναρης Τσαρλς Τζάγκιν: ο Τζάγκιν εμφανίζεται στην ταινία, στην πρύμνη του πλοίου μαζί με τον Τζακ και τη Ρόουζ, όταν αυτό βυθίζεται, πίνοντας μπράντυ από ένα φλασκί. Σύμφωνα με την ομολογία του ίδιου του Τζάγκιν, ήταν πάνω στο πλοίο μέχρι την τελευταία στιγμή και βρέθηκε στο νερό χωρίς καν να βρέξει το κεφάλι του. Παραδέχτηκε επίσης ότι δεν κρύωνε σχεδόν καθόλου, πιθανότατα λόγω του αλκοόλ.
  • Τέρι Φορέσταλ ως Μηχανικός Τζόσεφ Γ. Μπελ: ο Μπελ και οι άντρες του εργάζονταν μέχρι το τελευταίο λεπτό για να κρατήσουν τα φώτα και το ρεύμα, ώστε να μπορούν να στέλνουν σήματα κινδύνου. Ο Μπελ όπως και όλοι οι μηχανικοί του πλοίου χάθηκαν στο ναυάγιο.