Η τρομακτική ιστορία της βίλας Σαν Μαρτίνο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι

Ο μαρκήσιος Καμίλο Κασάτι Στάμπα ήταν ψηλός, μελαχρινός, έμπειρος κυνηγός, σπουδαίος ιππέας και είχε αμύθητη περιουσία. Καταγόταν από μια οικογένεια ευγενών Λομβαρδών που είχε αναδειχθεί τον 15ο αιώνα και ο Καμίλο είχε κληρονομήσει μεγάλες εκτάσεις γης, πολυτελή κτήρια και διαμερίσματα στη Ρώμη και στο Μιλάνο (μεταξύ αυτών ήταν η βίλα Σαν Μαρτίνο, ένα κτήμα 90 εκταρίων με ένα υπέροχο παλάτι του 18ου αιώνα, το οποίο το 1974 έγινε κατοικία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι). Κατείχε επίσης το νησί Ζανόνε στο Τυρρηνικό Πέλαγος, μεταξύ Ρώμης και Νάπολης, που περιλάμβανε μια έπαυλη.

Ο μαρκήσιος Καμίλο Κασάτι Στάμπα είχε παντρευτεί μια Ναπολιτάνα χορεύτρια και είχε αποκτήσει μαζί της μια κόρη, τη μαρκησία Άννα Μαρία. Αλλά τα πάντα ανατράπηκαν στη ζωή του, όταν γνώρισε την Άννα Φαλαρίνο. Η Φαλαρίνο ήταν μια όμορφη, μελαχρινή, ταπεινής καταγωγής, που είχε εγκαταλείψει το πατρικό της στην κεντρική Ιταλία για να αναζητήσει την τύχη της. Πρόθεσή της ήταν να κάνει καριέρα ηθοποιού στη Ρώμη, αλλά δε στάθηκε το ίδιο τυχερή όπως άλλοι θρύλοι του ιταλικού κινηματογράφου ταπεινής καταγωγής σαν τη Σοφία Λόρεν. Η μόνη ταινία που έπαιξε ήταν «Ο Τοτό Ταρζάν», το 1950, που δε λειτούργησε ως εφαλτήριο καριέρας.

Η τύχη της άλλαξε όταν γνώρισε τον Τζουζέπε «Πεπίνο» Ντρόμι, έναν πλούσιο και γενναιόδωρο 28χρονο μηχανικό, ο οποίος την παντρεύτηκε. Η Φαλαρίνο άρχισε να συχνάζει σε πάρτι και εκδηλώσεις και το 1958 στις Κάννες γνώρισε τον διάσημο Δομινικανό playboy Πορφίριο Ρουμπιρόζα, που την ερωτεύτηκε και προσπάθησε να την αποπλανήσει σε ένα πάρτι. Ο Πεπίνο προσβλήθηκε και ήρθε σε έντονη αντιπαράθεση με τον Ρουμπιρόζα. Ο Καμίλο Κασάτι που ήταν επίσης παρών στο πάρτι προσπάθησε να ηρεμήσει τους δύο άνδρες και τότε ήταν που οι ζωές του Καμίλο και της Άννας διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά. Ο Καμίλο και η Άννα ερωτεύτηκαν παράφορα και αφού ακυρώθηκαν οι γάμοι τους, χάρη στην επιρροή του μαρκήσιου και πολλά χρήματα, παντρεύτηκαν το 1959.

Τότε ξεκίνησε η περίεργη σχέση τους. Τη νύχτα του γάμου τους, ο μαρκήσιος ζήτησε από τη γυναίκα του να κάνει σεξ με έναν σερβιτόρο μπροστά του, ενώ ο ίδιος τα κατέγραφε όλα στο ημερολόγιο του. Για τον μήνα του μέλιτος έγραφε: «Η Άννα ήταν υπέροχη. Κατάλαβε αμέσως. Διασκέδασε πολύ». Η σεξουαλική επαφή με όμορφους νεαρούς, ενώ ο Κασάτι παρακολουθούσε, έβγαζε φωτογραφίες και έγραφε στο σημειωματάριο με το πράσινο βελούδινο, έγινε συνήθης πρακτική για το ζευγάρι. Συνήθως, ο μαρκήσιος επέλεγε τους εραστές της Άννας, που ήταν νέοι, όμορφοι και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Μερικές φορές έψαχναν μαζί έξω από μπαρ. «Σήμερα η Άννα μου έδωσε μεγάλη χαρά. Έκανε έρωτα με έναν νεαρό στρατιώτη με τόσο αποτελεσματικό τρόπο που από μακριά έχω συμμετάσχει στην πράξη. Μου κόστισε 30.000 λιρέτες, αλλά άξιζε τον κόπο», έγραφε ο μαρκήσιος στο ημερολόγιό του.

Έγιναν ένα πολύ δημοφιλές ζευγάρι. Ήταν καλεσμένοι σε όλα τα πάρτι, σε κυνηγετικούς κύκλους, έπαιζαν μπριτζ και διοργάνωναν και οι ίδιοι πάρτι και κυνήγι στα δικά τους ακίνητα, όπως στο νησί Ζανόνε. Το ζευγάρι στη διάρκεια του καλοκαιριού έμενε σε αυτό το βραχώδες νησί, στη βίλα που βρίσκεται στην κορυφή. Εκεί έκαναν ξέφρενα πάρτι με πολύ ποτό και ομαδικό σεξ που κρατούσαν μέχρι το πρωί.

Όλα όμως άλλαξαν τον Ιανουάριο του 1970, όταν η Άννα Φαλαρίνο γνώρισε τον Μάσιμο Μινορέντι, τον 25χρονο ηγέτη της φασιστικής νεολαίας, ο οποίος είχε εμφανιστεί για λίγο σε ταινίες πορνό και εργαζόταν ως συνοδός μεγαλύτερων εύπορων κυριών. Η Φαλαρίνο άρχισε να βλέπει τη Μινορέντι χωρίς να είναι παρών ο σύζυγός της. Η γνωριμία ξεκίνησε ως σεξουαλική συνάντηση, αλλά μετατράπηκε σε κάτι περισσότερο. Η Άννα και ο Μάσιμο ερωτεύτηκαν. Ο μαρκήσιος σημείωσε στο ημερολόγιό του: «Αυτό δεν ήταν μέρος του παιχνιδιού. Είναι η πρώτη φορά που η γυναίκα μου με απάτησε με την καρδιά της».

Στις 30 Αυγούστου 1970 ο μαρκήσιος που είχε πάει για κυνήγι τηλεφώνησε στη γυναίκα του. Στο τηλέφωνο απάντησε ο Μινορέντι. Λίγο αργότερα, ο μαρκήσιος επέστρεψε στο διαμέρισμά του και ζήτησε από τους υπηρέτες να μην τον ενοχλήσουν. Έγραψε στο ημερολόγιό του: «Amore mio, συγχώρεσέ με, αλλά αυτό που θα κάνω, πρέπει να το κάνω. Αντίο, μόνη χαρά της ζωής μου». Αυτή ήταν η τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιό του. Ο μαρκήσιος πήρε ένα από τα όπλα του και πήγε στο σαλόνι, όπου τον περίμεναν η Φαλαρίνο και ο Μινορέντι. Έριξε τρεις σφαίρες στη Φαλαρίνο που πέθανε ακαριαία, δύο τον Μινορέντι που προσπάθησε μάταια να προστατευθεί κάτω από ένα τραπέζι και μετά έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε.

Οι δυο δολοφονίες και η αυτοκτονία του Κασάτι προβλήθηκαν από τον Τύπο ως «Το έγκλημα που συγκλόνισε την Ιταλία». Δημοσιεύτηκαν τουλάχιστον 1.500 γυμνές φωτογραφίες της Φαλαρίνο και μια μεγάλη εφημερίδα πρόσφερε 400.000 λιρέτες για 12 φωτογραφίες -σε αυτην σχεδόν την τιμή αγόρασε αργότερα ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι τη βίλα Σαν Μαρτίνο του Κασάτι. Το περιοδικό MEN πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα με προκλητικές φωτογραφίες της Άννας Φαλαρίνο στο εξώφυλλο.

Καθολική κληρονόμος του μαρκήσιου Κασάτι ήταν η κόρη του Άννα Μαρία, από τον πρώτο του γάμο, η οποία δεν είχε πρόσβαση στην κληρονομιά της επειδή ήταν ανήλικη την εποχή των εγκλημάτων. Τη διαχείριση της περιουσίας της είχαν δύο κηδεμόνες: ο Τζόρτζιο Μπεργκαμάσκο (που σύντομα διορίστηκε υπουργός στην κυβέρνηση του Τζούλιο Αντρεότι) και ο νεαρός και φιλόδοξος δικηγόρος Σεζάρε Πρεβίτι. Όταν το 1972 η Άννα Μαρία έγινε 21 ετών, αποφάσισε να βάλει προς πώληση τα ακίνητα του πατέρα της και αργότερα μετακόμισε στη Βραζιλία. Ο Πρεβίτι υπακούοντας στις επιθυμίες της σύντομα βρήκε αγοραστή για τη βίλα Σαν Μαρτίνο, που ήταν διατεθειμένος να πληρώσει μόνο 500 εκατομμύρια λιρέτες (περίπου 280.000 δολάρια) με τη μορφή μετοχών στην κατασκευαστική του εταιρεία.

Το όνομά του ήταν Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο Πρεβίτι τη συμβούλεψε να πουλήσει και η Άννα Μαρία εμπιστεύτηκε τις συμβουλές του. Η βίλα Σαν Μαρτίνο, μαζί με τη βιβλιοθήκη χιλιάδων τόμων, έπιπλα και έργα τέχνης μεγάλης αξίας, πέρασε στα χέρια του νεαρού Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η Άννα Μαρία έλαβε μια χούφτα μετοχές που (όπως τη διαβεβαίωσαν) άξιζαν 1,7 δισεκατομμύρια λιρέτες. Όταν αργότερα, από τη Βραζιλία, η Άννα Μαρία αποφάσισε να τις πουλήσει, προέκυψε μόνο ένας αγοραστής: ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος τις πήρε πίσω στη μισή τιμή. Σήμερα η βίλα Σαν Μαρτίνο αποτιμάται στα 57 εκατομμύρια δολάρια.

Η Άννα Μαρία ζει ακόμα στο εξωτερικό με την οικογένειά της και δεν επέστρεψε ποτέ στην Ιταλία. Δε θέλει να έχει καμία σχέση με την ιστορία του πατέρα της. Ο Πρεβίτι ήταν το δεξί χέρι και δικηγόρος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έγινε υπουργός Άμυνας στην πρώτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι και βουλευτής με τη Forza Italia. Μετά από μια καριέρα γεμάτη σκάνδαλα, το 2006 φυλακίστηκε για δωροδοκία δικαστών.

Τα εγκλήματα και η αυτοκτονία του μαρκήσιου Κασάτι γέννησαν πολλά ερωτήματα και θεωρίες. Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση της συμπεριφοράς του Κασάτι προέρχεται από τον ψυχαναλυτή Εμίλιο Σερβάντιο που κάνει λόγο για «ηθικό μαζοχισμό». Ο Κασάτι όχι μόνο απολάμβανε που η γυναίκα του έκανε σεξ με άλλους άντρες, αλλά το φωτογράφιζε, το κατέγραφε, το απαιτούσε και το προωθούσε με κάθε ευκαιρία. Θεωρεί ότι ο μαρκήσιος ήταν ηδονοβλεψίας, σαδομαζοχιστής και πιθανώς είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις. Πρόβαλε το θηλυκό του στοιχείο στη γυναίκα και η επαφή γινόταν αληθινά ομοφυλοφιλική. Είχε επίσης ένα σαδομαζοχιστικό χαρακτηριστικό. Ένιωθε τον εαυτό του ως θύμα, ως προδομένο σύζυγο. Ο Κασάτι δεν ήταν από τους άνδρες που τους αρέσει να τους δέρνουν, αλλά ικανοποιούσε τον «ηθικό μαζοχισμό» του.

Δυο ακόμη πληροφορίες που ίσως φωτίζουν πτυχές της ζωής των ηρώων αυτής της ιστορίας:

• Η Άννα Φαλαρίνο, όπως αποκάλυψε αργότερα η ανιψιά της, είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά σε ηλικία 12 ετών από τον ιερέα της ενορίας της.
• Ο πατέρας του μαρκήσιου Κασάτι υπήρξε παντρεμένος με την Λουίζα Αντέλ Ρόζα Μαρία Αμάν, την εκκεντρική προστάτιδα καλλιτεχνών που υπήρξε η πιο πλούσια ανήλικη στην Ευρώπη, και σε όλη τη διάρκεια του γάμου τους διατηρούσαν χωριστές κατοικίες. Ανάμεσα στους εραστές της Αντέλ ήταν και ο επιφανής Ιταλός εθνικιστής, ποιητής και λογοτέχνης, Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούτσιο που ο ρόλος του στην πολιτική είναι αμφιλεγόμενος λόγω την επιρροής του στον ιταλικό φασισμό.

Το 2020, η συγγραφέας Μαρία Πία Σελβάτζιο δημοσίευσε το βιβλίο της Το έγκλημα της οδού Πουτσίνι, προσφέροντας μια μυθοποιημένη αφήγηση του εγκλήματος -μια παραγωγή ταινίας βασισμένης στο βιβλίο δεν υποποιήθηκε. Επίσης το 2020 κυκλοφόρησε το «L'affaire Casati Stampa», στο οποίο ο συγγραφέας του Νταβίντ Αμάντε υποστηρίζει ότι «στην πραγματικότητα, υπήρχε μια μεγάλη ιστορία αγάπης πίσω από το έγκλημα, αλλά μιας αγάπης που δεν ήταν κομφορμιστική».

Ακούστε εδώ τα Podcast «Criminal minds» της Μιμής Φιλιππίδη