Εκλογές Γαλλία: Τα σενάρια για τον επόμενο πρωθυπουργό, τα ονόματα και συσχετισμοί
Η επομένη του δεύτερου γύρου των εκλογών στη Γαλλία, αποτελεί ημέρα έντονων διεργασιών και πολιτικής ρευστότητας, καθώς ξεκινά ο αγώνας για τον σχηματισμό της νέας πλειοψηφίας. Σήμερα (8.7) το Politico επιχειρεί να αναδείξει τα πρόσωπα που προκρίνονται για την ανάληψη της πρωθυπουργίας και καταγράφει τους συσχετισμούς στους 4 συνδυασμούς.
Όπως σημειώνει, η επιλογή του μελλοντικού πρωθυπουργού της Γαλλίας ανήκει επίσημα στον πρόεδρο της χώρας, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν δεσμεύεται νομικά από τα αποτελέσματα των εκλογών, αν και η πολιτική συνήθεια επιτάσσει ο αρχηγός της κυβέρνησης να επιλέγεται από τις τάξεις της ισχυρότερης πολιτικής δύναμης ή συνασπισμού. Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιον θα προτείνει η αριστερά για να υπηρετήσει ως πρωθυπουργός. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο επέλεξε να μην έχει υποψηφιότητα, σε αντίθεση με το Εθνικό Συλλαλητήριο με τον πρόεδρό του Τζόρνταν Μπαρντέλα και τον συνασπισμό υπέρ του Μακρόν, με επικεφαλής τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκάμπριελ Ατάλ. Ο λόγος ήταν απολύτως σαφής: Δεν θα μπορούσαν να καταλήξουν σε συναίνεση για το θέμα.
Politico: Ποια ονόματα «ακούγονται» για την πρωθυπουργία στη Γαλλία
Το κίνημα του Μελανσόν «Ανυπότακτη Γαλλία», το πιο ριζοσπαστικό από τα τέσσερα κύρια κόμματα του συνασπισμού, προβλέπεται να λάβει τις περισσότερες έδρες μεταξύ των αριστερών ομάδων. Η δύναμή τους στο κοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την ισχυρή εμφάνιση του Μελανσόν στις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές, θα δώσει επιχειρήματα στο LFI για να ισχυριστεί ότι ο μελλοντικός αρχηγός της κυβέρνησης θα πρέπει να προέρχεται από τις τάξεις τους.
Εάν δινόταν η επιλογή στο LFI, η προφανής επιλογή θα ήταν πιθανότατα ο ίδιος ο Μελανσόν — αλλά δεδομένης της σκληροπυρηνικής στάσης σε θέματα που αφορούν από την οικονομία έως τον πόλεμο στη Γάζα, προκαλεί ανησυχία στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Άλλωστε οι επικεφαλής από άλλα μέλη του Νέου Λαϊκού Μετώπου ήταν ανένδοτοι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ότι δεν θα υποστήριζαν τον 72χρονο ηγέτη για πρωθυπουργό. Αλλά και ο Μελανσόν είπε ότι δεν θα «επιβληθεί» σε ηγετικό ρόλο. Άλλα ονόματα πιστών του LFI έχουν προβληθεί, όπως ο συντονιστής του κινήματος Μανουέλ Μπομπάρ, η πρόεδρος της ομάδας του στο κοινοβούλιο Ματθίλδη Πανό, η ανερχόμενη στην πολιτική σκηνή Κλεμένς Γκουτέ, ή ο Ερίκ Κονκερέλ, πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Η πρώτη πρόκληση για τον Μελανσόν και την ηγεσία των συμμάχων του θα μπορούσε να προέλθει από βουλευτές που κάποτε πολέμησαν στο πλευρό του τρεις φορές υποψήφιου για την προεδρία, αλλά έκτοτε έκοψαν τους δεσμούς τους μαζί του. Τέτοιοι υποψήφιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είναι ιδεολογικά εναρμονισμένοι με τον κυρίαρχο κλάδο του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ενώ θεωρούνται λιγότερο διχαστικοί από τον Μελανσόν. Αυτά περιλαμβάνουν τον Φρανσουά Ρουφέν έναν πρώην δημοσιογράφο και σκηνοθέτη που προσβλέπει σε μια υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές, ο οποίος επέκρινε το LFI για αυτό που περιέγραψε ως έλλειψη προσέγγισης στις αγροτικές περιοχές της Γαλλίας και αποκάλεσε τον Μελανσόν, «υποχρέωση».
Ο Φρανσουά Ρουφέν, πρώην δημοσιογράφος και σκηνοθέτης που προσβλέπει σε υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές, επέκρινε το LFI για αυτό που περιέγραψε ως έλλειψη προσέγγισης στις αγροτικές περιοχές της Γαλλίας. Η Κλεμεντίν Οτέν, η οποία ήταν μέλος της ομάδας LFI στα δύο προηγούμενα νομοθετικά σώματα, αλλά ασκούσε ολοένα και πιο επικριτική στάση απέναντι στον Μελανσόν, θα μπορούσε παρομοίως να υποστηρίξει τον εαυτό της. Η Οτέν είπε τον περασμένο μήνα ότι «γνωρίζει» ότι είναι «μια από αυτές που μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι πρωθυπουργός σε περίπτωση νίκης».
Το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έφτασε στο χαμηλό του σημείο το 2022, όταν σημείωσε 1,7% στις προεδρικές εκλογές. Αλλά έκτοτε ξεκίνησε μια απροσδόκητη αναβίωση, με αποκορύφωμα την ισχυρή της εμφάνιση στις ευρωπαϊκές εκλογές, όπου τερμάτισε πρώτο μεταξύ των αριστερών δυνάμεων με σχεδόν 14 % των ψήφων. Οι Σοσιαλιστές έχουν ενισχύσει την παρουσία τους στο κοινοβούλιο και έχουν κλείσει το χάσμα με το ριζοσπαστικό LFI του Μελανσόν. Θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα λάβουν υποστήριξη από τους Πράσινους σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν τη Ανυπότακτη Γαλλία, να πάρει τον έλεγχο.
Πιθανοί υποψήφιοι θα μπορούσαν να προέλθουν από τη νέα γενιά σοσιαλδημοκρατών, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού αρχηγού του Σοσιαλιστικού Κόμματος Olivier Faure, του απερχόμενου προέδρου της ομάδας του Boris Vallaud ή του επικεφαλής υποψηφίου στις ευρωεκλογές Raphaël Glucksmann. Ο 48χρονος Vallaud, εξελέγη για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο το 2017. Σπούδασε δίπλα στον Μακρόν στην κορυφαία σχολή δημοσίων υπαλλήλων της Γαλλίας και, όπως ο σημερινός πρόεδρος, υπηρέτησε στο παρελθόν ως αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας των Ηλυσίων. Αλλά ένας πρώην πρωταθλητής θα μπορούσε επίσης να προσπαθήσει να πει: ο Φρανσουά Ολάντ, ο πρώην σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας, πρόκειται να επιστρέψει αφού κέρδισε την κούρσα στην πρώην εκλογική του περιφέρεια, και θα γίνει μόνο ο δεύτερος πρόεδρος στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας που επανέρχεται στην Εθνοσυνέλευση αφού είχε διατελέσει αρχηγός του κράτους.
Επικρατέστερος: Μπορίς Βαλό
Ένας τρόπος για να αποφευχθούν οι διαφωνίες μεταξύ των κομμάτων θα μπορούσε να είναι η επιλογή της αριστεράς από κάποιον εκτός της πολιτικής σκηνής. Ο σοσιαλδημοκρατικός ευρωβουλευτής Glucksmann έθεσε αυτή την επιλογή στο τραπέζι τον περασμένο μήνα, προβάλλοντας τον Laurent Berger, πρώην ηγέτη του μεταρρυθμιστικού συνδικάτου CFDT. Ο Μπέργκερ αναγνωρίζεται επίσης, τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά, για την ικανότητά του να δημιουργεί συναίνεση και να γεφυρώνει τα κενά.
12°
