Βρετανία: Θα σπάσει ο Σούνακ την κατάρα των πρωθυπουργών για μερικά φεγγάρια μόνο;

Γιατί τώρα; Και –κυρίως- γιατί δεν μακροημερεύουν οι βρετανοί πρωθυπουργοί την τελευταία δεκαετία; Σ’ αυτά τα δύο ερωτήματα καλείται να απαντήσει πλέον ο Ρίσι Σούνακ που χθες προκήρυξε πρόωρες εκλογές και τώρα θα φανεί αν καταφέρει να σπάσει την κατάρα των προκατόχων του που δεν αξιώθηκαν να εξαντλήσουν τετραετία.  

Στο «γιατί τώρα;» ο Σούνακ και η ομάδα του απάντησαν πρακτικά με ένα «γιατί όχι τώρα;», καθώς αν περίμενε λίγο ακόμη, τα πράγματα μόνο θα χειροτέρευαν. Και επίσης, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί και το Politico, ο Σούνακ θα μείνει στην ιστορία «έχοντας συμπληρώσει δύο αξιοσέβαστα χρόνια στο Νο10».

Το έγκυρο πολιτικό site το σημειώνει αυτό, γνωρίζοντας απ’ έξω το βιογραφικό των τριών προηγούμενων πρωθυπουργών της που μετά βίας άντεξαν μία θητεία ή δεν την ολοκλήρωσαν καν.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον κατακρημνίστηκε μετά από 6 χρόνια, με το Brexit να καταπίνει τη χώρα και με τον ίδιο να μη συνέρχεται ποτέ από το σκάνδαλο των στενών επαφών με τον εκδότη – γίγαντα που ακούει στο όνομα Ρούπερτ Μέρντοχ.

Μετά ήρθε στο τιμόνι της Αγγλίας η Τερέζα Μέι – άντεξε 3 χρόνια και 11 μέρες ακριβώς στην πρωθυπουργική καρέκλα, έκανε όσες γκάφες πρόλαβε, δεν αντιμετώπισε ποτέ τους πολιτικούς της αντιπάλους, δεν τα κατάφερε (καθόλου) στις διεθνείς σχέσεις ειδικά μετά το δημοψήφισμα για το Brexit το 2016 και τελικά παραιτήθηκε ταπεινωμένη, όσο και ανακουφισμένη τον Ιούλιο του 2019.

Θα τη διαδεχθεί ο Μπόρις Τζόνσον, ο «κλόουν της πολιτικής» κατά τον Guardian που θα αντέξει για περίπου τρία χρόνια στον πρωθυπουργικό θώκο και θα «υπογράψει» όσα σκάνδαλα άντεχε: πάρτι ενώ μέσω πανδημίας, καταστροφικοί χειρισμοί στην οικονομία, υποθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης υπουργών του, απ’ όλα είχε το μενού και η παραίτησή (του) αργούσε.

Θα ακολουθούσε η Λιζ Τρας που κάποιοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως «Θάτσερ του 21ου αιώνα». Καμία σχέση: θα αντέξει στην πρωθυπουργική καρέκλα για μόλις 44 ημέρες και με την παραίτησή της στις 20 Οκτωβρίου του 2022 –εν μέσω σφοδρών αναταράξεων στη βρετανική κυβέρνηση- θα γίνει η πιο βραχύβια πρωθυπουργός στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Τα τελευταία χρόνια οι βρετανοί πρωθυπουργοί δεν μακροημερεύουν και υπάρχουν αρκετοί λόγοι γι' αυτό

Κάτι λιγότερο από τρία χρόνια άντεξε και ο Γκόρντον Μπράουν (συγκεκριμένα από τον Ιούνιο του 2007 έως τον Μάιο του 2010) των Εργατικών, καθώς ενεπλάκη σε σκάνδαλο παράνομων εξόδων τόσο βουλευτών του, όσο και δικά του, που έφτασαν να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 93 εκατομμύρια στερλίνες, κάτι παραπάνω από 100 εκ. ευρώ.

Οπότε και για να επιστρέψουμε στο σήμερα, ο πειρασμός για τον Σούνακ να παραμείνει στην εξουσία κάπως περισσότερο ήταν μεγάλος, όπως και η ελπίδα (του) ότι θα προκύψει κάτι για να τον σώσει από την εκλογική συντριβή που προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του στην κυβέρνηση.

«Θα μπορούσε να είναι μια ριψοκίνδυνη στρατηγική - οι Συντηρητικοί βρίσκονται 20 μονάδες πίσω από το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα στις δημοσκοπήσεις», επισημαίνει το Politico και συνεχίζει: «Αλλά με το στοιχείο του αιφνιδιασμού να αποτελεί ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα που απομένουν σε μια βρετανική κυβέρνηση που αντιμετωπίζει δύσκολες εκλογές, φαίνεται ότι ο Σούνακ αποφάσισε να ρισκάρει στη θεωρία ότι οι προοπτικές δεν θα είναι ποτέ καλύτερες από αυτό το καλοκαίρι για να αντιμετωπίσει τους ψηφοφόρους».

Ο Σούνακ έχει τόσους λόγους να θέλει να μείνει όσους και να φύγει...

Αλλά γιατί τώρα και όχι τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο; Γιατί τέτοια βιασύνη εκ μέρους του Σούνακ;

Λίγη παρατηρητικότητα θα έδειχνε ότι το πρωί της ίδιας μέρας που ο Σούνακ αποφάσισε να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές, η Βρετανική Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωνε ότι ο πληθωρισμός είχε τελικά φτάσει στον σημαντικό στόχο του 2%, με τους αξιωματούχους να χαιρετίζουν την ανάπτυξη ως «καταιγιστική». Αυτό σημαίνει ότι οι Συντηρητικοί μπορούν πλέον να πάνε στις εκλογές με σταθερές τιμές τροφίμων και λογαριασμούς ενέργειας, με τους ψηφοφόρους να αισθάνονται επιτέλους τον αντίκτυπο των δύο περικοπών του καγκελάριου Τζέρεμι Χαντ στην εθνική ασφάλιση. Οι μισθοί είναι κάπως καλύτεροι, η ανεργία για την ώρα σε σχετικά χαμηλό ποσοστό και η μεταναστευτική πολιτική μπαίνει επιτέλους σε εφαρμογή.

Όλα τα παραπάνω είναι ρευστά. Αργότερα μέσα στο καλοκαίρι αυτή η κάπως σταθεροποιημένη εικόνα μπορεί να αρχίσει να λιώνει σαν τα ρολόγια του Νταλί. Και επίσης, υπάρχει και ο παράγοντας που λέει ότι ο Σούνακ δεν καλοπερνάει ακριβώς στο «10» της Ντάουνινγκ Στριτ. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση, όντως παρέλαβε χάος και ό,τι μπόρεσε –εν μέσω σκληρών επικρίσεων- έκανε. Ενδεχομένως να επιθυμεί μία αξιοπρεπή έξοδο από το πολιτικό φούρνο μικροκυμάτων στον οποίο μπήκε, επιβεβαιώνοντας τη βρετανική κατάρα που τα τελευταία χρόνια δεν αφήνει πρωθυπουργό για καιρό στη θέση του. Και φυσικά από κάπου γελάει η Θάτσερ.