Σαν σήμερα 21 Μαΐου οι ταραχές της Λευκής Νύχτας στο Σαν Φρανσίσκο για τη δολοφονία του Χάρβεϊ Μιλκ - Η απόφαση του δικαστηρίου για μια από τις πιο ηχηρές ΛΟΑΤΚΙ φωνές
Η απόφαση του δικαστηρίου για την δολοφονία του Δημάρχου της πόλης του Σαν Φρανσίσκο, Τζορτζ Μόσκοουν, και του δημοτικού συμβούλου, Χάρβεϊ Μιλκ, οδήγησε χιλιάδες πολίτες στους δρόμους της πόλης για να διαμαρτυρηθούν. Η δολοφονία του Μιλκ, ένας από τους πρώτους ανοιχτά ομοφυλόφιλους εκλεγμένους αξιωματούχους στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον Νταν Γουάιτ, έπεσε «στα μαλακά» υποστηριζόμενος από την αστυνομία της πόλης και συντηρητικούς κύκλους της. Το δικαστήριο πείθεται πως για όλα φταίει ένα κεϊκάκι, το Twinkie και τότε αρχίζουν οι ταραχές της «Λευκής Νύχτας». Το ημερολόγιο έγραφε 21 Μαΐου 1979, μία ημέρα σαν σήμερα.
Οι ταραχές του Σαν Φρανσίσκο μετά τη δολοφονία του Χάρβεϊ Μιλκ
Η gay κοινότητα του Σαν Φρανσίσκο είχε μια μακροχρόνια σύγκρουση με το αστυνομικό τμήμα του Σαν Φρανσίσκο. Η ιδιότητα του Γουάιτ ως πρώην αστυνομικού ενέτεινε την οργή της κοινότητας. Οι αρχικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν ως ειρηνική πορεία στην περιοχή Κάστρο του Σαν Φρανσίσκο. Αφού το πλήθος έφτασε στο δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο, άρχισε η βία. Τα γεγονότα προκάλεσαν υλικές ζημιές αξίας εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων στο Δημαρχείο και στη γύρω περιοχή, καθώς και τραυματισμούς αστυνομικών και ταραχοποιών.
Αρκετές ώρες μετά τη διάλυση της εξέγερσης, η αστυνομία πραγματοποίησε επιδρομή αντιποίνων σε ένα γκέι μπαρ. Τις επόμενες ημέρες, οι ηγέτες των ομοφυλόφιλων αρνήθηκαν να απολογηθούν για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Αυτό οδήγησε σε αύξηση της πολιτικής δύναμης της γκέι κοινότητας, η οποία κορυφώθηκε με την εκλογή της δημάρχου Ντιάν Φάινσταϊν για πλήρη θητεία τον επόμενο Νοέμβριο. Ανταποκρινόμενη σε μια προεκλογική υπόσχεση, η Φάινσταϊν διόρισε έναν φιλο-γκέι αρχηγό της αστυνομίας, γεγονός που αύξησε την πρόσληψη ομοφυλόφιλων στο αστυνομικό σώμα και μείωσε τις εντάσεις.
Ποιος ήταν ο Χάρβεϊ Μιλκ και γιατί δολοφονήθηκε
Ο Χάρβεϊ Μιλκ ήταν ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος που εξελέγη σε δημόσιο αξίωμα στην πολιτεία της Καλιφόρνιας το 1977, ενώ είναι ο άνθρωπος που παράγγειλε τη δημιουργία της σημαίας των ΛΟΑΤΚΙ με το ουράνιο τόξο.
Με τη στάση του, έδωσε μια δυνατή γροθιά στο στομάχι της πουριτανικής αμερικανικής κοινωνίας η οποία κατά κύριο λόγο θεωρούσε εκείνη την εποχή την ομοφυλοφιλία ψυχική ασθένεια.
Γεννήθηκε το 1930 στη Νέα Υόρκη από εβραϊκή οικογένεια. Σπούδασε μαθηματικά στο College for Teachers at Albany της Νέας Υόρκης. Μετά την αποφοίτησή του, υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στον Πόλεμο της Κορέας. Ήταν επί τέσσερα χρόνια στο Ναυτικό, προτού υποχρεωθεί να φύγει από το σώμα εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού του.
Στις 8 Ιανουαρίου 1978 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος (supervisor) με το Δημοκρατικό Κόμμα στο Σαν Φρανσίσκο. Ήταν ο πρώτος Αμερικανός ανοιχτά ομοφυλόφιλος εκλεγμένος πολιτικός.
Η σημαία των ΛΟΑΤΚΙ
Στο τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μιλκ ήταν μια από τις πιο ενεργές και πιο ηχερές φωνές του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος.
Μάλιστα, ήταν ο άνθρωπος που παράγγειλε το 1978 από τον επίσης πρώην στρατιωτικό και ομοφυλόφιλο Γκίλμπερτ Μπέικερ να σχεδιάσει ένα χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο έμβλημα που θα αντιπροσώπευε την γκέι κοινότητα.
Η πρώτη σημαία που σχεδίασε ο Μπέικερ για τους ΛΟΑΤ είχε οκτώ λωρίδες με οκτώ διαφορετικά χρώματα. Το καθένα συμβόλιζε κάτι ξεχωριστό: το ροζ ήταν η σεξουαλικότητα, το κόκκινο η ζωή, το πορτοκαλί η επούλωση, το κίτρινο το φως του ήλιου, το πράσινο η φύση, το τιρκουάζ η μαγεία, το μπλε η γαλήνη και το μωβ το πνεύμα.
Μόλις έγιναν τα αποκαλυπτήρια, ο Χάρβεϊ Μιλκ ενθουσιάστηκε. Αποφάσισε να συστήσει τη νέα σημαία στο ευρύ κοινό κατά τη διάρκεια της παρέλασης υπερηφάνειας της 25ης Ιουνίου του 1978 στο Σαν Φρανσίσκο.
Για πρώτη φορά στην εκδήλωση υπήρχαν μερικά χειροποίητα πανιά στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η μαζική αποδοχή του σχεδίου την ημέρα εκείνη συνέβαλε στην άτυπη καθιέρωσή του ως επίσημου συμβόλου της κοινότητας.
Η δολοφονία του Μιλκ από τον Νταν Γουάιτ
Ο Νταν Γουάιτ ήταν συντηρητικός, πρώην αστυνομικός και μέλος του δημοτικού συμβουλίου, που είχε συγκρουστεί πολλές φορές με τον Μιλκ κατά τη διάρκεια της θητείας τους στο δημοτικό συμβούλιο Τον Νοέμβριο του 1978, ο Γουάιτ παραιτήθηκε από τη θέση του, αλλά στη συνέχεια άλλαξε γνώμη και ζήτησε να επανέλθει. Ο δήμαρχος Μοσκόουν αρνήθηκε το αίτημα του Γουάιτ και ο Μιλκ πίεζε κατά του επαναδιορισμού.
Έτσι, στις 27 Νοεμβρίου, ο Γουάιτ εισέβαλε στο Δημαρχείο από ένα παράθυρο του υπογείου, προκειμένου να αποφύγει τους ανιχνευτές μετάλλου και πυροβόλησε τους δύο άνδρες στα γραφεία τους, σκοτώνοντάς τους ακαριαία.
Ο Γουάιτ κατηγορήθηκε για φόνο πρώτου βαθμού με «ειδικές περιστάσεις», που θα επέτρεπε τη θανατική ποινή. Οι περιστάσεις που ισχυρίστηκαν στην υπόθεση αυτή ήταν ότι ο δήμαρχος Μοσκόουν είχε σκοτωθεί προκειμένου να εμποδιστεί ο διορισμός κάποιου για να καλύψει τη θέση του δημοτικού επόπτη από την οποία είχε παραιτηθεί ο Νταν Γουάιτ, καθώς επίσης ότι σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Η ποινή του Γουάιτ μειώθηκε εν μέρει λόγω της λεγόμενης υπεράσπισης του Twinkie.
Η υπεράσπιση του Twinkie
Η υπεράσπιση του Γουάιτ ήταν ότι υπέφερε από μειωμένη ικανότητα ως αποτέλεσμα της κατάθλιψής του, σύμπτωμα της οποίας ήταν η αλλαγή της διατροφής του από υγιεινά τρόφιμα σε Twinkies και άλλα ζαχαρούχα τρόφιμα. Σε αντίθεση με τις σύγχρονες αναφορές, οι δικηγόροι του White δεν υποστήριξαν ότι τα Twinkies ήταν η αιτία των πράξεων του White, αλλά ότι η κατανάλωσή τους ήταν σύμπτωμα της υποκείμενης κατάθλιψης. Το ίδιο το προϊόν αναφέρθηκε μόνο παρεμπιπτόντως κατά τη διάρκεια της δίκης.
Οι ένορκοι άκουσαν μαγνητοφωνημένη την ομολογία του Γουάιτ, η οποία αποτελούνταν από έντονα συναισθηματικό παραλήρημα σχετικά με την πίεση που βρισκόταν κάτω από την οποία βρισκόταν, και τα μέλη των ενόρκων έκλαψαν από συμπάθεια για τον κατηγορούμενο. Ο Γουάιτ αντιπροσώπευε την «παλιά φρουρά» του Σαν Φρανσίσκο, η οποία ήταν επιφυλακτική απέναντι στην εισροή μειονοτικών ομάδων στην πόλη και αντιπροσώπευε μια πιο συντηρητική, παραδοσιακή άποψη που οι πιο φιλελεύθερες δυνάμεις της πόλης, όπως ο Μοσκόουν και ο Μιλκ, θεωρούνταν ότι διαβρώνονταν.
Στο άκουσμα της ετυμηγορίας, ο εισαγγελέας Τζόζεφ Φρέιτας, Τζούνιορ, δήλωσε: «Ήταν λάθος απόφαση. Οι ένορκοι κατακλύστηκαν από συναισθήματα και δεν ανέλυσαν επαρκώς τα στοιχεία που έδειχναν ότι επρόκειτο για σκόπιμη, υπολογισμένη δολοφονία. Υπερασπιζόμενος τον πελάτη του, ο δικηγόρος του Γουάιτ, Ντάγκλας Σμιντ, δήλωσε ότι ο Γουάιτ "είναι γεμάτος τύψεις και νομίζω ότι βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση.»
Ο Γουάιτ θα επιβεβαίωνε αργότερα ότι οι δολοφονίες ήταν προμελετημένες. Το 1984, είπε στον πρώην επιθεωρητή της αστυνομίας Φρανκ Φάλζον ότι όχι μόνο είχε σχεδιάσει να σκοτώσει τον Μοσκόουν και τον Μιλκ, αλλά είχε επίσης σχέδια να σκοτώσει τον βουλευτή Γουίλι Μπράουν και την επόπτρια Κάρολ Ρουθ Σίλβερ.Πίστευε ότι οι τέσσερις πολιτικοί προσπαθούσαν να εμποδίσουν την αποκατάστασή του ως Supervisor. Ο Falzon ανέφερε ότι ο White είπε: «Ήμουν σε αποστολή. Ήθελα τέσσερις από αυτούς. Η Κάρολ Ρουθ Σίλβερ, ήταν το μεγαλύτερο φίδι ... και ο Γουίλι Μπράουν, ήταν ο εγκέφαλος του όλου πράγματος».
Η πορεία στο Σαν Φρανσίσκο
Όταν πληροφορήθηκε την ετυμηγορία, ο φίλος και ακτιβιστής του Μιλκ, Κλιβ Τζόουνς, απευθύνθηκε σε ένα ακροατήριο περίπου 500 ατόμων που είχαν συγκεντρωθεί ενημερώνοντάς τους για την ετυμηγορία. Με τις φωνές "Έξω από τα μπαρ και στους δρόμους" ο Jones οδήγησε ένα πλήθος στην οδό Castro, ο αριθμός του οποίου ενισχύθηκε από ανθρώπους που έβγαιναν από κάθε μπαρ. το πλήθος έκανε κύκλο και διαδήλωσε ξανά μέσα στο Castro, αριθμώντας πλέον περίπου 1.500 άτομα.
Σε συνέντευξή του το 1984, ο Τζόουνς εξέφρασε το συναίσθημα που επικρατούσε στο πλήθος, καθώς άρχισαν να συγκεντρώνονται στην οδό Κάστρο μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας, δηλώνοντας: "Η οργή στα πρόσωπα των ανθρώπων - είδα ανθρώπους που γνώριζα χρόνια και ήταν τόσο έξαλλοι. Σε συνέντευξή του το 1984, ο Τζόουνς εξέφρασε το συναίσθημα που επικρατούσε στο πλήθος, καθώς άρχισαν να συγκεντρώνονται στην οδό Κάστρο μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας, δηλώνοντας: «Η οργή στα πρόσωπα των ανθρώπων - είδα ανθρώπους που γνώριζα χρόνια και ήταν τόσο έξαλλοι.Αυτό για μένα ήταν το πιο τρομακτικό πράγμα».
Η ταινία με τον Σον Πεν
Το 2008 κυκλοφόρησε η ταινία «Milk» από τον Γκας Βαν Σαντ, στην οποία o Σον Πεν υποδύεται τον ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστή στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Η ταινία ξεκινά το 1970, στα 40ά γενέθλια του Χάρβεϊ Μιλκ, όταν ζούσε στη Νέα Υόρκη και δεν είχε ακόμα εγκατασταθεί στο Σαν Φρανσίσκο.
Αφηγείται την διαδρομή του στην πολιτική και τους διάφορους αγώνες που έδωσε στη γειτονιά Κάστρο του Σαν Φρανσίσκο, καθώς και την εναντίωσή του στις πολιτικές καμπάνιες των Ανίτα Μπράιαντ και Τζον Μπριγκς να περιορίσουν τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων το 1977 και το 1978. Παρουσιάζονται, παράλληλα, οι προσωπικές και πολιτικές σχέσεις του Μιλκ.
Η ταινία τελειώνει με τη δολοφονία του Χάρβεϊ Μιλκ και του Τζορτζ Μόσκοουν από τον Νταν Γουάιτ.
Έλαβε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία και Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Τζος Μπρόλιν, κερδίζοντας δύο στις κατηγορίες του Α' Ανδρικού για τον Σον Πεν και Πρωτότυπου Σεναρίου.
Το όνομά του δόθηκε σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ
Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο Χάρβεϊ Μιλκ είχε υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό. Σε μια πρόσφατη εξέλιξη, το 2021, το όνομά του δόθηκε σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
Ο ανιψιός του Στιούαρτ Μιλκ και ο τότε Αμερικανός υπουργός Ναυτικού Κάρλος Ντελ Τόρο ήταν παρόντες στην τελετή καθέλκυσης του πλοίου, στο Σαν Ντιέγκο.
«Ο υπουργός Ναυτικού έπρεπε να είναι εδώ σήμερα, όχι μόνο για να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, αλλά και για να δώσει έμπνευση σε όλους τους ηγέτες της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ που υπηρέτησαν στο Ναυτικό, που είναι ένστολοι σήμερα όπως και στο πολιτικό προσωπικό και να τους πει ότι είμαστε δεσμευμένοι απέναντί τους για το μέλλον», δήλωσε ο Ντελ Τόρο.
Ο Μιλκ, όπως πολλοί άλλοι, αναγκάστηκε να «κρύψει αυτό το πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής του», ενώ υπηρετούσε στο Ναυτικό, σημείωσε ακόμη ο Αμερικανός υπουργός.
«Για υπερβολικά πολύ καιρό, ναύτες όπως ο υποπλοίαρχος Μιλκ αναγκάστηκαν να ζουν στις σκιές ή, ακόμη χειρότερα, υποχρεώθηκαν να φύγουν από το Ναυτικό. Αυτή η αδικία είναι μέρος της ιστορίας του Ναυτικού μας, αλλά το ίδιο ισχύει και για την επιμονή όλων όσοι συνέχισαν να υπηρετούν, παρά την αδικία», συμπλήρωσε.
«Τον υποχρέωσαν να παραιτηθεί επειδή ήταν ομοφυλόφιλος. Πρέπει να μαθαίνουμε την ιστορία μας για να μην κάνουμε πισωγυρίσματα και να μην την επαναλαμβάνουμε», υπογράμμισε ο Στιούαρτ Μιλκ, συνιδρυτής και πρόεδρος του Harvey Milk Foundation
Αν και υπάρχει διαδικασία για την αναίρεση τέτοιων αποτάξεων, ο ανιψιός του Χάρβεϊ Μιλκ υπογράμμισε ότι είναι σημαντικό να μην γίνει αυτό για την περίπτωση του θείου του «για να θυμόμαστε το πώς δεν τους τιμήσαμε όλους σε αυτό το αξιότιμο σώμα».
5°
