Κοσμος

Eurovision 2024: Το Nemo μήπως είναι, τελικά, με την πλευρά του Ισραήλ;

Ας μην ξεχνάμε τι επιφυλάσσει ο ισλαμοφασισμός για ανθρώπους σαν το νικητή της Eurovision

Δήμητρα Γκρους
6’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το Nemo είναι προϊόν της δημοκρατικής Δύσης και είναι στην ίδια πλευρά με τον δημοκρατικό κόσμο του Ισραήλ και όχι την ακροδεξιά του κυβέρνηση

Από τις πιο ξεχωριστές παρουσίες στο Μάλμε και στη Eurovision 2024, με καλλιτεχνική ταυτότητα και χωρίς να αντιγράφει τη main-stream γιουροβιζιονική αισθητική. Το Nemo είναι ένας αυθεντικός, ταλαντούχος καλλιτέχνης. Μόλις τον Νοέμβριο του 2023 ανακοίνωσε δημόσια ότι αυτοπροσδιορίζεται ως μη δυαδικό άτομο και για αυτό μιλάει στο «The Code», για την προσωπική αναζήτηση μέχρι να βρει το κάθε άτομο τον εαυτό του. Το Nemo, λοιπόν. Όσο πιο πολλά γράφουμε και μιλάμε για ΤΟ Nemo τόσο πιο πολύ εξοικειωνόμαστε με το ότι κάποια άτομα αυτοπροσδιορίζονται με το ουδέτερο γένος και με το ότι αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να σεβόμαστε όλοι.

Πρώτη φορά ένα non-binary άτομο κέρδισε στη Eurovision 2024. Οι σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν κατακτήσει τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την προβάλλουν σε ένα παγκόσμιο κοινό σε έναν συμπεριληπτικό θεσμό όπου όλοι χωρούν και όλ@ έχουν θέση. Η πρώτη τρανς νικήτρια ήταν η Dana International το 1999 με το Ισραήλ, η Conchita Wurst Brun κέρδισε το 2014 με την Αυστρία ή η Maria Serifovic το 2007 με τη Σερβία, μερικά από τα πολλά παραδείγματα queer νικητών πολύ πριν ανοίξει η κουβέντα στις κοινωνίες και πολύ πριν την εμφάνιση της woke culture.

Και στην Ελλάδα όμως έχουμε αρχίζει να εξοικειωνόμαστε με έννοιες όπως non-binary ή ταυτότητα φύλου, άγνωστες μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ένα αγόρι με φούστα και θηλυκά χαρακτηριστικά δεν μας κάνει πλέον εντύπωση, ενώ το ουδέτερο άρθρο υιοθετήθηκε αμέσως από όλα τα media για να προβληθεί ο νικητής (το νικητή; τα ελληνικά δεν είναι και η πιο βολική γλώσσα για τα non-binary) του πιο δημοφιλούς θεσμού στην υφήλιο. Σπάζοντας τα ρεκόρ τηλεθέασης, η Eurovision έφερε στις οθόνες μας τη λαμπερή και εύθραυστη non-binary ταυτότητά του Nemo, δίνοντας ερεθίσματα για συζήτηση (γιατί έχει μπροστά ουδέτερο άρθρο; τι σημαίνει δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό;) και ελπίδα σε πολλά μη-δυαδικά άτομα ότι κάποτε θα αισθάνονται λιγότερο φόβο ότι δεν θα χωρούν πουθενά ή ότι δεν θα κινδυνεύει η ψυχική και σωματική τους ακεραιότητα.

Αφήνουμε εκτός συζήτησης τα κοροϊδευτικά και ομοφοβικά σχόλια κάτω από αναρτήσεις για τη νίκη του Nemo, γιατί έχουμε εμπιστοσύνη ότι οι κοινωνίες τελικά προχωράνε, κι ας έχουμε κι άλλο δρόμο να διανύσουμε. Μιλάμε πάντα για τις δικές μας κοινωνίες, που είναι ανοιχτές. Ο χώρος για διαφορετικότητα, η χειραφέτηση των ατόμων, η απαίτηση για ισότητα είναι αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Είναι το background μας, πάνω εκεί ξεκινάει κάθε συζήτηση, κάθε αμφισβήτηση ή διαμαρτυρία. Είναι τόσο αυτονόητο που έχουμε αρχίσει να το θεωρούμε τετριμμένο; Δεν είναι. Και αυτό είναι ίσως που δεν καταλαβαίνουν όσοι διαμαρτύρονται για την παρουσία του Ισραήλ στον διαγωνισμό κραδαίνοντας παλαιστινιακές σημαίες.

Ας μην ξεχνάμε πώς ξεκίνησε ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή. Τις εικόνες, ανάμεσα σε άλλα, με τα βιασμένα κορίτσια που τα περιέφεραν σαν τρόπαια, αγόρια και κορίτσια σαν αυτά που τραγουδούσαν και χόρευαν στον διαγωνισμό. Πόσα δευτερόλεπτα ζωής δίνετε για τύπους σαν το Nemo, τη Μαρίνα Σάττι και τους φίλους τους σε μία κοινωνία που την εξουσιάζει μια ισλαμοφασιστική οργάνωση; Τι αξία έχει η ανθρώπινη ζωή, όχι για τους εχθρούς τους, αλλά για τους ίδιους τους φονταμενταλιστές κυβερνώντες; Τι σημαίνουν σε μια τέτοια κοινωνία έννοιες όπως ελευθερία και αυτοπραγμάτωση; Τίποτα, μηδέν, καμία.

Οι δυτικές αξίες και ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής είναι κάτι ξένο και εχθρικό σε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη, με τρόπο που δεν μπορούμε καν να τον συλλάβουμε. Το Nemo είναι προϊόν της δημοκρατικής Δύσης και είναι στην ίδια πλευρά με τον δημοκρατικό κόσμο του Ισραήλ (και όχι την ακροδεξιά του κυβέρνηση), όσο κι αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν ή προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.