- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Κάμερον: Κάλεσμα για πιο δυναμική Ευρώπη - Ο Βρετανός ΥΠ.ΕΞ παρουσιάζει την εξωτερική πολιτική της χώρας μετά το Brexit
Εδώ και επτά μήνες όπου ο Ντέιβιντ Κάμερον ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας, δεν μπορεί κάποιος να πει ότι έχει κρατήσει χαμηλό προφίλ. Υπενθυμίζεται άλλωστε ότι για έντεκα χρόνια (2005 – 2016) ήταν ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος και τα έξι εξ ’αυτών (2010 – 2016) πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Παράλληλα, η περίοδος την οποία ανέλαβε την εξωτερική πολιτική της χώρας είναι αποδεδειγμένα τεταμένη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, ενώ ο πόλεμος του Ισραήλ και η κατάσταση στη Γάζα δημιουργεί ακόμα πιο λεπτές ισορροπίες.
Αυτό τονίζει σήμερα Πέμπτη ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών στο Εθνικό Κέντρο Κυβερνοασφάλειας στο Λονδίνο (National Cyber Security Centre), ενώ το ίδιο το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών κατατάσσει τη σημερινή του ομιλία ως «μείζονος σημασίας».
Όπως εξηγείται, πρόκειται για την πρώτη ομιλία που πολιτικά χαρτογραφεί τις γενικότερες κινήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου σε έναν νέο, σκληρότερο κόσμο. Από την άλλη, αναλυτές σχολιάζουν ότι ίσως πρόκειται και για μία προσπάθεια του Κάμερον ώστε να παρουσιάσει την εξωτερική πολιτική της χώρας μετά το Μπρέξιτ. Συνδέεται άρρηκτα άλλωστε με αυτή. Εκείνος ήταν τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου και μάλιστα είχε ψηφίσει υπέρ της παραμονής της χώρας στον κόλπο της ΕΕ και παραιτήθηκε, όταν αυτό δεν συνέβη.
Νέες κυρώσεις σε Ρωσία και Κίνα ζητά ο Ντέιβιντ Κάμερον
Σε αυτό το σκηνικό, ο Ντέιβιντ Κάμερον για ακόμα μια φορά προσπαθεί να παροτρύνει τους συμμάχους για μια «πιο σκληρή και πιο δυναμική» στάση της Ευρώπης απέναντι στη ρωσική και κινεζική επιθετικότητα, σύμφωνα με τις δηλώσεις που διέρρευσαν λίγο πριν από την ομιλία.
Άλλωστε, η χρονική στιγμή που επιλέγει να το κάνει δεν είναι διόλου τυχαία για την χώρα. Μόλις χθες, το βρετανικό Υπουργείο Εσωτερικών αποφάσισε να απελάσει τον Ρώσο αμυντικό ακόλουθο, Μάξιμ Έλοβικ, με την κατηγορία της κατασκοπείας. Ο υπουργός Εσωτερικών Τζέιμς Κλέβερλι ανακοίνωσε μάλιστα ότι οικήματα - ρωσικής ιδιοκτησίας - θα χάσουν το διπλωματικό τους καθεστώς, υπό τον φόβο ότι λειτουργούν ως βάσεις κατασκοπείας. Παράλληλα, μετά από τις αποφάσεις θα περιοριστεί και ο χρόνος των Ρώσων διπλωματών στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάτι που σημαίνει σημαντικές αλλαγές στη διπλωματική βίζα.
Την ίδια ώρα και νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, έγινε γνωστό ότι ένας λογαριασμός με ονόματα και στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών των στρατιωτών είχε παραβιαστεί. Άνθρωποι του Γουάιτχολ βλέπουν ως υπαίτιο την Κίνα, κάτι όμως που η κινεζική πρεσβεία του Λονδίνου αρνήθηκε αμέσως.
Η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει ένα «ανθεκτικό πλεονέκτημα»
Η συζήτηση βέβαια στρέφεται για ακόμα μια φορά και στις αμυντικές δαπάνες των μελών του ΝΑΤΟ. «Έχω δει πολλά παραδείγματα σε αυτή τη δουλειά που αποδεικνύουν ότι τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα (…) κάποιοι παραμένουν απρόθυμοι να επενδύσουν περισσότερα στις αμυντικές δαπάνες, ακόμα και τώρα που μαίνεται ο πόλεμος στην ίδια μας την ήπειρο», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Λόρδος Κάμερον.
Αναφέρεται προφανώς στην αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 2,5%, απόφαση που πήρε το Ηνωμένο Βασίλειο μόλις τον προηγούμενο μήνα. Να αναφερθεί ότι σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΝΑΤΟ για το 2023, 19 από τα 32 μέλη του (εκτός Σουηδίας και Ισλανδίας) διαθέτουν κάτω από 2% για τις αμυντικές τους δαπάνες. Πάντως σήμερα, σε ζωντανή δημοσκόπηση της Telegraph, το 94% από τους σχεδόν 270 αναγνώστες που έχουν συμμετάσχει, θεωρεί ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να υιοθετήσει ως νέο στόχο το 2,5%.
Σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών, η Βρετανία και οι σύμμαχοί της πρέπει να υιοθετήσουν ένα «ανθεκτικό πλεονέκτημα σε έναν σκληρότερο κόσμο». «Αν η παράνομη εισβολή του Πούτιν μας διδάσκει κάτι, είναι ότι το να κάνουμε πολύ λίγα, πολύ αργά, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να ωθούμε τον εισβολέα να κάνει περισσότερα».
Σύμφωνα με τις βρετανικές αναλύσεις, είναι μια γενικότερη δυσαρέσκεια που επικρατεί στο Γουέστμινστερ, απέναντι κυρίως σε ομοϊδεάτισσες χώρες που δεν προσφέρουν περισσότερα στις προκλήσεις που δέχεται η Δύση.