Παγκόσμια Ημέρα Χορού 2024: Πώς καθιερώθηκε η 29η Απριλίου - H ημέρα που γιορτάζει ο χορός
«Ο χορός είναι η κρυφή γλώσσα της ψυχής» έχει πει η σπουδαία Μάρθα Γκράχαμ, η γυναίκα που άλλαξε για πάντα τον χορό στον οποίο αφιερώθηκε ολόψυχα. Η Αμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος Άγκνες ντε Μιλ έχει πει: «Η πιο αληθινή έκφραση ενός λαού είναι στον χορό και τη μουσική του. Τα σώματα δεν λένε ποτέ ψέματα». Σήμερα, 29 Απριλίου έχει την τιμητική του ο χορός, αφού γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Χορού.
Ο χορός είναι κάτι απλό και όμορφο αλλά ταυτόχρονα και μια σύνθετη έννοια, μια έννοια που αποκτά διαφορετικό νόημα και σκοπό. Κάθε άνθρωπος ανοίγει και μια διαφορετική πόρτα στον πολυδιάστατο κόσμο του χορού. Και αυτό είναι που συναρπάζει. Οι αρμονικές ή μη κινήσεις του χορού που ενεργοποιούν σχεδόν όλες τις αισθήσεις.
Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης του Γάλλου χορευτή, χορογράφου και συγγραφέα Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου.
Την ημέρα πιο γιορτάζει ο χορός το μήνυμα είναι διαφορετικό και το προσυπογράφει μια σημαντική προσωπικότητα του χώρου. Ο σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού είναι να ενώσει όλους τους ασχολούμενους με την τέχνη της Τερψιχόρης, πέρα από πολιτικούς, πολιτισμικούς και ηθικούς φραγμούς.
Το φετινό μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού δίνει η σπουδαία μπαλαρίνα αργεντινής καταγωγής, η Μαριαλένα Νούνιες, η πρώτη χορεύτρια στην ιστορική ακαδημία The Royal Ballet στο Λονδίνο.
«Μια ανάμνηση δεν αρκεί για να γράψει κανείς ιστορία. Και η ιστορία ενός θεάτρου, όπως και η ιστορία του καθενός, είναι επίσης η ιστορία των άλλων, του πώς μια τέχνη όπως ο χορός μετανάστευσε και αναπτύχθηκε σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη.
Οι τοίχοι του Βασιλικού Μπαλέτου θησαυρίζουν φωτογραφίες που αφηγούνται το ταξίδι, η ιστορία ζητά τους πρωταγωνιστές της και ο χορός στην Αργεντινή λάμπει με καθένα από αυτά τα ονόματα.
Συχνά, οι θεσμοί βυθίζονται στη σιωπηλή ανωνυμία, χωρίς πρόσωπα ή επώνυμα, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουν τον απόηχο του παρελθόντος.
Οι οργανισμοί που προωθούνται και υποστηρίζονται από την ITI-UNESCO, όπως το Συμβούλιο Χορού της Αργεντινής, που συχνά λειτουργούν ως τείχος που σταματά τη λήθη.
Είμαι μαζί σας στη δέσμευση να διασώσουμε και να αναζωογονήσουμε την ιστορία των δασκάλων, των καλλιτεχνών και των χορογράφων που εμπλούτισαν τον κόσμο του χορού και αξίζουν να ακουστούν από τις μελλοντικές γενιές. Ας γνωρίζουμε όλοι ότι δεν είμαστε θεατές, αλλά κληρονόμοι μιας παράδοσης που σφυρηλατήθηκε με τέχνη, αξιοπρέπεια και θυσίες, τρέφοντας την πορεία μας με έφεση και αγάπη για την ομορφιά. Αν και το μέλλον και το παρόν αιχμαλωτίζουν την προσοχή μας, χωρίς τα στέρεα θεμέλια του παρελθόντος, χωρίς τη γονιμότητα της γης μας, το δέντρο του χορού δεν μπορεί να ανθίσει. Οι ρίζες είναι παράδοση και ταυτόχρονα θρεπτικά συστατικά».
Η Μαριαλένα Νούνιες
Η Μαριανέλα Νούνιες γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου 1982 στο San Martin της Αργεντινής, έχει ακμάσει ως ηγετική φυσιογνωμία στον κόσμο του μπαλέτου. Πήρε και πήρε τα πρώτα μαθήματα χορού στο «Ιnstituto Superior de Arte del Teatro Colón» του Μπουένος Άιρες, ενώ το 1997 εισήλθε στο he Royal Ballet του Λονδίνου, όπου όπου ανέβηκε στην ιεραρχία ως βασική χορεύτρια.
Έχει γοητεύσει το παγκόσμιο κοινό με αξέχαστες ερμηνείες σε έργα όπως « Η Λίμνη των Κύκνων» και «Ωραία Κοιμωμένη» του Τσαϊκόφσκι, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Προκόφιεφ και «Ζιζέλ» του Αντάμ, έχοντας αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τις ερμηνείες της. Η ερμηνεία της Ορόρα στην «Ωραία Κοιμωμένη» θεωρήθηκε η κορυφαία του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου από το 1946, αποδεικνύοντας την ικανότητά της να μαγνητίζει το κοινό με την εξαιρετική εκφραστικότητα και τεχνική της.
Η Μαριανέλα Νούνιες έχει τιμηθεί με διεθνείς διακρίσεις κύρους («Benois de la Danse», «Laurence Olivier») και εθνικά βραβεία όπως το «María Ruanova»
Η κάλπη της Κυριακής θα καταδείξει αν 270 χρόνια μετά η γαλλική κοινωνία θα εξακολουθήσει να είναι εκείνο το «γαλατικό χωριό» με το παρεμβατικό αφήγημα.
25°
