Ο αναβρασμός στα αμερικανικά πανεπιστήμια λόγω Γάζας φέρνει μνήμες Βιετνάμ

Περισσότερα από 47 ως επί το πλείστον ιδιωτικά πανεπιστήμια λαμβάνουν μέρος σε ιδιότυπες καταλήψεις σε όλες τις ΗΠΑ, στήνοντας σκηνές σε ελεύθερους χώρους, ζητώντας να τερματιστούν οι ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα. Την ίδια ώρα, η σύλληψη από την αστυνομία 108 φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, με εντολή της προέδρου του πανεπιστημίου, πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου έκρηξη στα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. 

Όλη αυτή η οργή «αγγίζει» έναν άλλο θεσμό, το Δημοκρατικό Κόμμα, και τον ηγέτη του, τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ενώ ξυπνά μνήμες από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 1968.

Πανεπιστήμια: Μνήμες από τις κινητοποιήσεις του 1968 για το Βιετνάμ

Η λυδία λίθος για τους διαδηλωτές του Κολούμπια είναι ο αγώνας στην πανεπιστημιούπολη αυτή τον Απρίλιο του 1968 για φυλετική δικαιοσύνη και κατά του πολέμου του Βιετνάμ, ο οποίος κορυφώθηκε με την καταστολή της αστυνομίας και περισσότερες από 700 συλλήψεις.

Για τους Δημοκρατικούς σε εθνικό επίπεδο, το 1968 μετατράπηκε επίσης σε σημείο αναφοράς, και μάλιστα δυσοίωνο. Οι διαμαρτυρίες εκείνης της χρονιάς στην πανεπιστημιούπολη
«μεταφέρθηκαν» στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών τον Αύγουστο στο Σικάγο -εκεί όπου το κόμμα σχεδιάζει να συνέλθει τον ίδιο μήνα φέτος.

Το 1968, στους κόλπους των Δημοκρατικών, τα δύο αντίπαλα «στρατόπεδα», υπέρ και κατά του πολέμου, συγκρούονταν για το Βιετνάμ. Στο τέλος, το κόμμα επέλεξε τον Χιούμπερτ Χάμφρεϊ, έναν φιλελεύθερο από τη Μινεσότα. Απ΄έξω η σύγκρουση ήταν λιγότερο θεωρητική. Το τηλεοπτικό κοινό παρακολουθούσε με τρόμο την επίθεση της αστυνομίας του Σικάγο κατά των διαδηλωτών έξω από το ξενοδοχείο των αντιπροσώπων με δακρυγόνα και ρόπαλα. Περισσότεροι από 650 διαδηλωτές συνελήφθησαν και πολλοί τραυματίστηκαν, όπως και πολλοί αστυνομικοί.

Ο αναβρασμός στα πανεπιστήμια και ο αντίκτυπος στον Μπάιντεν

Μια αντίστοιχη κατάστασή στο Σικάγο θα ήταν καταστροφική για τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος κατεβαίνει, όπως και το 2020, ως υποψήφιος της «κανονικότητας». Η διαμάχη, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι δεν θα είναι τόσο έντονη, όσο το 1968. Ομάδες υπέρ της Παλαιστίνης θέλουν να ξαναγράψουν το πρόγραμμα του κόμματος για το Ισραήλ, ωστόσο τέτοιες «μάχες» δεν γίνονται πλέον στα συνέδρια.

Πολιτικοί αναλυτές εξηγούν ότι οι σύμβουλοι και συνεργάτες του Μπάιντεν θα ελέγχουν το «σενάριο» των εξελίξεων στο συνέδριο, που τώρα είναι απλώς ένα ιδιαίτερα βαρετό τηλεοπτικό σόου.

Την ίδια ώρα, όπως και το 1968, το Σικάγο περιορίζει τις άδειες διαμαρτυρίας, αλλά ο επιθεωρητής της αστυνομίας, Λάρι Σνέλλινγκ, δήλωσε ότι το τμήμα ετοιμάζεται να ανταποκριθεί σε «μεγάλης κλίμακας δραστηριότητες της Πρώτης Τροπολογίας με συνταγματική αστυνόμευση».

Ίσως ο Μπάιντεν καταφέρει να μεσολαβήσει για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και η οργή θα εκτονωθεί. Ίσως οι διαδηλωτές που φώναζαν σήμερα κατά του «Genocide Joe» να εμφανιστούν παρ’ όλα αυτά για να τον ψηφίσουν. Και τελικά πολλοί από τους παραλληλισμούς με το 1968 πιθανότατα θα αποδειχθούν ακριβώς αυτό: επιφανειακοί παραλληλισμοί.