Ο σχολικός εκφοβισμός και η δολοφονία της 14χρονης Ρίνα Βιρκ από μια ομάδα οκτώ εφήβων

Η Ρίνα Βίρκ ήταν 14 ετών, όταν ξυλοκοπήθηκε και δολοφονήθηκε το 1997 από μια ομάδα οκτώ εφήβων στην επαρχία της Βρετανικής Κολομβίας του Καναδά. Ο εκφοβισμός και το μπούλινγκ που είχε υποστεί πριν τη δολοφονία προσέλκυσε μεγάλη προβολή από τα ΜΜΕ στον Καναδά. Έξι έφηβοι καταδικάστηκαν για τη συμμετοχή τους στο θάνατό της. Οι εφημερίδες έκαναν λόγο για εθνική τραγωδία. Ένα ζευγάρι Καναδών κοινωνιολόγων χαρακτήρισε την υπόθεση οριακή στιγμή στο θέμα της βίας των κοριτσιών στον Καναδά στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Ο πατέρας της Ρίνα ήταν μετανάστης από την Ινδία, ενώ η μητέρα της καταγόταν από οικογένεια ινδοκαναδική που είχε μεταστραφεί από τον Ινδουισμό στη θρησκεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Δηλαδή, η οικογένειά της ήταν μια μειονότητα μέσα σε μια μειονότητα, καθώς στην τοπική κοινότητα των 3.000 κατοίκων οι περισσότεροι Ινδοί ήταν Σιχ. Η Ρίνα ήθελε απεγνωσμένα να γίνει αποδεκτή από τους συνομηλίκους της, αλλά δυστυχώς ερχόταν αντιμέτωπη με την απόρριψη και τις κοροϊδίες τους. Είχε αρχίσει να επαναστατεί λόγω της επιρροής των συνομηλίκων της και κάπνιζε μαριχουάνα και τσιγάρα.

Στο σχολείο της έκαναν μπούλινγκ για το πάχος της, ενώ στο σπίτι ασφυκτιούσε από τους θρησκευτικούς κανόνες της οικογένειάς της. Το 1996, κατήγγειλε ψευδώς τον πατέρα της για σεξουαλική παρενόχληση, ελπίζοντας ότι θα μεταφερόταν σε ανάδοχη οικογένεια και θα είχε περισσότερη ελευθερία. Το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθεί σε δημόσιο οικοτροφείο για αρκετούς μήνες το 1996. Αργότερα απέσυρε τις κατηγορίες και επέστρεψε στο σπίτι της.

Το βράδυ της Παρασκευής 14 Νοεμβρίου 1997 μια φίλη κάλεσε τη Ρίνα σε ένα πάρτι στη γέφυρα Κρεγκφλάουερ. Εκεί πολλοί έφηβοι, ανάμεσά τους και η Ρίνα, έπιναν αλκοόλ και κάπνιζαν μαριχουάνα. Ξαφνικά μια ομάδα έξι εφήβων (που αργότερα ονομάστηκε «Οι Έξι του Γυμνασίου Σορλάιν») επιτέθηκε στη Ρίνα Βιρκ. Μάρτυρες είπαν ότι ένα από τα κορίτσια έσβησε το τσιγάρο της στο μέτωπο της Ρίνα, κάνοντας χλευαστικά το σημάδι της ινδικής καταγωγής της, και ενώ άλλοι στέκονταν και παρακολουθούσαν, η Ρίνα δεχόταν επανειλημμένα χτυπήματα, γροθιές και κλωτσιές από την ομάδα των έξι εφήβων. Της προκάλεσαν πολλά εγκαύματα με τσιγάρο στο δέρμα και επιχείρησαν να βάλουν φωτιά στα μαλλιά της. Αυτός ο πρώτος ξυλοδαρμός τελείωσε όταν ένα από τα κορίτσια είπε στους υπόλοιπους της παρέας να σταματήσουν. Η Βιρκ κατάφερε να απομακρυνθεί, αλλά την ακολούθησαν δύο μέλη της αρχικής ομάδας, η 14χρονη Έλαρντ και ο 15χρονος Γκλοβάτσκι. Το ζευγάρι έσυρε τη Βιρκ στην άλλη πλευρά της γέφυρας, την ανάγκασε να βγάλει τα παπούτσια και το σακάκι της και τη χτύπησε για δεύτερη φορά. (Η Έλαρντ αργότερα αρνήθηκε ότι κράτησε το κεφάλι της Βιρκ κάτω από το νερό, αλλά παραδέχτηκε ότι έσυρε το χτυπημένο και αναίσθητο σώμα της στο νερό).

Παρά την υποτιθέμενη συμφωνία μεταξύ των εμπλεκομένων να μην καρφώσουν ο ένας τον άλλον, τη Δευτέρα που ακολούθησε, οι φήμες για τη δολοφονία της Ρίνα εξαπλώθηκαν σε όλο το Γυμνάσιο Σορλάιν. Η Ρίνα Βιρκ ήταν μαθήτρια στο κοντινό Γυμνάσιο Κόλκιτζ. Πολλοί μαθητές και δάσκαλοι άκουσαν τις φήμες, μα κανείς δεν τις ανέφερε στην αστυνομία. Οι γονείς της ανέφεραν την εξαφάνισή της, αλλά οι αρχές έκαναν ελάχιστα -γνωρίζοντας την ταραχώδη ζωή της υπέθεσαν ότι το είχε σκάσει από το σπίτι. Η αστυνομία χρειάστηκε οκτώ ημέρες για να βρει τη σορό της.

Στις 22 Νοεμβρίου 1997, οι φήμες επιβεβαιώθηκαν όταν η αστυνομία ερευνώντας με ελικόπτερο την περιοχή βρήκε το ημίγυμνο πτώμα της Ρίνα ξεβρασμένο στην ακτή της Νήσου Βανκούβερ. Ο ιατροδικαστής έκρινε ότι ο θάνατός της προήλθε από πνιγμό. Μια νεκροψία αργότερα αποκάλυψε ότι η Βιρκ είχε ξυλοκοπηθεί και τα τραύματα στο κεφάλι της ήταν τόσο σοβαρά που μπορούσαν να προκαλέσουν τον θάνατό της, αν αυτός δεν είχε προκληθεί από πνιγμό.

Οι έφηβοι που ήταν μαζί της το βράδυ της εξαφάνισής της ανακρίθηκαν. Ο Γκλοβάτσκι και η Έλαρντ συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για βαριά επίθεση και φόνο. Παρά την ηλικία τους δικάστηκαν ως ενήλικοι λόγω της ακραίας φύσης του εγκλήματος. Τα υπόλοιπα έξι κορίτσια που συμμετείχαν στην αρχική επίθεση δικάστηκαν από δικαστήριο ανηλίκων τον Φεβρουάριο του 1998 με προστατευμένη την ταυτότητά τους. Τρία από τα κορίτσια ομολόγησαν την ενοχή τους στην επίθεση και άλλα τρία καταδικάστηκαν για το ίδιο αδίκημα. Ο Γκλοβάτσκι κρίθηκε ένοχος για φόνο β΄ βαθμού και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Ανέλαβε την ευθύνη για το έγκλημά του στη φυλακή κι εγγράφηκε σε ένα πρόγραμμα που περιελάμβανε τη συμφιλίωση με την οικογένεια Βιρκ. Αποφυλακίστηκε τον Ιούνιο του 2010.

Η Έλλαρντ καταδικάστηκε για φόνο β΄ βαθμού τον Μάρτιο του 2000, αλλά η απόφαση ανατράπηκε μετά από έφεση με το αιτιολογικό ότι δεν είχε δίκαιη δίκη. Αφέθηκε ελεύθερη εν αναμονή μιας νέας δίκης, αλλά ενώ ήταν έξω κατηγορήθηκε για επίθεση σε μια 58χρονη γυναίκα σε πάρκο του Βανκούβερ. Στάλθηκε πίσω στη φυλακή για να περιμένει τη δεύτερη δίκη της τον Ιούνιο του 2004, όπου ισχυρίστηκε ότι άλλοι ήταν αυτοί που σκότωσαν τη Ρίνα. Οι ένορκοι δεν κατέληξαν σε ετυμηγορία και κηρύχθηκε κακοδικία. Δικάστηκε για τρίτη φορά τον Απρίλιο του 2005, οπότε και καταδικάστηκε ξανά για φόνο β’ βαθμού και της επιβλήθηκε ποινή ισόβιας κάθειρξης χωρίς δικαίωμα αποφυλάκισης για επτά χρόνια. Η καταδίκη ανατράπηκε μετά από έφεση, αλλά αυτή τη φορά το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά επανέφερε την καταδίκη και την ποινή.

Σχετικά με τα κίνητρα αυτής της άγριας δολοφονίας, στο βιβλίο «Κάτω από τη Γέφυρα» η συγγραφέας Ρεμπέκα Γκόντφρι περιγράφει λεπτομερώς τι μπορεί να οδήγησε στο θάνατο της Βιρκ: Δυο από τα κορίτσια που καταδικάστηκαν για τον αρχικό ξυλοδαρμό ισχυρίστηκαν ότι η Βιρκ έκλεψε μια τηλεφωνική ατζέντα από τη Νικόλ Κουκ και άρχισε να τηλεφωνεί σε όλους τους φίλους της Κουκ και να διαδίδει φήμες για αυτήν. Η Κουκ ήταν η κοπέλα που έσβησε το τσιγάρο της στο μέτωπο της Βιρκ και στη συνέχεια γρονθοκόπησε επανειλημμένα τη Βιρκ, ενώ τη χτυπούσαν και οι άλλοι δράστες. Ο δημοσιογράφος του Dateline NBC Κιθ Μόρισον τη ρώτησε: «Θα είχε συμβεί ποτέ ο φόνος αν δεν ξεκινούσες τον καβγά καίγοντας το πρόσωπό της με το τσιγάρο σου;» και η Κουκ απάντησε: «Δεν ξέρω. Ίσως». Δυο άλλα κορίτσια είχαν κάνει στόχο τη Ρίνα λόγω της φυλής της και την εκφόβιζαν για αυτόν τον λόγο. Ίσως η Βιρκ έκλεψε την ατζέντα και διέδιδε αναληθείς φήμες, έκανε ό,τι έκανε, για να επιβεβαιωθεί ως «σκληρή».

Η υπόθεση ήταν επίσης το θέμα μιας διατριβής που δημοσιεύτηκε σε βιβλίο το 2004, με τίτλο «Βία Κοριτσιών: Μύθοι και πραγματικότητες». Η Σήλα Μπατατσάρια, η συγγραφέας της διατριβής εξετάζει την υπόθεση από μια φεμινιστική σκοπιά και εξηγεί γιατί το επιχείρημα από τα μέσα ενημέρωσης και την αστυνομία ότι η δολοφονία δεν είχε ρατσιστικά κίνητρα δεν ήταν απόλυτα ακριβές, συσκοτίζοντας άλλες έρευνες και ερμηνείες του φόνου. Αν και η Ρίνα περιγράφεται ως μια ακόμη 14χρονη, δεν ήταν.

Δεν ήταν λευκή, λεπτή, δεν ανήκε στη μεσαία τάξη -χαρακτηριστικά της εικόνας ενός δημοφιλούς κοριτσιού στη δυτική κουλτούρα. Η συγγραφέας δε συμφωνεί με το συμπέρασμα των ΜΜΕ ότι και η Ρίνα όπως και οι δράστιδες ήταν θύματα της «κοριτσίστικης βίας». Από την άλλη μεριά, τα επιχειρήματα των φεμινιστριών εξετάζουν τα βίαια κορίτσια ως θύματα της πατριαρχίας, που ελλείψει άλλων επιλογών, χρησιμοποιούν τη βία ως απάντηση στην καταπίεση του φύλου τους. Και οι δυο αυτές απόψεις, βασίζονται στην αντίληψη ότι τα κορίτσια δεν έχουν στη φύση τους τη βία.

Η υπόθεση καλύφθηκε από πολλές εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία και δημοσιογραφικές εκπομπές (Dateline NBC «Bloodlust Under the Bridge»). Το βιβλίο «Under The Bridge» διασκευάστηκε σε μίνι σειρά που έκανε πρεμιέρα στην τηλεοπτική πλατφόρμα Hulu στις 17 Απριλίου 2024.

Ακούστε τα Podcast «Criminal minds» της Μιμής Φιλιππίδη